70 درصد بازار تیغ ایران در اختیار محصولات خارجی
شرکت لامیران تنها تولیدکننده تیغ در کشور می باشد. صورت های مالی این شرکت نشان می دهد که شرکت لامیران دو نوع محصول تولید می کند که تولید یکی از آن ها در سال مالی منتهی به شهریور ماه 1396 با افتی 73 درصدی رو به رو بوده است. این شرکت تنها 30 تا 35 درصد بازار ایران را در اختیار دارد و باقی تیغ مصرفی کشور از طریق واردات و قاچاق تامین می شود.
به گزارش تابناک اقتصادی، شرکت لامیران در سال 1349 با نام شرکت ناست ایران (سهامی خاص) و تحت شماره 14347 به تاریخ 19 آذر ماه 1349 در اداره ثبت شرکت های تهران به ثبت رسیده و با خرید کارخانه شرکت سه ب (پرماشارپ)، فعالیت تولیدی خود را از تاریخ 18 اسفند همان سال آغاز نموده است. ظرفیت اولیه سالانه این شرکت حدود 160 میلیون عدد تیغ صورت تراشی بوده که بعد از گذشت بیست سال و در سال 1369 به تعداد سالانه 188 میلیون عدد تیغ در یک شیفت کاری رسیده است. این شرکت در آبان ماه سال 1356 در بورس اوراق بهادار تهران در گروه محصولات فلزی با نماد فلامی درج شده است.
تعداد کارکنان این شرکت در سال مالی منتهی به 31 شهریور ماه 1395 حدود 51 نفر بوده است که این تعداد در سال مالی منتهی به 31 شهریور 96 به 55 نفر افزایش یافته است.
عمده ترین سهامداران این شرکت، خانواده حسن رسولیان می باشد که حدود 30.82 درصد از سهام آن را در اختیار دارند و بعد از آن ها شرکت سرمایه گذاری صنایع ایران با در اختیار داشتن 15.28 درصد از سهام در رتبه بعدی قرار دارد.
اگر صورت های مالی منتهی به 31 شهریور 1396 این شرکت را مرورکنید به نکات جالبی بر خواهید خورد که در ادامه به یک مورد از آن ها اشاره می گردد.
در ابتدا باید به این نکته اشاره کرد که شرکت لامیران دو نوع محصول تولید می کند: تیغ تیز استنلس و تیغ یک بار مصرف. آن گونه که از نمودار زیر پیداست هر چند که تولید تیغ تیز استنلس این شرکت نسبت به سال گذشته رشد 26 درصدی داشته است اما تولید تیغ یک بار مصرف این شرکت در یک سال گذشته حدود 73 درصد افت نموده است که میزان قابل توجهی است.
آن گونه که صورت های مالی این شرکت بیان می دارند بدلیل واردات بی رویه و قاچاق تیغ های خارجی و ارزانتر بودن این نوع تیغ ها نسبت به مشابه داخلی، این شرکت توان رقابت با محصولات خارجی را از دست داده است و همین موضوع بر روی تولید تیغ توسط این شرکت تاثیر گذاشته است. در اینجا باید به دولت گفت که نگاه خود را تنها نباید معطوف صنعت خودروسازی نماید و بهتر است به این صنایع خرد که احتمال اشتغالزایی بالایی دارند نیز نگاهی حمایتی داشته باشد و تعرفه واردات این محصولات را نیز به مانند تعرفه واردات خودرو افزایش دهد.
از طرفی آن گونه که آمارها نشان می دهند مصرف سالانه تیغ در ایران 450 میلیون عدد می باشد که از این تعداد 30 تا 35 درصد توسط شرکت لامیران تامین می شود و باقی بازار که حدود 65 تا 70 درصد می باشد در اختیار محصولات خارجی است که از طریق واردات بی رویه یا قاچاق وارد ایران می شوند. این ظرفیت 65 تا 70 درصدی که در اختیار تیغ های خارجی می باشد نیز خود نشان می دهد که دولت باید اولاً برای خارج نمودن این سهم بازار از دست خارجیان، ثانیاً برای ایجاد اشتغال برای جوانان و ثالثا برای خارج نمودن انحصار تولید از دستان یک شرکت داخلی و رقابتی نمودن آن در داخل به این حوزه توجهی ویژه داشته باشد. از دیگر مشکلات شرکت لامیران می توان به پایین بودن سطح تکنولوژی آن نسبت به سطح تکنولوژی موجود در جهان اشاره نمود.
