چرا از کودکی فرهنگ اعتراض و انتقاد را آموزش ندادیم؟
پس از وقوع ناآرامی‌های اخیر، این پرسش کلیدی پیش آمد که چرا اساساً فرهنگ و راه و رسم اعتراض و انتقاد را به کودکان آموزش نداده‌ایم و چگونه توقع داریم وقتی چنین آموزش‌هایی داده نشده، نسل‌های جوان کنونی در یک چهارچوب مشخص با ادبیات و مطالبات مشخص انتقاد و اعتراض کند و هر اعتراض و انتقادی توسط سوءاستفاده‌گران مورد بهره برداری قرار نگیرد و به انحراف کشیده نشود؟
به گزارش «تابناک»؛ انتقاد و اعتراض به شیوه‌های مختلف در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و دیگر قوانین برآمده از آن تصریح و حتی حق برگزاری تجمعات نیز با رعایت ملاحظات قانونی در قانون اساسی تصریح شده است. انتقاد و اعتراض سوای زمینه‌های قانونی، پیش‌نیازهای آموزشی نیز دارد، ولی همان گونه که آموزش قوانین اساسی و مدنیِ ضروری کشور در مدارس به فراموشی سپرده شده و حتی حفظ اصول قانون اساسی نیز جزو دروس اصلی نیست، برخی دیگر از ضروریات نظیر آداب معاشرت یا نحوه تعامل و یا بیان و بروز انتقاد و اعتراض نیز آموزش داده نشده است.
در دورانی که در مجموعه آموزش رسمی کشور، این مبانی اولیه به کودک آموزش داده نمی‌شود، فرهنگ انتقاد و اعتراض در خانواده نیز معنایی ندارد و مطیع بودن خواسته‌ای است که طبیعتاً اغلب خانواده‌ها وضعیت مطلوبشان است؛ پس طرح این موضوع با کودک که در صورت احساس تضییع حقوقش در هر بستری ـ حتی خانواده ـ باید انتقاد و اعتراض کند، معنای چندانی ندارد. در واقع همه ساختارها در عدم آموزش منتقد و معترض بودنِ کودکان سود می‌برند و هیچ ساختاری علاقه مند نیست چنین مطالبه‌ای را در نهاد کودک یا نوجوان به وجود آورد و خود را در مقابل چنین فضایی قرار دهد که ممکن است مقاومت کودک یا نوجوان را در مقاطعی در پی داشته است.
به همین ترتیب، در محیط شغلی و سایر ساختارها نیز منتقد و معترض بودن امری پسندیده نیست و این سر تسلسل ادامه دارد؛ ضمن اینکه تصور فراگیری انتقاد و اعتراضِ متعادل و در چارچوب از سوی شخصی که در دوران زندگی‌اش هیچ گاه با این مفاهیم و قواعدش آشنا نشده، بعید است و اساساً در فضای کنونی، آداب نقد و اعتراض به شیوه خودآموز و با نیم‌نگاهی به مردمان دیگر کشورها فراگرفته می‌شود که نمی‌تواند یک آموزشِ واقعی و کارآمد برای هر شهروندی باشد.
طبیعتاً از شخصی که به او نه در بستر خانواده، نه در محیط آموزشی، نه در فضای رسانه‌ای و نه در محیط‌های شغلی، اسلوب و راه و رسم انتقاد و اعتراض آموزش داده نشده، نباید انتظار داشت در وقتی که تصور کرد، حقوقش تضییع شده و یا به دلیلی قصد اعتراض داشت، بهترین گزینه‌ها را انتخاب نماید. ترکش‌های این عدم آموزش پیش از این در شبکه‌های اجتماعی نمود داشت و وقتی در قبال هر رفتار اشتباهی از سوی یک شخص داخلی یا خارجی سیلی از پیام‌های حاوی ادبیات غیرقابل هضم منتشر می‌شد، باید در نظر گرفته می‌شد که فضای مجازی اتفاقاً از آنچه در معابر می‌بینیم، واقعی‌تر است.
از بدیهی ترین اصول انتقاد یا اعتراض مشخص بودنِ مسأله مورد انتقاد و همچنین در اعتراضاتِ گروهی، وحدت نظر همه معترضین بر یک یا چند خواسته مشخص است. این خواسته صرفاً نباید مشتمل بر این باشد که منتقدان یا معترضان چه نمی‌خواهند، بلکه باید آن سوی ماجرا را نیز در بربگیرد که یک شخص و یا کل گروه (در اعتراضات جمعی) دقیقاً مابه ازای چیزی که نمی‌خواهند، چه خواسته ای دارند؟
در کنار لیست مشخص انتقادها و خواسته‌ها، باید انتقادها را بر اشخاص متمرکز کرد که سرآغاز وقوع چالش‌هایِ مورد انتقاد هستند؛ برای نمونه اگر شخصی از بیکاری، فقر یا نابرابری گلایه مند است، تخریب اموال عمومی نظیر هواپیماهایی که با فروش نفت این کشور خریداری شده و مورد بهره برداری همه مردم است، حتی علت اعتراض را نیز نشان نمی‌دهد و هیچ کس با دیدن صندلی تخریب شده، به علت اعتراض و خشمِ درِ پسِ آن پی نمی‌برد. بنابراین باید انتقاد در جای مناسب و نسبت به شخص مقصر در وقوع نارضایتی مطرح شود و در نقد درست هدف گیری کنیم.
همچنین نباید انتقاد یا اعتراض را با شیوه مخرب مطرح کرد که در نمونه فوق به آن اشاره‌ای شد. هیچ تجربه موفق و ماندگاری از اعتراض و انتقادِ گره خورده به توهین و تخریب کلامی و یا همراه با برخورد فیزیکی وجود ندارد و نمی‌توان نمونه‌هایی را ارائه کرد که با توهین یا برخورد فیزیکی، معترض به نتیجه مطلوبش برای بلندمدت رسیده باشد؛ بنابراین، رویکرد تخریبی در ابتدا مسیر اصلاح از طریق انتقاد و اعتراض را مسدود می‌سازد.
با این حال، به واسطه عدم آموزش برای انتقاد و اعتراض مسالمت آمیز که به ریشه هایش اشاره شد، هزینه‌های قابل توجهی از این ناحیه در سال‌های متمادی تحمیل شده است. در این زمینه در ابعاد بزرگ می‌توان به ناآرامی‌ها و التهاباتِ اخیر در برخی شهرهای ایران و در ابعاد کوچکتر به نزاع‌های فراوانی که روزانه در سطح شهرها یا در بستر اینترنت رخ می‌دهد، اشاره کرد که در بسیاری موارد به خشونت‌های فیزیکی پرهزینه منتهی می‌شود. آیا در بدیهیاتی که به کودکان و نوجوانان آموزش نمی‌دهیم، تجدیدنظر می‌کنیم؟
خخخ لطفا به این بزرگتر ها فرهنگ اعتراض را نشان بدهید. مردم را چی فکر کردی . با این حرف ها خودتان را بی ارزش نکنین . مگر خودتان چگونه اعتراض کردین؟ فقط اعتراض و انتقاد نیست فرهنگ خیلی چیزهارو یادمون ندادن متاسفانه اتفاقا آموزش دادید و این روش رو هم آموزش دادید. فحش دادن به کسی به بهش اعتراض یا انتقاد داریم. مثلا همین شعار مرگ بر فلان و مرگ بر بهمان. این بحثا نیستتو این کشور هرکی اعتراض میکنه سیاسیش میکنن
قشر حزب الهی به چیزی اعتراض میکنه میگن مواجب بگیره
مردم اعتراض کنن مونده کی رئیس جمهور باشه میگن فلانی یادشون داده
در کل همین احزاب سیاسی با برچسب زنی مانع از اعتراضات شدن و اگر اعتراضات درست صورت میگرفت ما امروزو آینده شاهد این قضایا نخواهیم بود.
وقتی عده ای برای تخریب اموزش میبینند چکار باید کرد؟ به همون دلیل که نیروها هم هنوز در برخورد با تظاهرات و بازداشت هاسلیقه ای عمل میکنند و قانون مشخصی ندارند . آدم از بعضی مقالاتتون حیرت میکنه که گویا نویسنده اصلا در این کشور زندگی نمیکند بنظرتون در یک سیستم نهایتا خانوادگی و فامیلی چرا باید فرهنگ انتقاد و اعتراض به کودکان آموزش داده بشه.؟؟ حرفهاي بيهوده وچرند ! همین الان هم فرهنگ اعتراض در این کشور جایی ندارد میدانید چرا این وضع اخیر پیش اومد اونقدر کاستی بود و کسی از ترس اینکه انگ خائن بهش بزنن صداش درنیومد تا به حد انفجار رسید و اوضاع شد این .نباید هر معترضی رو در جا خفه کرد بلکه باید صدای معترض شنیده بشه و امنیتش تامین بشه نه اینکه از ترس اینکه برا خودش و یا بعدا بچه هاش مشکلی پیش بیاد هر اعتراضی رو درون خودش خفه بکنه تا برسیم به اینجا .معترض به یه چیزی اعتراض داره نباید بهش انگ زد بلکه اگه اعتراضش بجاست باید فورا خواسته ش بررسی بشه و مشکلش حل بشه ممنون تابناک، کاش اگه مدارس این چیزها رو اموزش نمیدن خود خانواده ها که در حال حاضر اکثر والدین با سواد هستن آموزش بدن عنوان شما خیلی بد انتخاب شده باید کلمه گوش داددن رو هم به عنوان و داخل مقاله اضافه کنی چون اگه فرهنگ گوش دادن نیز آموزش دیده بودیم خیلی وضع بهتری کشور ما داشت اکثرمسئولین ما فرهنگ گوش دادن رو بلد نیستن .حتی مردم هم فرهنگ گوش دادن رو خیلی بلد نیستن فكر نمكنيد خيلي زود به فكر افتاده يم؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ مگر از کودکی قوانین راهنمایی و رانندگی و نریختن زباله در طبیعت را آموختیم؟ فرهنگ اعتراض و انتقاد رو باید آموزش داد تا پدر منتقد و معترض رو در نیارن ! میتونید بگید کدوم کار درست رو اصلا فرهنگ سازی کردید و بهش اهمیت دادین؟ یادم می آید وقتی کلاس دوم راهنمایی بودم دختر مدیر مدرسه در کلاس ما درس می خواند. او یک دختر تنبل و تا حدودی نادان بود که تکبر بسیاری داشت چون مادرش مدیر مدرسه بود. درس نمی خواند اما همیشه نمره اش بیست بود. من هم شاگرد زرنگ کلاس بودم و با تلاش و کوشش نمره های خوب می گرفتم و نفر اول کلاس بودم. اما همه ی مزایای شاگرد اول بودن مال او بود و من از این بابت ناراحت بودم. رفتم با مادرم درد دل کردم که دختر مدیر درس نخوانده بیست است. مادر من هم بی خبر آمد مدرسه و یک راست رفت پیش خانم مدیر که دختر شما حق شاگردان دیگر را می خورد. چشمتان روز بد نبیند مدیر مدرسه چنان های و هویی راه انداخت که همه ی معلم ها از کلاس بیرون آمدند. بچه ها گفتند زهرا, خانم مدیر داره با مادر تو دعوا می کنه. خلاصه از آن روز به بعد روزگارم سیاه شد و در کلاس و مدرسه بایکوت شدم. آنقدر تنها بودم که در زنگ تفریح در گوشه ای تنها و می ایستادم و اشک می ریختم و از آن پس فهمیدم که با دختر مدیر مدرسه و امثال آنها در نیفتم و اگر اعتراضی دارم به خدا ببرم. از کوچکی چه چیزی آموزش داده شده که این دومیش باشه. آموزش و پرورش فقط یک سری محفوضات بیخودی به بچه ها یاد داده و هیچ کار مفیدی نکرده آموزش های پایه و عمومی ضعیف است. هیچکدام از نیازهای آموزشی در آموزش و پرورش آموزش داده نمی شود. مثلا روش کتاب خواندن، تفکر، سلامت، ورزش، محیط زیست، بهداشت، روانشناسی، جامعه شناسی، تغذیه سالم، استفاده صحیح از اینترنت و فضای مجازی و بسیاری از چیزهای دیگر برو بابا دلت خوشه . کلتو از تو کتابهای ترجمه شده بردار ببین اینجا خاورمیانست نه حوزه اسکاندیناوی. فقط کلاتو بچسب باد نبره آقای روشنفکر خوش خیال. متاسفانه در مملکت ما حرف تا عمل کیلومترها فاصله دارد! مردم شریف ایران با همه کمبودها و فشارهای روحی و اقتصادی و اجتماعی به خوبی مقاومت و با سربلندی از آن بیرون آمده اند. ولی دیگر صبر و طاقتشان از بی عدالتی ، تبعیض ، فساد اقتصادی و اداری سرآمده است. آورده‌اند که نوشین روان عادل را در شکار گاهی صید کباب کردند و نمک نبود غلامی به روستا رفت تا نمک آرد نوشیروان گفت نمک به قیمت بستان تا رسمی نشود و ده خراب نگردد گفتند از این قدر چه خلل آید گفت بنیاد ظلم در جهان اوّل اندکی بوده است هر که آمد برو مزیدی کرده تا بدین غایت رسیده
اگر ز باغ رعیت ملک خورد سیبی
بر آورند غلامان او درخت از بیخ
به پنج بیضه که سلطان ستم روا دارد
زنند لشکریانش هزار مرغ بر سیخ
البته الحمدلله مسئولین و مدیران به غایت با سواد و عالم هستند ولی متاسفانه به عمل کار برآید به سخندانی نیست . وقتی رئیس یک جایی برای خودش از همه امکانات از خودرو گرفته تا امکانات دیگر و حقوق با چنین اختلافی با زیر مجموعه خود عمل می کند باید منتظر بود و به زیر مجموعه آن بخش هم حق داد که خودشان به هر طریق گلیم شان را از آب بیرون بیاورند . مگر کسانی که در دهه 50 بودند و الان بالای 50 یا 60 سال سن دارند به خاطر ندارند مردم ما برای چه انقلاب کردند ؟ انقلاب ما برای احیای اسلام بود عدالت بود و رفع ظلم و تبعیض و اخلاق و فرهنگ اسلامی . البته من هم خواستم خودم را تخلیه کنم چون میدانم از شما که گزینش میکند مطالب و دیگران همه میدانند ولی .....؟؟؟!!!!
| 
جالب و بجا بود ممنون . چقدر این گزارش کم خواننده داره، علیرغم اینکه جزو تیترهای اصلی هست!فکر کنم ریشه‌ای تر هست پاسخش.
چرا ماها دوست نداریم نقد رو از خودمون شروع کنیم و قبول کنیم همچین خودمون هم بی‌اشکال نیستیم؟
دوست عزیز لطفا شعار نده، ملت در این ۵ سال هر روز بابت مسکن مهر، موسسات مالی به ویژه کاسپین، پدیده و.... دست به نامه نگاری و اعتراض زدند اما هر بار مسولین توجه نکردندنزدیک انتخابات کلی تبلیغات شرکت پدیده از سر گرفته شد که مثلا ساخت و ساز شروع شده یا مجوزاتی که قبل داده بود و این دولت به یکباره همه را باطل کرده بود بابت سیاسی کاری، دوباره داده شده اما بعد از انتخابات همه این تبلیغات و حرف‌ها فراموش شد و آجری روی آجر گذاشته نشد و مجوزی هم داده نشد
یا مثلا آزمون در این همه آزمون استخدامی که میگذارن سه چهارم ظرفیت ها را به سهمییه ای ها می‌دهند و طرف با میانگین درصد منفی وارد بازار کار میشه اما اون فرد تحصیل‌کرده که حتی حد نصاب رو هم آورده کنار گذاشته میشه، جالبه اون یک چهارم دیگه ظرفیت هم به افرادی که در این ادارات پارتی دارند میرسه
چرا باور نمیکنیم مردم خسته شدن از این بی عدالتی ها
فرهنگ اعتراض رو باید کجا واز کی یاد گرفت از کسانی که به اتوبوس جهانگردی حمله میکنند اعتراض دانشجو را با تبر جواب میدن خودرو حامل نماینده مجلس رو با چماق خرد می کنند بهتره این سئوال رو پاسخ بدین: چرا از کودکی فرهنگ پاسخ گویی به انتقاد و اعتراض را یاد نگرفته ایم؟ طبق معمول خودتون رو مبرا کردین همه چیز رو تقصیر مردم انداختین همین اظهار نظرهای توهین آمیزه که روی اعصاب مردم راه می رین.شما جرات ندارین دو خط نظر مردم رو متتشر کنین دلیلش چیه؟؟؟؟؟ | چون نظر مردم مهم نیست !!! کدام کارمان از روی اصول است که این یکی باشد ؟ مسئولین فکر می کنند خیلی خوب هستند و ژن برتر ، بنابراین اعتراضی هم نباید به این مجموعه خیلی خوب وارد باشد . آموزش و پروش هم به همین دلیل برای کسی حق اعتراض قائل نیست که حالا روش آن را هم به دانش آموز یاد دهد . تجربه اعتراض مسالمت آمیزم داشتیم که سرکوب شد چرا از کودکی روحیه انتقاد پذیر بودن را یاد نگرفتید؟؟؟؟؟چرا از کودکی یاد نگرفتید که فکر نکنید مردم هیچی بلد نیستن؟؟؟
اگر بتوانی نشر کنرسم زندگی در اجتماع در این است که در یک مسیر مشخص همه اعضای جامعه را هماهنگ نماییم. این اصل یکی از بدیهیات مسلم برای انتشار قوانین می باشد. در غرب، این مسیر در راستای زنده ماندن و پیشرفت امور دنیوی بنا شده است. حال هر فردی در غرب در تضاد با این قدم بردارد، خود اجتماع آن را فیلتر خواهد نمود
ما مسخره شماها نیستیم .....شکم گرسنه هیچی حالیش نیست
با ایم نقالات دوریالیتون
مهمتر از نوع اعتراض پاسخ اعتراضهسکوت کج فهمی یا؟
مساله اصلی قانون اساسی است که وجود تسکلهای انسانی و اجتماعی را حتی اگر نفی هم نکرده باشد اما عملا بی اثر کرده است.قانون اساسی با اختیارات کاملا محدود و قابل نظارت هر کدام از قوا و حاکمان باید نوشته شده و در معرض افکار عمومی قرار بگیرد. در غیر اینصورت کشور ماشاهد شورش های اینچنینی و انتقلابهای احتمالی می تواند باشد که نتیجه ای جز از بین رفتن اموال عمومی و فرار نخبگان را در پی ندارد.
برای اینکه همیشه حق با کسی است که قدرت بیشتری دارد. باز دوباره ازاین حرفا؟ چراازکودکی ما به بزرگترها یادندادندکه اتقادراپذیراباشند؟ چراهمش باید به بچه هایاد بدیم ؟ چراهمش آموزش و پرورش متهم میشه به اینکه چیزی یاد نداده؟ به نظرمن مردم مشکلی ندارند ، این مسئولین هستند که اخلاق مدیریتی ندارند وبس از حکومت و تلویزیون که نا امید هستیم چنین کاری بکنند . شما انجام بدهید شاید خیلی مخاطب نداشته باشید ولی موثر است چرا از کودکی فرهنگ اعتراض و انتقاد را آموزش ندادیم.تابناک حال شما خوبه؟در خونه مون گوشت پیدا نمی کنیم شما دنبال نره و ماده اش هستید؟
گیرم مردم راه اتقاد درست را در نظر یاد بگیرند وقتی مجال عمل برای تمرین آن نمی یابند چطور آموزششان کامل شود و فایده ای داشته باشد؟ ایا من بعنوان یک سکولاریسم در ایران امروز حق تشکیل حزب را دارم؟ اول مخالف باید برسمیت شناخته شود و حق اعتراض او نیز... بعدش هم هر وقت مجوز اعتراض خواست مثل همون موافق بهش سریع مجوز داده شود تا این جریان زیر زمینی نشه... مساله ایران وجود قدرت و اختیارات بدون پاسخگویی است اینکه طرفدهر کاری انجام می دهد هیچ کس هم حق اعتراض ندارد. مهمترین چیزی که سالها ست در حال نابودی است فرهنگ ایرانی است می دونید چرا اموزش ندایده ایم؟ چون همیشه عادت داشته اند برای دیگران تصمیم بگیرند