عماد، بیماری که مسئولان با او عکس یادگاری گرفتند ولی درمانش نکردند

به گزارش «تابناک»؛ عماد اسماعیل نژاد، کودک دو ساله گرگانی مبتلا به بیماری mps است و حادثه تروریسیتی مجلس شورای اسلامی به سرعت او را به چهره‌ای جهانی تبدیل و این امید را ایجاد کرد که با توجه و پیگیری های جدید مشکل بیماری‌اش با کمک مسئولان به سرعت روند درمانی مناسب را می گذراند.

یکی از اولین پیامدهای پس از حادثه و رسانه ای شدن مشکل عماد، آغاز فعالیت خیرینی بود که تلاش کردند، مبالغی به‌ حساب این خانواده واریز و با این کار خانواده عماد را در تأمین هزینه های درمان کمک کنند.

جدا از افراد خیری که برای کمک به این کودک دوساله اعلام آمادگی کردند، وزیر بهداشت نیز شخصاً با خانواده عماد دیدار و این کودک دو ساله را معاینه کرد. قاضی زاده هاشمی همان روز دیدار به مسئولان ذی ربط دستور داد تا فرایند معاینه و درمان او را پیگیری کنند.

در همین رابطه 24 خردادماه دکتر عباس زارع نژاد مشاور وزیر بهداشت با تأکید بر اینکه مراحل درمانی عماد اسماعیل نژاد، رایگان از سوی وزارت بهداشت در حال انجام است، به رسانه ها گفت: در استان گلستان هم با توجه خاص نماینده ولی فقیه و همینطور استانداری استان و دانشگاه علوم پزشکی گرگان، حمایت‌های لازم انجام خواهد شد.

 حالا بیش از 40 روز از حادثه تروریستی مجلس شورای اسلامی و فضای رسانه‌ای ایجاد شده می گذرد و دیگر کسی از عماد دوساله که این روزها به همراه خانواده‌اش در کلانشهر تهران سرگردان است، سراغی نمی گیرد.

محمد اسماعیل نژاد، پدر عماد در مورد روند درمانی فرزندش به «مهر»، گفت: بعد از آن حادثه تروریستی، عماد برای جراحی یک غده مادرزادی که در گلویش داشت، در بیمارستان طبی کودکان تهران بستری شد و ما در ابتدای بستری مبلغ ۵۰ هزار تومان به ‌حساب بیمارستان واریز کردیم.

وی افزود: فیشی که برای ترخیص عماد صادرشده بود مبلغ ۲۶۰ هزار تومان بود که بعد از نشان دادن نامه‌های مربوط به ‌رایگان بودن درمان، بیمارستان این مبلغ را از ما دریافت نکرد و مبلغ ۵۰ هزار تومان هم عودت داده نشد.

اسماعیل نژاد در مورد ادامه فرایند درمان، افزود: پس از ترخیص از بیمارستان طبی کودکان همه مسئولان ما را تنها گذاشتند و دیگر کسی در فرایند درمان عماد به ما کمک نکرد و طی این مدت نزدیک به دو میلیون و ۷۰۰ هزار تومان هزینه کرده‌ایم.هم اکنون و در پی بدعهدی های مسئولان وزارت بهداشت، عماد و خانواده اش در تهران سرگردان شده اند و برای ادامه فرایند درمان عماد، هیچ برنامه مشخصی وجود ندارد. آنها از یک سو در تأمین هزینه های سنگین درمان ناتوان اند و از سویی نیز برنامه های پیشین درمان عماد را رها کرده و با امید اقدام بهتر توسط وزارت بهداشت، روند درمان را به مسئولان سپردند؛ مسئولانی که گویا بنایشان این بود تنها از این طریق هرچند اندک محبوبیت کسب کنند و درمان قطعی عماد برایشان موضوعیت نداشت.

بنا به شرایطی که برای عماد پیش آمد بار دیگر این ادعا را ثابت می کند که در کشور ما مسئولان همیشه تحت تأثیر افکار عمومی و فضاسازی های رسانه ای و با امید افزایش محبوبیت، تصمیم به انجام اعمالی می گیرند که با گذر زمان و فروکش کردن جو، آن را فراموش می کنند؛ عادت بسیار بدی که ماجرایی مثل ماجرای عماد اولین آن نیست و قطعاً آخرین آن نیز نخواهد بود.