به جای تشکیل مجدد سازمان جوانان به فکر ایجاد وزارتخانه محیط زیست باشیم +جدول
در روزهای گذشته، حرف و حدیث ها بر سر تفکیک چند وزارتخانه در دولت آتی از جمله وزارت ورزش از جوانان مطرح شد. موافقان این تفکیک مدعی هستند، با عملیاتی شدن این لایحه، حوزه جوانان به یک سازمان مستقل تبدیل خواهد شد و در شرایط جدیدی، مسائل جوانان کاملاً تخصصی و بدون مشارکت موضوعات دیگر، پیگیری، مدیریت و ساماندهی می شود و اتفاقی مشابه نیز برای حوزه ورزش رخ خواهد داد.
به گزارش «تابناک»؛ وزارت ورزش و جوانان کنونی در سال 1389 و در دولت دهم پس از ادغام دو سازمان تربیت بدنی و ملی جوانان در مجلس هشتم تشکیل شد و رسما به عنوان عالی‌ترین مرجع متولی رسیدگی به مسائل مربوط به ورزش و جوانان در ایران شد؛ وزارتخانه ای که همچنین مقرر شد مدیریت فعالیت های قرآنی جوانان کشور را نیز بر عهده بگیرد.
پیش از شکل گیری این وزارتخانه دو سازمان تربیت بدنی و ملی جوانان هر یک مستقل مسائل مرتبط با هر دو حوزه را پیش می بردند و مدیریت مسائل ورزشی و جوانان کشور جدا از هم دنبال می شد.
در سال 89 و با این استدلال که مسائل ورزشی و جوانان تا حدود زیادی به یک دیگر نزدیک است و نیز این استدلال که نیاز است این دو حوزه در سطحی بالاتر و مستقل مدیریت شوند، لایحه تشکیل وزارت ورزش و جوانان مطرح و در مجلس هشتم به تصویب اکثریت نمایندگان مجلس رسید.
شاید بزرگ ترین موهبت این اقدام ارتقای سطح مدیریت کلان این دو حوزه مهم و حیاتی کشور بود که به جای مدیریت توسط یک رئیس، صاحب وزارتخانه شدند و در زمینه های متعدد مثل دریافت بودجه، استقلال رأی و... توانستند دوره ای جدید از کارآمدی را به آزمون بگذارند.
بزرگ ترین مشکل پیش آمده در فرایند ادغام این دو وزارتخانه را نیز می توان ترکیب دو فعالیت متفاوت با یکدیگر دانست که اساساً سنخیتی با یکدیگر ندارند و هر یک برای پیشبرد اهداف عالی خود به مدیریتی تخصصی نیاز دارند.
اکنون و پس از یک تجربه هفت ساله در مدیریت یکپارچه این دو حوزه، بار دیگر صحبت هایی مبنی بر تفکیک این دو وزارتخانه زده می شود که بر اساس آن این بار قرار است در یک بازه زمانی نامشخص تجربه وجود سازمان جوانان و وزارت ورزش مستقل برای پیشبرد اهداف این دو بخش در کشور ایجاد شود.
در این بین، نگرانی و پرسش های مطرح است که هنوز از سوی مسئولان به خوبی برای افکار عمومی و کسانی که دغدغه آینده ایران را دارند، تشریح نشده است.
اینکه تفکیک دو وزارتخانه مذکور و ایجاد استقلال در این دو نهاد، عملاً چه تفاوتی با گذشته و دوران قبل از ادغام خواهد داشت و به بیان بهتر، مبادا با این تصمیم یک عقب گرد سیاسی و مدیریتی در کشور رخ دهد؟
نگرانی دیگر آنکه با شرایط حاکم بر تصمیم کنونی و تأکید طراحان تفکیک بر تخصص گرایی در حوزه جوانان، اساساً چه تضمینی وجود دارد که حوزه ورزش و جوانان در آینده به متخصصین واگذار شود و این افراد به چه میزان در توسعه هر دو بخش موفق خواهند بود؟
نکته دیگری که باید به آن دقت کرد این است که در شرایط کنونی، دیگر کشور ایران را نمی توان چون گذشته یک کشور جوان توصیف کرد، تأکید برخی دولتمردان بر تفکیک این دو حوزه با وجود گرایش سنی جامعه به میان سالی، نگرانی دیگری است که می تواند به بی توجهی به جامعه میانسال (جوانان سال های قبل) از سوی مسئولان ختم شود.
برای اینکه شرایط کنونی و شرایط ایده آل با افق دید بهتری بررسی شود، بهتر این است که نحوه مدیریت کلان برخی کشورهای جهان در سطح وزارتخانه، به ویژه کشورهای توسعه یافته و بزرگ جهان توجه شود.
مروری بر نحوه برخورد چهارده کشور جهان با مسائل حوزه جوانان و ورزش که بیشتر آنها کشورهای توسعه یافته و جهان و موفق در این دو بخش هستند، حاوی درس های آموزنده ای است.
در مهم ترین کشورهای توسعه یافته جهان، بخش جوانان و ورزش جدا از سطح وزارت، مدیریت می شود و البته بسیاری از آنها هر دو یا یکی از این دو حوزه را در محور وزارتخانه های خود قرار نداده اند.
با این حال، چند کشور توسعه نیافته و ضعیف جهانی نیز هستند که دقیقاً شرایطی مشابه شرایط کشور ایران دارند و در آنها با ادغام دو حوزه جوانان و ورزش، وزارت ورزش و جوانان شکل گرفته است.
در ادامه به صورت کلی به شرایط ورزش و جوانان و مدیریت کلان آن در چند کشور جهان اشاره می شود.
در حوزه جوانان نیز آمریکا، ژاپن، فرانسه، کانادا، چین، هند و ترکیه فاقد وزارت جوانان مستقل هستند و در عین حال، آلمان و ایتالیا برای مدیریت کلان حوزه جوانان، وزارتخانه ای با این نام ایجاد کرده اند.
مرور کلی شرایط این کشورها نشان می دهد که الگوی مشخصی از نحوه مدیریت حوزه جوانان و ورزش در این کشورها نمی توان برداشت کرد. در برخی کشورها مثل آمریکا، چین، هند و ترکیه اساساً مدیریت این دو حوزه به وزارتخانه های موازی واگذار شده است. البته در کشور هند و در سطح ایالت ها وزارت ورزش و جوانان به همان شکلی که در ایران وجود دارد، دیده می شود، ولی در سطح کابینه مرکزی، چنین وزارتخانه هایی دیده نمی شود.
بررسی های بیشتر در مورد کشورهایی که همانند ایران دارای وزارتخانه ای برای مدیریت یکپارچه حوزه ورزش و جوانان ایجاد کرده اند، نتیجه جالب توجهی دارد و کشورهایی مثل لیبریا، کوزوو و ترینیداد و توباگو از جمله کشورهایی هستند که دارای وزارتخانه ای با عنوان وزارت ورزش و امور جوانان هستند؛ کشورهایی که البته ناگفته پیداست در این دو بخش توفیق چندانی به دست نیاورده اند.
مرور بیشتر در مورد وضعیت وزارتخانه ها در کشورهای توسعه یافته نشان می دهد، همه کشورها توسعه یافته، بدون توجه به اینکه وزارت ورزش و جوانان تفکیکی یا ادغامی داشته باشند یا خیر؟ همه این کشورها وزارتخانه های مستقلی برای پیگیری مسائل زیست محیطی و مدیریت منابع و مسائل آب دارند.
از میان کشورهای بالا، آلمان، ژاپن، انگلیس، ایتالیا، کانادا، چین، هند، ترکیه و روسیه عیناً دارای وزارتخانه هایی تحت عنوان محیط زیست هستند که به مدیریت مسائل کلان زیست محیطی این کشورها در بخش محیط زیست می پردازند و جدا از این وزارتخانه بسیاری از کشورهای نامبرده از جمله هند و چین اهمیت ویژه ای برای مسائل آب قائل هستند و وزارتخانه هایی را برای مدیریت منابع آب و توسعه پایدار در کشورشان ایجاد کرده اند.
اگر بنا این باشد که بر اساس الگوی کشورهای توسعه یافته در مورد تصمیم های اخیر دولتمردان و نمایندگان مجلس مبنی بر تغییر و تحول در وزارتخانه ها، نقشه راهی ترسیم و ارائه شود، نتیجه اینکه وجود وزارتخانه ای ادغامی که مسائل دو بخش جوانان و ورزش را توأمان مدیریت کند در هیچ یک از کشورهای توسعه یافته وجود ندارد، اما از آن سو، الزام وجود چنین وزارتخانه هایی نیز در این کشورها دیده نمی شود. از سوی دیگر، همه کشورهای توسعه یافته اهتمام ویژه ای به امر محیط زیست خود دارند و برای این حوزه وزارتخانه مستقل دارند.
بنابراین، گویا در کشور ما نیز که مسائل و مشکلات زیست محیطی فراوان ـ آن هم در سه سطح جهانی، منطقه ای و ملی حیات ـ همه ایرانیان را تهدید می کند، توجه به چنین وزارت خانه ای باید در اولویت دغدغه های مسئولان باشد؛ مسئله ای که گویا هنوز به دغدغه و نگرانی اصلی آنها تبدیل نشده است.
با سلام . ای کاش مانند کشورهای المان . انگلیس . امریکا کشور ما نیز دارای یک قانون کار بود که هم بخش دولتی ازان تبعیت می کرد و هم بخش دولتی . در حال حاضر در ایران دو قانون کار 1= مدیریت خدمات کشوری با صندوق بازنشستگی کشوری برای مدیریت بخش دولتی . و قانون کار وزارت رفاه برای مدیریت بخش خصوصی با صندوق مستقل تامین اجتماعی . 
کشورهای مختلف، شرایط یکسانی ندارند،ما باید مشکلات و خلا های و نیازهای کشور خودمان را بشناسیم و با توجه به آن،برنامه ریزی کنیم و وزارت خانه داشته باشیم.1.در کشور ما مناطق محروم بسیار زیادند،استان های عریض و طویلی وجود دارند که بخش های دور از مرکز همه در محرومیت به سر می برند،گذشته از استان های جنوبی و بلوچستان و...
ضرورت دارد که «وزارت خانه ای برای توسعه مناطق محروم» داشته باشیم.
2.در کشور ما قوانین به شکلی تنظیم شده و نظام خانواده جوری تعریف شده است که زنان را بسیار آسیب پذیر کرده است.اینکه زنان هنوز نتوانسته اند جایگاه های سیاسی ،ورزشی و....زیادی را داشته باشند هم ثمره ی همین قوانین و نظام است و گذشته از آن آسیب های اجتماعی متوجه زنان بسیار زیاد است و در نظام کنونی اصلا نتوانسته جایگاه خود را بیابند
«ضرورت داشتن وزارت زنان و خانواده که خودش جوانان را هم شامل میشود»
3.مرز های آبی ما زیادند و ما کیلومترها مناطق دریایی داریم ضرورت دارد که برای استفاده حداکثری از دریاها و همچنین مدیریت منابع محدود آب شیرین وزارت دریا و آب هم داشته باشیم
۴.همانطور که نویسنده ی عزیزهم گفتند وزارت محیط زیست هم باید داشته باشیم که می شود با همان آب و دریا ادغام شوند.
| 
اما ای کاش ،با توجه به مشکلات وبحران ها و آسیب های کشور وپراکندگی وناهماهنگی دستگاهها و بخشهای مختلف وبرای نظارت مجلس وپاسخگویی بهتر،ضرورت ایجاد سه وزارتخانه که مهمهتر از بقیه است و دغدغه همه مردم وبرخی مسئولان است وجای خالی آن سالهاست که احساس می شود،تصویب شود.سایر وزارتخانه ها را با اصلاح ساختارواجرای دولت الکترونیک وحذف بوروکراسی های اداری ،حذف کارهای غیر ضروری وموازی وتکراری ، واگذاری کارها به مردم وتوجه به نظرهمه منتقدان دلسوز کشور،توجه به معیشت پرسنل وارتقای بهروری آنان در همه ادارات وسازمانها انجام شود وانتخاب مدیران ومعاونان کارآمدتر می توان خیلی بهترو کم هزینه تر اداره کرد واز ازادغام وتفکیک های مکرر وپرهزینه وشاید سیاسی خودداری کرد.ان شاء الله.1-وزارت امور خانواده، جوانان ، زنان(از ادغام معاونت امور جوانان وزارت ورزش(سازمان ملی جوانان سابق) ومعاونت زنان وامور خانواده ریاست جمهوری وسایر دستگاههای پراکنده در بخشهای دیگر)برای داشتن متولی ،برنامه ،بودجه مشخص وپاسخگو بودن وهمچنین تشکیل شورای عالی خانواده، جوانان وزنان زیر نظر رییس جمهور،به منظور هماهنگی تمام سازمانهای مرتبط و تصمیم گیریهای کلان در این زمینه ها(اشتغال ،ازدواج،مسکن جوانان،آسیبهای اجتماعی ومشاوره های لازم و...)
2-وزارت محیط زیست ومنابع طبیعی(سازمان محیط زیست توان کافی وپاسخگویی لازم وبه موقع را ندارد(در زمینه های آلودگیهای هوا ،آب ،خاک ، حیات وحش )وعدم توجه به نظرات کارشناسی مثل پروفسورکردوانی در زمینه ریزگردهاو...
3-وزرات میراث فرهنگی،گردشگری و صنایع دستی (هم به لحاظ فرهنگی وتاریخی ایران ومعرفی وحفاظت ازاین آثاردر ایران وجهان و حمایت از صنایع دستی وهم مسأله اشتغال که گردشگری(ایرانگردی وجهانگردی) نقش بسیار مهمی دارد وداشتن برنامه مدون ومشخص وهم نظارت وپاسخگویی دربرابر مجلس ومردم
ازهمه کارشناسان وهمچنین نمایندگان محترم مجلس خواهش می کنم این موضوع را مطرح وپیگیری نمایند. باتشکر
مشکل جوانان،اقتصاد، شغل ، مسکن،ازدواج،تفریحات سالم و...است که همه ی آنها مربوط به وزارت خانه های دیگر است.باید مشکلات اقتصادی حل شود،صنایع توسعه یابد ، شغل ایجاد شود و.....
وزارت جوانان به تنهایی قراره چیکار کنه
وزارت منابع طبیعی برای نجات جنگلها و مراتع کشور ضرورت انکار ناپذیر عصر حاضر است. محیط زیست به علت اینکه تشکیلاتی ناظر است به صورت سازمان تحت نظر ریاست جمهوری باشد بهتر است. حرف شما یه چیز دیگه است. شما چرا جوانها رو تهدید می دونید؟ چرا محیط زیست رو در مقابل جوان ها قرار دادید. اصلا این دوتا قابل مقایسه هستن؟ با سلام خدمت تابناک عزیزباید خاطرنشان گردد یک وزارتخانه برای محیط زیست کفایت نمی کند از آنجایی که هواشناسی و آب و هوا نیز در این امر تاثیر زیادی دارد باید هر دو سازمان محیط زیست و سازمان هواشناسی در قالب وزارت هوا و محیط زیست ادغام گردد تا خروجی مناسبی داشته باشد. این دو مکمل یکدیگر هستند.
داشتن یا نداشتن وزارتخانه این است سوال!وزارت محیط زیست و منابع طبیعی
وزارت ورزش و جوانان
تمام
احسنت بر شما كه به اين حياتي ترين مسئله كشور براي تمامي نسل ها اشاره كرديد. تعجب در اين اسن كه چگونه مغز دولتمردان نمي تواند اين مسئله را درك كند كه ما يك وزارتخانه زايد به نام وزارت دادگستري آنهم در كنار قوه قضاييه با آن همه تشكيلات بنا كرديم كه هيچ سودي نه براي مردم و نه براي دولت دارد ولي براي حياتي ترين مسئله امروز و تمامي نسل هاي بعد از اين كشورمان يعني محيط زيست نمي توانيم وزارتخانه داشته باشيم. البته استدلال شما در رابطه با ضرورت تشکیل وزارت محیط زیست مانند همه کشور های توسعه یافته صحیح است ولیکن این استدلال با سخنان مقام معظم رهبری در رابطه با اینکه همه امور بایستی ایرانی -اسلامی باشد و استفاده از چیزهایی که خارجیان نوشته و توصیه کرده اند (حتی مفید آن) ممنوع است و مورد نظر ایشان نیست در تناقض است.ولیکن بازهم تاکید می کنم که استدلال شما در استفاده از تجارب موفق دیگران و عدم دوباره کاری و آزمون و خطا در مسائلی که دنیا راه حل آن را قبلا پیدا کرده است بسیار صحیح است.