چگونه «ابد و یک روز» با یک سکانس نجات پیدا کرد؟

فیلم «ابد و یک روز» شگفتی سی و چهارمین جشنواره بین‌المللی فیلم فجر در شرایطی در نوروز نود و پنج به نمایش درآمد که برای عبور از حاشیه‌ها، سکانس فینال فیلم تغییر کرد و یک سکانس به پایان فیلم افزوده شد؛ سکانسی که در نسخه به نمایش درآمده در جشنواره نیز قرار داده شده بود و امید را به صورت نسبی برای تماشاگر باقی می‌گذاشت.

به گزارش «تابناک»، سی و چهارمین جشنواره فیلم فجر با یک فیلم متفاوت و یک فیمساز جوان و توانمند گره خورده بود؛ «سعید روستایی» یک جوان بیست و شش ساله در مقام فیلمنامه‌نویس و کارگردان «ابد و یک روز» به عنوان فیلمی دارای قصه و ضرباهنگ درست به جشنواره فیلم فجر آمد و با آثاری رقابت کرد که اتفاقاً هم در داستان و هم ریتم پیش برنده داستان به شدت ضعف داشتند. داوران هم به شناسنامه و رزومه این جوان نگاه نکردند و آنچه استحقاق این جوان خلاق بود، به او دادند: نامزدی برای 10 بخش و برد 9 سیمرغ بلورین.

قصه فیلم اما پرتنش و در عین حال شبیه وقایعی بود که در کشورمان نمونه‌هایش کم نیست؛ روایت خانواده‌ای است که در آن دو برادر، چند خواهر و یک مادر زندگی می‌کنند. یکی از برادرها ترک کرده و اکنون در حال تلاش برای فراهم آوردن شغل و تشکیل زندگی مشترک است، برادر دیگر نیز به شدت معتاد و فروشنده خرد موادمخدر است. در این شرایط یکی از خواهرها با خواستگاری مواجه شده که افغانستانی است و در این بستر داستانی رقم می‌خورد که نمی‌توان به آن اشاره کرد، ولی در نهایت، با تلخی به پایان نمی‌رسد.

با این حال آنچه باعث شده فیلم با تلخی به سرانجام نرسد، تغییر فرجام این اثر از طریق افزوده شدن یک سکانس به انتهای فیلم است؛ موضوعی که یک مسئول ارشد سینمایی کشور در گفت و گو با «تابناک» تایید کرد. بر اساس اطلاعات دریافتی «تابناک» از منابع مسئول، به توصیه شورای پروانه ساخت، سکانس فینال فیلم افزوده شد و بدین شکل فرجام داستان تغییر چشمگیری داشت تا تماشاگر با امید و آرامش سالن سینما را ترک کند.


سازندگان این فیلم نیز افزوده شدن یک سکانس به انتهای فیلم را پذیرفتند که ثابت کرد در پی ارائه یک تصویر سیاه نبودند و مؤید این موضوع است که بسیاری از نقدهای به شدت غیرمنصفانه مطرح درباره این فیلم با نیت آنها و همچنین اثری که ارائه کرده‌اند، تطابق ندارد و یک تسویه حساب آشکار با سعید روستاییِ جوان است.

مشخصا اگر سکانس پایانی به این فیلم افزوده نشده بود، دفاع از «ابد و یک روز» در برابر اتهاماتی که برخی اشخاص دارای نگاه سیاسی به سینما نسبت به این فیلم مطرح کرده بودند، دشوار می‌شد و چه بسا در فصل اکران نیز چالش جدی برای ابد و یک روز پیش می‌آمد؛ اما همان یک سکانس پایانی فیلم را نجات داد و تلاش‌های یک گروه برای تحدید اکران «نماد جشنواره سی و چهارم فجر» را بی نتیجه گذاشت.

چنین توصیه‌هایی درباره برخی دیگر از آثار سینمایی نیز در طول سال پیشین انجام شد و برخی آثار سینمایی با عمل به همین توصیه‌‌ها توانستند روی پرده سینما دوام بیاورند و جزو پرفروش‌ترین فیلم‌های سینمایی سال هزار و سیصد و نود و چهار باشند و چه بسا برخی آثار در صورت عدم تغییر پروانه نمایش دریافت نمی‌کردند و یا اکران کوتاهی را تجربه می‌کردند.

شاید یکی از دلایلی که سینمای ایران توانسته در سال پیشین و ایامی که از سال کنونی گذشت، تماشاگر بیشتری جذب کند، عبور از نگاه صفر و یکی در ممیزی فیلم‌های سینمایی و ایجاد تعامل برای تغییر حداقلی در آثار و رساندنش به صف اکران، به جای کنار گذاشتن اصل اثر باشد؛ اتفاقی که باعث شده تعداد فیلم‌های توقیفی در چند سال اخیر به تعداد انگشتان یک دست نرسد.