معاون آموزشی وزیر بهداشت، آماری از درآمد حاصل از تحصیل دانشجویان ایرانی رشته پزشکی در دانشگاههای هندوستان ارائه کرد.
باقر لاریجانی در گفتوگو با «شهروند» اظهار کرد: تنها درآمد یکی از دانشگاههای پزشکی هندوستان از دانشجویان ایرانی٥٠ میلیارد تومان در سال است.
وی افزود: برخی از کلاسهای پزشکی کشور فیلیپین نیز توسط دانشجوهای ایرانی تشکیل میشود.
معاون وزیر بهداشت تاکید کرد: باید فرآیند خروج از کشور را برای دانشجویان سخت و این مسأله را در داخل کشور ساماندهی کنیم. از طرف دیگر وضع پذیرش دانشجوی خارجی در رشتههای پزشکی در ایران چندان مطلوب نیست که این نشان میدهد هنوز نتوانستهایم خود را در این زمینه به خوبی نشان دهیم.
خب خدا پدر بیامرز اینقد شرایط ورود به انشگاها سخت کردین که طرف مجبوره بره خارج..شما کنکور حذف رکنید و قیف را وارونه کنید یعنی ورود اسان بشه اما خروج سخت باشه..ضمن انکه دانشکاهای هند و فیلیپین خوبن و بنده الان 3 نفر فرزندانم اونجا درس خوندن خیلی هم موفق و خوب بودند والانم در ایران مطب دارن و خیلی خوب طوابت میکنند
متاسفانه الان و در این شرایط نابسامان فقط رشته های پزشکی جواب گوی آینده جوانان هستند
کشور ما چه قبول کنیم چه نه صنعت ندارد و هر چه هست منتاژ است و کپی برداری
برای همین رشته های مهندسی شاهد سیل عظیم بیکاران هستیم و در واقع بیشتر از اینکه به مهندس نیاز داشته باشیم به نکنسین و اپراتور دستگاه های خارجی نیازمندیم(کما اینکه اکثر مهندسان در حد تکنسین بیشتر نیستند)
رشته های انسانی هم که لازم به گفتن نیستند.
به نظر باید وزارت بهداشت و علوم زمینه تحصیل جوانان پشیمان مهندسی و انسانی که مایل به پزشکی هستند در داخل کشور فراهم کند.چون همون طور که اکثرا میدونید به جز بازماندگان تحصیل پزشکی که رتبه لازم رو نیاوردند قشر عظیمی هم متعلق به کسانی هست که لیسانس یا فوق دارند و دیگه اجازه تحصیل رایگان و یا ارزان حتی در ازاد رو هم ندارند.
هزینه های سرسام آور بین الملل واقعا برای بیشتر کسانی که میروند شرق آسیا هم زیاد است
قانونی که دانشجویان روزانه کارشناسی و ارشد را از ورود مجدد به روزانه پزشکی منع میکند بردارید
این ظلم است که صرف اینکه در روزانه مهندسی تحصیل کردیم از تحصیل مجدد در رشته ایی به مراتب گران تر در روزانه محروم باشیم و شرایط ما با مثلا فارغ التحصیل پزشکی که می خواهد مهندسی بخواند یکی باشد
کل هزینه دوران تحصیلمان را بگیرید و در عوض اجازه دهید در صورت قبولی وارد روزانه پزشکی شویم
و الا با کمی حساب کتاب حتی من که از نظر مالی در رفاه کامل هم نیستم متوجه می شوم که خواندن پزشکی در هند یا مالزی به مراتب ارزان تر است.
هم پول زیاد و هم مدارک نامعتبر و بی ارزش، چرا همین کلاسها در داخل برگزار نمی شود. الان دی پی تی فیزیوتراپی که برای دانشجویان ایران در پاکستان حدود 100 میلیون در چهار نیم سال برگزار می شود، چرا با توجه به توانایی برگزاری در داخل، همینجا برگزار نمی شود؟
البته گرفتن تخصص هایی نظیر رادیولوژی
پوست
چشم
قلب
بعضی رشته های خاص جراحی
برای فارغ التحصيل های این رشته ها در ایران ماهیانه بیش از 2 میلیارد تومان درآمد دارد
یک زمانی کشور های پاکستان و فیلیپین پرورش پزشک داشته اند و با اعزام این گونه نیرو ارز آوری میکردند اگر نتیجه این تحصیلات اعزام نیرو و نتیجه آن ارز آوری باشد که بد نیست حتی باید اینگونه آموزش و اعزام دانشجو پشتیبانی شود ولی اگر قرار باشد به واسطه ضعف آموزشی بر تعداد پزشکان داخل کشور افزوده شود خوب این یک خروج سرمایه هنگفت خواهد بود