بازدید 1501
هاآرتص: دنيا ديگر گول نتانياهو را نخواهد خورد
نتانیاهو می تواند به راحتی به دیوار افراد تندرویی که در کابینه راستگرای خود ایجاد کرده است، تکیه داده و ادعاهای خود را تکرارکند. مشکل این است که دیگر کسی حاضر نیست، ادعاهای پوچ وی را بشنود.
هاآرتص نوشت مواضع تندروانه دولت راست گرای اسرائیل، این رژیم را در موضع مخرب رویارویی با متحدان دیرینه اش قرار می دهد که آینده مردم اسرائیل را به خطر خواهد انداخت.
پایگاه اینترنتی این روزنامه صهیونیستی در سرمقاله امروز خود نوشت؛ بنیامین نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل روز چهارشنبه به فدریکا موگرینی رئیس سیاست خارجی اتحادیه اروپا گفت«از راه حل یک کشور حمایت نمی کنم. اصلا معتقد نیستم این یک راه حل باشد. از دیدگاه دو کشور برای دو مردم- یک کشور فلسطین خلع سلاح شده که کشور یهودی را به رسمیت می شناسد- حمایت می کنم».
اما چه کسی می تواند به نخست وزیر اسرائیل اعتماد کند؟ در جریان انتخابات اسرائیل، وی با اصول راه حل دو کشور برای دو مردم مخالفت کرد. تنها دو روز گذشته بود که وی بیت المقدس را تنها پایتخت مردم یهود خواند و اکنون به طور ناگهان - در نتیجه فشارها- وی بار دیگر حمایت خود را از راه حل دو کشور اعلام کرد.
در ضمن به نظر می رسد موگرینی و بورگه برنده وزیر امور خارجه نروژ دیگر تحت تاثیر صحبت های نتانیاهو قرار نمی گیرند.
برنده- به عنوان دوست اسرائیل- به صراحت به نتانیاهو گفت که پس از امضای توافق نهایی با ایران، فشارها بر اسرائیل افزایش خواهد یافت.
وی به نتانیاهو پیشنهاد کرد دست کم یکی از سه شرط تعیین شده محمودعباس رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین را برای ادامه مذاکرات صلح بپذیرد.
این شروط شامل، توقف شهرک سازی ها، آزاد کردن زندانیان فلسطینی که تا قبل از قرارداد اوسلو زندانی شده اند و مذاکرات دنباله دار و تعیین برنامه زمانبندی برای پایان دادن اشغال تا پایان سال 2017 هستند.
درباره این که عباس به منظور احیای مذاکرات از برخی شروط خود چشم پوشی خواهد کرد، تردید وجود دارد. شروط وی منطقی و توجیه دارند. اما اگر نتانیاهو بر میدان مینی که قبل از روند صلح اطراف خود ایجاد کرده است، پافشاری کند- مثل شرط به رسمیت شناختن اسرائیل به عنوان یک کشور یهودی- وی حتی کوچکترین فرصت ها را برای آغاز مذاکرات از بین خواهد برد.
نتانیاهو می تواند به راحتی به دیوار افراد تندرویی که در کابینه راستگرای خود ایجاد کرده است، تکیه داده و ادعاهای خود را تکرارکند. مشکل این است که دیگر کسی حاضر نیست، ادعاهای پوچ وی را بشنود.
دولت جدید اسرائیل که با تلاش های دنیا برای یافتن راه حل مسالمت آمیز برای مناقشه اسرائیل و فلسطینی ها مخالفت می کند، اسرائیل را برای دوستانش در آمریکا و اروپا به مسئولیتی سنگین تبدیل می کند. صبر آنها سرآمده است و توانایی آنها برای محافظت از اسرائیل در برابر تحریم ها و قطعنامه های شورای امنیت سازمان ملل و متوقف کردن درخواست های دادگاه بین المللی عدالت برای بررسی جنایت های اسرائیل کاهش یافته است.
شاید اخیرا باراک اوباما رئیس جمهور آمریکا گفته باشد که در سالهای پیش رو فرصتی برای دست یابی به نقطه عطفی در منطقه وجود ندارد، اما اروپا حرکت رو به جلویی درپیش گرفته است و شاید تنها کسی باشد که بتواند اسرائیل را نجات دهد.
نخست وزیر نمی تواند نصیحت مهم وزیر امور خارجه نروژ را که اجماع اتحادیه اروپا را نشان می دهد، فراموش کند.
رد کردن آن اسرائیل را در موضع مخرب رویارویی با اروپا قرار خواهد داد که آینده مردم اسرائیل را به خطر می اندازد.
پایگاه اینترنتی این روزنامه صهیونیستی در سرمقاله امروز خود نوشت؛ بنیامین نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل روز چهارشنبه به فدریکا موگرینی رئیس سیاست خارجی اتحادیه اروپا گفت«از راه حل یک کشور حمایت نمی کنم. اصلا معتقد نیستم این یک راه حل باشد. از دیدگاه دو کشور برای دو مردم- یک کشور فلسطین خلع سلاح شده که کشور یهودی را به رسمیت می شناسد- حمایت می کنم».
اما چه کسی می تواند به نخست وزیر اسرائیل اعتماد کند؟ در جریان انتخابات اسرائیل، وی با اصول راه حل دو کشور برای دو مردم مخالفت کرد. تنها دو روز گذشته بود که وی بیت المقدس را تنها پایتخت مردم یهود خواند و اکنون به طور ناگهان - در نتیجه فشارها- وی بار دیگر حمایت خود را از راه حل دو کشور اعلام کرد.
در ضمن به نظر می رسد موگرینی و بورگه برنده وزیر امور خارجه نروژ دیگر تحت تاثیر صحبت های نتانیاهو قرار نمی گیرند.
برنده- به عنوان دوست اسرائیل- به صراحت به نتانیاهو گفت که پس از امضای توافق نهایی با ایران، فشارها بر اسرائیل افزایش خواهد یافت.
وی به نتانیاهو پیشنهاد کرد دست کم یکی از سه شرط تعیین شده محمودعباس رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین را برای ادامه مذاکرات صلح بپذیرد.
این شروط شامل، توقف شهرک سازی ها، آزاد کردن زندانیان فلسطینی که تا قبل از قرارداد اوسلو زندانی شده اند و مذاکرات دنباله دار و تعیین برنامه زمانبندی برای پایان دادن اشغال تا پایان سال 2017 هستند.
درباره این که عباس به منظور احیای مذاکرات از برخی شروط خود چشم پوشی خواهد کرد، تردید وجود دارد. شروط وی منطقی و توجیه دارند. اما اگر نتانیاهو بر میدان مینی که قبل از روند صلح اطراف خود ایجاد کرده است، پافشاری کند- مثل شرط به رسمیت شناختن اسرائیل به عنوان یک کشور یهودی- وی حتی کوچکترین فرصت ها را برای آغاز مذاکرات از بین خواهد برد.
نتانیاهو می تواند به راحتی به دیوار افراد تندرویی که در کابینه راستگرای خود ایجاد کرده است، تکیه داده و ادعاهای خود را تکرارکند. مشکل این است که دیگر کسی حاضر نیست، ادعاهای پوچ وی را بشنود.
دولت جدید اسرائیل که با تلاش های دنیا برای یافتن راه حل مسالمت آمیز برای مناقشه اسرائیل و فلسطینی ها مخالفت می کند، اسرائیل را برای دوستانش در آمریکا و اروپا به مسئولیتی سنگین تبدیل می کند. صبر آنها سرآمده است و توانایی آنها برای محافظت از اسرائیل در برابر تحریم ها و قطعنامه های شورای امنیت سازمان ملل و متوقف کردن درخواست های دادگاه بین المللی عدالت برای بررسی جنایت های اسرائیل کاهش یافته است.
شاید اخیرا باراک اوباما رئیس جمهور آمریکا گفته باشد که در سالهای پیش رو فرصتی برای دست یابی به نقطه عطفی در منطقه وجود ندارد، اما اروپا حرکت رو به جلویی درپیش گرفته است و شاید تنها کسی باشد که بتواند اسرائیل را نجات دهد.
نخست وزیر نمی تواند نصیحت مهم وزیر امور خارجه نروژ را که اجماع اتحادیه اروپا را نشان می دهد، فراموش کند.
رد کردن آن اسرائیل را در موضع مخرب رویارویی با اروپا قرار خواهد داد که آینده مردم اسرائیل را به خطر می اندازد.
