رهبر صابئین جهان در خوزستان درگذشت
رهبر منداییان جهان در اهواز درگذشت.
جام نیوز نوشت: «گنزبرا جبار چحیلی» معروف به "شیخ جبار طاووسی" رهبر منداییان یا صابئین جهان که در خوزستان ایران زندگی می کرد، بامداد یکشنبه هفتم دی ماه درگذشت.
بر پایه گزارش وب‌سایت بخش فارسی صدای امریکا (VOA)، صابئین یا منداییان اقلیتی قومی-دینی اند که بیشتر در عراق و ایران زندگی می کنند. اینان خود را پیرو یحیی پیامبر یا یحیای تعمید دهنده می‌دانند.
این گزارش می‌افزاید: «از آنجا که بسیاری از مناسک پیروان این آیین با آب جاری ارتباط دارد؛ در جهان به نام "بابتیست"های ایران معروفند. بنا به باور دیرینه به آب جاری، اجتماعات منداییان ایران از هزاران سال پیش در کناره رودهای کرخه و کارون شکل می‌گیرد.»
وب سایت صدای امریکا نوشت: «امروزه تنها حدود بیست هزار نفر از منداییان در خوزستان زندگی می کنند. عراق با هفتادهزار شهروند مندایی نخستین اجتماع بزرگ و ایران دومین اجتماع منداییان جهان است. کتاب مقدس منداییان "گنزا ربا" یا "گنج بزرگ" نام دارد که بنا به باور پیروان این آیین، کتاب آدم ابوالبشر است. کتاب "دراشه د یحیی" یا "منقولات یحیی" دومین کتاب مقدس منداییان به‌شمار می‌آید.»
این گزارش می‌افزاید: «بنا به تحقیقات، منداییان صاحب زبان و خط ویژه معروف به "ماندایی" اند که شعبه ای از زبان های سامی و شکلی از زبان آرامی است که در "بابل سفلی" رواج داشته و با زبانی که "تلمود بابلی" را با آن نوشته اند، قرابت نزدیک دارد. پژوهشگر آلمانی «نولدکه» نخستین بار دستور این زبان را نوشت و پژوهشگری به نام «مارتسوخ» درباره این زبان مطالعات گستردهای انجام داد.»
صدای امریکا افزود: «امروزه دیگر زبان مندایی ، زبان مشترک اجتماعی نیست و جز جملات متداول روزمره، نماز و دعاهای تعمید، فقط خانواده های روحانیون صابئی هستند که در میان خود به این زبان صحبت می‌کنند.»
جام نیوز نوشت: «گنزبرا جبار چحیلی» معروف به "شیخ جبار طاووسی" رهبر منداییان یا صابئین جهان که در خوزستان ایران زندگی می کرد، بامداد یکشنبه هفتم دی ماه درگذشت.
بر پایه گزارش وب‌سایت بخش فارسی صدای امریکا (VOA)، صابئین یا منداییان اقلیتی قومی-دینی اند که بیشتر در عراق و ایران زندگی می کنند. اینان خود را پیرو یحیی پیامبر یا یحیای تعمید دهنده می‌دانند.
این گزارش می‌افزاید: «از آنجا که بسیاری از مناسک پیروان این آیین با آب جاری ارتباط دارد؛ در جهان به نام "بابتیست"های ایران معروفند. بنا به باور دیرینه به آب جاری، اجتماعات منداییان ایران از هزاران سال پیش در کناره رودهای کرخه و کارون شکل می‌گیرد.»
وب سایت صدای امریکا نوشت: «امروزه تنها حدود بیست هزار نفر از منداییان در خوزستان زندگی می کنند. عراق با هفتادهزار شهروند مندایی نخستین اجتماع بزرگ و ایران دومین اجتماع منداییان جهان است. کتاب مقدس منداییان "گنزا ربا" یا "گنج بزرگ" نام دارد که بنا به باور پیروان این آیین، کتاب آدم ابوالبشر است. کتاب "دراشه د یحیی" یا "منقولات یحیی" دومین کتاب مقدس منداییان به‌شمار می‌آید.»
این گزارش می‌افزاید: «بنا به تحقیقات، منداییان صاحب زبان و خط ویژه معروف به "ماندایی" اند که شعبه ای از زبان های سامی و شکلی از زبان آرامی است که در "بابل سفلی" رواج داشته و با زبانی که "تلمود بابلی" را با آن نوشته اند، قرابت نزدیک دارد. پژوهشگر آلمانی «نولدکه» نخستین بار دستور این زبان را نوشت و پژوهشگری به نام «مارتسوخ» درباره این زبان مطالعات گستردهای انجام داد.»
صدای امریکا افزود: «امروزه دیگر زبان مندایی ، زبان مشترک اجتماعی نیست و جز جملات متداول روزمره، نماز و دعاهای تعمید، فقط خانواده های روحانیون صابئی هستند که در میان خود به این زبان صحبت می‌کنند.»
