کاش راه‌های نظارتی را بازگو کرده و خودی نشان دهیم!

چه بخواهیم و چه در صدد ردش برآییم، نشانه‌های زشت دنیای ماشینی به سرعت در جامعه‌مان در حال رشد هستند؛ نشانه‌هایی تأسف‌بار که جا دارد به سرعت در برابر تکثیرشان واکنش نشان دهیم اما خلاف آن را‌ می‌‌بینیم.

به گزارش «تابناک»، در روزهای گذشته، انتشار ویدئویی از کودک آزاری در مهدکودکی در کشورمان، سر و صدای بسیاری به پا کرد و موجی از نگرانی، به ویژه برای پدران و مادران شاغل به بار آورده است.

این فیلم ـ که به پایان متن پیوست شده است ـ به قدری دلخراش و ناراحت کننده بود که به سرعت در برخی رسانه‌های فارسی زبان جهانی بازنشر یافت و موجبات نگرانی فراگیرتری را فراهم آورد، حال آنکه معلوم نبود رویداد در کدام نقطه از کشورمان به ثبت رسیده، مربوط به چه زمانی است و چندین و چند پرسش مشابه دیگر.

آن گونه که از شواهد ‌پیدا بود، فردی پنهانی از غذا دادن یکی از مربیان مهد به کودکی خردسال فیلم تهیه کرده تا شاید به این روش نشان دهد ‌چگونه می‌توان با سنگدلی هرچه تمام‌تر، کودکی را میان پا‌ها مهار کرد تا نتواند بگریزد و بعد با کتک زدن و گرفتن بینی، مجبورش کرد غذا خورده یا آنچه در دهنش می‌ریزند، همراه با گریه مداوم ببلعد!

ناگفته پیداست چنین صحنه‌ای آه از نهاد هر پدر و مادری در‌خواهد آورد؛ اما ظاهرا مربی مهد اینقدر این کار زشت را هر روز تکرار کرده که به این حد بسنده نکرده و حتی از کوبیدن مشت بر سر و سینه کودک و بلند کردنش با گرفتن موی سر هم دریغ ندارد؛ از اینجای کار به بعد ما می‌مانیم و موجی از نفرت و انبوهی از پرسش‌های بی‌پاسخ.

البته این پرسش‌ها امروز پاسخ یافتند؛ رویداد کمتر از یک هفته پیش در مهدکودکی در اردبیل، توسط یکی از مربیان آن مهد به تصویر در‌آمده و آن گونه که مسئولان بهزیستی استان خبر داده‌اند، مهد تعطیل ‌و خاطیان به مراجع قضایی ارجاع داده شدند و جز پدر و مادر برخی کودکان، مسئولان بهزیستی نیز از ایشان شکایت کرده‌اند.

به نظر مشکل، ولو بسیار تلخ بود و فراموش ناشدنی، در آستانه فرجام یافتن و حل و فصل قرار گرفته است، اما این نگاه، جز خوش بینی محض به ماجرا، چیز دیگری نیست. به این بخش از سخنان خانم احمدیان، مدیرکل بهزیستی استان اردبیل درباره این رویداد دقت کنید تا ماجرا بهتر دستتان بیاید:

«ساعت ۱۲ ظهر‌‌ همان روز بلافاصله اکیپ‌های کار‌شناسی به مهد کودک ستایش اعزام شدند و مدیر مهد به همراه مربی و خدمه مهد دعوت شده و از آن‌ها توضیحاتی در این زمینه خواسته شده است که این موضوع در قالب کار گروه‌های بررسی جزو اولویت‌های کاری ما قرار گرفت و ما بلافاصله موضوع را به صورت کتبی به ریاست سازمان و مسئولان استانی اعلام کرده و خواستار تعیین تکلیف در این زمینه شدیم‌».

آنچه روشن است، اعلام موضوعی تا این اندازه بدیهی به ریاست سازمان، آن هم از ریاست بهزیستی استان که سمت «مدیرکل» را یدک می‌کشد، نشان می‌دهد که نه تنها نظارت بر مهدهای کودک تا چه اندازه سست است، بلکه ثابت می‌کند اصولا مدیران عالی رتبه این سازمان، نه تنها به قوانین و وظایف محوله به درستی آگاه نیستند، بلکه به نوعی منتظرند تا مساله‌ای رخ دهد و بعد از آن به دنبال راه حل بگردند.

این ماجرا شاید بهترین نمونه برای نشان دادن فراموش شدن نقش نظارتی مسئولان بر مجموعه‌هایی باشد که باید با ‌نظارت ایشان فعالیت کنند، ولی از این مثال تلخ‌تر و جانسوز‌تر هم هست.

جنایتی که روزنامه شهروند از وقوع آن در شمال کشور خبر داده، از نمونه‌های تلخ‌‌تری است که عدم نظارت پدیدار می‌سازد. اینکه دو پرستار در خانه سالمندان از صدا شدن شبانه توسط پیرمرد به ستوه بیایند و غافل از دوربین‌های مداربسته، تلاش کنند با کتک زدن پیرمرد را ساکت کنند، نمونه دردناکی از قتل است که باور کنید، شاید بهترین استقرا برای اثبات خشونت‌های پنهان فراوان در این مجموعه‌ها با افراد بی‌پناه باشد.

انگار چه بخواهیم و چه به هزار روش برای ردش متوسل شویم، نشانه‌های زشت دنیای ماشینی به سرعت در جامعه‌مان در حال رشد هستند و ما به جای قدرتمند‌تر کردن رویکردهای نظارتی برای کاستن اثرات شوم این زندگی‌های همیشه کاری، در خواب طولانی هستیم.

وقتی پدر و مادر‌ها ناچارند صبح تا شب بدوند تا ‌حداقل‌ها را تأمین کنند و مجبورند فرزند دلبندشان را به مهد بسپرند، هنگامی احساسات و عواطف در اثر ارتقای بیش از اندازه پول و مادیات رنگ باخته و افزایش جمعیت، کوچک شدن منازل، کاسته شدن ‌فرزندان و عواملی از این دست، موجب رونق گرفتن خانه‌های سالمندان شده، آیا توقع زیادی است که از نهاد مسئولی چون بهزیستی، نظارت سفت و سخت بخواهیم؟

آیا زیاده‌خواهی است که انتظار داشته باشیم نه تنها مدیران این نهاد با قوانین و مقررات آشنایی کامل داشته باشند، بلکه آنگونه این مسائل را به زیرمجموعه‌ها گوشزد کنند که هر کسی جرأت نکند هر کاری دلشان خواست، با ناتوانان تحت امر انجام دهد؟

براستی چرا در حاشیه اعلام مقابله با افراد خاطی در مهدی که فیلم آن منتشر شد، به ویژه حالا که رئیس کل سازمان بهزیستی و همه مدیران عالی رتبه در جریان امر قرار گرفته‌اند، راه‌های نظارتی را بازگو نکرده و با خط و نشان کشیدن برای خاطیان، خودی نشان ندهیم؟!