ماجراي کارت‌‌بلیت‌های یک‌ساله اتوبوس و مترو
به چنین کارت‌هایی نمی‌توان عنوان یک‌ساله داد و درخیال خود تصور کرد که ما به مردم خدمات یک‌ساله می‌دهیم. خدمات یک‌ساله زمانی معنادار است که مردم بتوانند از کارت مورد نظر برای مدت یک‌سال شمسی استفاده کنند.
تعریف سالانه را یا ما مردم درست متوجه نمی‌شویم یا شهرداری تهران، شرکت مترو و شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه از آن تعریف درستی ندارند. وقتی لفظ سالانه بر خدمت و کاری اطلاق می‌شود، به نظر می‌آید مفهومش این‌طور است که آن خدمت باید برای مدت یک‌سال شمسی ـ البته در کشور ما ـ به مردم ارایه شود. به گزارش شهروند، بیشتر از یک‌سال قبل، شرکت مترو تهران با هماهنگی شرکت اتوبوسرانی، کارت‌هایی را در ایستگاه‌های مترو با قیمت ۵۵هزار تومان به مردم عرضه می‌کردند که مشتری با پرداخت این مبلغ می‌توانست برای مدت یک‌سال از این کارت برای سوار شدن به مترو یا اتوبوس در طول شبانه‌روز استفاده کند. تهیه این کارت هم بسیار راحت بود. مبلغ را به مسئول باجه برخی از ایستگاه‌های مترو پرداخت می‌کردید و همان لحظه کارت بلیت سالانه را از او تحویل می‌گرفتید.
بعد از مدتی یعنی در سال ۱۳۹۲ دیگر این کارت‌ها صادر نشد و به مردم وعده دادند که سری جدید را بعد از تعیین نرخ کرایه‌ها در‌سال ۱۳۹۳ به مشتریان عرضه خواهیم کرد. اردیبهشت‌ماه امسال، روی باجه‌های مترو، دو نشانی اینترنتی جلب توجه می‌کرد که هنوز هم پشت شیشه باجه‌های کارت اعتباری مترو دیده می‌شود. مخاطب این یادداشت‌ها، کسانی هستند که متقاضی کارت‌های یک‌ساله‌اند. جانبازان، معلولان، متقاضیان کارت منزلت و افراد عادی باید برای تهیه چنین کارت‌هایی به سایت‌های www. tehran. ir و www. ezpay. ir مراجعه و ثبت‌نام کنند.
طبق مصوبه شورای شهر، در‌سال ۱۳۹۳ سه نوع کارت بلیت مدت‌دار به شهروندان ارایه می‌شود.
کارت بلیت یک‌ساله مخصوص استفاده در شبکه حملونقل اتوبوسرانی
کارت بلیت یک‌ساله مخصوص استفاده در شبکه حملونقل مترو
کارت بلیت یک‌ساله دومنظوره جهت استفاده در شبکه حملونقل مترو و اتوبوس
متقاضیان برای دریافت این کارت‌ها باید ابتدا ثبت‌نام کنند. برای این ثبت‌نام باید عکس پشت سفید و تصویر کارت ملی را اسکن کرده و برای سایت مورد نظر بفرستند. بعد هم مبلغ مورد نظر را به حساب مربوطه واریز کنند و کارت‌ها را یا در ایستگاه‌های خاصی از مترو یا از طریق پست - البته پس از پرداخت وجه پست – دریافت کنند. ظاهرا هدف از عکسدار بودن کارت‌ها این است که شخص دیگری نتواند از این کارت‌ها استفاده کند. همچنین یک نفر نتواند برای خودش دو یا چند کارت مدت‌دار تهیه کند. البته ممانعت از استفاده از کارت دیگران، به نظر کاری نشدنی و بیهوده است. یعنی من با کارت شما نتوانم از مترو یا اتوبوس استفاده کنم که این اصلا قابل کنترل نیست. مگر می‌شود کسی پای اتوبوس بایستد یا کنار دستگاه کارت‌زنی مترو مراقب باشد که فرزندم از کارت مترو من برای سوار شدن استفاده نکند؟تا این جای کار خیلی مهم نیست. مهم استفاده از لفظ یک‌ساله برای کارت‌های مدت‌داری است که در کمتر از یک‌سال اعتبار آنها برای اغلب افراد به سر خواهد رسید و قابل تمدید هم نیست. در این سایت در مورد قیمت کارت‌ها چنین آمده است:
شرایط خرید و استفاده
قیمت هر یک از کارت بلیت‌های یک‌ساله به شرح زیر است. همچنین هر یک از کارت بلیت‌های یک‌ساله دارای سقف مجاز مصرف هستند که در جدول زیر آمده است. منظور از سقف مجاز مصرف حداکثر کرایه‌ای است که توسط این کارت بلیت‌ها در طول یک‌سال می‌توان پرداخت کرد. نکته اینجاست که به چنین خدماتی نمی‌توان عنوان یک‌ساله اطلاق کرد. برای مثال مشتری که می‌تواند یک کارمند یا دانش‌آموز یا دانشجو باشد، مبلغ ۱۲۰هزار تومان برای کارت دومنظوره پرداخت می‌کند و درنهایت مجاز است تا سقف ریالی ۱۵۰هزار تومان از این کارت در مترو یا اتوبوس استفاده کند. مبلغ کارت که به پایان رسید، کارت تمدید نشده و دیگر از این کارت نمی‌توان استفاده کرد.
حالا اگر شما در روز برای رفتن به محل کار بخواهید از سه مسیر اتوبوس یا مترو استفاده کرده و برای برگشت هم همین مسیر را تکرار کنید، آیا فکر می‌کنید می‌توان با این مبلغ، برای ۶ ماه هم دوام آورد؟
به چنین کارت‌هایی نمی‌توان عنوان یک‌ساله داد و درخیال خود تصور کرد که ما به مردم خدمات یک‌ساله می‌دهیم. خدمات یک‌ساله زمانی معنادار است که مردم بتوانند از کارت مورد نظر برای مدت یک‌سال شمسی استفاده کنند. نه این‌که بعد از ثبت‌نام و ارایه عکس و کپی کارت ملی و بقیه موارد، کارتی را دریافت کنند که درنهایت اختلاف رقم پرداختی با رقم قابل بهره‌برداری فقط ۳۰هزار یا ۴۰هزار تومان باشد و بس.
البته منظور در این خدمات مردم عادی هستند و نه جانبازان عزیز، معلولان یا خانواده معظم شهدا. تازه بعد از این همه مدت که مردم را معطل نگه داشته‌اند تا کارت سالانه ارایه کنند، اقشار دانش‌آموز و دانشجو را نادیده گرفته‌اند. لطفا با مردم روراست باشید. با چنین خدماتی چطور انتظار دارید که اقشار مختلف مردم از خودروهای شخصی خود استفاده نکنند و به وسایل حمل و نقل عمومی رو بیاورند؟ این همه ثبت‌نام و عکس و کارت و غیره تنها برای ۳۰هزار تومان؟ تازه پول هزینه صدور کارت و ارسال آن توسط پست را هم که کم کنید، مبلغ از این کمتر می‌شود. مسئولانی که این طرح بسیار ویژه را بعد از آن همه مدت ارایه کردند، بد نیست بدانند که مردم فکر دارند و می‌فهمند. این‌طور نیست هر چه را شما گفتید بلادرنگ پذیرا باشند. پیش از آن‌که نفع خودتان را در نظر بگیرید به مردم و اقشار مختلف جامعه فکر کنید. در برخی کشورهای اروپایی برای آن‌که از بار ترافیکی صبحگاهی کم کنند، به کارمندان، دانش‌آموزان، دانشجویان و کسانی که باید صبح زود به محیط کار خود برسند، بلیت‌هایی با قیمت پایین‌تر عرضه می‌کنند. افراد بازنشسته و خانه‌دار اگر این ساعت از صبح بخواهند از خانه برای خرید یا هر کاری بیرون بیایند، باید قیمت بیشتری برای تهیه بلیت مترو و نظایر آن بپردازند.
تا هنوز دیر نشده برای کارت‌هایی که مبلغ‌دار است و عنوان یک‌ساله بر آن گذاشته‌اید بیشتر فکر کنید.
