چرا پوشش ساده و اسلامی برای مرد و زن ایرانی گران تمام می‌شود؟

نقدها نسبت به وضعیت پوشش در هفته‌های اخیر با تحرکات برخی گروه‌ها در حالی به اوج رسیده که برخی از مطالبات مطرح از سوی این گروه ـ سوای نقد وارده نسبت نوع بیان این مطالبات ـ به حق بوده و جزو کمترین انتظاراتی است که از یک حاکمیت اسلامی انتظار می‌رود؛ یکی از اصلی‌ترین مطالبات، عرضه وسیع و به صرفه پوشاکی ایرانی-اسلامی است.

به گزارش «تابناک»، حجاب وجوه گوناگونی دارد و لزوماً مربوط به زنان نیز نمی‌شود و نقد پوشش گاهی در خصوص مردان با نقد بیشتری همراه است و در این میان در سبک زندگی اسلامی لزوماً پوشش در حجاب خلاصه نمی‌شود. مواجهه غلط با مردم برای گسترش پوشش دارای تناسب با فرهنگ ایرانی ـ اسلامی نیز به نوعی این گره را کور کرده و ورود به این حوزه را با نقدهای سنگینی همراه می‌سازد و عملکرد اشتباه برخی مسئولان پیشین و کنونی، قدرت عمل برخی سیاست‌گذاران کنونی و تصمیم گیران آینده را نیز سلب کرده است.

در این میان اما برخی جریان‌ها در روزهای اخیر، تحرکاتی انجام دادند که هرچند نقدهایی به واسطه قانونی نبودن به آن‌ها وارد است، دست کم بخشی از مطالباتشان بحق است. یکی از مطالباتی که برخی از بانوان حاضر در این جمع مطرح کردند و جزو کمترین مطالبات مورد انتظار از حاکمیت اسلامی است، تأمین پوشش متناسب با هنجارهای کشورمان برای مردان و زنانی است که به این پوشش‌ها گرایش دارند.

هرچند در سال‌های اخیر، اجرای سیاست‌‌های ترویج پوشش‌های ایده آلِ متناسب با هنجارهای فرهنگی و اجتماعی، شکلی کاریکاتوری به خود گرفته و دست کم در کوتاه مدت چشم انداز چندان روشنی در مسیر شکل گیری مدِ ایرانی ـ به رغم تلاش‌های اخیرـ دیده نمی‌شود، هنوز این فرصت هست که اقدام به تأمین نیاز گروه‌هایی از مردم کرد که به پوشش‌های معمول و ساده گرایش دارند و عملاً دست‌ها را به نشانه تسلیم بالا نبرد.

به بیان ساده تر می‌توان تلاش کرد پوشش‌هایی نظیر مانتوهای بلند یا چادر را تولید انبوه کرد و با بهایی منطقی در اختیار زنان خواهان این پوشش گذارد و یا شلوارهای جین ساده و چنین اجناسی در بازار‌های داخلی پوشاک در دسترس عموم مصرف کنندگان قرار دارد؛ قاعده‌ای حداقلی که متأسفانه در کشورمان رعایت نمی‌شود و پوشش‌های ساده را بسیار گرانقیمت‌تر از حد معمول ساخته است.

بنا بر اعلام مراجع رسمی و نیمه رسمی، سالانه بین ۶۰ تا ۸۰ میلیون متر مربع چادر مشکی به ایران وارد می‌شود و ایران بزرگ‌ترین وارد کننده چادر مشکی در جهان است؛ افزون بر آنکه آمارهای ستاد مبارزه با قاچاق کالا نشان می‌دهد سالانه نزدیک به ۳۹ میلیون متر مربع چادر مشکی قاچاقی وارد بازارهای ایران می‌شود.

با این حال، همچنان چادر مشکی با کیفیت که محصول کشور ژاپن است، تا قواره‌ای ۷۰۰ هزار تومان عرضه می‌شود و البته چادرهای دورو تا ۸۰۰ هزار تومان در دسترس است و این‌ها به جز طرح‌های خاص چادر همچون چادر قجری است که به واسطه دوخت بیشتر، قیمت‌هایش سر به فلک می‌زند. الگانس و میتسوبیشی، جزو بهترین مارک‌های قواره‌ای چهارو نیم متری چادر مشکی هستند و بعد هم نوبت به پارچه‌های کره‌ای می‌رسد.

شلوارهای تنگ برای مردان و زنان همچون مانتوهای کوتاه بسیار ارزان و در دسترس است و عمده این شلوارها نیز طرح‌های ساده ندارد و در اصطلاح سنگ شور است. در مقابل شلوارهای جین ساده که از کیفیت مناسبی نیز برخوردار باشند، بسیار تولید محدودی دارند و برخی فروشگاه‌ها این نوع شلوار‌ها را از ۱۵۰ هزار تومان تا ۲۵۰ هزار تومان عرضه می‌کنند که طبیعتاً ترجیح خریدار را به پوشیدن‌‌ همان شلوارهای تنگ و سنگ شور سوق می‌دهد و در واقع پوشش ساده برای زن مرد و ایرانی، گران‌تر از حد معمول تمام می‌شود.

تولید نسبتاً محدود این نوع پوشش‌ها در جامعه‌ای که عمده مردمانش به مانتوهای دارای متریال کم و شلوارهای سنگ شور عادت کرده‌اند، مهم ترین دلیلی است که منجر به کمبود تولید چادر و شلوارهای ساده در بازار پوشاک و همچنین شکل گیری اینچنین اعداد و ارقام برای خریداران شده است. در واقع یکی از چالش‌های اساسی این است که چادری بودن در جامعه ایرانی، هزینه‌ای به مراتب بالاتر از مانتویی بودن دارد و شاید در آینده‌ای نزدیک، پوشش‌های سنتی نظیر چادر کالاهای تجملاتی شوند که تنها متمولین توان خریدشان را داشته باشند!