حق مردم را هم از این سؤال‌های پر شمار از وزرا بدهید!

آمار نشان می‌دهد که نمایندگان مجلس شورای اسلامی در مدت زمان کمتر از پنج ماهه استقرار دولت جدید نزدیک به دویست سؤال از وزرا پرسیده‌اند.

به گزارش «تابناک»، هرچند از انبوه سؤالات پرسیده شده از وزرا، تنها شمار کمی از آنها پس از طرح در کمیسیون‌های مربوطه به صحن علنی مجلس رسیده‌اند، همین میزان کم نیز تا کنون به سه کارت زرد مجلس نهم به دولت یازدهم منجر شده ‌و بعید نیست که سید محمود علوی، وزیر ارتباطات و یا دیگر وزرای دولت در صف دریافت چهارمین کارت زرد نباشند!

نکته مهم در این میان، بسته بودن پشت پرده و بخش مهمی از این سؤالات از افکار عمومی است. معمولا پس از طرح سؤال از وزرا توسط نمایندگان مجلس، سؤال به کمیسیون مربوطه فرستاده می‌شود و دور از چشم افکار عمومی وزیر به پرسش‌های مطرح ‌پاسخ می‌دهد و تنها در صورت اصرار نماینده سؤال‌کننده در قانع نشدن، سؤال به صحن علنی می‌آید و در این مرحله با پخش مذاکرات مجلس از رادیو، مردم از بخشی از مسائل ‌شده در سؤال آگاه می‌شوند.

افزون بر این موارد، ‌سؤال از وزرا نشان داده ‌که بین آنچه ‌وزیر بر زبان می‌راند و آنچه پس از آن، از زبان نمایندگان مجلس در مورد سؤال از وزرا نقل می‌شود، تفاوت‌هایی است؛ از سویی وزرا در پاسخ خود به مسائلی اشاره می‌کنند که جسارت کافی برای طرح آن در افکار عمومی را ندارند و از سوی دیگر، برخی نمایندگان برای کسب شهرت اخباری را از جلسه در بیرون نقل می‌کنند که شاید دقیق نباشد.

سومین نکته مهم آنکه برخی از سخنان مقامات دولتی از آن جایی که اعتراف به حقوق، وظایف و یا اشتباهات آن‌هاست، نباید از افکار عمومی مخفی بماند. بر فرض گفته می‌شود که وزیر اطلاعات در پاسخ به پرسشی در مورد شنود توسط وزارت اطلاعات گفته است که «وزارت اطلاعات هیچ‌گونه اقدامی به ویژه در حوزه شنود بر خلاف قانون و بدون مجوزهای قانونی انجام نداده و نخواهد داد». با توجه به شکایاتی که بعضی فعالان و مقامات سیاسی مانند علی مطهری از این مسأله داشته‌اند، منتشر شدن علنی سخن وزیر از این جهت مهم خواهد بود که مانند یک تعهد و وعده بر رفتار قانونی مجموعه تحت مدیریت وی حاکم خواهد بود و همه رده‌های آن مجموعه، خود را ملزم به پیروی از این راهبرد خواهند دانست.

این مسأله را نیز باید در نظر داشت که جز نظارت همگانی مردمی راهی برای مدیریت سؤالات نمایندگان از وزرا وجود ندارد. از اواخر دولت احمدی‌نژاد تعداد سؤالات از وزرا به گونه‌ای زیاد شده ‌که وزرا باید بخش زیادی از وقت خود را به پاسخ به سؤالات نمایندگان اختصاص دهند. از سویی، سؤال از وزرا طبق قانون اساسی حق نمایندگان مجلس است و از سوی دیگر باید راهکاری برای سوء‌استفاده احتمالی از این حق نیز اندیشیده شود. گویا اگر ترتیبی داده شود که جلسات سؤال از وزرا در کمیسیون‌های مجلس ‌کامل در دسترس افکار عمومی قرار گیرد، همه مشکلاتی که در بالا به آن اشاره شد تا حد زیادی تخفیف یابد.

جالب اینکه جلسات صحن مجلس که در آن تصمیمات اصلی و مصوبات مجلس ‌بررسی‌ می‌‌شود از رادیو ‌مستقیم پخش می‌شود، ولی افکار عمومی دسترسی چندانی به محتوای بسیاری از جلسات مهم کمیسیون‌های مجلس ندارند.

در جلسات استماع و بررسی در کنگره آمریکا علاوه بر مقامات اجرایی، گاهی کار‌شناسان موضوع نیز برای بررسی مسأله فراخوانده شده و گزارش خود را می‌خوانند؛ افزون‌ بر اینکه جلساتی از این دست ‌‌مستقیم از برخی شبکه‌های تلویزیونی پخش مستقیم می‌شوند.

نکته مهم بخشی از سخنان کری در یکی از این جلسات در مورد توافق با ایران، این است که در آن اظهار می‌دارد، هر چه را ‌من در این جلسه بگویم، ایرانی‌ها نیز خواهند شنید. این در حالی است که ایرانی‌ها نمی‌توانند از آنچه ‌در جلسات کمیسیون‌های مجلس خودشان می‌گذرد، آگاه شوند!