پس از درگذشت سه کوهنورد ایرانی در راه بازگشت از قله «برودپیک» در سلسله جبال هیمالیا و در شرایطی که تنها معدودی از مسئولان رده میانی در قبال چنین اتفاقی واکنش نشان دادند، جمعی از بازیگران با ابتکارعمل و پیشتازی حمید فرخنژاد نسبت به برگزاری مراسمی برای بزرگداشت این قهرمانان اقدام کردند که هرچند کامل برگزار نشد اما جای تقدیر دارد.
به گزارش «تابناک»، آیدین بزرگی، پویا کیوان و مجتبی جراحی از تیم پنج نفره گروه کوهنوردی آرش در آخرین صعودشان توانستند پرچم ایران را بر بلندی قله ۸۰۴۷ متری «برودپیک» به اهتزاز درآورند و مسیری تازه به نام ایران در دل هیمالیا گشوده و ثبت کنند. شیرینی این افتخارآفرینی اما هیچ گاه بر کام ایرانیان ننشست و این قهرمانان در بازگشت از قله، گم شدند و با گذشت چند از روز از ناپدید شدنشان، امیدها برای یافتنشان رو به ناامیدی گرایید و سرانجام خانواده این عزیزان به پایان جستوجو رضایت دادند.
بدین ترتیب، جایگاه ابدی کالبد خاکی این سه قهرمان ایرانی، همان نقطهای شد که به فتحش عشق میورزیدند و کوه آنها را در دل خود نگه داشت تا همواره نشانههایی از دلاوری و پایمردی ایران را در فتح قلل افتخار بر سینه داشته باشد؛ قهرمانانی که به رغم موانع پیش رویشان و سنگاندازیها، راهی که به آن اعتقاد داشتند در پیش گرفتند و هیچ کس نتوانست جلوی عزم ما بایستد؛ عزم جوانی، عزم پرواز، عزم عاشقی که شکست را نمیشناسد، کارشکنی را نمیفهمد، استهزا را عار نمیداند، طعنه را ننگ نمیشمارد. عزمی که تنها آنجا را میبیند، رأس آن ستیغ بلند را.
مسئولان اما در پی جان باختن این قهرمانان، بسیار اندک قلم بر دوات فرو بردند و تسلیتی هرچند کوچک نیز برای خانواده این قهرمانان از سوی بسیاری از مسئولان دریغ شد تا غربت این عزیزان بیش از پیش مردمانی را متأثر سازد که قدردان شجاعت آنها برای کسب افتخاری به نام ایران بودند و در چنین شرایطی یک مرد درصدد برآمد تا در روزهایی که داغ این سه تن برای خانوادهشان تازه است و حتی تنی نیست که بر آن سوگوار باشند و امیدشان به آیندهای نامشخص است که شاید تن جوانشان توسط کوهنوردان دیگری کشف شود، یادشان گرامی داشته شود.
حمید فرخنژاد بازیگر، فیلمنامهنویس و کارگردان سینما و تلویزیون بااخلاق ایرانی، همان مردی بود که به عنوان چهرهای فرهنگی، گام نخست در این زمینه برداشت و از عموم مردم به ویژه نخبگان خواست تا با برپایی مراسمی برای بزرگداشت این کوهنوردان، گامی برداشته شود و دستاورد و افتخار ماندگارشان که بهایش سرخی خونشان بود، بیش از پیش ارج نهاده شود و این پیشنهاد به سرعت با همراهی دیگر سینماگران همراه شد تا پیش بینی مراسم به یادماندنی در بزرگداشت این عزیزان صورت پذیرد.
در یادداشتی که این بازیگر سینما در روزهای پیشین در راستای همین فراخوان منتشر کرد، آمده بود: «عازم یک سفرم، سفری دور به جایی نزدیک، به یاد عزیزانمان آیدین بزرگی، مجتبی جراحی و پویا کیوان و سایر عزیزان کوهنورد که برای سربلندی نام ایران جاودانه شدند. در این شبهای عزیز دلنوشتهها، یادگاریها و دستهگلهایمان را تقدیمشان میکنیم. قرار ما میدان دربند، مجسمهٔ یادمان کوهنورد، دوشنبه هفتم مرداد ماه ساعت ۷ بعدازظهر».
این مراسم البته امروز ناقص برگزار شد و با صادر نشدن مجوز برای برگزاری مراسم بزرگداشت که به دلایلي از جمله اقدام دیرهنگام برای گرفتن مجوز میتواند بوده باشد، تجمع و مراسم بزرگداشت شکل سمبلیک به خود گرفت و با گلریزان در پای مجسمه یادمان کوهنورد در دربند، فرخنژاد و معدود اشخاص حاضر به این مراسم پایان دادند و در همین میان، این بازیگر در گفتوگو با رسانهها از منتفی شدن اصل مراسم خبر داد.
وی در گفتوگویی که ساعاتی پیش انجام داد، گفت: «متأسفانه تلاشهای من برای گرفتن مجوز مراسم یادبود کوهنوردان ناپدید شده که قرار بود ساعت ۱۹ امروز (دوشنبه، هفتم مرداد ماه) در کنار مجسمهٔ یادمان کوهنورد در میدان دربند برگزار شود، نتیجه نداد و بدین وسیله اعلام میکنم این مراسم برگزار نخواهد شد. از همه عزیزانی که برای شرکت در این مراسم اعلام آمادگی کرده بودند، تشکر و قدردانی میکنم».
سوای این که این کار ارزشمند تا چه میزان وسعت یافت، اقدام حمید فرخنژاد و دیگر چهرههای فرهنگی که در این مسیر با او همراه شده بودند، جای تحسین دارد و یک واکنش فرهنگی ـ اجتماعی تحسین برانگیز است که مرزهای اثرگذاری هنرمندان ایرانی را به بیرون از سالنهای سینما و ساحتهای عمومی پیوند میزند و از این حیث به واسطه نیت چنین حرکتی در روزهای سکوت مسئولان قدردانش هستیم.
فرخنژاد باعث شد تا بار دیگر خاطر رفتنشان و نامه پردرد آیدین بزرگی را با هم مرور کنیم، نامهای که در آخرین بندش آمده بود: «... نه این ما نیستیم. تنها هم نیستیم. این شمایید. شما که این راه را ادامه خواهید داد، شما که این تفکر را زنده نگه خواهید داشت، شما که فریب تکرار را نخواهید خورد، در باتلاق عاشقان میز و صندلی فرو نخواهید رفت. این شمایید که غرور مایید، که پیشران مایید، که انگیزهٔ مایید. این دستان شماست که دعاگوی ماست، که خیرخواه ماست. این شمایید که همیشه زنده خواهید ماند، که آینده متعلق به شماست، که آینده متکی به شماست. آری این شمایید، فقط کافی است بخواهید، بهترینها را، رشدکردنها را، بالاترینها را، اولینها را».