جایی که رامنی و اوباما هم عقیده می‌شوند!
این روزها، رقابت‌های انتخاباتی در آمریکا به اوج خود رسیده و هر یک از دو کاندیدای جمهوری‌خواه و دمکرات، تلاش دارند با تأکید بر نقاط تمایز سیاست‌های خود با رقیب، اقبال بیشتری را در میان رأی دهندگان به سوی خود جلب کنند. با این حال، به باور شماری از تحلیلگران، مسأله ایران موضوعی است که موضع دو کاندیدا در قبال آن بسیار بر هم انطباق دارد.
این روزها، رقابت‌های انتخاباتی در آمریکا به اوج خود رسیده و هر یک از دو کاندیدای جمهوری‌خواه و دمکرات، تلاش دارند با تأکید بر نقاط تمایز سیاست‌های خود با رقیب، اقبال بیشتری را در میان رأی دهندگان به سوی خود جلب کنند. با این حال، به باور شماری از تحلیلگران، مسأله ایران موضوعی است که موضع دو کاندیدا در قبال آن بسیار بر هم انطباق دارد.
به گزارش «تابناک»، سایت تحلیلی «فارن پالیسی این فوکس» (FPIF)، وابسته به مؤسسه مطالعات سیاسی آمریکا، امروز در تحلیلی به بررسی دیدگاه‌های ابراز شده از سوی میت رامنی، کاندیدای جمهوری خواه پرداخته و استدلال کرده که در موضوع ایران، این دیدگاه‌ها تفاوت قابل ذکری با مواضع اوباما ندارد.
تحلیلگر این مؤسسه در مطلب خود با اشاره به اینکه جنگ لفظی دو طرف بر سر برنامه هسته‌ای ایران در روزهای گذشته به اوج رسیده، می‌نویسد:
«اکنون جنجالی چندوجهی به راه افتاده که ایران را در مقابل غرب و اسرائیل، اسرائیل را در مقابل دولت اوباما، میت رامنی را در مقابل باراک اوباما و نومحافظه‌کاران را در مقابل بقیه ساختار سیاسی ایالات متحده قرار می‌دهد. لفاظی‌ها نیز شدید‌تر شده است. اوباما سوگند می‌خورد، هر کاری لازم باشد برای جلوگیری از دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای انجام می‌دهد. این روشن‌ترین اظهارنظر اوباما تاکنون درباره امکان استفاده از گزینه نظامی علیه ایران است».
وی ادامه می‌دهد: «رابرت گیتس، وزیر دفاع سابق اوباما که یک جمهوری خواه است، بر این باور دارد که چنین حمله‌ای فاجعه بار خواهد بود و ما را برای چندین نسل در این بخش از جهان اسیر می‌کند. با این حال، رامنی و مشاوران تندرو وی، اوباما را به نرمش در قبال ایران متهم می‌کنند و مدعی هستند، وی تهدیدی بزرگ را متوجه دوستان، متحدان و خود ایالات متحده می‌کند؛ اما نه او و نه اوباما، «خط قرمز»ی را که بنیامین نتانیاهو خواستار آن است، ترسیم نخواهند کرد».
نویسنده این مطلب بر این باور است که بخش اعظم ادبیات جنگ‌طلبانه رامنی، صرفاً «نمایش انتخاباتی» است؛ دقیقاً مشابه کاری که نتانیاهو انجام می‌دهد و تلاش دارد اوباما را به عنوان یک خیانتکار معرفی کند که به اسرائیل پشت کرده است. با این حال، همه می‌دانند وقتی وی از حمله یکجانبه به ایران سخن می‌گوید، در حقیقت مشغول بلوف زدن است.
«مئیر داگان»، از مقامات امنیتی سابق اسرائیلی که خود نیز فرد تندرویی به شمار می‌رود، از این گونه اظهارات نتانیاهو به «احمقانه‌ترین چیزی که تاکنون شنیده‌ام» یاد می‌کند.
به باور تحلیلگر FPIF، بازی رامنی نیز دقیقاً مشابه نتانیاهوست؛ کما اینکه در سخنرانی هشتم اکتبر خود درباره سیاست خارجی، هیچ ایده‌ای که متمایز از دیدگاه‌های اوباما باشد، ارائه نداد.
بنابراین، این نویسنده می‌گوید: در صورت پیروزی هر یک از دو کاندیدا، روندی که دولت آمریکا در قبال ایران در پیش خواهد گرفت، یکسان خواهد بود. اوباما احتمالاً در این فکر است که پس از پیروزی دوباره در انتخابات، برای به دست آوردن نتیجه از مذاکرات با ایران، در موقعیت بهتری خواهد بود. دیدگاه رامنی نیز احتمالاً همین گونه است.
وی دلیل این امر را نیز بیش از هر چیز این می‌داند که راهبرد افزایش فشار در قبال برنامه هسته‌ای ایران پاسخگو نیست. بنا بر معاهده منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای، ایران حق دارد از انرژی هسته‌ای برای مقاصد صلح‌آمیز استفاده کند. به این ترتیب، برای متقاعد کردن ایران به تجدیدنظر در فعالیت‌های هسته‌ای خود، واشنگتن باید چیزی بسیار بیشتر از چشم‌انداز زور و اجبار را به این کشور ارائه کند.
در پایان این مطلب آمده است: «در سال ۲۰۱۳، رئیس جمهور آمریکا یا باید این حقیقت را بپذیرد و یا در غیر این صورت، در مسیر یک جنگ جدید بر خلاف حقوق بین الملل حرکت کند».
به گزارش «تابناک»، سایت تحلیلی «فارن پالیسی این فوکس» (FPIF)، وابسته به مؤسسه مطالعات سیاسی آمریکا، امروز در تحلیلی به بررسی دیدگاه‌های ابراز شده از سوی میت رامنی، کاندیدای جمهوری خواه پرداخته و استدلال کرده که در موضوع ایران، این دیدگاه‌ها تفاوت قابل ذکری با مواضع اوباما ندارد.
تحلیلگر این مؤسسه در مطلب خود با اشاره به اینکه جنگ لفظی دو طرف بر سر برنامه هسته‌ای ایران در روزهای گذشته به اوج رسیده، می‌نویسد:
«اکنون جنجالی چندوجهی به راه افتاده که ایران را در مقابل غرب و اسرائیل، اسرائیل را در مقابل دولت اوباما، میت رامنی را در مقابل باراک اوباما و نومحافظه‌کاران را در مقابل بقیه ساختار سیاسی ایالات متحده قرار می‌دهد. لفاظی‌ها نیز شدید‌تر شده است. اوباما سوگند می‌خورد، هر کاری لازم باشد برای جلوگیری از دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای انجام می‌دهد. این روشن‌ترین اظهارنظر اوباما تاکنون درباره امکان استفاده از گزینه نظامی علیه ایران است».
وی ادامه می‌دهد: «رابرت گیتس، وزیر دفاع سابق اوباما که یک جمهوری خواه است، بر این باور دارد که چنین حمله‌ای فاجعه بار خواهد بود و ما را برای چندین نسل در این بخش از جهان اسیر می‌کند. با این حال، رامنی و مشاوران تندرو وی، اوباما را به نرمش در قبال ایران متهم می‌کنند و مدعی هستند، وی تهدیدی بزرگ را متوجه دوستان، متحدان و خود ایالات متحده می‌کند؛ اما نه او و نه اوباما، «خط قرمز»ی را که بنیامین نتانیاهو خواستار آن است، ترسیم نخواهند کرد».
نویسنده این مطلب بر این باور است که بخش اعظم ادبیات جنگ‌طلبانه رامنی، صرفاً «نمایش انتخاباتی» است؛ دقیقاً مشابه کاری که نتانیاهو انجام می‌دهد و تلاش دارد اوباما را به عنوان یک خیانتکار معرفی کند که به اسرائیل پشت کرده است. با این حال، همه می‌دانند وقتی وی از حمله یکجانبه به ایران سخن می‌گوید، در حقیقت مشغول بلوف زدن است.
«مئیر داگان»، از مقامات امنیتی سابق اسرائیلی که خود نیز فرد تندرویی به شمار می‌رود، از این گونه اظهارات نتانیاهو به «احمقانه‌ترین چیزی که تاکنون شنیده‌ام» یاد می‌کند.
به باور تحلیلگر FPIF، بازی رامنی نیز دقیقاً مشابه نتانیاهوست؛ کما اینکه در سخنرانی هشتم اکتبر خود درباره سیاست خارجی، هیچ ایده‌ای که متمایز از دیدگاه‌های اوباما باشد، ارائه نداد.
بنابراین، این نویسنده می‌گوید: در صورت پیروزی هر یک از دو کاندیدا، روندی که دولت آمریکا در قبال ایران در پیش خواهد گرفت، یکسان خواهد بود. اوباما احتمالاً در این فکر است که پس از پیروزی دوباره در انتخابات، برای به دست آوردن نتیجه از مذاکرات با ایران، در موقعیت بهتری خواهد بود. دیدگاه رامنی نیز احتمالاً همین گونه است.
وی دلیل این امر را نیز بیش از هر چیز این می‌داند که راهبرد افزایش فشار در قبال برنامه هسته‌ای ایران پاسخگو نیست. بنا بر معاهده منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای، ایران حق دارد از انرژی هسته‌ای برای مقاصد صلح‌آمیز استفاده کند. به این ترتیب، برای متقاعد کردن ایران به تجدیدنظر در فعالیت‌های هسته‌ای خود، واشنگتن باید چیزی بسیار بیشتر از چشم‌انداز زور و اجبار را به این کشور ارائه کند.
در پایان این مطلب آمده است: «در سال ۲۰۱۳، رئیس جمهور آمریکا یا باید این حقیقت را بپذیرد و یا در غیر این صورت، در مسیر یک جنگ جدید بر خلاف حقوق بین الملل حرکت کند».
