سربازان آمریکایی: تحریم، راه‌حل مسأله هسته‌ای نیست
سربازان آمریکایی با انتشار بیانیهای، راه‌کار‌هایی برای مسأله هسته‌ای ایران پیشنهاد داده‌اند. آنان در این زمینه به ویژه حمایت و استقبال خود از طرح کنفرانس هلسینکی در ماه‌های آینده را مطرح کرده‌اند.
نهاد
مدنی کهنه سربازان صلح در ایالات متحده در بیانیهای، به همراه محکوم کردن تحریم‌ها علیه جمهوری اسلامی ایران، اقدام غرب را به عنوان یک جنگ اقتصادی تمام
عیار معرفی کرده‌اند که خاورمیانه را در آستانه یک جنگ تمام عیار و ویرانگر
می‌گذارد.
بیانیه با این جملات آغاز می‌شود که: اکنون بار دیگر در آستانه آغاز یک جنگ ویرانگر در خاورمیانه هستیم. ایالات متحده و متحدانش یعنی اروپا و کشورهای خاورمیانه‌ای عربستان و قطر، سوریه را عملا و عامدانه در راه یک جنگ تمام عیار داخلی هدایت می‌کنند و هدف از این کار، نابودی رژیم اسد به عنوان متحد ایران و آماده کردن زمینه‌های جنگ با ایران است.
این بیانیه ادامه می‌دهد: در همین حال، آمریکا، اروپا و اسرائیل برنامه صلح‌آمیز ایران را بهانه‌ای برای اعمال تحریمهای سخت و شکننده علیه ملت ایران کرده‌اند که فشارهای دوچندانی بر مردم این کشور بار می‌کند. هدف از این تحریم‌ها و گسترش آنها، کاهش درآمدهای نفتی ایران است تا به این طریق این کشور را در یک بحران اقتصادی عمیق گذارد.
بیانیه در ادامه آورده است: این چیزی جز یک اعلان جنگ اقتصادی رسمی علیه ایران نیست. این تحریمهای گسترده، جایگزین جنگ نیست، بلکه بخشی از یک بسته بزرگتر است که صرفا جنگ با ایران را مد نظر دارد و در راستای طرح آمریکا برای خاورمیانه بزرگ و تغییر رژیم در ایران اجرا شده است.
اما مورد عراق را فراموش نکنیم، در این مورد نیز یک دهه تحریمهای اقتصادی علیه این کشور که از آن به عنوان «دوران نرم کردن» یاد می‌شد، برای ضعیف کردن ساختارهای اقتصادی کشور عراق مورد استفاده قرار گرفت، مردم را نا‌امید کرد تا از یک تهاجم و اشغال خارجی استقبال کنند. همچنین ارتش عراق را ضعیف ساخت تا نتواند جلوی این اشغال را بگیرد. گویا، همین سناریو برای ایران نیز در حال اجرا شدن است!
بیانیه کهنه سربازان می‌افزاید: همه اینها به بهانه جلوگیری از گسترش سلاح‌های اتمی در خاورمیانه است، اما این براستی یک بهانه بیش نیست. ایران تا همین جا نیز با موشک‌های اتمی آمریکا و اسرائیل محاصره شده است. در واقع نخستین تهدید برای برنامه صلح‌آمیز هسته‌ای ایران، همان کسانی هستند که خود را مسئول جلوگیری از گسترش سلاح هسته‌ای در خاورمیانه می‌دانند. اقدام به جنگ علیه ایران، ویرانگر و با تبعاتی پیش‌بینی ناشدنی برای خاورمیانه خواهد بود که همه ملت‌ها را درگیر از بین رفتن صلح و امنیت خواهد ساخت.
در ادامه، این بیانیه به ارائه راهکاری برای حل بحران می‌پردازد و می‌نویسد: راهکار این مسأله، اقدام به جنگ یا اجرای تحریم علیه ایران نیست، بلکه راه آن پاک‌سازی کل منطقه از سلاح‌های اتمی است. خاورمیانه نیز باید مانند آمریکای لاتین و آفریقا به عنوان منطقه‌ای عاری از سلاح اتمی تعریف شود. در این راستا «ان.پی.تی» هم درباره نابودی سلاح‌های اتمی و هم در خصوص جلوگیری از دستیابی کشورهای غیر اتمی به سلاح اتمی و مجمع عمومی سازمان ملل نیز همواره بر تعریف خاورمیانه به عنوان منطقه عاری از سلاح اتمی تأکید کرده است.
در همین راستا، قرار است، در دسامبر ۲۰۱۲ کنفرانسی در هلسینکی فنلاند برگزار شود که از این ابتکار عمل باید به شدت استقبال شده و موفقیت آن تضمین شود.
در پایان، این بیانیه با اشاره به وضعیت تهدید کننده کنونی، خواستار شده است که:
ـ همه تحریمهای اقتصادی علیه ایران بلافاصله برداشته شود.
ـ تهدیدات نظامی اسرائیل و آمریکا علیه ایران کاملا تعطیل و لغو شوند.
ـ لغو سریع و بلافاصله همه دخالت‌های خارجی در امور داخلی سوریه به ویژه تجهیز نظامی مخالفان حکومت، برقراری فوری آتش بس میان طرف‌های درگیر و واگذاری تصمیم به مردم صلح‌دوست سوریه برای تعیین سرنوشت خود.
ـ شناسایی خاورمیانه به عنوان منطقه عاری از سلاح اتمی توسط همه طرف‌های مناقشه شامل ایران، اسرائیل و آمریکا و پاک سازی این منطقه از هر گونه سلاح اتمی.
ـ حمایت و استقبال از طرح کنفرانس هلسینکی در ماه‌های آینده.
متن کامل بیانیه را اینجا بخوانید.
گفتنی است، بنیاد کهنه‌سربازان صلح، در سال ۱۹۸۵ تشکیل شده و هم‌اکنون پنج هزار عضو از ایالت‌های گوناگون آمریکا و کشورهای دیگر در اختیار دارد. این بنیاد از سوی سازمان ملل به عنوان تنها نهاد غیردولتی ملی که برای براندازی و منسوخ ساختن جنگ فعالیت می‌کند، شناسایی شده است.
غیر قابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۷۲
انتشار یافته: ۳
بنظر میرسه کهنه سربازان آمریکایی کلا ایرانی هستن و لحن صحبتشونم ایرانیا نوشتن براشون حرفهای قشنگی زدن ولی مثل روز روشنه که یاسین تو گوش خر خواندنه البته دور از جون خر . دور از انتظار بود که چنین متنی را حتی ایرانیان بنویسند؛ اگر چه چند سال زندگی در غرب من را با مشگلات اینجا و آنچه دولتمردانشان در ورای سیستم کنونی پنهان می کنند آشنا کرده است ولی عجب جسارت، شجاعت و آزادگی دارند آنهایی که این متن را بر علیه دولتمردان خود نوشته اند.آیا واقعا ما هم می توانیم نه تنها چنین متنی بلکه خواهشی از دولتمردانمان در حذف مدیران رابطه ای داشته باشیم؟