انحصار اطلاعات از سوی صاحبان محتوا در اینترنت
برنامه "گفت و گوی روز" با دعوت از محمدمسیح یاراحمدی (کارشناس فضای سایبری)، مهندس حسین شرفی (طراح سوشیال نت ورک های داخلی) و احسان محمدی (مدیر تعاملات و همکاری های کنسرسیوم محتوای ملی) به بررسی و آسیب شناسی وضعیت پدید آورندگان محتوا در فضای مجازی پرداخت.
محمدی اظهار کرد: «ایجاد دسترسی مطمئن به اطلاعات در فضای سایبری مسئله ای است که متاسفانه در کشور ما اتفاق نیفتاده است. در این راستا دو دغدغه وجود دارد؛ یکی اینکه محتوایی را تولید کنیم که جدا از فضای سنتی مصرف کننده دیگری نیز داشته باشد، دیگر آنکه در حوزه ترویج اطلاعات برای پدید آورندگان محتوا، اعتماد سازی صورت گیرد.»
یاراحمدی در ادامه خاطرنشان ساخت: «مجموعه های خارج از کشور در حوزه تولید محتوای فضای سایبری، تهدیدی بزرگ برای ما محسوب می شوند؛ مردم بسیاری از اطلاعات خود را از فضای اینترنت کسب می کنند و مجموعه ای که اطلاعات را سریع تر در اختیار کاربر قرار دهد، در نظر مخاطبان ارجهیت خواهد داشت.»
وی اذعان داشت: «بخشی از تاریخ شفاهی ما از طریق سایت دانشگاه های خارج از کشور در فضای مجازی منتشر می شود، درحالیکه حجم عظیمی از این اطلاعات در کتابخانه ها و دانشگاه های ما موجود است و انتشار آن از سوی منابع خارجی تهدیدی برای تمامیت ارزی است و تاثیرات منفی را در افکار عمومی بدنبال خواهد داشت.»
یاراحمدی گفت: «محتوای داخل کشور دارای مالکیتی ملی است و وقتی صحبت از تاریخ شفاهی کشور در میان باشد، تک تک شهروندان بر گردن حاکمیت حق دارند که نسبت به این اطلاعات دسترسی داشته باشند و این درحالی است که بخش اعظمی از محبوبیت وب سایت های فعال خارج از کشور، بدلیل انتشار همین محتوا است.»
حسین شرفی در ادامه این بحث افزود: «تولید محتوا در وهله نخست نیازمند بسترسازی است که در داخل کشور هنوز مهیا نشده است؛ چراکه بخش اعظمی از محتوای ما در خارج از کشور نگهداری و منتشر می شود و در این راستا بخش خصوصی بر روی تولید محتوا از سوی کاربر داخلی پافشاری می کند.»
وی با تاکید بر اینکه حقوق معنوی پدید آورندگان محتوا در فضای مجازی رعایت نمی شود، گفت: «در ایران سخت گیری های مرسوم در حوزه کپی رایت وجود ندارد و این مسئله یکی از زیرساخت هایی است که به درستی عملی نشده است؛ از دیگر سو هزینه بالایی برای سرورهای ارائه دهنده خدمات رایگان تخصیص داده می شود و باید روش مناسبی برای تولید این هزینه ها وجود داشته باشد.»
احسان محمدی، فرهنگ سازی در زمینه استانداردها را به عنوان یکی از وظایف کنسرسیوم محتوای ملی دانست و افزود: «متاسفانه اطلاعات جمع آوری شده در کشور تا کنون استاندارد نبوده اند و در این حوزه نیازمند بومی سازی هستیم. کتابخانه ملی کشور تا حدودی در زمینه استاندارد سازی و موضوع بندی فهرست ها کار کرده است ولی بخش های دیگر کارکردی منفعلانه داشته اند.»
حسین شرفی (طراح سوشیال نت ورک های داخلی) در تکمیل این بحث گفت: «تا زمانیکه حداقل نیازهای حوزه زیرساخت ها فراهم نشود، نمی توان نسبت به ارائه و تولید یک بانک اطلاعاتی استاندارد تصمیم سازی کرد.»
یاراحمدی اضافه کرد: «در کشور حتی شبکه یک پارچه دانشگاهی وجود ندارد که مخاطب وقتی به کتابی نیاز دارد، بتواند به راحتی منابع را جست و جو کند؛ این در حالی است که حجم زیادی از مقالات و تحقیق ها در دانشگاه های کشور پدید می آید اما دسترسی به این اطلاعات میسر نیست.»
شرفی در ادامه اظهار داشت: «بسیاری از مقالات دانشگاهی و علمی توسط افرادی تولید می شود که به هیچ سازمانی وابسته نیستند و حتی از سازمان های دولتی و فعال این عرصه نیز موفق تر عمل می کنند.»
وی گفت: «بخش مربوط به هزینه ها باید بر عهده دولت باشد و تولید محتوای روز می بایست در اختیار نسل جوان قرار گیرد تا بازخورد بهتر و موثرتری بدست آوریم.»
احسان محمدی در ادامه این برنامه تصریح کرد: «مصرف کننده باید سیستم تامین نیاز خود را بشناسد. در این فضا، هر یک از صاحبان محتوا انحصار بر محتوا را بر هر مسئله دیگری ترجیح می دهند و این مسئله منجر به گسست میان نسل جوان و تولیدکنندگان محتوا می شود.»
محمدمسیح یاراحمدی (کارشناس فضای سایبری) در تکمیل این بحث افزود: «وقتی یک نفر کاملا به محتوای تواید شده وابسته است، هراس از قرار دادن این اطلاعات در فضای اینترنت طبیعی است، اما نمی داند که با انحصاری کردن اطلاعات، در حقیقت از گسترش محتوایی کشور جلوگیری می کند.»
حسین شرفی در ادامه بیان داشت: «سیستم نگهداری اطلاعات که منجر به ساخت سرویس هایی مثل گوگل می شود، نشات گرفته از رشته کتابداری است و این شیوه دسته بندی، همان مسئله ای است که با آن مشکل داریم؛ یعنی نمی توانیم به راحتی به اطلاعات تولید شده دسترسی پیدا کنیم.»
محمدی اظهار کرد: «ایجاد دسترسی مطمئن به اطلاعات در فضای سایبری مسئله ای است که متاسفانه در کشور ما اتفاق نیفتاده است. در این راستا دو دغدغه وجود دارد؛ یکی اینکه محتوایی را تولید کنیم که جدا از فضای سنتی مصرف کننده دیگری نیز داشته باشد، دیگر آنکه در حوزه ترویج اطلاعات برای پدید آورندگان محتوا، اعتماد سازی صورت گیرد.»
یاراحمدی در ادامه خاطرنشان ساخت: «مجموعه های خارج از کشور در حوزه تولید محتوای فضای سایبری، تهدیدی بزرگ برای ما محسوب می شوند؛ مردم بسیاری از اطلاعات خود را از فضای اینترنت کسب می کنند و مجموعه ای که اطلاعات را سریع تر در اختیار کاربر قرار دهد، در نظر مخاطبان ارجهیت خواهد داشت.»
وی اذعان داشت: «بخشی از تاریخ شفاهی ما از طریق سایت دانشگاه های خارج از کشور در فضای مجازی منتشر می شود، درحالیکه حجم عظیمی از این اطلاعات در کتابخانه ها و دانشگاه های ما موجود است و انتشار آن از سوی منابع خارجی تهدیدی برای تمامیت ارزی است و تاثیرات منفی را در افکار عمومی بدنبال خواهد داشت.»
یاراحمدی گفت: «محتوای داخل کشور دارای مالکیتی ملی است و وقتی صحبت از تاریخ شفاهی کشور در میان باشد، تک تک شهروندان بر گردن حاکمیت حق دارند که نسبت به این اطلاعات دسترسی داشته باشند و این درحالی است که بخش اعظمی از محبوبیت وب سایت های فعال خارج از کشور، بدلیل انتشار همین محتوا است.»
حسین شرفی در ادامه این بحث افزود: «تولید محتوا در وهله نخست نیازمند بسترسازی است که در داخل کشور هنوز مهیا نشده است؛ چراکه بخش اعظمی از محتوای ما در خارج از کشور نگهداری و منتشر می شود و در این راستا بخش خصوصی بر روی تولید محتوا از سوی کاربر داخلی پافشاری می کند.»
وی با تاکید بر اینکه حقوق معنوی پدید آورندگان محتوا در فضای مجازی رعایت نمی شود، گفت: «در ایران سخت گیری های مرسوم در حوزه کپی رایت وجود ندارد و این مسئله یکی از زیرساخت هایی است که به درستی عملی نشده است؛ از دیگر سو هزینه بالایی برای سرورهای ارائه دهنده خدمات رایگان تخصیص داده می شود و باید روش مناسبی برای تولید این هزینه ها وجود داشته باشد.»
احسان محمدی، فرهنگ سازی در زمینه استانداردها را به عنوان یکی از وظایف کنسرسیوم محتوای ملی دانست و افزود: «متاسفانه اطلاعات جمع آوری شده در کشور تا کنون استاندارد نبوده اند و در این حوزه نیازمند بومی سازی هستیم. کتابخانه ملی کشور تا حدودی در زمینه استاندارد سازی و موضوع بندی فهرست ها کار کرده است ولی بخش های دیگر کارکردی منفعلانه داشته اند.»
حسین شرفی (طراح سوشیال نت ورک های داخلی) در تکمیل این بحث گفت: «تا زمانیکه حداقل نیازهای حوزه زیرساخت ها فراهم نشود، نمی توان نسبت به ارائه و تولید یک بانک اطلاعاتی استاندارد تصمیم سازی کرد.»
یاراحمدی اضافه کرد: «در کشور حتی شبکه یک پارچه دانشگاهی وجود ندارد که مخاطب وقتی به کتابی نیاز دارد، بتواند به راحتی منابع را جست و جو کند؛ این در حالی است که حجم زیادی از مقالات و تحقیق ها در دانشگاه های کشور پدید می آید اما دسترسی به این اطلاعات میسر نیست.»
شرفی در ادامه اظهار داشت: «بسیاری از مقالات دانشگاهی و علمی توسط افرادی تولید می شود که به هیچ سازمانی وابسته نیستند و حتی از سازمان های دولتی و فعال این عرصه نیز موفق تر عمل می کنند.»
وی گفت: «بخش مربوط به هزینه ها باید بر عهده دولت باشد و تولید محتوای روز می بایست در اختیار نسل جوان قرار گیرد تا بازخورد بهتر و موثرتری بدست آوریم.»
احسان محمدی در ادامه این برنامه تصریح کرد: «مصرف کننده باید سیستم تامین نیاز خود را بشناسد. در این فضا، هر یک از صاحبان محتوا انحصار بر محتوا را بر هر مسئله دیگری ترجیح می دهند و این مسئله منجر به گسست میان نسل جوان و تولیدکنندگان محتوا می شود.»
محمدمسیح یاراحمدی (کارشناس فضای سایبری) در تکمیل این بحث افزود: «وقتی یک نفر کاملا به محتوای تواید شده وابسته است، هراس از قرار دادن این اطلاعات در فضای اینترنت طبیعی است، اما نمی داند که با انحصاری کردن اطلاعات، در حقیقت از گسترش محتوایی کشور جلوگیری می کند.»
حسین شرفی در ادامه بیان داشت: «سیستم نگهداری اطلاعات که منجر به ساخت سرویس هایی مثل گوگل می شود، نشات گرفته از رشته کتابداری است و این شیوه دسته بندی، همان مسئله ای است که با آن مشکل داریم؛ یعنی نمی توانیم به راحتی به اطلاعات تولید شده دسترسی پیدا کنیم.»
