چرا اين مرد بزرگ هنوز هم محبوب دل‌هاست؟+ تصاویر

گفتاري از آيت‌الله العظمي صافي گلپايگاني به مناسبت سالروز رحلت آيت‌الله العظمي بروجردي در تجليل مقام اين مرجع عاليقدر شيعه منتشر شد.

به گزارش ايسنا متن اين گفتار به شرح زير است:

«سيزده شوال، سالروز رحلت مرحوم استاد اعظم حضرت آيت‌الله العظمي بروجردي اعلي‌الله مقامه زعيم بزرگ شيعه است كه در عصر خود، نمونه‌ ممتاز و آسماني، از رجال ايمان و خداپرستي و خداخواهي و وجودش سرشار از عقيده و توحيد بود.

اين فقيه عالي‌مقام در اخلاق كريمه و بزرگي و بزرگواري ـ به‌حق ـ يادگاري از جد بزرگوارش سبط اكبر عليه‌السلام بود.

جهات عظمت شخصيت، در وجود ايشان جمع شده بود. بزرگ‌ترين آنها بيم از خدا و حساب روز جزا بود. با تمام وجود، خدا را باور و به قيامت اعتقاد داشت. دنياطلبي و رياست‌خواهي در او ديده نمي‌شد.

او كه در صداقت و راستگويي‌اش شكي نبود، مي‌فرمود: من براي اين مقام يعني مرجعيت و رياست قدمي برنداشتم.

صفاتي كه اميرالمومنين عليه‌السلام براي همام از متقين برشمرد، در او لمس مي‌شد: «فَهُمْ وَ الْجَنَّه كَمَنْ قَدْ رَآهَا فَهُمْ فِيهَا مُنَعَّمُونَ وَ هُمْ وَ النَّارُ كَمَنْ قَدْ رَآهَا فَهُمْ فِيهَا مُعَذَّبُونَ»
در صرف بيت‌المال دقت فراواني داشت و مي‌شود گفت حتي ديناري به كسي براي غير خدا نپرداخته بود. شخصا و براي حوائج شخصي خود مثل لباس و بلكه غذا از سهم مبارك و بيت‌المال استفاده نمي‌كرد. خانه و اندرون بيت او ساده و بي‌پيرايه و به فرش‌هاي كهنه كه شايد از گذشته به او ارث رسيده بود، مفروش بود. به بزرگان گذشته و معاصر اداي احترام مي‌كرد. در اظهار حق و ابطال باطل، مسامحه و مجامله نمي‌كرد و بر رعايت امور و حقوقي كه رعايت آنها از مستحبات و مكارم اخلاق و آداب بود، كمال اهتمام را داشت.

هر كس قدمي در راه خدا برداشته بود و مصدر خدمتي به دين و مذهب شده بود، نزد او احترام خاص داشت. ياد دارم زماني به پدر بزرگوارم فرمود: من يك شب هم شما را فراموش نمي‌كنم.

در امر ترويج دين و دفاع از حدود و ثغور اسلام و مذهب، آنچه را در توان داشت انجام مي‌داد. غم و غصه‌اي اگر برايش بود، همان فكر و انديشه‌ مسائل اسلامي بود.

در موقعيت علمي چنان بود كه هر دانشمند و عالم و استادي به محضر او مي‌رسيد، شيفته‌ او مي‌شد. در مسائل علمي و اطلاع از آراي علماي مذاهب و فرق اسلامي، متبحرتر از خود آنان بود. مثل اينكه «كتاب خلاف» شيخ، صفحه به صفحه‌اش پيش رويش حاضر باشد، سخن مي‌گفت و بر علم رجال و اسناد حديث تسلط و آگاهي خارق‌العاده داشت.
دانشمند معروف شيخ باقوري وزير اوقاف مصر، در اثر يك ملاقات، چنان مجذوب او شد كه همه‌ تذكرات ايشان را به سمع اجابت شنيد و در ضمن نامه‌اي كه از آنجا به عرض ايشان رساند، وعده انجام همه را داد و عبارتش نسبت به آن وعده‌ها اين بود كه «لايزال يخلد في كياني».

مرحوم علامه شيخ محمدتقي قمي مي‌گفت: آنگاه كه نامه حضرت آقا را به شيخ محمد سليم تسليم ‌كردم، بر‌خاست و ‌ايستاد و نامه را ‌گرفت و ‌بوسيد و نيز شيخ محمد شلتوت، صاحب آن فتواي تاريخي هم برمي‌خاست و به احترام مي‌ايستاد و نامه را دريافت مي‌كرد.
بي‌شك در عصر ايشان، در بين همه علماي فِرَق، كسي اعلم از ايشان در فقه فِرَق نبود. آن بزرگوار در حفظ حدود مكتب اهل بيت عليهم‌السلام در برابر همين اشخاص كه به او كمال احترام را اظهار مي‌كردند از حقي و موضعي تنازل نمي‌كرد؛ چنان‌كه وقتي شيخ شلتوت در تفسيري كه مي‌نوشت در تفسير آيه‌ «وأن تستقسموا بالأزلام» سخن نابه‌جايي گفته بود، در مقام رد بر او، به اينجانب امر فرمود تا جواب كافي و شافي طي رساله «حول الاستقسام بالازلام» نگاشتم و براي او ارسال كردند.

از سوي ديگر مثل جورج جرداق دانشمند مسيحي، نويسنده كتاب «الامام علي صوت العداله الانسانيه»، كتابش را طي نامه‌اي بسيار بليغ و پرمحتوا به ايشان اهدا كرد.

13شوال، سالروز رحلت چنين شخصي است كه عظمت‌هاي وجودي‌اش همه افتخارآفرين بود و اسوه‌اي ستودني براي علما و شيعيان.

در تشرع و تعبد تام و التزام به احكام و عبادت و دعا و محاسبه نفس و توجه به خدا و استغفار و توبه و تعظيم شعائر و سنت‌ها، از جمله سوگواري و مراسم عزاداري حسيني عليه السلام و عاشورا، در همه مثل و نمونه بود. بايد اين روز و اين شخصيت و تاريخ حياتش، هميشه زنده نگه داشته شود و براي همه سرمشق باشد.

و اين مقاله را با سخن يكي از بزرگ‌ترين علماي مصر كه در ارتحال ايشان نوشته بود به پايان مي‌رسانم: اغدق الله علي جدثه الطاهر من سحائب رحمته و حشره في زمره جده سيد المرسلين. و السلام عليه يوم ولد و يوم مات و يوم يبعث حيا.»