اجرای نمایش «محمود» در پاریس + تصاویر
دیودونه كه دارای محكومیت‌هایی مرتبط با یهودی ستیزی در محاكم قضایی فرانسه بوده، برای اینكه نشان دهد از این اتهام مبرا است، از همان ابتدای نمایش در چندین نوبت اعلام می‌كند كه من به دین یهودیت گرویده ام. وی با این حال در یكی از موارد می‌گوید من به دین سودجویی پیوسته ام كه این جمله وی موجب خنده و قهقهه حضار می‌شود.
نمایش «محمود» كه در قالب one man show توسط دیو دونه طنزپرداز معروف فرانسوی اجرا می‌گردد به موضوعات بحث برانگیزی همچون هولوكاست و اتاقهای گاز، یهودیت و یهودی ستیزی و برده داری می‌پردازد.
به گزارش مشرق، تیتراژ ابتدای نمایش با بخشی از یكی از سخنرانی‌های دكتر احمدی‌نژاد در ارتباط با هولوكاست آغاز می‌شود كه این اظهارات با یك ترجمه بدون ارتباط و طنزگونه توأم است: «اینك نوبت به رئیس جمهور ایران است كه به پشت تریبون برود و سخنرانی خود را آغاز كند» او آرام از پله‌ها بالا می‌رود... مهربان است و همچون همیشه كاپشن بژ رنگ خود را برتن دارد... » من محمود احمدی نژاد رئیس جمهوری اسلامی ایران... خواهشمندم موبایل‌های خود را خاموش كنید... هر صدای زنگ مزاحم ممكن است برای نمایش مضر باشد... همه با هم علیه صهیونیسم دعا كنیم... زنده باد فلسطین».
دیودونه در صحنه نخست با اشاره به تیتر نمایش و نشان دادن نام محمود، می‌گوید: «من هم مثل شما می‌ترسم... بالاتر از سیاهی كه رنگی نیست... ولی قول می‌دهم بار آخر باشد.»
وی سپس در عباراتی كاملاً طعنه آمیز به اتهاماتی كه به این نمایش زده شده همچون یهودی ستیزی یا تروریست گرا بودن آن، می‌پردازد و می‌گوید: «گفته‌اند كه احمدی نژاد رهبری معنوی من است» (شاید اشاره وی به ملاقات نوامبر سال گذشته اش با رئیس جمهور كشورمان باشد كه در پی آن یادداشتی را تحت عنوان «رهبری برای من» منتشر كرده بود.)
دیودونه كه دارای محكومیت‌هایی مرتبط با یهودی ستیزی در محاكم قضایی فرانسه بوده، برای اینكه نشان دهد از این اتهام مبرا است، از همان ابتدای نمایش در چندین نوبت اعلام می‌كند كه من به دین یهودیت گرویده ام. وی با این حال در یكی از موارد می‌گوید من به دین سودجویی پیوسته ام كه این جمله وی موجب خنده و قهقهه حضار می‌شود.
دیودونه سپس به طور پراكنده وارد سایر مباحث می‌شود و از هر دری سخن می‌گوید. وی به عنوان مثال به ملاقاتش با خالد مشعل اشاره می‌كند و با مقایسه او با ژنرال دوگل، خالد مشعل را ژنرال دوگل فلسطین با با ویژگی‌های كاریزماتیك بیشتر معرفی می‌كند.
وی سپس با كنایات تمسخرآمیز به برخی شخصیت‌های شناخته شده فرانسه همچون برنار آنری لوی فیلسوف، رمان نویس و سینماگر فرانسوی اشاره می‌كند و می‌گوید: «اگر به صحبت‌های برنار آنری لوی گوش كنید با خود می‌گویید كه اگر او امروز فیلسوف شده شاید به این دلیل است كه اتاقهای گاز وجود نداشته‌اند.» دیودونه همچنین با اشاره به آرتور مجری فرانسوی، میهمانان شركت كننده در برنامه آرتور را به حضور در یك (رادیوی قومی) تشبیه می‌كند (یعنی اینكه تلویحاً همه شركت كنندگان در برنامه او را یهودی می‌داند)
دیودونه در بخشی دیگر از نمایش خود می‌گوید: «من اعتراضی به هولوكاست ندارم ولی معتقدم كه بد رونویسی شده است.»
وی كه در اكتبر 2009 در انتهای یكی از نمایش‌های خود با دعوت از روبر فوریسون مورخ فرانسوی كه به انكار هولوكاست شناخته شده، ضمن دفاع از آزادی بیان، جایزه موسوم به جایزه «معاشرت ناپذیری و گستاخی» را به فوریسن اعطا كرده و به دنبال آن به پرداخت 10000 یورو جریمه محكوم شده بود، این امر را ناشی از داستانی به نام ( اتاقهای گاز) معرفی می‌كند. وی در این نمایش در قالب طنز، معاشرت ناپذیری این منتقد هولوكاست را تكریم می‌كند.
موضوع اتاقهای گاز بخش قابل توجهی از نمایش دیودونه را تشكیل می‌دهد. وی بارها در این مقوله از آزادی بیان دفاع می‌كند و با دیدی انتقادی اظهار می‌دارد وضعیت طوری است كه دهان خود را بستن، كلید موفقیت است. وی با گفتن این كه تاریخ توسط بازنده‌ها نوشته شده است![ در مقابل این جمله مشهور كه تاریخ را برنده‌ها می‌نویسند] تلاش برای ارائه یك ورژن رسمی از تاریخ را مورد انتقاد قرار می‌دهد. در عبارتی طنزگونه اینگونه نفرت خود را از تاریخ نشان می‌دهد كه: «من همیشه در درس تاریخ صفر می‌گرفتم و حتی یك بار یك گرفتم و به خود گفتم اسیر تاریخ نشوی...»
دیودونه مقوله یهودی ستیزی را نوعی شانتاژ یا باج خواهی برای محكوم كردن دیگران معرفی می‌كند و باج خواهی یهودی ستیزی را با آنچه كه در دوران آپارتاید در آفریقای جنوبی رخ می‌داد مقایسه می‌نماید.
وی همچنین مصادیقی از رفتار برده فروشان یهودی با بردگان سیاهپوست را به نمایش در می‌آورد. وی در بخشی موزیكال از نمایش شروع به خواندن آوازی در مورد هولوكاست می‌كند اما بلافاصله متوقف شده و می‌گوید: «دست نگه دارید، نخندید، دست نزنید... این یك دام است!»
در پایان هرچند عنوان نمایشی محمود این نكته را به ذهن متبادر می‌سازد كه رئیس جمهوری اسلامی ایران موضوع اصلی نمایش باشد ولی این موضوع تنها حدود پنج دقیقه از مدت این فلم یك ساعت و نیمه را تشكیل می‌دهد و دیودونه تنها به ویژه در ابتدای فیلم به رئیس جمهور كشورمان اشاراتی می‌كند اما رویكرد وی در به چالش كشیدن پایه‌های اسطوره هلوكاست كاملا از روش دكتر محمود احمدی نژاد برگرفته شده است.
نكته دیگر آنكه در هر جای نمایش كه نام رییس جمهوری اسلامی ایران از زبان دیودونه خارج می‌شد حضار با شوق فراوان اقدام به تشویق و دست زدن می‌نمودند.
خبرنگار مشرق در پاریس یكی از این اجرا‌ها حضور داشت در مصاحبه با بینندگان این نمایش با این پاسخ مواجه شد كه آنان محمود احمدی نژاد را فردی شجاع می‌دانند كه در نهایت شجاعت حرفش را می‌زند و از لابی‌های یهودی صهیونیستی جهانی ترسی به خود راه نمی‌دهد. یكی دیگر از ببیندگان به خبرنگار مشرق گفت در حال حاضر فرانسه را حدود 18 هزار یهودی اداره می‌كنند و تمامی مناصب كلیدی در فرانسه در اختیار آنان است و بدون مرتبط بودن به آنان هیچ كسی نمیتواند پله‌های ترقی را طی كند.
یكی دیگر از حضار كه از نژاد شرقی بود اظهار داشت؛ به خودش می‌بالد كه محمود احمدی نژاد یك آسیایی است و هم قاره‌ای او محسوب می‌شود. این نمایش بیش از یك سال است كه به روی صحنه است و در تمامی سانس ها، سالن كاملا پر می‌شود. به تعبیر خود دیودونه استفاده از گفتمان رئیس جمهوری اسلامی ایران در برخورد با مسئله هلوكاست، برای او بركت اقتصادی نیز به همراه داشته است.
به گزارش مشرق، تیتراژ ابتدای نمایش با بخشی از یكی از سخنرانی‌های دكتر احمدی‌نژاد در ارتباط با هولوكاست آغاز می‌شود كه این اظهارات با یك ترجمه بدون ارتباط و طنزگونه توأم است: «اینك نوبت به رئیس جمهور ایران است كه به پشت تریبون برود و سخنرانی خود را آغاز كند» او آرام از پله‌ها بالا می‌رود... مهربان است و همچون همیشه كاپشن بژ رنگ خود را برتن دارد... » من محمود احمدی نژاد رئیس جمهوری اسلامی ایران... خواهشمندم موبایل‌های خود را خاموش كنید... هر صدای زنگ مزاحم ممكن است برای نمایش مضر باشد... همه با هم علیه صهیونیسم دعا كنیم... زنده باد فلسطین».
دیودونه در صحنه نخست با اشاره به تیتر نمایش و نشان دادن نام محمود، می‌گوید: «من هم مثل شما می‌ترسم... بالاتر از سیاهی كه رنگی نیست... ولی قول می‌دهم بار آخر باشد.»
وی سپس در عباراتی كاملاً طعنه آمیز به اتهاماتی كه به این نمایش زده شده همچون یهودی ستیزی یا تروریست گرا بودن آن، می‌پردازد و می‌گوید: «گفته‌اند كه احمدی نژاد رهبری معنوی من است» (شاید اشاره وی به ملاقات نوامبر سال گذشته اش با رئیس جمهور كشورمان باشد كه در پی آن یادداشتی را تحت عنوان «رهبری برای من» منتشر كرده بود.)
دیودونه كه دارای محكومیت‌هایی مرتبط با یهودی ستیزی در محاكم قضایی فرانسه بوده، برای اینكه نشان دهد از این اتهام مبرا است، از همان ابتدای نمایش در چندین نوبت اعلام می‌كند كه من به دین یهودیت گرویده ام. وی با این حال در یكی از موارد می‌گوید من به دین سودجویی پیوسته ام كه این جمله وی موجب خنده و قهقهه حضار می‌شود.
دیودونه سپس به طور پراكنده وارد سایر مباحث می‌شود و از هر دری سخن می‌گوید. وی به عنوان مثال به ملاقاتش با خالد مشعل اشاره می‌كند و با مقایسه او با ژنرال دوگل، خالد مشعل را ژنرال دوگل فلسطین با با ویژگی‌های كاریزماتیك بیشتر معرفی می‌كند.
وی سپس با كنایات تمسخرآمیز به برخی شخصیت‌های شناخته شده فرانسه همچون برنار آنری لوی فیلسوف، رمان نویس و سینماگر فرانسوی اشاره می‌كند و می‌گوید: «اگر به صحبت‌های برنار آنری لوی گوش كنید با خود می‌گویید كه اگر او امروز فیلسوف شده شاید به این دلیل است كه اتاقهای گاز وجود نداشته‌اند.» دیودونه همچنین با اشاره به آرتور مجری فرانسوی، میهمانان شركت كننده در برنامه آرتور را به حضور در یك (رادیوی قومی) تشبیه می‌كند (یعنی اینكه تلویحاً همه شركت كنندگان در برنامه او را یهودی می‌داند)
دیودونه در بخشی دیگر از نمایش خود می‌گوید: «من اعتراضی به هولوكاست ندارم ولی معتقدم كه بد رونویسی شده است.»
وی كه در اكتبر 2009 در انتهای یكی از نمایش‌های خود با دعوت از روبر فوریسون مورخ فرانسوی كه به انكار هولوكاست شناخته شده، ضمن دفاع از آزادی بیان، جایزه موسوم به جایزه «معاشرت ناپذیری و گستاخی» را به فوریسن اعطا كرده و به دنبال آن به پرداخت 10000 یورو جریمه محكوم شده بود، این امر را ناشی از داستانی به نام ( اتاقهای گاز) معرفی می‌كند. وی در این نمایش در قالب طنز، معاشرت ناپذیری این منتقد هولوكاست را تكریم می‌كند.
موضوع اتاقهای گاز بخش قابل توجهی از نمایش دیودونه را تشكیل می‌دهد. وی بارها در این مقوله از آزادی بیان دفاع می‌كند و با دیدی انتقادی اظهار می‌دارد وضعیت طوری است كه دهان خود را بستن، كلید موفقیت است. وی با گفتن این كه تاریخ توسط بازنده‌ها نوشته شده است![ در مقابل این جمله مشهور كه تاریخ را برنده‌ها می‌نویسند] تلاش برای ارائه یك ورژن رسمی از تاریخ را مورد انتقاد قرار می‌دهد. در عبارتی طنزگونه اینگونه نفرت خود را از تاریخ نشان می‌دهد كه: «من همیشه در درس تاریخ صفر می‌گرفتم و حتی یك بار یك گرفتم و به خود گفتم اسیر تاریخ نشوی...»
دیودونه مقوله یهودی ستیزی را نوعی شانتاژ یا باج خواهی برای محكوم كردن دیگران معرفی می‌كند و باج خواهی یهودی ستیزی را با آنچه كه در دوران آپارتاید در آفریقای جنوبی رخ می‌داد مقایسه می‌نماید.
وی همچنین مصادیقی از رفتار برده فروشان یهودی با بردگان سیاهپوست را به نمایش در می‌آورد. وی در بخشی موزیكال از نمایش شروع به خواندن آوازی در مورد هولوكاست می‌كند اما بلافاصله متوقف شده و می‌گوید: «دست نگه دارید، نخندید، دست نزنید... این یك دام است!»
در پایان هرچند عنوان نمایشی محمود این نكته را به ذهن متبادر می‌سازد كه رئیس جمهوری اسلامی ایران موضوع اصلی نمایش باشد ولی این موضوع تنها حدود پنج دقیقه از مدت این فلم یك ساعت و نیمه را تشكیل می‌دهد و دیودونه تنها به ویژه در ابتدای فیلم به رئیس جمهور كشورمان اشاراتی می‌كند اما رویكرد وی در به چالش كشیدن پایه‌های اسطوره هلوكاست كاملا از روش دكتر محمود احمدی نژاد برگرفته شده است.
نكته دیگر آنكه در هر جای نمایش كه نام رییس جمهوری اسلامی ایران از زبان دیودونه خارج می‌شد حضار با شوق فراوان اقدام به تشویق و دست زدن می‌نمودند.
خبرنگار مشرق در پاریس یكی از این اجرا‌ها حضور داشت در مصاحبه با بینندگان این نمایش با این پاسخ مواجه شد كه آنان محمود احمدی نژاد را فردی شجاع می‌دانند كه در نهایت شجاعت حرفش را می‌زند و از لابی‌های یهودی صهیونیستی جهانی ترسی به خود راه نمی‌دهد. یكی دیگر از ببیندگان به خبرنگار مشرق گفت در حال حاضر فرانسه را حدود 18 هزار یهودی اداره می‌كنند و تمامی مناصب كلیدی در فرانسه در اختیار آنان است و بدون مرتبط بودن به آنان هیچ كسی نمیتواند پله‌های ترقی را طی كند.
یكی دیگر از حضار كه از نژاد شرقی بود اظهار داشت؛ به خودش می‌بالد كه محمود احمدی نژاد یك آسیایی است و هم قاره‌ای او محسوب می‌شود. این نمایش بیش از یك سال است كه به روی صحنه است و در تمامی سانس ها، سالن كاملا پر می‌شود. به تعبیر خود دیودونه استفاده از گفتمان رئیس جمهوری اسلامی ایران در برخورد با مسئله هلوكاست، برای او بركت اقتصادی نیز به همراه داشته است.
