مريم طالقاني:کارشناس و روانشناس كانون اصلاح و تربيت تهران گفت: ميانگين سني بچههاي كانون 16.5 سال و نسبت پسران بيشتر از دختران بوده و بيشتر خلاف بچهها هم سرقت و مواد مخدر است.
كانون اصلاح و تربيت نامياست كه شايد براي خيليها ناآشنا باشد اما همين مركز، محل نگهداري كودكاني است كه به هر دليلي خيلي زود با دنيا جرم و بزه آشنا شدهاند. دنيايي كه آن قدر نامرد است كه حتي به دنياي پاك كودكانهها رحم نميكند.
اين كه پشت درهاي بسته كانون چه ميگذرد و چه بچههايي بيشتر گرفتار بزه و جرم ميشوند سوالي است كه عطاءالله محمدي كارشناس و روانشناس كانون اصلاح و تربيت تهران در اينباره ميگويد:«بيشتر بچهها متعلق به خانوادههايي هستند كه از نظر اجتماعي و اقتصادي ضعيف بوده و در خانوادههايي رشد يافتند كه در آن بيكاري، اعتياد و مشكلات تربيتي و رواني بيشتر از خانوادههاي ديگر است.
بچههايي كه در مركز تهران نگهداري ميشوند بيشتر مربوط به حاشيهنشينهاي شهر هستند و اغلب مشكلات جدي و اساسي دارند.» هيچ كس مادرزاد خلافكار به دنيا نميآيد و هيچ كودكي از بدو تولد با جرم و جنايت آشنا نيست. واقعيت اين است كه شرايط محيطي و تربيتي خانواده، بچهها را از كودكي براي ارتكاب جرم تربيت ميكند. اين كارشناس كانون در اينباره هم ميگويد: اغلب بچههاي كانون در سابقه خانوادگي شان اعتياد وجود دارد.
اعتياد پدر و در برخي از موارد اعتياد هر دو والد يا حتي چند نفر از اعضاي خانواده!و دربيشتر موارد اين اعتياد، زمينه جرم را براي بچهها فراهم ميكند. وقتي خانوادهها از نظر اقتصادي دچار مشكل هستند و پاي مسئله اعتياد هم به ميان ميآيد لاجرم به فقر خانواده دامن ميزند و اين فقر زمينههاي اوليه ارتكاب جرم و بزهكاري را براي بچهها فراهم ميكند. البته اين به اين معنا نيست كه همه خانوادههايي كه مشكلات اقتصادي دارند، خلافكارند چرا كه مسلما آنهايي كه دچار خلاف ميشوند زمينههاي رواني و اجتماعي ديگري هم دارند. ميانگين سني بچههاي كانون 16.5سال بوده و نسبت پسران بيشتر از دختران است. از حدود 300 كودكي كه در كانون نگهداري ميشوند، تنها حدود 30 دختر وجود دارند و بيشتر خلاف بچهها هم سرقت و مواد مخدر است.
جغرافياي جرم تهران و بيماري ايذراين كه برخي از مناطق به سبب موقعيت جغرافيايي و ساختار اجتماعي جرم خيزند بركسي پوشيده نيست و شايد به همين دليل ساده است كه كارشناسان كانون، جغرافياي جرم تهران را تهيه كرده اند تا براي تحقيقات مورد استفاده قرار بگيرد. در عين حال برخي از بچهها با مشكلات خاصي مثل بيماري ايدز دست به گريبانند كه البته به گفته محمدي تعدادشان خيلي كم است و در اين سالها تنها يك تا دو مورد ابتلا به بيماري ايدز در بين بچهها ديده شده است.
گذراندن مدرسه پشت ميلههاي زندان
اين كه بچهها بعد از گذراندن دوران محكوميتشان چه ميكنند و آيا كسي به مشكلات آنها رسيدگي ميكند يا نه؟ سوالي است كه محمدي در پاسخ ميگويد: مركزي به نام مشاوره و مراقبتهاي بعد از آزادي وجود دارد كه به مشكلات زندانيان اعم از بزرگسال و كودك رسيدگي ميكند اما معمولا بزرگسالان بيشتر از خدمات اين مراكز بهره ميبرند و كودكان سهم كمتري دارند. با اين حال بچهها در دوراني كه در كانون ميگذرانند فعاليتهاي مثبت و معناداري دارند. مثلا در فعاليتهاي حرفه آموزي كه با همكاري سازمان فني و حرفه اي برگزار ميشود شركت ميكنند يا دوره مدرسه شان را با كمك آموزش و پرورش ميگذرانند. علاوه بر اينها در فعاليتهاي فرهنگي و ورزشي هم شركت ميكنند.
محمدي در آخر با اشاره به خدمات كانون ميگويد: بچهها دورههاي مناسبي را در كانون ميگذرانند و خدمات كانون در مقايسه با ساير زندانهاي كشور و حتي كشورهاي همسايه خدمات بهتر و مناسبتري است. بچههاي كانون از همان دوران كودكي با مفاهيم بزرگي مثل تنهايي، دوري از والدين، حبس، جرم، مجازات و حتي اعدام آشنا ميشوند، يك شبه بزرگ ميشوند و ... شايد اين بار اگر دوباره فيلم «مهرمادري» را ببينيد حس و حال متفاوتيتري را تجربه كنيد...
