درباره رهاسازی دو بیمار؛
«این گونه مدیران نگران میز خود هستند...»!
همان گونه که وقتی جامعه پزشکی نسبت به شیوع برخی بیماریهایی مانند ایدز هشدار میدهند و... و هدفشان بیداری و هشیاری مردم است و نه سیاهنمایی، پس هنرمندان نیز در پرداختن به چنین موضوعاتی از دریچه هنر، نباید انگ سیاهنمایی خورده و در روند تولید آثارشان وقفهای ایجاد شود.
به گزارش «تابناک»، در این زمینه، مسعود بهبهانی نیا، نویسنده سریالهای مطرح و پربینندهای همچون خاک سرخ، نرگس، ترانه مادری و فاصلهها ـ که در بیشتر کارهایش نقبی به مسائل و معضلات اجتماعی نیز داشته است ـ در گفتگویی، اشارهای به واقعه اخیر و مشکلات اجتماعی داشته که اهم آن از نظرتان میگذرد:
ـــ قطعا اگر کسی حقیقتا هنرمند باشد و هنر را وسیلهای در راه تعالی جامعه به شمار آورده و آن را تنها یک پیشه نداند، در برابر هر رویداد تلخ اجتماعی واکنش نشان خواهد داد؛ البته جامعه هنری، باید در برابر رخدادهایی از این دست ـ حالا نه مستقیم ـ اما به شکلی ریشهای و عمیق، واکنش هنرمندانه و بجایی نشان دهد.
ـــ هنرمند در پرداختن به معضلات اجتماعی از سطح به عمق نفوذ کرده و بر پایه یافتههای پژوهشی و ظرافتهای هنری، اثری میآفریند که از تأثیرگذاری بسیار بالایی برخوردار است و مردم و مسئولان را نسبت به خطرات بالقوه و حتی بالفعل موجود در جامعه حساستر کرده و به تکاپوی بیشتری وامیدارد.
ـــ برای نمونه، مدتهاست ما با آماری در مطبوعات و گزارشهای رسمی مسئولان روبهرو هستیم که بیانگر رشد سریع اعتیاد و حتی پایین آمدن سن اعتیاد در جامعه است.
خب؛ بسیاری این آمار را میبینند و میخوانند و آسان از کنار آن میگذرند. شاید خوانندهای که این مطلب را در یک صفحه از روزنامه میخواند، با ورق زدن همان روزنامه و دیدن یک خبر ورزشی داغ و یا رسیدن به جدول کلمات متقاطع، آن خبر و آمار را به کلی فراموش کند، ولی اگر همان آمار و حتی نه به آن شکل شدید، در یک فیلم یا سریال مطرح شود، چنان تأثیر عمیق و تکان دهندهای بر مردم و خانوادهها و نیز مدیران و متولیان امور خواهد گذاشت و میزان حساسیتها را افزایش خواهد دهد که ممکن است، به یک نهضت اجتماعی برای برخورد با آن بحران و معضل اجتماعی بینجامد.
ـــ به عبارتی، همان گونه که وقتی جامعه پزشکی نسبت به شیوع برخی بیماریها مانند ایدز و غیره و یا مسئولان درباره بالا رفتن آمار طلاق یا اعتیاد و مسائلی از این دست هشدار میدهند و هدفشان بیداری و هشیاری مردم است و نه سیاهنمایی، پس هنرمندان نیز در پرداختن به چنین موضوعاتی از دریچه هنر، نباید انگ سیاهنمایی خورده و در روند تولید آثارشان وقفهای ایجاد شود.
ـــ در همین قضیه اخیر، هنرمندان میتوانند با گذر از سطح و پوست ماجرا به ریشه اصلی پرداخته و معضلات بسیار خطرناکی همچون روند رو به رشد اختلافات طبقاتی و شکافهای شدید اجتماعی که جامعه را تهدید میکنند، دستمایه ساخت آثاری هنری کرده و به این وسیله، با ایجاد حساسیت و نقد هنرمندانه، گامی برای بهبود وضع جامعه بردارند.
فراموش نکنیم، هنرمندان در بسیاری از مواقع، میتوانند نقش دیدهبان را در جامعه بازی کنند.
ـــ نگاه هنرمند نگاهی خیرخواهانه، دلسوزانه و چارهجویانه است و پرداختن هنرمندانه به معضلات، گامی اساسی برای نشان دادن درد و در نتیجه حرکت به سوی درمان است. مدیران جامعه باید توجه کنند که نپرداختن به یک مشکل اجتماعی، به معنای نبودن آن مشکل نیست، بلکه گاه با پنهان کاریهای بیجا، یک زخم به ظاهر ساده به یک عفونت شدید و ویرانگر تبدیل خواهد شد.
ـــ متأسفانه، برخی مدیران در بخشهای گوناگون جامعه میخواهند کمکاریها و ندانم کاریهای خود را در پشت تعابیری همچون «سیاهنمایی» و برچسب زدن به برخی آثار هنری پنهان سازند. این گونه مدیران به جای اینکه دلسوز مردم و جامعه باشند، نگران میز خود هستند.
متن کامل این گفت وگو را اینجا بخوانید.
گزارش خطا
غیر قابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۱۵
ببخشید یه سوال داشتمماجرای اون عقرب سیاه چی شد؟
خورد به تعطیلات عید و همه یادشون رفت
اون برادرمون که به 18 تا زن تجاوز کرده بود رو می گم
بخدا سوگند که این واقعه آنچنان ضد اسلامی و ضد اخلاقی جنایتکارانه بود که از تعریف کردن آن به همسرم هم از خودم خجالت کشیدم. با تشکر از تابناکسوء مدیریت بزرگترین معضل ایران است و هر اصلاحی در کشور نیازمند اصلاح مدیریت است . از یک بنگاه خصوصی کوچک مثل آژانس اتوموبیل کرایه گرفته تا سازمانها و وزارتخانه ها ضعف مدیریت سبب عقب ماندگی و ندانم کاری شده است
بابا جان قضیه ماست مالی شد رفت پی کارشجان مردم ارزش ندارد خانم وزیر هم بجای عذر خواهی خود مدعی هستند.
رهاسازی دو بیمار در بیابانهای اطراف تهران یکباردیگرنشان داد علاوه بر مشکلات مدیریتی بیمارستانهای آموزشی (که منحصر به اعضای هیئت علمی شده وکه وقتی برای بیمارستان نمیگذارند ولی مزایا دریافت میکنند) عمیق بوده و نیز خود گردانی بیمارستانها(دریافت هزینه درمان ازبیمار) غلط است . همزمان دولت باید برای بیمارانیکه درمان شان تمام شده ومرخص شده اند (ولی بیمارستان وتخت بیمارستانی رااشغال کرده وباعث محرومیت بیمار دیگر ازتخت بیمارستانی وبستری روی زمین میشود) فکری بکند ومتولی وی رامشخص نماید. اگر دست هنرمندان باز بود و می توانستند مشکلات اجتماعی و اقتصادی را طبق واقعیت بیان کنند، شاید وضع و حالمان بهتر بود- اما کافی است به یک قشر مثلا پزشک یا قاضی یا پلیس انتقادی شود، فریاد و فغان برمی دارند که سیاه نمایی کردید و اصلا این طور نیست. اما مردم که صبح تا شب واقعیات را می بینند و خودشان قضاوت می کنند. چرا به موضوع رهاسازی بیماران که هنوز الحمدلله موجب خسارت جانی نشده اینقدر می پردازید ولی تخریب منازل مسکونی شهروندان بدلیل خاکبرداری غیر اصولی واحدهای مجاور که تا کنون تلفات زیادی داشته موجب تکدرتون نشده نظرسنجی
آیا به عنوان زن حاضرید با مهریه 14 سکه «بله» را بگویید؟