موتور معرف شخصیت موتورسوار

دی‌نا: حمید سهرابی موتورسواری که نیمی از زندگی خود را با موتور سپری کرده است، او با موتور رفیق است، موتور اسیر پنجه های توانای اوست، با نگاهی کوتاه به موتور و شنیدن صدای خسته ای که از اگزوز خارج می شود درد او را می فهمد و در کوتاهترین زمان ممکن خسته ترین موتور را سرحال تحویل سرنشین آن می دهد، هنگامی که صدای قبراق موتور را می شنود، لبخندی از رضایت، چهره خسته از زمانه اش را شاداب می کند، گویی موتور با صدای خود با او سخن می گوید، چنان محو نگاه به موتور می شود که گویی در جهانی دیگر سیر می کند.

بر روی دیوارهای مغازه اش عکس انواع موتورسیکلت ها را از روزهای نخستین اختراع این وسیله نقلیه تا امروز می توان دید، در گوشه ای از مغازه عکسهایی نظرم را جلب می کند، از او که مساله را جویا می شوم می گوید این عکسها موتورهایی ست که خود او از تلفیق موتورهای گوناگون به آن رسیده است.

حمید میانه سال است اما تجربه هایی بیش از سن و سال خود دارد، می گوید هر موتور جدیدی که وارد کشور می شود را امتحان می کند و از تکنولوژی آن برای ابداعات خود استفاده می کند، وقتی از موتور و سوپاپ و پیستون و اگزوز حرف می زند ، می توان در چشمانش برقی را دید که حاکی از عشق و علاقه ای ست که به موتور دارد.

حمید به قول خودش فیلم باز حرفه ای است و تمامی فیلمهای روز دنیا را در آغازین روزهای پخش دیده است، او آرشیو وسیعی از فیلمهای دهه 40 و 50 و فیلمهای روز دنیا را دارد، به فیلم «رضا موتوری» ساخته مسعود کیمیایی در سال 1349 اشاره می کند و از حس نوستالژیکش به این فیلم می گوید، می گوید موتوری که در این فیلم حضور داشته ساخت شرکت یاماها و 200 سی سی بوده است و در زمان ساخت این فیلم به تازگی وارد کشور شده بود و در زمان خود از بی نظیرترین موتورسیکلت ها بوده است. او معتقد است دهه چهل و پنجاه دهه تبلیغ موتور در سینما و عرصه به رخ کشیدن توانایی های ژاپن در سینما بود.

موتور معرف شخصیت موتورسوار

او معتقد است موتورسواران انسانهایی با آرزوهای بزرگ هستند، که بر موتورهای بزرگ ، برای نشان دادن آرزوهای بزرگ خود سوار می شوند و هر موتور صدای سرنشین خود را دارد و هیچ وقت نمی توان دو موتور یک شکل و یک حجم را با یک صدا دید و شنید.

موتور شعور دارد و نسبت به خواسته های صاحب خود حرکت می کند و صاحب موتور نیز با صدای اگزوز موتور می تواند از اوضاع آن باخبر شود، این تفاهم به حدی است که موتور معرف شخصیت صاحب خود است.

موتور، رفیق بی منت

او می گوید موتور رفیق بی منت است، هنگامی که خطری بزرگ تهدیدت می کند باسرعت تو را از خطر دور می کند، هنگامی که ناراحت هستی تو را از ناراحتی جدا می سازد و اگر مقصدی را دوست داری بی منت تو را به مقصد می رساند و این دلیل عشق موتورسوار به موتور است.

موتورسوار به خاطر زخمهایی که در طول زندگی از افراد مختلف خورده است موتور را به عنوان یک رفیق برمی گزیند. عادتا موتور دست افرادی است که روح سرکشی دارند، در موتور سواری برعکس تصور مردم، روح لذت می برد نه جسم، لحظه ای که موتورسوار به موتور گاز میدهد احساس می کند بیشتر از بقیه عمر می کند، چرا که روح خود را آزاد و رها می بیند. موتورسوار با خرید موتور به جنگ با تعارضات و تضادهای طبقاتی جامعه می رود.

موتورهای امروزی، شیرهای بی یال و دم

حمید سهرابی از موتورهایی که امروزه به بازار عرضه می شود ناراضی است و می گوید عرضه موتورهای امروزی با ظاهری استخوانی و به دور از نمادهای قدرت، امنیت، صمیمیت و رفاقت، که در موتورهای دهه های گذشته به چشم می خورد، موتورسواران واقعی را آزرده کرده است.

موتورهایی بی کیفیت، ناامن، با استهلاک و مصرف سوخت بالا، بازدهی پایین وبا تکنولوژی 30 سال پیش که باعث هدر رفتن 35% سوخت می شود.

تامین زندگی به قیمت هدر رفتن سوخت

او معتقد است افزایش پیک موتوری و کار با موتور به معنای افزایش هدر رفتن سرمایه ملی کشور است و این اتفاق مساوی با به خطر افتادن جان و مال افرادی است که به نیت امرار معاش خود را میهمان خطراتی می کنند که هر لحظه در کمین آنان است.

حمید امرار معاش این افراد را به قیمت هدر رفتن سوخت که سرمایه ملی کشور است می داند و علت ازدیاد این شغل را تصور نادرست افراد از درآمد این شغل عنوان می کند.

او معتقد است ازدیاد سوخت در دهه گذشته باعث زاییده شدن موتورهای بی کیفیت در تعداد بالا در جامعه شده است.

موتورسوار دیرتر پیر می شود

حمید سهرابی معتقد است اشخاصی که موتورسواری می کنند دیرتر پیر می شوند، او می گوید شخصی که موتورسوار واقعی است و از موتور سیکلت درست استفاده می کند، استرس های ناهنجار خود را تبدیل به هنجار می کند، وقتی موتورسوار از موتور خود راضی است و از موتورسواری خود لذت می برد، به طور اتوماتیک هورمون "آندرس رون" را تبدیل به آدرنالین می کند.

این مساله را می توان به وضوح در مسابقات موتور سواری مشاهده کرد که چگونه موتورسواران با سرعت های بسیار بالا و در نهایت اطمینان موتورسواری می کنند.

زحمتی که سوپاپ ها، پیستون اگزوز و... کلیت موتورسیکلت برای براه انداختن موتور می کشد، زحمت کشیدن را به انسان یاد می دهد.

روانشناسی رنگ موتور و شخصیت موتورسوار

حمید سهرابی معتقد است رنگ بندی موتور رابطه مستقیمی با شخصیت صاحب آن دارد ، بر اساس اعتقاد او موتورها با رنگ های خود قسمت پنهان شخصیت موتورسوار را نشان می دهد.

موتور مشکی: عادتا خط و خش بر روی موتورهای مشکی رنگ براحتی دیده نمی شود، سرنشینان موتورهای مشکی افرادی هستند که زخمهای عمیقی در زندگی خود دارند، اما کسی از زخمهای آنان آگاه نیست.

موتور آبی: سرنشینان موتورهایی از این رنگ دارای صداقت زیادی هستند.

موتور نقره ای: صاحبان موتورهایی به این رنگ انسانهایی جذابند که سعی در خودنمایی دارند.

موتور قرمز: سرنشینان موتورهای قرمز به دنبال تصاحب قلب افراد هستند.

موتور زرد: این موتور سواران با انتخاب رنگ زرد به عنوان یک رنگ تک در موتور به دنبال جلب توجه هستند.
موتور سفید: دارندگان موتورهای سفید افرادی محترم و آرام و آسوده اند که شاید در طول عمر خود سرعتی بیش از 100 کیلومتر را نیز تجربه نکرده باشند.

موتور سبز: سرنشینان این موتورها بشاش، پرنشاط و دوست داشتنی هستند و تاثیر رفتار آنها را می توان در موتورهایشان که شکا خنده و لبخند به خود گرفته است، دید.

او چنان از موتور می گوید که احساس می کنم تمامی موتورهایی که جلوی مغازه به صف ایستاده اند، جان دارند و اکنون صدای ما را می شنوند، هرازگاهی با دست خود به یکی از موتورها اشاره می کند و از خصوصیات تکنولوژی استفاده شده در آن می گوید.

درگوشه مغازه موتوری است که با پارچه ای سیاه پوشیده شده است، از او می خواهم که درباره آن توضیح دهد و او پس از برداشتن پارچه
به یک جمله اکتفا می کند:"رفیق روزهای تلخ ، خالق روزهای شیرین"