دانشگاه مالتي مديا مالزي، به تازگي قوانيني براى سامان‌بخشي پوشش دانشجويان مصوب كرده است كه به موجب آن، به كساني كه از پوشش مناسب از نظر دانشگاه برخوردار نيستند، اجازه ورود به كتابخانه اين دانشگاه داده نمي‌شود.
به نوشته وبلاگ «آيينه روشن»، مالزي کشوري مسلمان با فرهنگ‌هاي گوناگون بوده و نوع پوشش در اين جامعه متناسب با فرهنگ، مذهب و شخصيت اجتماعي افراد اين جامعه است.
دانشگاه‌ها در هر كشورى، نقش مهمي در تربيت نسل جديد بر عهده دارند كه حضور جوانان در اجتماع تحت تأثير اين محيط است. انتظار ما از افراد تحصيل‌کرده جامعه، احترام به هنجارها و دوري از ناهنجاري‌هاست. آموزش علمي ـ تخصصي و آماده‌سازى جوانان براى آينده، از مهمترين وظايف دانشگاه‌هاست. از سوي ديگر، وظايف دانشگاه‌ها به موارد ياد شده، محدود نمى‌شود.
موضوع مهم ديگر، موظف بودن دانشگاه‌ها به تدريس چگونگي رفتار و حضور دانشجويان در موقعيت‌ها، شغل‌ها، پست‌ها و شرايط متفاوت است. دانشجويان بايد بياموزند نوع پوشش آنها در مكان‌هاى گوناگون، بايد متناسب با همان محيط باشد.
همه ما انتظار داريم که دانشجويان به نوع پوشش در هر محيطي آگاه باشند، چرا که انتظار از يک فرد دانشجو، آگاهي به هنجارهاي جامعه است، ولي متأسفانه، بسياري از دانشگاه‌ها به آموزش دانشجويان براي الگودهي به جامعه اهميت نمي‌دهند.
به تازگي، يكى از دانشگاه‌هاى مالزى (دانشگاه مالتي مديا)، قوانين جديدى براى نوع پوشش دانشجويان اعلام كرده است، مبني بر اين كه دانشجويانى كه از دمپايى، دامن‌هاى كوتاه، شلوارك و بلوزهاى تنگ و باز استفاده مي‌كنند، اجازه ورود به كتابخانه اين دانشگاه را ندارند.
ممكن است دانشجويان در مرحله نخست، واكنش مناسبي در رويارويي با اين موضوع نداشته باشند، ولى من بر اين باورم كه اين قانون خوبي است، چرا كه اين فرصت را به دانشجويان مي‌دهد تا بيشتر به فكر جايگاه خود در جامعه باشند؛ براى مثال، هيچ تاجرى با لباس شنا به سر كار نرفته يا هرگز با كت و شلوار براى قدم زدن به كنار ساحل نمى‌رود. اين به آن معناست كه هر مكانى، طرز پوشش خاصى را مى‌طلبد و همه افراد بايد در زندگى روزانه خود به اين مهم توجه کنند. روش پوشش افراد در اجتماع‌هاى گوناگون، نشان دهنده شخصيت و ويژگي‌هاي اخلاقى آنهاست و دانشجويان از اين قاعده مستثنى نيستند. آنها بايد بدانند كه دمپايى، دامن‌هاى كوتاه، شلوارك‌ها و بلوزهاى تنگ و... لباس‌هاى مناسبى براى مكان‌هاى تحصيلى نيست.
با دقت كمى به دانشگاه‌هاى سراسر جهان، درمي‌يابيم كه تقريبا بيشتر دانشگاه‌ها به نوع پوشش دانشجويان اهميت نمي‌دهند. برخي از اين دانشجويان، فضاي دانشگاه را با پارک‌ها و يا نمايشگاه‌هاي نمايش لباس اشتباه گرفته‌اند.
خلاصه کلام؛ دانشجويان بايد استانداردهاي اوليه حضور در مکان‌هاي گوناگون را ياد بگيرند که البته اين مسأله براي زندگي آينده آنها بسيار مهم خواهد بود. توسعه اين نکته در مالزي، مي‌تواند ايده خوبي براي همه دانشگاه هاي جهان باشد که واحد درسي الزامي جديدي را براي آشنايي دانشجويان براي نوع رفتار و پوشش در مکان‌هاي گوناگون براي آموزش ارايه دهند، همان گونه که درس سخنوري يا نوشتن درست متون گوناگون در بسياري از دانشگاه‌هاي دنيا تدريس مي‌شود.
پيروي از حرکت‌هاي اينچنيني در همه دانشگاه‌هاي دنيا، مي‌تواند زمينه‌ساز ايجاد آينده‌اي درخشان براي نسل جديد باشد، چراکه ما همه براي داشتن جامعه بهتر تلاش مي‌کنيم.
