به گزارش خبرنگار تابناک در استان فارس، «پسته» تنها یک محصول کشاورزی نیست. ستون مهم صادرات غیرنفتی و نماد هویت کشاورزی ایران است. دهه‌هاست که ایران در کنار آمریکا، از قدرت‌های اصلی بازار جهانی پسته محسوب می‌شود. انتقال نهال، بذر یا دانش تولید پسته به کشورهای دیگر یعنی واگذاری داوطلبانه‌ی یک ثروت ژنتیکی و اقتصادی که به آسانی قابل بازگشت نیست.
اگر ازبکستان با کمک همان نهال‌ها و فناوری ایرانی وارد بازار جهانی شود، ایران به‌دست خودش رقیب تازه‌ای می‌سازد؛ رقیبی که نه تحریم دارد، نه بحران آب، نه محدودیت صادرات. آیا این تصمیم آگاهانه گرفته شده یا نتیجه‌ی بی‌توجهی و سهل‌انگاری است؟
نه وزارت جهاد کشاورزی، نه سازمان تحقیقات کشاورزی، و نه حتی استانداری فارس تاکنون حاضر نشده‌اند متن دقیق تفاهم‌نامه را منتشر کنند.
نهال منتقل شده یا نه؟ پروژه در چه مرحله‌ای است؟ مالکیت فکری محصولات در آینده به نام چه کشوری ثبت خواهد شد؟ هیچ‌کس پاسخ نمی‌دهد. این سکوت، دیگر قابل توجیه نیست. وقتی پای منافع ملی در میان است، سکوت مسئولان چیزی جز پنهان‌کاری، ضعف شفافیت و بی‌توجهی به منافع مردم نیست.
باید توجه داشت هیچ نهاد استانی اختیار ندارد درباره صادرات نهال، انتقال ژرم‌پلاسم یا واگذاری فناوری تصمیمی بگیرد که بر بازار جهانی و اقتصاد کشور تأثیر می‌گذارد. اگر چنین کاری انجام شده باشد، باید فوراً بررسی شود که این اقدام با مجوز چه نهادی و با نظارت چه سازمانی بوده است.
به هر حال سفر هیات تخصصی و اقتصادی! استان فارس به ازبکستان به ریاست «حسینعلی امیری» نماینده عالی دولت در استان، اگر بدون هماهنگی و نظارت ملی انجام شده باشد، می‌تواند به یکی از پرهزینه‌ترین اشتباهات کشاورزی ایران تبدیل شود. پسته ایرانی سرمایه‌ای است که نباید در قالب «تفاهم‌نامه‌های دوستانه» از دست برود.
امروز زمان سکوت نیست. وزارت جهاد کشاورزی و نهاد‌های نظارتی باید شفاف اعلام کنند: در ازبکستان پسته کاشته می‌شود یا منافع ملی ایران دفن می‌شود.
وارد کردن پسته از ازبکستان برای مصرف کننده ارزان تر از تولید آن در ایران است. دنبال زیر بغل مار میگردین؟
| 
موضوع را متوجه نشدی دوست عزیز. | دوست عزیز اون برای سالها پیش بود که مردم بذر محصولات کشاورزی رو میتونستن از این کشور به اون کشور ببرن و هرچی دلشون خواست بکارن و پرورش بدن. همین الان اگر شما فقط یک دانه بذر هر گیاهی تو جیبت باشه و به کشورهای پیشرفته دنیا سفر کنی ، درجا بازداشتت میکنن و اون بذر رو هم به روش های مختلف مثل له کردن و بعد سوازندن از بین میبرن. علتش اینه که نمیخوان بذر جدیدی بدون برنامه وارد کشورشون بشه. همینطور بلعکسش هم هست نمیزارن بذر گیاهان بومی منطقه خودشون رو که محصول نهاییش رو صادر میکنن از کشور خارج بشه. افتاد یا نه؟ بعد از چند سال تولید و صادرات از ازبکستان جامعه جهانی این محصول را پسته ازبکستانی خواهند دانست نه ایرانی خائنین به این مملکت در همه جا نفوذ کرده اند. | از جمله بورس زمانی که سودجویان پیاز زعفران را به تعداد چند میلیون به افغانستان فروختند، هیچ کس پی گیر نشد و الان ادعا می کنند که پیاز زعفران قاچاق شده است. برای پسته هم همین وضعیت پیش می آید. ضمنا پسته بصورت وحشی از کوهستانهای سرخس در ایران تا اکثر کشورهای آسیای میانه رویش دارد. آنچه می توان ذخیره ژنتیک نامید، ارقامی است که از پسته توسط باغبانان بومی تولید شده است. مثل اکبری، سفید، عباسعلی، بادامی زرند، قزوینی، ... اکثر این ارقام گیاهان بسیار پرنیازی هستند و خاک و آب را نابود می کنند. ما باید پسته دیم را توسعه دهیم که فشاری به توان اکولوژیک وارد نمی کند. پسته آبی رسما شکست خورده و توسعه آن غلط اندر غلط است. 