آزمون مهم سال در تصرف مرفهین بی‌درد!
مرور اسامی نفرات برتر، نشان می‌دهد که سهم مدارس دولتی تقریباً به صفر رسیده و صندلی‌های برتر به دانش‌آموزان مدارس خاص، سمپاد، غیرانتفاعی‌های پرهزینه و مراکز آموزشی خصوصی تعلق یافته است. آنچه در نگاه نخست به چشم می‌آید، این است که خانواده و امکانات، بیش از هر زمان دیگری در تعیین رتبه‌های برتر نقش‌آفرینی میکنند.
آترینا، آریا و البته دارندگی و برازندگی
نمونه‌های عینی هم این واقعیت را پررنگ‌تر می‌سازد. آریا ابراهیمی، رتبه یک رشته ریاضی، در سه سال پایانی دبیرستان در مدرسه انرژی اتمی تحصیل کرده و بخش مهمی از آمادگی خود را مدیون منابع کمک‌آموزشی و فضای رقابتی این مدرسه غیردولتی می‌داند. در سوی دیگر، آترینا فرحمند، یکی از رتبه‌های بالای تجربی، نه تنها از امکانات آموزشی غیردولتی بهره‌مند بوده، بلکه خانواده‌ای پزشک‌پیشه با وضعیت مالی مطلوب پشتوانه او بوده‌اند. تصاویر سفر‌های خارجی او که در شبکه‌های اجتماعی دست به دست شد، به نمادی از فاصله طبقاتی میان داوطلبان بدل گشت. این شواهد به روشنی گواه آن است که در مسیر پر پیچ و خم کنکور، پشتوانه مالی و فرهنگی خانواده، نقشی تعیین‌کننده یافته است. یعنی انگار سیستم هیچ‌کاره شده، خانواده خوب همه چیز است.
از زاویه‌ای دیگر، جغرافیای نتایج نیز گویای مسائلی است. حدود یک‌چهارم پذیرفته‌شدگان ممتاز از تهران می‌آیند و شهرهای بزرگی مانند مشهد سهم قابل توجهی دارند. در مقابل، از برخی استان‌ها و شهرستان‌های تقریباً هیچ نامی در صدر دیده نمی‌شود. البته آن تفکرات چپ‌پسند را کنار بگذارید، این که طرف چون مرفه است، پس حتما اَخ است! هیچ نقدی نیست به امثال آریا و آترینا، داشتند و بردند و نوش جانشان، آن که ندارد هم اما باید راه‌هایی داشته باشد که اگر تمایل به تغییر طبقه دارد، شرایطش فراهم شود، وگرنه پول داشتن و برنده شدن حق تمام آتریناها و آریاهاست و روضه خواندن ندارد، چه بسی مسبب بسیاری از مسائل همین دوگانه‌سازی‌های فیک و بیهوده است.
دنیای متفاوت رتبه یک‌های قدیم؛ رستگار و مهدی
در دهه‌های قبل، برخلاف امروز رتبه‌های برتر از دل خانواده‌های کارگری و مدارس دولتی بیرون می‌آمدند. سرنوشت رستگار و مهدی در این میان شاید خواندنی‌تر باشد.
رستگار رحمانی؛ رتبه یک از انباری ۲×۳
سال ۱۳۸۸، نفر اول کنکور تجربی همه را شگفت‌زده کرد؛ رستگار رحمانی از جوانرود کرمانشاه. فرزند یک خانواده ده‌نفره، با پدری کارگر و مادری خانه‌دار. او در انباری دو در سه متری خانه درس خواند. با معدل دیپلم ۱۱.۵، ابتدا رتبه ۳۰ ریاضی گرفت و بعد از خدمت سربازی، در کنکور ۸۸ همزمان رتبه یک تجربی و زبان را به‌دست آورد. سرگذشت او زمانی نشان می‌داد که حتی از دل فقر و محدودیت هم می‌توان به صدر رسید. موفقیتی که محصول دسترسی به مدارس خاص نبود، بلکه حاصل تلاش فردی و پشتکار بود.
مهدی نیکوکار؛ رتبه یک از اسفراین
مهدی نیکوکار از اسفراین خراسان شمالی، نیز رتبه یک کنکور انسانی کنکور در سال‌های گذشته بود. مهدی از خانواده‌ای کم‌برخوردار بود؛ پدرش کارگر فصلی بود و مادرش خانه‌دار. از مدرسه‌ای معمولی بدون امکانات خاص. اما او توانست با برنامه‌ریزی شخصی و اراده‌ی قوی، راه خود را به جمع برترین‌ها باز کند. نیکوکار برای دورانی بود که دانش‌آموزان شهرهای کوچک و مدارس ساده، رویای موفیقت در کنکور را در سر می‌پروراندند.
دانشگاه‌های همگن، برنده‌ها از قبل معلومند؟
اگر قرار بود کنکور نردبانی برای صعود اجتماعی باشد، امروز بیشتر شبیه حصاری است که تنها گروهی می‌توانند از آن عبور کنند. آنچه شرایط را پیچیده‌تر می‌سازد، شکل‌گیری یک «صنعت کنکور» است؛ بازاری با گردش مالی میلیاردی که شامل مدارس غیرانتفاعی، مؤسسات تست‌زنی، مشاوران خصوصی و ناشران کتاب‌های کمک‌درسی می‌شود.
از سوی دیگر، تناقضی آشکار میان شعار‌های عدالت‌محور سیاست‌گذاران و واقعیت موجود دیده می‌شود. سال‌هاست در اسناد بالادستی، از «فرصت برابر آموزشی» سخن گفته می‌شود، اما وقتی آمار رتبه‌های برتر به‌طور کامل در اختیار مدارس خاص قرار می‌گیرد، اعتماد عمومی به کارآمدی نظام آموزشی به شدت آسیب می‌بیند. همین مسئله باعث شده که بسیاری از دانش‌آموزان مناطق کم‌برخوردار، حتی پیش از شروع رقابت، احساس کنند هیچ شانسی ندارند.
شاید با ادامه این روند در بلندمدت، جامعه با خطر از دست دادن سرمایه انسانی مواجه می‌شود. بسیاری از جوانان مستعد شهرستانی که امکان رقابت عادلانه را نمی‌یابند، یا از ادامه مسیر علمی منصرف میشوند، یا در جست‌وجوی آینده‌ای بهتر به مهاجرت می‌اندیشند. در مقابل، دانشگاه‌های برتر که باید ترکیبی متنوع از استعدادهای سراسر کشور را در خود جای دهند، به تدریج به فضایی همگن تبدیل میشوند.
در چنین شرایطی، پرسش اصلی این است: اگر کنکور به جای ابزار تحرک اجتماعی، به ماشینی برای بازتولید تبعیض تبدیل شده باشد، چه جایگزینی برای آن می‌توان تصور کرد؟
تابناک را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید
بی عدالت محض و شکاف طبقاتی و مسئولان فقط شعار می دهند و در عمل هیچ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ 
| 
از نظر سیستم آموزشی داریم برمی گردم به دوران ساسانیان به این شکل که اون موقع همه چیز طبقاتی بوده و به عنوان مثال تحصیلات عالی و یا رسیدن به مشاغل سطح بالا برای فرند یک کشاورز غیر ممکن بوده دقیقا داریم می ریم به همون سمت فقط مسئولین محترم حواسشون به عبرتهای تاریخ باشه | مافیا کارش را خوب بلده.سوالات توسط مافیا طراحی می شه
و
جواب ها با پول خریداری می شه
| آزمونی که روزگاری برای دسترسی همگان به آموزش عالی بود امروز دقیقا کارکردی عکس هدف اولیه خود پیدا کرده و دروازه ورود مرفهین بی درد به دانشگاه شده. چقدر نادان هستند آنهایی که در این جهان دنبال عدالت می گردند . چه استعدادهای که به خاطر فقر پدر ، هیچی نشدند و چه خنگهایی که بواسطه ی پول بابا به همه چی رسیدند . پول ، پول و پول . دنبال عدالت نگرد اگر نمی خواهی مورد تمسخر کائنات قرار نگیرید . | سخنتان درست ولی شامل دو عزیزی که رتبه برتر شدند نمی شود. جز این که پول در جهت شکوفاتر شدن این عزیزان شده هست و چقدر خوب می شد که باز مدارس دولتیمان رو مجهز تر و بهتر می کردند. زمانی که مدارس دولتی همه امکانات رو داشت در مقابل مدارس غیر دولتی که عملا چیزی برای گفتن نداشتند. از حیات بزرگ و توپ و تنیس و حتی دستگاه های کپی متعدد و کاغذ مدارس دولتی گرفته تا معلمانی که برای امرار معاش می رفتند غیر دولتی تابناک خجالت بکش دست از نخبه کشی بردار موضوع عدالت آموزشی که دنبالش هستی را برو از آموزش و پرورش پیگیر باش دست از آزار جوان مردم بردار
ضمنا در خبر دیروزت بدون اجازه عکس های خصوصی سفر ایشان را نشان دادی تو که خودت را اخلاق مدار و حرفه ای می دونی کار صحیحی کردی
راضی بود عکش سفرش را از پیجش برداشتی و نشان دادی
| چرا به جای درخواست امکانات برای همه فرزندان این مملت ایجاد دو قطبی میکنید استعداد و هوش و توانمندی شرط کافی برای قبولی در رشته دانشگاهی خوب نیستاز طرفی داشتن قدرت مالی برای هزینه های چندصد میلیونی (تا چند میلیاردی) تقریبا شرط لازم برای موفقیت در این ماراتن ناعادلانه هست
مثل اینه که یکی تو این ماراتن با دمپایی و لباس کار شرکت کنه
یکی با بهترین تجهیزات ورزشی و مربی های مختلف
شما یک مورد و یک کار را بگو که بدون سرمایه گذاری حسابی نتیجه خوب بدهد تعدادنفرات دانش اموزدرکلاس درس درهمه مدارس بایداستانداردباشدتامعلمان دلسوزوتواناوعالم بتواننداداره کلاس رابه نحوخوبی کنترل کنندوواستعدادوتوانایی وخلاقیت دانش آموزان رامتبلورودرخشان کنندوامکانات آموزشیوپرورشی ووو برای همه بایدمهیا باشدوهرچه اولیا ودولت برای تعلیم وتربیت هزینه کننند کم است .چون آینده کشور....به تربیت صحیح ومطلوب وسبک زندگی اسلامی بیمه خواهدشد | خواهر زاده من معلم ابتدایی هستمیگه 38 تا شاگرد داره
حقوق دریافتیش 12 میلیون (120 میلیون ریال!) هست
شما تو چه فکری هستی؟ با واقعیت ها زندگی کن
امار خیلی وحشتناکیه مگه بدتر از اینم میشه کشور های دیگه پیشرفت میکنند ما هم پسرفت اگه همینجوری ادامه بدن امار 80 درصدی به 100 درصدی میرسه مرفهین بی درد !!!!به نظرم چنین تیتری با درج عکس افراد توهین ه، تابناک باید عذرخواهی کنه
من به سهم خودم از خانم آترینا فرحمند عذر خواهی می کنم. بی شک ایشون زحمت زیادی کشیده اند و مزد زحمات خودشون رو گرفته اند
از صمیم قلب براشون آرزوی موفقیت دارم. و آرزو می کنم فراموش نکنند که آرامش و موفقیت نهایی در کمک و یاری افرادی است که به ما نزدکترند و احتیاج به یاری ما دارند
| ایشان درس خوانده و از امکانت موجود همین مملکت استفاده ردند...انهایی که بدون صلاحیت وارد میشوند چی؟ اینها حداقل درس میخوانند و در یک رقابت سخت شرکت میکنند..چرا در مورد انواع سهمیه ها که باعث میشوند افراد بدون صلاحیت علمی لازم وارد انشگاهها بشوند چیزی نمیگویید.. کنکور= کلید طلاییمتاسفانه
و هم نمی توانند بخرند