قاب‌هایی از رنج بی‌پایان در غزه
در دل ویرانی‌های غزه، جایی که صدای بمب‌ها از صدای کودکان بلندتر شده، ده‌ها خانواده آواره، امیدشان را به دیوارهای سرد و خالی یک مرکز درمانی متروکه دوخته‌اند. ساختمانی که زمانی محل درمان بیماران بود، امروز پناهگاه جان‌های خسته‌ای‌ست که خانه، امنیت و آرامش را در شعله‌های جنگ از دست داده‌اند. کف راهروهایی که روزی صدای قدم‌های پزشکان در آن می‌پیچید، حالا با پتوهایی نازک و وسایلی اندک پوشیده شده تا مأمنی باشد برای زنانی که نوزادان خود را در آغوش دارند، کودکانی که بی‌هیچ اسباب‌بازی به گوشه‌ای خیره شده‌اند و مردانی که تنها نگران فردای مبهم‌اند.در این تصاویر، زندگی در شرایطی ثبت شده که نه آب کافی هست، نه برق، نه غذا، نه دارو؛ اما هنوز چشم‌هایی هستند که در دل تاریکی، به روزنه‌ای از نور امیدوارند. این روایت تصویری، فریاد بی‌صدای انسان‌هایی‌ست که زیر آوار بحران انسانی، همچنان برای بقا می‌جنگند؛ در سایه دیوارهایی که نه برای زندگی ساخته شده‌اند، نه برای زنده ماندن.
