«داستان از این قرار است که در آن عصر، شخصی به نام «قُطب الدین قایماز» از افراد با نفوذ در دربار خلیفه «مُستَضی» -سی و یکمین خلیفۀ عباسی- خانۀ مجللی داشته است. هنگامی که مخالفان به خانۀ مجلل و پُر امکانات وی حمله ور میشوند در دستشویی مخصوص او، زنجیری از جنس «طلا» مشاهده میکنند که کُرهای بزرگ و طلایی به آن وصل بوده و بر روی آن سوراخهایی قرار داشته است.
طراحی آن به صورتی بوده که داخل آن کُره، «مُشک» و «عنبر» گذاشته بودند و این زنجیر و کرۀ متصل به آن تا نشیمنگاه و روبروی آنجایی که قطب الدین قایماز جهت قضای حاجت مینشسته، امتداد داشته است تا بدین وسیله او در دستشویی بوی خوش احساس کند! عاقبت، یکی از مهاجمان مخالف وقتی در دستشویی خانۀ قطب الدین این وسیله را میبیند به طمع تصاحب طلای آن، بدان چنگ میزند و آن را میبرد.» [۱]
پی نوشت
[۱]الکامل فی التاریخ، ج۱، ص۴۲۴.
دکتر سید مرتضی میرسراجی (دکترای تخصصی الهیات و مدرس گروه معارف دانشگاه)
