نمره ۲۰ برای ایران در پاراآسیایی هانگژو؛ جا گذاشتن ژاپن با روحیه ایثار و دست خالی / پر شدن جای خالی حاج‌محمود با مدیریت حاج‌غفور

آخرین گروه از ورزشکاران اعزامی ایران به بازی های پاراآسیایی هانگژو هم به کشور بازگشت و مورد استقبال قرار گرفت؛ کاروانی که برای نخستین بار به عنوان دوم قاره رسید که جایگاه بسیار خوب و تاریخی است.

به گزارش تابناک ورزشی؛ بعد از ناکامی ورزش کشورمان در بازی‌های آسیایی هانگژو و کسب رتبه هفتمی که با سقوط چشمگیر در تعداد مدال طلا - کاهش ۷ طلا - نیز همراه شد، عملکرد ورزشکاران توان‌یاب و جانباز ایران باعث خوشحالی مردم شد.

چهارمین دوره بازی های پاراآسیایی در شهر هانگژو چین به پایان رسید و نمایندگان ایران با کسب ۴۴ مدال طلا، موفق به ثبت تاریخی‌ترین نتیجه خود در ادوار این رقابت‌ها شدند. در این دوره نمایندگان ایران با کسب ۴۴ مدال طلا، ۴۶ مدال نقره و ۴۱ مدال برنز و مجموع ۱۳۱ مدال، بالاتر از ژاپن و کره‌جنوبی در رده دوم قرار گرفتند.

کاروان‌های ورزشی ژاپن ۴۲ مدال طلا و کره‌جنوبی ۳۰ مدال طلا کسب کرده و در جایگاه سوم و چهارم قرار گرفتند. چین نیز با ۲۱۴ مدال طلا و مجموع ۵۲۱ مدال در جایگاه نخست قرار گرفت. ایران در رده‌بندی مجموعی مدال در جایگاه سوم قرار گرفته است. ژاپن با کسب ۱۵۰ مدال عنوان دوم را به خود اختصاص داد؛ اما در مسابقاتی که به شکل المپیک برگزار می‌شود، معیار اصلی تعداد طلای کشورهاست.

این جهش در رتبه ایران، در حالی رقم خورد که تصور می‌شد بعد از انتقال حاج محمود خسروی‌وفا از مجموعه کمیته ملی پارالمپیک به ریاست کمیته ملی المپیک، بعد از سال‌های طولانی حضور این مدیر خبره، کاروان ایران دچار افت در نتیجه گیری و افول جدی در کسب مدال شود اما همانطور که شخص خسروی‌وفا اطمینان خاطر داد، غفور کارگری و تیم مدیریتی‌اش به خوبی از پس اداره ورزشکاران و مربیان و هدایت اردوها برآمدند و کاروان ایران با حفظ شروط کیفی، نتایج درخور توجهی کسب کرد.

شیرزنان و دلاورمردان کاروان ایران در پاراآسیایی در هانگژو در حالی بهترین نتیجه ممکن را رقم زدند که از لحاظ امکانات و تجهیزات، اردوهای داخلی و بودجه مصرف شده، در سطح به مراتب پایین‌تری از رقبای آسیایی خود بوده اند؛ اما این فاصله با تلاش مدیران کمیته ملی پارالمپیک، تعصب مثال‌زدنی ورزشکاران و همدلی و عشق به پرچم سه رنگ ایران جبران شد و عملکردی تاریخی بر جای گذاشت.

خودباوری و تکیه بر توانمندی مربیان داخلی و احساس مسئولیت در مقابل همه کمبودها و فرهنگ ایثار بین قهرمانان جانباز و معلول کشور، باعث ثبت چنین یادگار جاویدانی در تاریخ ورزش ایران شد و حالا حفظ این جایگاه از به دست آوردن آن هم سخت‌تر خواهد بود.