شریعتمداری: اپوزیسیون ایران یک مشت بی‌شخصیت
به گزارش «تابناک»، حسین شریعتمداری در کیهان انتقاداتی را خطاب به اپوزیسیون ایران منتشر کرد و نوشت: ایران از اپوزیسیون شانس نیاورده است!
در این مطلب آمده است؛
جمهوری اسلامی ایران اگرچه در بسیاری از عرصه‌ها، نظیر عرصه‌های علم و تکنولوژی، عرصه نظامی، حضور مقتدرانه در عرصه بین‌المللی، ساخت موشک‌های هایپرسونیک، ساخت دریچه قلب، درمان تالاسمی با شیوه پیوند مغز استخوان، تولیدکننده دکل‌های انتقال برق، فناوری لیزر، تولید نانو دارو، صنعت سدسازی، برخورداری از چرخه کامل فناوری فضایی، تولید پهپاد رادارگریز، و ده‌ها عرصه دیگر، پیشرفت‌های فراوان و خیره‌کننده‌ای داشته است ولی از اپوزیسیون شانس نیاورده است!
می‌پرسید چرا؟! کافی است فقط نیم نگاهی به سرتا پای اپوزیسیون نظام در داخل و خارج کشور بیندازید! و آنها را با گروه‌های اپوزیسیون در سایر کشورها مقایسه کنید!
گروه‌ها و جریانات اپوزیسیون در بسیاری کشورها از شخصیت‌های برجسته، کارشناس، دانشمند، هنرمند، مقاوم، صاحب فکر و اندیشه و... تشکیل شده است.
حالا به اپوزیسیون کشور خودمان نگاه کنید. چه می‌بینید؟! یک مشت آدم‌نمای بی‌سواد، بی‌شخصیت، اجق وجق‌های علاف، نان به نرخ روزخور، کاسه‌لیس بیگانه، وطن‌فروش، نوکر صفت و... غیر از این است؟!
اپوزیسیون در کشورهای دیگر از عضویت برخی هنرمندان صاحب‌نام برخوردارند و اپوزیسیون کشور ما، تعدادی هنرپیشه‌نما را جذب کرده است که اگر هر چه داشته باشند، هنر ندارند!
گروه‌های اپوزیسیون کشور ما، هر چند روز یک‌بار با هم ائتلاف می‌کنند و به بن‌بست که می‌رسند یکدیگر را به باد فحش و ناسزا (بخوانید بسزا) می‌گیرند. مثل اسب‌های درشکه که وقتی به سربالایی می‌رسند و توان حرکت ندارند، همدیگر را گاز می‌گیرند. این به آن می‌گوید شعورت از گاو کمتر است! آن بر سر این که در حال سخنرانی است داد می‌زند که بع بع نکن! آن به این پرخاش می‌کند که چرا نوار صوتی جلسه محرمانه را به ماموران اطلاعاتی نظام داده‌ای؟! و...
کافر همه را به کیش خود پندارد . داش حسین یه سر هم به شوش و هرندی و ...... سطل زباله ها که مردم رزقشون را از انجا بدست می أورند ...... بزن و ....... خیلی چیزهای دیگه . سیاست پدرو مادر ندارد 
| 
کسی می توان شرح دهد که «شخصیت» از نظر حسین شریعتمداری چه معنی و مفهومی دارد؟ | معنی شخصیت را در لابلای مقالات روزنامه کیهان تا عمق مغز استخوان می توام حس کرد. | چیزی که جماعتی از گفتن آن ابایی ندارند، تنها پیش قاض رفتن و راضی بیرون آمدن است! 
| شخصیت‌های برجسته: والا از اول انقلاب تمام رئیس جمهور‌ها و رئیس مجلس‌ها و نخست وزیر‌ها جز اپزیسیون محسوب میشند | دانشمند: این اساتیدی که اخراج شدند از دانشگاه، اپوزیسیون محسوب نمیشند؟ | هنرمند: تا همین دیروز هنرمند رو چه به موضع گیری سیاسی؟ | مقاوم: حاجی خودش الگوی مقاومت در برابر روسیه و چینه | صاحب فکر و اندیشه: اینو دیگه راست گفت، مردم از نظر ایشون نباید اصلا صاحب چیزی باشند | و...: این سه نقطه رو دیگه پزیسیون و اپوزیسیون با هم دارند 
شریعتمداری! فقط تو خوبی! ای ای ای...! 
| طوری نوشته انگار این طرفی ها همگی دانشمند و فرهیخته و کاربلد هستند ادب از که آموختی؟ از بی ادبان! | مشکل اینجاست که دوستان تصویر خودشان را در آینه نمی بینند! تو خوبی. | نه تو خوبی؟ جهان اخرت نزدیک است اپوزسیون به نظر می رسد این نوع تحلیلها نیازی به پرخاشگری و حمله با ناسزاهای رکیک نباشد. چون معمولن آن جا که منطق کم میاد منجر به ناسزا میشه جامعه ای که تو را دارد یا
مجبور هست که تو را تحمل کند به هر دلیلی
یا
که لیاقتش در این حد امده که داشتن تو را افتخار می داند
اما یقینا فردائی که بیاید وقتی از تو و تفکرات و اثار تو در کاغذ پاره هایی بنام یک روزنامه
دیده شود
با چشمانی پر از اشک و لبخندی تلخ بر لب بر حال و روز امروز ما انگشت بر لب
افسوس می خوردند و از خود این سئوال را می کنند
جامعه ای که تو را داشته
حیات و امید و شادی و پیشرفت هم داشته؟
بعد که بخود می نگردند و می بینند هیچی برایشان نمانده تازه یاد پاسخ سئوال خود می اقتند