جولان لوازم خانگی قاچاق در بازار؛ خدمات پس از فروش در کف، قیمت‌ها در سقف
صنعت لوازم خانگی سال گذشته را با رشد 25 درصدی در بخش تولید به پایان رساند و توانست در غیاب 5 ساله برندهای خارجی که بازار ایران را برای حفظ منافع خود در شرایط تحریمی ایران ترک کردند، نه تنها نیازهای بازار داخلی را پوشش دهد بلکه گام‌های خود را برای نفوذ به بازارهای خارجی نیز شروع کند. با وجود رشدی که در حوزه تولید و افزایش گستره فروش در صنعت لوازم خانگی رقم خورد، این صنعت روزهای کم دردسری هم نداشت و سیاست‌های ارزی، قیمت‌گذاری دستوری، نحوه توزیع مواد اولیه برای تولیدکنندگان، افزایش هزینههای سربار و حقوق و دستمزد چالش‌های بسیاری را پیش روی این صنعت قرار داد؛ وضعیتی که در سال 1402، سال رشد تولید و مهار تورم نیز تداوم دارد.
در شرایطی که حدود 200 واحد تولید لوازم خانگی در کشور عزم خود را برای رشد 20 درصدی تولید در سال 1402 جزم کرده‌اند مشکلاتی که از پیش در دل این صنعت باقی مانده و دغدغه‌هایی که هرروز به آن افزوده می‌شود، موجب نگرانی از به زمین خوردن صنعت لوازم خانگی شده است.
مکانیزم پرتناقض نرخ‌گذاری
نگرانی‌های این صنعت ریشه در سیاست‌های دولت برای بخش تولید و نحوه تعامل تولیدکنندگان مواد اولیه با صنایع لوازم خانگی دارد؛ هرچند اظهاراتی مبنی بر سهم ناچیز قیمت ورق‌های فولادی در نرخ تمام شده لوازم خانگی از سوی برخی تولیدکنندگان فولاد مطرح شده است اما در حال حاضر یک مسیر برای خرید ورق فولادی مورد نیاز صنایع لوازم خانگی وجود دارد و آن هم بورس کالاست که با عرضه محدود تولیدات فولادی مواجه است و عملا بخش زیادی از نیاز صنعت در این بازار بی‌پاسخ می‌ماند، در چنین شرایطی تولیدکننده مجبور به تامین فولاد موردنیاز از بازار آزاد و نرخ ارز بازار است. با اینکه سازوکار تامین ورق فولادی از بورس‌کالا نتوانسته پاسخ مناسبی به مسائل تولید باشد و هم اکنون صنعت لوازم خانگی با کمبود 25هزار تنی ورق سرد مواجه است و بیشتر تولیدات واحدهای تولیدی بعد از عرضه در بورس‌کالا سر از بازار آزاد در می‌آورند اما هنوز اقدام مشخصی برای تامین نیاز تولیدکننده نهایی نشده است.
با این تصویر شفافی که از نحوه تامین مواد اولیه صنایع لوازم خانگی پیش روی تصمیم‌گیران است دولت همچنان روی فرمول قیمت‌گذاری خود بر مبنای ریال اصرار دارد و منطق چنین تصمیمی را به مصون ماندن کل محصولات زنجیره فولاد از نرخ ارز بازار آزاد مرتبط می‌داند اما واقعیت‌هایی که در خطوط تولید رقم می‌خورد فاصله معناداری با پیش‌فرض‌های دولت در نحوه قیمت‌گذاری دارد؛ تاثیرپذیری تورم بخش صنعت لوازم خانگی که با احتساب خدمات در این بخش به حدود 60درصد می‌رسد، ناشی از نوسانات نرخ ارز در بازار آزاد است و تولیدکننده باید در قیمت‌گذاری خود به پوشش چنین تورمی توجه داشته باشد حال آنکه دولت اصرار بر نرخ‌گذاری دستوری بدون احتساب ریشه‌های تورم در این صنعت دارد.
وقتی لوازم خانگی ایرانی ارزان‌تر از جنس قاچاق به دست مصرف‌کننده می‌رسد
اگر به کیفیت و کمیت حضور لوازم خانگی در بازار هم نگاهی بیندازیم، با مقایسه شاخص‌های قیمتی و نرخ محصولات رسمی و غیررسمی، متوجه می‌شویم که هنوز کالاهای ساخت داخل در مقایسه با اجناس قاچاق، مزیت قیمتی برای مصرف‌کننده دارد. نباید از این نکته هم غفلت کرد که کالاهای غیررسمی بدون احتساب هزینههای سربار مانند تعرفه‌های گمرکی، مالیاتی، خدمات پس از فروش، جشنواره‌‌‌های فروش و تبلیغات در ایران به فروش می‌رسند اما تولیدکننده ایرانی باید همه کانال‌های رسمی و قانونی در نرخ‌گذاری و عرضه محصول به بازار و خدمات پس از فروش به مشتری را طی کند که با وجود این مقایسه قیمت‌های این دو گروه نشان می‌دهد، محصول ایرانی ارزان‌تر از کالای قاچاق به دست مصرف‌کننده نهایی می‌رسد.
جنس ایرانی با قیمت بالا وبی کیفیت وخدمات ناقص 
| 
برند ایرانی گرفتم یک هفته کار نکرده خراب شد 16 روز طول کشید تا تعمییر کنند سر آخر گفتن هزینه بردن و آوردن دستگاه با خریدار هست وگرنه تحویل نمیدهیمش اینهم از کالای ایرانی و خدمات پس از فروش و سازمان حمایت از مصرف کنندهبا این اوصاف برند خارجی بدون گارانتی بدون شک ارزش داره و من اشتباه کردم برند بی کیفیت داخلی خریدم
کل مطالب بالا بصورت یکسو و در طرفداری از تولید کننده های داخلی نوشته شده است . سطحی نگری به مسئله قیمت و مقایسه قیمت آن با نمونه های خارجی خودش تبلیغات منفی برای این صنعت هست . در صنعت لوازم خانگی و خودرو انحصاری ایجاد شده که تنها مرجع مقایسه با نمونه خارجی فقط قیمت تمام شده است و نه کیفیت و ماندگاری. در شرایط فعلی قیمت نمونه های داخلی با احتساب دلار آزاد بیشتر از نمونه های خارجی هست و ظاهرا نویسنده این مطالب از واقعیت ها بی اطلاع هست .یک سری به سایت های فروش خارجی در کشورهای همسایه بزنید ، قیمت فروش را با ارز آزاد حساب کنید تا متوجه منظ.ورم بشوید . کالاهایی که خیلی خیلی با کیفیت تر و بادوام تر از نمونه های داخلی هستند با مصرف انرژی پایین تر .
خدمات پس از فروش کالاهای ایرانی هم بیشتر به لطیفه شبیه هست تا واقعیت .
دقیقا من پشت دستمو داغ کردم جنس ایرانی نخرم دیگه ..... یه پنکه تولیپس خریدیم شب به برق زدیم مثل ادم کار میکرد صبح بلند شدیم دیدم عین کلاغ داره قار قار میکنه تمام چرخ دنده های توش خراب شده بود .... طرف پنکه خارجی ۵۰ سال پیش ساخته هنوز داره کار میکنه . یا همین شهر لوازم خانگی وقتی میری هرچی جنس بنجل مزخرف و از رده خارج به اسم قسطی به مردم قالب میکننن ... طرف ساید زده با نام دی پوینت سیم کشی بالای ساید مثل تاج خروس زده بیرون یا پیچ های پشت دستگاه رو کج ماوج بسته شده انگارکه میخوان سمبل کننن بدن بیرون تازه این که میگم تو نمایشگاهشه . تا وقتی که کیفیت و دقیت در کار توی کارخونه های ایرانی نباشه تو هزاری هم بگی طلاست جنس ایرانی بازم مردم میرن جنس خارجی میخرن چون از هر بعدی حساب کنی میارزه که به جای جنس ایرانی بی کیفیت که هرروز به بامبول سرت در میاره شرکت سازندش یه بارکی یه خورده پول بیشتر بدی عوضش اعصاب خورد کنی حداقل نداری قیمت های محصولات ایرانی در این جدول مربوط به سال گذشته است و در حال حاضر بالای 50 درصد گرانتر شده اند.چرا مردم را نادان فرض میکنید؟ با یک کلیک در اینترنت که بلای جان مسئولین شده متوجه میشوید که مثلا یک لباسشویی سامسونگ در کشور های دیگر با احتساب هزینه حمل جهانی و شبکه توزیع و سود عمده فروشی و سود خرده فروشی و خدمات بعد از فروش معادل قیمت یک لباسشویی در همان کلاس تولید داخل است.اینقدر شعور مخاطب را دستکم نگیرید. راه افزایش کیفیت محصولات ایرانی این نیست که ورود کالاهای مشابه خارجی را ممنوع کنید. بلکه برای کالای خارجی عوارض گمرکی حدود 20 الی 30 درصد می گیرند و اجازه می دهند کالا از مجاری رسمی و با نمایندگی رسمی وارد کشور و در اختیار مصرف کننده قرار گیرد. این عوارض 30 درصد یعنی 30 درصد کمک به تولید داخل تا بتواند رقابت کند و اگر با 30 در صد کمک هم نتوانست دوام بیاورد بهتره تعطیل کند چون عُرضۀ افزایش کیفیت و کنترل قیمت تمام شده را نداشته است و مردم نباید تاوان این مدیریتهای ناکارآمد را بدهند.و مطمئن باشید تفاوت 30 درصدی در دراز مدت تکنولوژی و کارخانه های خوش نام را وارد کشور خواهد کرد و هدف گذاری شما که تولید در داخل هست هم تحقق پیدا خواهد کرد.هر کارخانه ای هم وارد کشور شد باز برای همیشه حواسش به رقابت با کالای خارجی خواهد بود و مجبور است همیشه رضایت مصرف کننده را در نظر داشته باشد. این مطلب کاملا واضح و حساب دو دو تاست اما چرا این انجام نمیشه قطعاً نفوذ و رانت و تبانی در پشت قضیه هست و منافع ملت را قربانی منافع خودشان می کنند. این کالاهای ایرانی کدومش واقعن ایرانیه؟ همشون چینی اند . یا قطعه را از چین آورده و اینجا سرهم بندی کرده یا خود دستگاه را درسته از چین آورده و فقط اسمش را اینجا زده بعضی ها هم حتی اسم ایرانی را هم سفارش می کنند تا در چین بزنند تا در اینجا به زحمت نیوفتند.اما بعضی هم هستند که دیگه خیلی خواستند تولید داخل شوند چند قطعه اش را از داخل تامین می کنند بقیه اش همه چینی و گاها ویتنامی و تایوانی اند. واقعا مردم رو اینقدر احمق فرض کردین، تولیدات داخلی تون به درد نخور هستن اصلا با کالای خارجی مثل ال جی و سامسونگ و بوش مقایسه نکنید، اجناس داخلی فقط پول بی زبون رو دور انداخته و هرماه کلی افزایش قیمت میخوره، مردم برای تهیه جهیزیه چکار کنن با کدوم پول خرید کنن واقعا شرم بر شما باد واردات لوازم محصولات مونتاژ داخلی با ارز مرکز مبادله صورت می گیرد ولی محصولات قاچاق با ارز آزاد.