یک جنگ جمعیتی با زمینه‌های فرهنگی
به گزارش «تابناک»، فاطمه محمدبیگی نایب‌رئیس کمیسیون طرح جوانی جمعیت و حمایت از خانواده مجلس طی یادداشتی در روزنامه همشهری نوشت: در حوزه معضلات فرزندآوری در ایران، باید مسائل نگرشی و فرهنگی را به‌عنوان نخستین و اصلی‌ترین دلیل کاهش رشد جمعیت کشور عنوان کرد. در این زمینه پژوهش‌هایی که پیرامون دلایل کاهش جمعیت انجام شده، نشان از چنین امری دارد. پژوهش‌ها نشان می‌دهند بسیاری از افرادی که شرایط مالی مناسبی دارند بدون فرزند یا تک فرزند هستند. این امر به‌خوبی روشن می‌کند که بیشتر از مسائل اقتصادی، مسائل نگرشی و فرهنگی، شرایط جمعیتی کشور را تعیین می‌کنند. همچنین سبک زندگی غربی و نوع تغذیه را نیز در افزایش ناباروری باید مؤثر دانست. یکسری از خانم‌هایی که شاغل یا در حال تحصیل هستند، به فرزندآوری و نقش مادری خود توجه کمتری دارند و داشتن فرزندان بیشتر را مانع پیشرفت خود احساس می‌کنند؛ درحالی‌که این القا از سبک زندگی غربی ناشی می‌شود و مادران بسیاری را سراغ داریم که در کنار پرورش فرزندان موفق و صالح، از زندگی اجتماعی پویا و مفیدی نیز برخوردارند. از سوی دیگر، اشاعه فرهنگ خودمحوری و اومانیسم در جهان و نگاه هزینه‌ای به فرزند ازجمله دلایل فرهنگی عدم‌تمایل به فرزندآوری در دوره ما تلقی می‌شود. در فرهنگ اومانیسم که به فرهنگ جوانان کشور ما و بسیاری از کشورهای جهان راه پیدا کرده، فرد مرکز همه افعال و رفتارهای فردی و اجتماعی می‌شود و سبک زندگی اشخاص را به خودمحوری دچار می‌کند.
در این نگرش، فرزند یک هدیه الهی و نعمت زندگی تلقی نمی‌شود و زوجین تمایل دارند زمان و هزینه‌ای را که صرف تربیت فرزندان می‌کنند، برای لذت‌جویی و دستیابی به امیال و آرزوهای مادی خود صرف کنند؛ درحالی‌که در فرهنگ اسلامی و ایرانی فرزندان باعث طراوت و شادابی زندگی پدر و مادر و مهم‌ترین سرمایه‌های اجتماعی جامعه و موجب شادی و گشایش زندگی محسوب می‌شوند.
البته در این میان، بهبود شرایط اقتصادی جامعه را هم نباید از نظر دور داشت؛ زیرا زمینه‌های شکوفایی اقتصادی هم در ایجاد بازار و رونق کسب‌وکار و تأمین مسکن زوجین جوان برای فرزندآوری مهم هستند و همچنین باید اصلاح باورهای فرهنگی جوانان درباره بنیان خانواده را هم ضروری دانست. در حال حاضر حدود ۱۹میلیون جوان در سن ازدواج داریم که به‌دلیل عدم‌برنامه‌ریزی مناسب و تغییرات فرهنگی جامعه و عدم‌ایجاد اشتغال و مسکن مناسب به تجرد تمایل پیدا کرده‌اند. افزایش سن ازدواج جوانان و رغبت نداشتن جوانان به ازدواج از دلایل مهم کاهش فرزندآوری به شمار می‌آید که دلایل فرهنگی و اقتصادی متعددی دارد. اگر این جوانان متأهل شوند، شاهد شورونشاط جامعه و افزایش جمعیت نوزادان و کودکان زیر ۵سال در کشور خواهیم بود که درنتیجه آن بحران جمعیت مهار می‌شود و رونق در زمینه‌های مختلف اجتماعی، اقتصادی، علم و فناوری و امیدآفرینی نیز بیشتر می‌شود.
در سال‌های اخیر شاهد هستیم که مسائلی مانند ازدواج سفید و سایر سبک‌های نامتعارف و غیرشرعی زندگی مشترک در شبکه‌های اجتماعی و فضای مجازی از سوی غرب و غرب‌زده‌ها ترویج می‌شود که از آفت‌های بنیان خانواده و فرهنگ فرزندآوری جامعه محسوب می‌شوند. ما باید برای این آفت‌های فرهنگی به فکر چاره باشیم و به موازات آن مشکلاتی مانند بیکاری، عدم‌تأمین مسکن جوانان، نبود مشوق‌های اجتماعی، اقتصادی و... را از سر راه جوانان برداریم تا با رونق و افزایش ازدواج به بهبود فرهنگ جمعیتی و فرزندآوری دست یابیم.
در پایان باید اشاره کرد که فرهنگ حاکم بر فرزندآوری خانواده‌ها را به نوعی جنگ جمعیتی نیز می‌توان تعبیر کرد که علیه کشورمان و برخی کشورها به راه افتاده است. اسناد زیادی وجود دارد که تأیید می‌کند آمریکا و صهیونیسم برای ایران و دیگر کشورهای مسلمان جنگ جمعیتی طراحی کرده‌اند و با تغییر الگوی اجتماعی و فرهنگی خانواده‌ها اهداف خود را محقق می‌کنند. برای خنثی‌سازی و غلبه بر این جنگ جمعیتی ما در درجه نخست به راهکارهای فرهنگی نیاز داریم و در درجه بعدی باید بهبود شرایط اقتصادی و اجتماعی جوانان را مدنظر قرار دهیم. الگوی کم‌فرزندی مناسب زیست‌بوم و منش خانواده ایرانی نیست و عوارضی چون پدیده تک‌فرزندی و سالمندی را به‌دنبال خواهد داشت که قطعا تابلوی آخر آن تنهایی سالمندان و مرگ‌های خاموش خواهد بود.
طبق مرفه از اول هم کم فرزند بودند و فرزند آوری همیشه برعهده طبقه متوسط و کم برخوردار جامعه بوده که با شرایط اقتصادی فعلی آنها هم کم فرزند خواهند بود. 
| 
البته درستتر این بود که باید می گفتین طبقه متوسط و کمر برخوردار بی سواد فرزندآوری بیشتر داشتند در حال حاضر سطح سواد جامعه حتی جامعه کم برخوردار هم بالا رفته بخصوص سطح سواد خانمها و همین بالا رفتن سطح سواد به مردم می فهماند که تمام این حرفهایی که برای تشویق به فرزندآوری زده می شود دروغی بیش نیست و حتی بسیاری که این حرفها را می زنند خودشان هم به حرفهایشان باور ندارند و در حرفهایشان صداقتی دیده نمیشه .
کافیه به تعداد فرزندان این افراد توجه بشه
بچه بیاریم که چی بشه؟الان بچه ها چقدر امنیت دارن؟
کلا بچه اوردن توی یک سری کشورها اشتباهه
خود من وسط جنگ بدنیا اومدم الان جوونیم رفته چه لذتی از جوونیم بردم که بچه من بخواد ببره؟ من فردا پول نداشته باشم گوشت بخرم بچه م گوشت بخواد برنج بخواد چی بگم؟
هرچی حقوق میگیرم دهم ماه تموم میشه حشره بدم بخوره؟
همچین میگن زندگی غربی زندگی غربی انگار یک طرف خونه هامون دیسکو و یک طرف دیگه سواحل مدیترانه استنه جانم ما پول نداریم یه رستوران بریم با خانواده مون همه ش میریم سر کار و بعدش خونه
یک ماه حقوق نگیریم باید بریم گدایی
پدرمن 4 تا فرزند داشت اما من فقط یک فرزند با توجه به شرایط اقتصادی و تامین اینده مطلوب برای وی همین برایم کفایت می کند. تاثیر فرهنگ بر فرزندآوری غیرقابل انکار است اما مسئله این جاست که نرخ فرزندآوری در جامعه ما از کشورهای غربی هم کمتر شده است !!بنابراین القای سبک زندگی غربی تنها مشکل ما نیست. معجونی از سبک زندگی غربی به همراه شرایط نابسمان اقتصادی و ... این نتایج را به بار آورده اند.
وقتی وضع مالی بهبود پیدا می کند به تبع آن سطح فرهنگی هم بالا می رود و آنوقت متوجه می شوید که داشتن فرزند تنها به دنیا آوردن آن نیست بلکه مسئولیت سنگین با ابعاد مختلفی است که مسایل اقتصادی هم یکی از ابعاد آن است. پس به این نتیجه می رسید که فرزند کمتر زندگی بهتر خانم دکتر درصد پایینی از فرزند آوری موضوع فرهنگی هست ولی بخش عمده و اساسی آن مربوط میشه به وضعیت اقتصادی و معیشتی مردم ولی از آنجائیکه مسئولین در امر اقتصاد و معیشت بسیار گل کاشتند جرات ورود به این بحث را ندارید چون تف سر بالاست و فقط آسمان و ریسمان می بافید که تا به فرهنگ ربطش دهید در حالکیه هر کسی با کمترین سواد و دانش علوم اجتماعی می داند تا مردم احساس امنیت اقتصادی نداشته باشند نه ازدواج می کنند نه بچه خواهند حالا شما هم سرتان را مثل کبک بزنید زیر برف تا هیچی را نبینید همه چیز جنگه!!! جنگ جمعیت دیگه چیه؟ فقط فرار از مسئولیت می کنیدجوانان امروز تجربه ی تلخ زندگی در خانواده های پر جمعیت و فقر و بدبختی را چشیده اند و دیگر تمایلی ندارند چنین شرایطی را بر نسل بعد تحمیل کنند. من در یک خانواده ی 13 نفره بزرگ شده ام و کاملا حس فقر و نداری و گرسنگی را چشیده ام. الان هم شرایطی کاری و شغلی بسیار عالی دارم ولی تمایلی ندارم بیش از یک فرزند داشته باشم.
از طرفی توجه کنید پدر و مادر زیر بار مسئولیت های فراوان له می شوند