تلفن‌گرامی که کمر ارتش صدام حسین را در خرمشهر شکست

سردار محسن رضایی خطاب به فرماندهان مناطق ده‌گانه سپاه راهبرد موفقیت را این گونه مورد تاکید قرار داد: «برادران عزیز، با یاری خدای بزرگ با اسم مولای متقیان عملیات را شروع کردیم. هم‌اکنون خرمشهر، این سرزمین حماسه و خون، در انتظار ورود فرزندان دلیر اسلام است. دل‌های ملت برای آزادی خونین‌شهر می‌تپد و دشمن خدا و رسول خدا در مقابل یورش‌های سربازان قدرتمند اسلام به خواری و زبونی کشیده شده است.

برای در هم کوبیدن آخرین سنگرهای کفر صدامی و آزادی خرمشهر عزیز و پادگان حمید، لازم است بر شما برادران تمام توان خود را برای اعزام نیروهای سپاه و اعزام مجدد نیروهای بسیج به‌ کار ببندید و آن‌ها را سازمان‌یافته با هماهنگی مرکز سریع به جنوب اعزام نمایید و تا حد امکان از امکانات منطقه برای تجهیز این نیروها استفاده شود. بقیه تجهیزات در جنوب تأمین خواهد شد.»

اقدام محسن رضایی از آن جهت اهمیت داشت که هرچند پیش از این تلفن‌گرام نیز گروه قابل توجهی به صحنه آمده بودند، سازوبرگ نظامی که ارتش بعث عراق در جبهه جنوب برای حفظ خرمشهر مستقر کرده بودند، آنچنان وسیع بود که بیم آن می‌رفت با وجود از خودگذشتگی رزمندگان حاضر در صحنه نبرد، عملیات کامل به اهداف خود دست نیابد و یا دستیابی به اهداف پرهزینه باشد. از این منظر محسن رضایی با بکارگیری دیگر ظرفیت‌های بالفعل، فرماندهان بعثی ارتش عراق را با شوکی بزرگ در برآوردها مواجه و ابتکارعمل را نصیب فرماندهی ایران نمود و بدین ترتیب زمینه فتح و ظفر به سرعت رقم خورد.

عملیات الی بیت‌المقدس، عملیات پیچیده‌ای بود؛ از آن جهت که منطقه عمومی عملیات در میان چهار مانع طبیعی محصور بود؛ از شمال به رودخانه کرخه کور، از جنوب به رودخانه اروند، از شرق به رودخانه کارون و از غرب به هور الهویزه. منطقه مزبور به جز جاده نسبتاً مرتفع اهواز به خرمشهر، فاقد هر گونه عارضه مهم برای پدافند بود. همین امر موجب شد تا زمین منطقه به دلیل مسطح بودن، برای مانور زرهی مناسب و برای حرکت نیروهای پیاده، به دلیل در دید و تیر قرار داشتن، نامناسب باشد. نقاط حساس و استراتژیک منطقه شامل بندر و شهر خرمشهر، پادگان حمید، جفیر، جاده اهواز به خرمشهر، شهر هویزه و رودخانه‌های کارون، کرخه کور و اروند بود.

این ابتکار عمل منجر به بازپس‌گیری حدود ۵۴۰۰ کیلومتر مربع از خاک ایران از جمله شهر‌های خرّمشهر، هویزه و پادگان حمید در استان خوزستان آزاد شد و شهر‌های اهواز، حمیدیه و سوسنگرد از برد توپخانه عراق خارج شد. همچنین حداقل دو لشکر از ارتش بعث عراق منهدم شد و همزمان با کاهش توان رزمی بعثی‌ها، بصره در معرض خطر قرار گرفت. عراقی‌ها برای دوره طولانی مجبور به در پیش گرفتن رویکرد منفعانه شدند و بخش وسیعی از تحرکات نظامی‌شان برای دوره‌ای، صرفاً واکنشی بود. این موفقیت بزرگ که «تابناک» در روز‌های آینده از چندین منظر و از نگاه کارشناسان به آن خواهد پرداخت، به تقویت محسوس غرور و روحیه ملی به شدت موثر بود و روحیه خودباوری را به شدت در صحنه نبرد میان رزمندگان ایران ارتقاء داد.