سهم ما از بزرگترین رویداد فوتبالی

جلال چراغپور در یادداشتی که در خبر منتشر شد، نوشت: کارناوال جام جهانی، بزرگترین رخداد ورزشی دنیاست. اتفاقی که سهم فوتبال ما از آن چیزی غیر از هیچ نیست. جام جهانی یک مسیر است که از سه سال قبل آغاز می‌شود.

درست از زمانی که بازی‌های مرحله نخست مقدماتی استارت می‌خورد. به عقب برگردیم؛ سه سال قبل. آن زمان چه ساختاری بر فوتبال مان حاکم بود؟ آیا رئیس فدراسیون فوتبال داشتیم؟ آیا سرمربی تیم ملی مان مشخص بود؟ آیا می‌دانستیم به چه برنامه‌ای می‌خواهیم پیش برویم؟ ما تنها گفتارهایی داشتیم که در آنها وعده موفقیت تکرار می‌شد، با این وجود در حقیقت ما هیچ تلاشی برای گذشتن از بحران نداشتیم.

روزها گذشته و حالا در جام جهانی نیستیم. در تورمنتی که بزرگترین رخداد ورزشی دنیاست. جایی که تک تک بازیکنان، کوچکترین حرکات شان رصد می‌شود. جایی که فوتبال ما می‌توانست با بزرگترین رقیبان دنیا بازی کند و این تقابل فوتبالی بی‌شک به روز‌ترین تاکتیک‌های فوتبال را برای مان به نمایش می‌گذاشت. می‌توانستیم خود مان را در بهترین شرایط محک بزنیمو بازیکنان بزرگ دنیا را بازیکنان مان از نزدیک می‌دیدند و برای دیده شدن، تلاش می‌کردند تا هر لحظه بهتر و بهتر باشند.

جام جهانی بزرگترین شوی فوتبال دنیاست. نمایندگان بزرگترین تیم‌های جهان، بازی‌ها را به دقت زیر نظر دارند و از میان بهترین‌های تیم‌های غیر مطرح، کشف استعداد می‌کنند. سال 98 وقتی تیم ملی ایران به جام جهانی رسید، دروازه‌های فوتبال جهان به سوی مان باز شد. این اتفاقی است که امسال نصیب تیم‌هایی چون هندوراس، نیوزیلند یا دیگر تیم‌هایی می‌شود که کمتر از دیگر کشورهای بزرگ دنیا سهم از وتبال جهان دارند.

پدیده‌های شان به چشم می‌آیند و ترنوول مالی شان به گردش در می‌آید. با این وجود در فوتبالی‌ترین فصل سال، بر اثر غفلت، سهم ما تعطیلی مطلق است. اینکه آیا جام جهانی بعد، ما یکی از این 32 تیم خواهیم ود ریشه در بذری دارد که همین حالا باید بپاشیم. با این وجود نمی‌توانم بگویم تغییری در شیوه 4 سال قبل مان ایجاد شده است یا...