خودکفایی موزی به همین سادگی!

به گزارش «تابناک» به نقل از روزنامه خراسان، خیلی ساده است، ما در کشور سالانه حدود ۵۰۰ میلیون دلار برای واردات موز هزینه می‌کنیم. این رقم در آمار رسمی آمده است این که تا چه حد صحت دارد الله اعلم! اما اگر به آمار رسمی شک هم بکنیم قطعا رقم خروج ارز برای واردات موز باید بیش از این باشد.

این درحالی است که ظرفیت تولید موز در کشور وجود دارد. شهرستان زرآباد در استان سیستان و بلوچستان و منطقه وسیعی از نوار جنوبی این استان از زرآباد تا باهوکلات در مجاورت مرز پاکستان ظرفیت قابل توجهی برای تولید موز دارد اتفاقا موز تولیدی این منطقه از انواع موز وارداتی، کیفیت بالاتری هم دارد، اما تولیدکنندگان موز در سیستان و بلوچستان در نهایت تنگدستی و نبود و کمبود امکانات سالانه نزدیک به ۸۰۰ هزار تن موز تولید می‌کنند.

از جمله گرفتاری‌های تولیدکنندگان موز در سیستان و بلوچستان بی آبی است. سد پیشین در همین منطقه اکنون ۱۷۵ میلیون مترمکعب ذخیره آب دارد که در صورت انتقال به اراضی باغی و کشاورزی منطقه، ۶ هزار هکتار از اراضی منطقه باهوکلات را سیراب می‌کند و تولید موز را به شدت افزایش می‌دهد. چنین ظرفیت بزرگی در سیستان و بلوچستان معطل یک کانال آب رسانی چند کیلومتری از سد پیشین به اراضی و باغ‌های منطقه باهو کلات است کارشناسان می‌گویند، در صورت تامین آب، قطب تولید موز کشور به ظرفیتی خواهد رسید که علاوه بر تامین نیاز داخلی امکان صادرات موز را نیز فراهم کند. اکنون می‌توان این پرسش را مطرح کرد که مگر احداث این کانال انتقال آب چقدر هزینه دارد؟ آیا از ۵۰۰ میلیون دلار بیشتر است؟ ۵۰۰ میلیون دلار با نرخ این روز‌های ارز یعنی چیزی حدود ۱۲ هزار میلیارد تومان!