به گزارش «تابناک» به نقل از مهر، بهنام شریعتی، اظهار داشت: انزوا و تنهایی ارتباط تنگاتنگی با یکدیگر دارند، اما معادل هم نیستند. ممکن است فردی تنها زندگی کند اما احساس تنهایی نکند یا احساس تنهایی کند اما منزوی نشده باشد.
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران، افزود: قبل از کرونا ۲۰ درصد سالمندان احساس تنهایی می کردند. اما کرونا در حدود ۴۰ تا ۵۰ درصد احساس تنهایی سالمندان را بیشتر کرده است.
وی ادامه داد: در مرحله انزوا فرد واضحا از اجتماع گسسته شده و حتی ممکن است برای پیگیری های درمانی هم مراجعه نکند.
شریعتی گفت: سالمندان به دلایل مختلف از جمله دلایل اجتماعی مثل شهرنشینی، بازنشستگی و کاهش ارتباطات شغلی، کاهش توانمندی های جسمی مثل کاهش شنوایی، کاهش تحرک و مسائل خانوادگی مثل ازدواج فرزندان، از دست دادن عزیزان و مسائل دیگر مثل افسردگی، اضطراب و نگرانی از بیرون رفتن بیشتر تنها می شوند و احساس تنهایی می کنند. البته مسائل محیطی هم می تواند در کاهش تعاملات اجتماعی سالمند و تنها شدن او نقش داشته باشد مثلا سالمندی که در خانه ای زندگی می کند که پله های زیادی دارد کمتر بیرون می رود.
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران تاکید کرد: احساس تنهایی فقط روی سلامت جسم تاثیر نمی گذارد بلکه سلامت روان فرد را هم تحت تاثیر قرار می دهد.
شریعتی افزود: احساس تنهایی می تواند منجر به افسردگی و اختلالات روانپزشکی نظیر اضطراب شود. افرادی که احساس تنهایی می کنند و منزوی شده اند از خدمات بهداشتی بیش از اندازه یا کمتر از نیاز خود استفاده می کنند و حتی ممکن است مراجعات ضروری پزشکی را انجام ندهند. به عبارتی مراجعات پزشکی در زمان احساس تنهایی، نامتناسب می شود. نکته مهم این است که دیده شده احساس تنهایی با افزایش مرگ و میر همراه است.
