شروط میزبانی جام ملت‌های آسیا و فاصله زیاد ایران با ۵ رقیب قاره‌ای / با کدام امکانات کاندیدا شدیم؟

انتشار لیست شروط میزبانی جام ملتهای آسیا از سوی کنفدراسیون فوتبال قاره و تطبیق آن با شرایط فعلی ایران ـ چه در حوزه ورزش و فوتبال و چه در مورد امکانات و زیرساخت های اساسی کشورمان ـ نشان می دهد که ارسال نامه درخواست میزبانی از سوی فدراسیون بدون رییس فوتبال، تنها یک شوی تبلیغاتی طنزگونه بوده است.

به گزارش «تابناک ورزشی»؛ فوتبال ایران که سال هاست با بحران شدید سوء مدیریت مواجه است و تا گلو در باتلاق بدهی و فساد فرو رفته، چندی پیش با امضای دبیرکل تشکیلات پرحاشیه خود، وارد گود رقابت با چهار کشور درخواست کننده میزبانی جام ملتهای آسیا رفت؛ اما این اقدام تنها در حد ارسال یک نامه و شاید پر کردن چند فرم اداری پیش رفته و مطمئنا با اولین حضور بازرسان ای اف سی برای بازدید از امکانات کشورمان، مشخص خواهد شد که هیچ برنامه ریزی و آمادگی قبلی برای پذیرش مسئولیت برگزاری بزرگترین رویداد فوتبالی قاره آسیا وجود ندارد.

ورزش ایران نزدیک به نیم قرن پس از برگزاری دو دوره جام ملت های فوتبال و یک دوره بازی های آسیایی در تهران پیش از وقوع انقلاب اسلامی، اکنون نشانی از تجهیزات و زیرساخت های سابق را ندارد و حتی برای برگزاری یک لیگ استاندارد با نام «حرفه ای» نیز با چالش های اساسی روبه روست.

مطالعه مجموعه شرایط میزبانى از رقابت‌های جام ملت‌های آسیا در جزوه‌ای ٢٨ صفحه‌اى از سوی AFC به ۵ کشور نامزد میزبانی این مسابقات از جمله ایران اعلام شده و نحوه برگزارى جام ملت‌هاى ۲۰۱۹ امارات به عنوان الگوى ایده‌آل مورد توجه قرار گرفته است.

در چشم انداز جام ملت‌های ۲۰۲۷ بر ضرورت استفاده از امکانات مدرن و پیشرفته همچنین زیرساخت‌هاى مجهز و منطبق با استانداردهاى روز فوتبال جهان تاکید شده است؛ تاسیساتی که فوتبال ایران به طور واضح فاقد آن است و هنوز از امکانات پنجاه سال پیش استفاده می کند.

بر اساس شرایط جدید اعلام شده، کشور میزبان باید حداقل ۸ ورزشگاه مجهز و پیشرفته با تمام شرایط مدنظر AFC را معرفى کرده و یک ماه قبل از آغاز رسمى مسابقات به کمیته برگزارى رقابت‌ها و نمایندگان کنفدراسیون تحویل بدهد.

فقط در همین بند، فوتبال ایران به شدت با فقر دست و پنجه نرم می‌کند. بهترین ورزشگاه پایتخت ایران، پس از بار‌ها بازسازی، اکنون با پوسیدگی‌های بزرگی روبه رو ست و نشست بخشی از استادیوم سابقا ۱۰۰ هزارنفری که حدود هفتاد هزار صندلی بیشتر ندارد، به شدت از نمونه‌های مدرنی که در کشور‌های جنگ زده‌ای همچون عراق ساخته شده، عقب افتاده است. ورزشگاه امام رضا (ع) در مشهد، یکی از معدود استادیوم‌هایی است که شاید بتواند شروط امروز برگزاری رقابت‌های بین المللی فوتبال را پاس کند. ورزشگاه‌هایی نظیر یادگار امام تبریز، نقش جهان اصفهان، پارس شیراز و غدیر اهواز با وجود گذشت سال‌ها از مراسم افتتاحشان، با کمبود‌های عجیب و پرتعداد دست به گریبان هستند و بودجه لازم برای نگهداری و تجهیز آن‌ها تامین نشده است.

طبق شرایط ابلاغی کنفدراسیون، حداقل ظرفیت مورد نظر این ۸ استادیوم، باید ۲۰ هزار تماشاگر باشد؛ البته ورزشگاه بازى‌هاى افتتاحیه و نیمه نهایى باید حداقل ظرفیت حضور ۴۰ هزار تماشاگر را داشته باشد. استادیوم بازى فینال هم با ظرفیت حداقل ۵۰ هزار تماشاگر تایید مى‌شود.

اما وقتی به بندهای بعدی می رسیم، در می یابیم که خواسته ها با شرایط امروز فوتبال ایران فاصله طولانی تری پیدا می کند. در بخش امکانات تمرینى، AFC با توجه به حضور ۲۴ تیم در جام ملت‌ها خواستار معرفى ۲۴ زمین مجهز با کیفیت چمن زمین اصلى مسابقات شده است! این زمین‌ها نباید بیش از ۳۰ دقیقه با محل اقامت هر تیم فاصله داشته باشد. همچنین لازم است تمام امکانات و زیرساخت‌هاى استاندارد مورد نیاز در تمرین از جمله رختکن مجهز و کامل نیز براى این کمپ‌هاى تمرینى در نظر گرفته شود.

این شرط در حالی مطرح شده است که تیم های برتر فوتبال ایران نظیر پرسپولیس و استقلال نیز هنوز یک زمین تمرین استاندارد و ثابت برای خود ندارند و در طول فصل مجبور به اجاره نشینی و کوچ مداوم هستند. کیفیت چمن ها بسیار نازل و البته بسیار دور از ورزشگاه اصلی شهر هستند.

در حوزه امکانات اقامتى AFC خواستار معرفى حداقل ۳۰ هتل ۵ ستاره در کشور میزبان شده تا براى ۲۴ تیم شرکت کننده، میزبانى از ستاد برگزارى مسابقات، عوامل اجرایى AFC، تیم‌هاى داورى، میهمانان ویژه و شخصیت‌هاى رسمى بین المللى در نظر گرفته شود. فاصله این هتل‌ها با کمپ‌هاى تمرینى و ورزشگاه‌های محل برگزارى مسابقات باید منطبق با استانداردهاى ذکر شده باشد.

شرایط و ویژگى‌هاى فرودگاه‌هاى بین‌المللى یا داخلى در شهرهاى میزبان مسابقات نیز بخش دیگرى از الزامات را در بر مى‌گیرد که بر اساس آخرین استانداردهاى بین المللى حوزه حمل و نقل و گردشگرى تنظیم شده است.

هتل ها، راه‌های زمینی، مترو‌ها، قطار‌های برون شهری، هواپیما‌ها و فرودگاه‌های ما با آنچه مدنظر مقامات انتخاب کننده در کنفدراسیون فوتبال آسیاست، فاصله‌ دوری دارد و این تعداد هتل منطبق با استاندارد‌های گردشگری روز دنیا که بر اساس ستاره‌های واقعی با مقیاس جهانی برآورد می‌شود، در ایران وجود ندارد. واگن‌های شهری ما فرسوده است و تحریم‌ها باعث شده که با بحران کمبود واگن روبه رو باشیم. همچنین این میزان از قطار برای جابجایی ۲۴ تیم حاضر در مسابقات در کنار همراهان، مسئولان برگزاری، داوران و حتی هواداران تیم‌های ملی کشور‌ها اصلا مهیا نیست.

ایران، هند، عربستان، قطر و ازبکستان نامزد میزبانی این بازی‌ها هستند. میزبان نوزدهمین دوره جام ملت‌های آسیا سال ۲۰۲۱ معرفی خواهد شد و قطع به یقین مسئولان فوتبال ایران هیچ امیدی به تصاحب میزبانی جشن بزرگ فوتبال آسیا نبسته اند، چون خوب می دانند این تقاضا تنها یک نمایش برای بازی با افکارعمومی است و محال است در حضور کشورهای تا دندان مجهز، چنین مسئولیت سنگینی را بر دوش فوتبال عقب مانده ایران که به لطف استعدادهایش هنوز سرپاست، بگذارند.

مدیران پرادعای فوتبال ایران حتی یک نشان ساده برای ستاد میزبانی خود طراحی نکرده اند و درخواست میزبانی شان آنقدر بدون مطالعه و بی پشتوانه است که زحمت انتشار یک کتابچه و محصولات تبلیغاتی برای جلب نظر رای دهندگان را به خود ندادند. تصمیم کاملا روبنایی و از روی رفع تکلیف، که بار دیگر آبروی ایران را در محافل بین المللی ورزش به بازی خواهد گرفت.

نویسنده: صادق لودریچه