آرپی‌چی زن و استقلال؛ آیا آبی‌ها هم با مربی ایرانی موفق می‌شوند؟
آخرین باری که آبی های تهران فصل خود را با یک سرمربی ایرانی آغاز کردند، تعداد قهرمانی های متوالی پرسپولیس هنوز به عدد 2 هم نرسیده بود، قیمت دلار از 4 هزار تومان عبور نکرده بود، مجتبی جباری قرار بود در خط میانی برای استقلال به میدان برود، کارلوس کی روش سرمربی تیم ملی ایران بود، مهدی قائدی برای اولین بار پیراهن آبی استقلال را بر تن می کرد، خبری از قرار دادهای 10 میلیاردی نبود و رولند کخ تنها سرمربی خارجی استقلال در طول ادوار لیگ برتر بود.
تیرماه 1396 وقتی علیرضا منصوریان بعد از نایب قهرمانی در فصل اول حضورش در استقلال، این بار با خرید های پر سروصدایش مژده یک بازی مالکانه و چشم نواز را می داد، هیچکس فکرش را هم نمی کرد که پرسپولیس قرار است 3 سال دیگر قهرمان ایران شود و علیرضا منصوریان هم جایش را در همان ابتدای فصل به وینفرد شفر آلمانی بدهد یا حتی قرار است بازیکنی مثل مامه تیام به جمع آبی پوشان اضافه می شود و کمتر از 6 ماه بعد، هواداران استقلال تا ابد حسرت از دست دادنش را بخورند.
تغییرات زیاد، کوچ ستاره های تیم، سردرگمی سرمربی تیم در قبال ورودی های دو رقمی و سو مدیریت غیر فوتبالی هایی که آسمان کمپ ناصر حجازی را چند سالی است ابری کرده اند، در این سال ها بلای جان استقلالی ها شده است.
پاییز، فصل رفتن آن هایی است که عاشقانه دوستشان داریم...
هواداران استقلال بهتر از هر فرد دیگری این جمله را درک می کنند، آندره آ استراماچونی مثل یک خواب شیرین کوتاه بود، خوابی که در آن پسران آبی، مردی را پیدا کرده بودند، جسارت گذشته را به استقلال بازگردانده بود و با عطشی سیری ناپذیر در حال حرکت به سمت قله های دست نیافتنی بود، قله هایی که قبل از ورود مرد ایتالیایی، ارتفاع بلندشان، بهانه ای برای شکست بود تا افتخاری برای پیروزی....
مرد خوشتیپ ایتالیایی 18 آذر 1398 برای همیشه ایران را ترک کرد تا استقلالی ها از بعداز ظهر دلچسب ورزشگاه پر آزادی در بازی با شهر خودرو به شب سرد و هوای آلوده تهران در بازی مقابل پیکان برسند...
از عملیات عجیب و غیرممکن بازگرداندن آندره آ استراماچونی که بگذریم، به فرهاد مجیدی می رسیم، مردی که هیچگاه دوران سرمربی گری اش به زیبایی زمانی نبود که با پیراهن استقلال و بازوبند کاپیتانی در خط آتش استقلالی ها حضور داشت. فرهاد نقش عجیب و غریبی را در چند فصل گذشته استقلال ایفا کرده است و انتخاب اول مدیران باشگاه پس از استعفا یا اخراج سرمربیان خارجی تیم بوده است. فرهاد آمد، دربی را برد، دوم شد و رفت...
این بار در خزان استقلالی ها، خبری از رفتن نبود البته شاید دیگر چیزی را برای از دست دادند نداشتند که نگرانش باشند. در روز هایی که فاصله استقلالی ها تا آمادگی، چیزی شبیه فاصله توپ تا دروازه پرسپولیس در دربی 56 است، محمود فکری مرد اول نیمکت استقلال شد. مردی که در جدول با سابقه ترین بازیکنان استقلال در رتبه نخست ایستاده است.
استقلال در این سال ها بیش از هر چیزی به نظم نیاز داشته است، نظمی که برای استراماچونی در اولویت بود می تواند با کاپیتان سابق آبی ها به تیم باز گردد.
محمود فکری سال 85 با پیراهن شیرین فراز کرمانشاه به دوران بازیگری خود، دورانی که در آن 345 بار پیراهن آبی استقلال را پوشید، پایان داد. فکری از همان سال 86 با شیرین فراز کرمانشاه مربی گری خود را آغاز کرد. فکری پس از دستیاری در تیم‌های استقلال، مس کرمان و صبای قم، از سال 95 در قامت یک سرمربی ظاهر شد. بازگرداندن نفت مسجدسلیمان به سطح اول فوتبال ایران مهم ترین دستاورد محمود فکری به حساب می آید. فکری در این سال ها سرمربیگری در تیم های نفت مسجدسلیمان، شاهین بوشهر، سرخپوشان پاکدشت، آلومینیوم اراک، خوشه طلایی ساوه و نساجی را تجربه کرده است.
روزی که محمود فکری به عنوان سرمربی باشگاه نساجی مازندران گفت "اگر قرار باشد بازی‌ها را متوقف کنند، این حق پرسپولیس است که قهرمان اعلام شود." خیلی از استقلالی ها از او خرده گرفتند اما او هیچ ترسی از این برخورد ها نداشت. استقلالی ها در این روز ها دقیقا به چنین شخصیتی نیاز دارند، فردی که هیچ ترسی از عواقب یک کار درست نداشته باشد.
محمود فکری نیازی به اثبات ندارد، مردی که دوبار پرچم های آبی را در دربی ها با گل های تماشایی اش به اهتزاز درآورده است و بیشتر از هر فرد دیگری پیراهن استقلال را بر تن کرده است، شاید بهترین انتخاب برای این روز های آشفته استقلال است. منبع: طرفداری
