سلام ورزشكاران معتاد به دنياي ورزش
کد خبر: ۲۵۹۰۷۶
| ۲۹ تير ۱۳۹۱ - ۰۸:۵۳ 19 July 2012
| 4045 بازدید
ديدن چهره‌هاي بي‌فروغ و در هم كشيده كساني كه روزي براي اين مرز و بوم افتخارآفريني كردند، ناراحت‌‌كننده است اما به همان اندازه تلاش آنها براي بازگشت به زندگي و حتي ورزش قهرماني شيرين و لذت‌بخش است. دست "مسافري" كه براي بالا بردن سنگ زورخانه مي‌لرزد، اما اراده‌اش محكم است تا از دام اعتياد با كمك "همسفرش" نه فقط به زندگي عادي كه حتي به ورزش قهرماني بازگردد.
به گزارش ايسنا، جمعيت احياي انساني به نام «كنگره 60» محلي است پرشور و نشاط و انگيزه براي بازگشت به زندگي. شايد در نگاه اول نتوان تشخيص داد كه اين همه چهره پير و جوان زن و مرد دوران درمان اعتياد را طي مي‌كنند؛ اما "تمام افرادي كه اينجا حضور دارند و ورزش مي‌كنند، يا مسافرند يا همسفر"؛ اين گفته دكتر حاجي رسولي است كه براي معرفي افراد حاضر، از لفظ معتاد و پزشك استفاده نمي‌كند.
دكترمسعود حاجي رسولي ـ قهرمان سابق بوكس ايران و آسيا و دكتراي فيزيولوژي ورزشي و همچنين عضو هيات علمي دانشگاه آزاد اسلامشهر ـ كه فعاليت و تحقيقات زيادي در زمينه اعتياد داشته، نشاني از ژست و كيف و كتاب دانشگاه به همراه ندارد. با لباس ورزشي ساده سبزرنگ به همه جا سر مي‌زند. با مسافران حرف مي‌زند. همسفرها را راهنمايي مي‌كند. مراجعان را راه مي‌اندازد. با لحن خاص خودش، با رك و راست و صريح بودنش پاسخ ديگران را مي‌دهد. با كسي تعارف ندارد و گوش به كار غيرعلمي هم نمي‌دهد و در اين باره معتقد است: "نمي‌توانم به چيزي كه از لحاظ علمي قبول ندارم كمك كنم. نمي‌توانم استاد راهنماي پروژه و پايان نامه‌اي باشم كه مي‌دانم اشتباه است."
زن و مردي جوان آمده‌اند و اصرار مي‌كنند كه يكي از بستگان‌شان را به اين جمعيت اضافه كنند، تا به زندگي برگردد. حاجي رسولي چند بار با آرامش مي‌پرسد كه خود كسي كه مي‌خواهد درمان شود، كجاست. اين پاسخ كه "آخر هنوز قبول ندارد كه معتاد است" چهره مهربان حاجي رسولي را در هم مي‌برد؛ بدون تعارف و ملاحظه‌اي مي‌گويد: "كسي كه مي‌خواهد درمان شود، بايد بپذيرد كه مواد مصرف مي‌كند. بايد بپذيرد كه مي‌خواهد درمان شود. اينجا هيچ چيز زوري و از روي اجبار نيست. كسي كه قبول نمي‌كند، حضور در اينجا سودي برايش ندارد. كسي باور مي‌كند كه اينجا 2 هزار نفر مشغول درمان هستند؟ هفت سال پيش اينجا را با 20 نفر شروع كرديم و حالا اين همه آدم اينجا فعاليت مي‌كنند."
كمي بالاتر از درب ورودي پارك طالقاني محل اجتماع مسافراني است كه روزهاي جمعه دور هم جمع مي‌شوند تا نه با كمك " ترامادون" و قرص، بلكه با تكيه بر ورزش و فعاليت به زندگي بازگردند. " حضور در كنگره 60 آغاز دارد، اما پايان ندارد. چيزي به نام دوره ترك نداريم. كسي حضورش را قطع نمي‌كند، حتي پس از پاك شدن كامل باز هم فعاليت‌شان ادامه دارد." نگاهي به زمين‌هاي بازي اطراف، صحت اظهارات دكتر را تاييد مي‌كند. تماشاي چهره‌هايي كه پرانرژي و با انگيزه‌ي زياد در زمين‌هاي فوتبال و واليبال جنب و جوش دارند، مشخص مي‌كند كه جمع كثيري از اين افراد پاك شده‌اند و به اصطلاح كنگره‌ي 60ها توانسته‌اند سفر را طي كنند، اما همچنان حضور دارند و ارتباطشان را قطع نكرده‌اند.
مركز زورخانه كنگره 60 با صداي مرشد جلب توجه مي‌كند. مسافران شنا مي‌روند. از نحوه شنا رفتن مشخص است كه هر كس در چه مرحله‌اي از درمان قرار دارد. پير و جوان و كوچك و بزرگ به طور هماهنگ قسمت‌هاي مختلف ورزش زورخانه‌اي را انجام مي‌دهند و شايد نقطه مشترك آنها انگيزه و شادابي‌شان باشند. " وقتي كار كنگره 60 را شروع كرديم در بخش زورخانه‌اي توانستيم 20 جفت تخته شنا و 10 جفت ميل بگيريم. من مديون برخي افراد هستم كه به من كمك كردند و البته عده‌ي زيادي هم كمك نكردند. نه از آنهايي كه كمك كردند تشكر مي‌كنم و نه از آنهايي كه كمك نكردند گله مي‌كنم. ما به هيچ سازمان و ارگاني وابسته نيستيم. شايد اصلا همين وابسته نبودن براي ما بهتر باشد. اگر وابسته بوديم ديگر جاي من اينجا نبود. پول از كسي نمي‌گيريم و راحت كارمان را انجام مي‌دهيم."
دور ميانداري آغاز مي‌شود، مرشد يكي يكي دعوت مي‌كند. قديمي‌ترها كار را به خوبي ياد گرفته‌اند و چنان دور مي‌زنند كه انگار ساليان سال در گود زورخانه بوده‌اند. جديدترها كار را ياد مي‌گيرند. نحوه پا كوبيدن به زمين در گود زورخانه‌اي كه واقعا گود نيست. هم‌سطح زمين است و با خط كشي جدا شده است. مرشد از همسفرها هم مي‌خواهد دور بزنند. دكتر حاجي رسولي خودش آخرين نفري است كه وارد مي‌شود و چند دور مي‌چرخد. برق صميميت و شادماني در نگاه تك تك افراد وجود دارد. در پايان حلقه‌ي محبت شكل مي‌گيرد. حلقه رفته رفته بزرگ‌تر و دعاي مشترك خوانده مي‌شود" ... خدايا كمك كن تا از تاريكي‌ها به سمت نور حركت كنيم و ..." هر كس بغل دستي‌اش را در آغوش مي‌گيرد.
رقابت‌هاي ورزشي در كنگره‌ي 60 نه از روي اجبار برگزار مي‌شود و نه حالت فرماليته و صوري دارد. خط كشي زمين در رشته‌هاي واليبال و فوتبال، داور و خط نگه‌دار و مسئول مسابقه و .. همه فراهم است. ديدن اين همه نظم و ترتيب كمي عجيب به نظر مي‌رسد. " از فدراسيون‌هاي مختلف مي‌خواهيم كه همكاري كنند كه تيم‌هاي ما وارد ليگ شوند. حاج آقا طالقاني چندي پيش اينجا بود و تيم كشتي ما را ديد. طبق صحبتي كه انجام داديم همكاري كرد و قرار شد با مسئولان فدراسيون صحبت كند تا بچه‌ها جلسه تمرين داشته باشند و پس از رسيدن به آمادگي مطلوب به ليگ كشتي بازگردند تا كساني كه از همان تشك كشتي فاصله گرفته بودند به جايگاه‌شان بازگردند. براي بچه‌ها جلسه تمرين "داخل سالن" گذاشته شد. اين موضوع فقط مختص به كشتي نيست. در ليگ راگبي سه تيم حضور دارند كه يكي از آنها از كنگره 60 است."
البته گويا همه همكاري نكرده‌اند. به نظر مي‌رسد تعداد افرادي كه حاضر شده‌اند در اين حركت نقشي هرچند كوچك داشته باشند، چندان زياد نيست. " خيلي‌ها همكاري نكرده‌اند. ما 36 تيم فوتبال داريم كه به طور منظم بازي مي‌كنند، دريغ از يك بار كه آقاي كفاشيان بيايد و سري بزند و نگاهي كند. نيازي نداريم بيايند. 2 ميليارد پول برانكو را از بودجه مبارزه با اعتياد ورزشي نگيرند، نمي‌خواهيم به ما توپ بدهند. اصلا اگر اينجا پول باشد كار پيش نمي‌رود. پول نبوده كه در اين مدت هيچ كس اينجا نيامده است. اگر پول بود سريعا افراد پيدايشان مي‌شد؛ يكي مي‌آمد و مي‌گفت كه از اول چقدر به بحث معتادان علاقه داشته است! ديگري مي‌گفت پدر من از اول معتاد بوده است و خلاصه هر كسي به نحوي تلاش مي‌كرد وارد شود. اما حالا كه پولي نيست و تشكيلات دولتي وجود ندارد، كسي حاضر نمي‌شود اينجا كمك كند، فقط كسي وارد مي‌شود كه عشق داشته باشد."
يك دانشجوي دكتراي رشته‌ي بهداشت، براي كمك به پايان‌نامه‌اش كه درباره اعتياد است از دكتر حاجي رسولي كمك مي‌خواهد. پرسش‌نامه‌اي طراحي كرده است كه بتواند اعتياد افراد را با سوال كردن تشخيص دهد. حاجي رسولي به او مي‌گويد: " با دو سوال مي‌خواهي بفهمي كه چه كسي معتاد است و چه كسي نيست؟ انتظار داري سوال بپرسي شما فلان ماده را مصرف مي‌كني، طرف هم با كمال ميل بگويد بله، مصرف مي‌كنم؟ خيلي افراد چنين ادعايي نكردند كه با چند سوال بتوانند بفهمند طرف معتاد است يا خير. البته مي‌تواني بپرسي شما در گذشته مواد مصرف مي‌كرده‌ايد يا خير؟ اگر كسي پاسخ مثبت بدهد به احتمال زياد در حال حاضر هم مصرف كننده است، چرا كه طبق تحقيقاتي كه من انجام داده‌ام 93 درصد افرادي كه مي‌گويند در گذشته مصرف مي‌كرده‌اند و الان كنار گذاشته‌اند باز هم مصرف مي‌كنند. اما اين را بايد گفت كه با سوال كردن به طور كلي نمي‌شود اعتياد را تشخيص داد. فقط نياز به تست TLC است كه كار شما نيست. من كه هفت سال است با افراد سروكار دارم به كسي نگاه كنم، تشخيص مي‌دهم كه مصرف مي‌كند يا نه".
مسافران "آغازنامه" مي‌نويسند
كمي‌آن طرف‌تر زير سايباني كه قرارداده شده، ميزي است كه تعدادي "آغازنامه" قرار گرفته است. اسمي با مسما كه نشان مي‌دهد يك مسافر براي آغاز سفر خود چه راهي را طي كرده است و كدام همسفر به او كمك كرده است. كسي كه روند درمان را طي مي‌كند، در پايان آزمون‌هايي را مي‌گذارند تا كمك راهنما شود. اين فرد بايد سه مسافر ديگر انتخاب كند و به آنها كمك كند. در آغازنامه‌اي كه نوشته مي‌شود، موضوعي مشخص شده و اين موضوع به صورت علمي ريشه‌يابي مي‌شود تا آغازي دوباره براي يك زندگي سالم باشد. شخصي كه مراحل درمان را طي كرده تجربياتي قابل توجه به دست آورده و حالا مي‌تواند ديگران را هدايت كند. درست است كه شخص در پايان سفر رساله‌اش را مكتوب مي‌كند، اما چون زندگي‌اش را دوباره آغاز كرده به جاي پايان‌نامه، «آغاز نامه» مي‌نويسد!
سبدي كه مي‌چرخد و پر پول مي‌شود
پيرمردي با لباس سفيد با سبدي در دست بين جمعيت مي‌چرخد. "اينجا چون بحث مسائل مادي مطرح نيست، شايد خيلي‌ها پيدايشان نشود. شايد خيلي‌ها حاضر نشوند ميز و دانشگاه و مطب‌شان را ول كنند و اينجا به ديگران خدمت دهند. نگاه من با بقيه فرق دارد. شايد براي برخي ورزش، فوتبال باشد و دور كمر فلان بازيكن، اما براي من ورزش يعني قهرماني كه روزي روي سكو بوده و حالا كارتن خواب شده به زندگي و به ورزش قهرماني بازگردد. شخصي مانند شيث رضايي اينجا بيايد من نگاهش هم نمي‌كنم. پول اينجا از همين پيرمرد و سبدي كه در دستش است تامين مي‌شود. روي پاي خودمان ايستاده‌ايم و از كسي پولي نمي‌گيريم. چون پول نمي‌گيريم راحت مي‌توانيم حرفمان را بزنيم. عكاسان ورزشي بيايند اين صحنه‌ها را ثبت كنند." پيرمرد با سلام و صلوات دور مي‌زند و اسكناس‌هاي رنگارنگ سبد او را سنگين و سنگين‌تر مي‌كنند.
رشته‌هاي مختلف ورزشي در كنگره 60 با جديت پيگيري مي‌شود. در هر سو توپي گردش دارد. كمي‌آن طرف‌تر دارتي برپاست و كشتي‌گيران هم در آلاچيقي كنار هم نشسته‌اند و منتظر برنامه‌شان هستند. " اينجا نمي‌شود هر رشته‌اي داشت. من خودم قهرمان بوكس هستم، شايد هم مي‌توانستم رينگ و دستكش و امكانات بياورم، اما هيچ وقت اين كار را نمي‌كنم. چون بوكس ورزش ضربه‌اي است و براي كساني كه براي درمان به اينجا مي‌آيند سودي ندارد." رشته‌هايي مانند فوتبال و يا واليبال به گونه‌اي برگزار مي‌شود كه به نظر نمي‌رسد بيماران در آن فعاليت كنند. " به همه اجازه نمي‌دهيم كه در سه ماه اول كه شرايط مناسبي ندارند به رشته‌هاي واليبال و فوتبال و ... بپردازند، چرا كه اين رشته‌ها پرمصدوميت هستند و ممكن است در شرايطي كه فرد هنوز اوضاع مناسبي ندارد، مصدوم شود و بازگشت به دوران درمان و دارو مي‌تواند او را از روند درمان خارج كند. براي ورزشكاران ابتدا رشته‌هاي سبك‌تر مثل دارت و پياده‌روي و ... را در نظر مي‌گيريم و بعد از آن با توجه به شناختي كه از آنها پيدا مي‌كنيم، وارد يك رشته‌ي ورزشي مي‌شوند."
79 درصد مسافران در كنگره 60 پاك مي‌شوند
ورزش سنگ بناي اصلي پروسه درمان اين مسافران است و البته تنها راهكار نيست. " كساني كه به اينجا مراجعه مي‌كنند يك شربت ترياك زيرنظر پزشك دريافت مي‌كنند. ما اينجا يك تيم پزشكي داريم كه وضعيت تمام افراد را به دقت بررسي مي‌كند. برخي اساتيد پزشكي و ورزشي بدون هيچ چشمداشتي اينجا حضور دارند، اما عده زيادي هم نيامده‌اند. اگر هم گاهي سري بزنند مي‌گويند دكتر مواظب باش معتاد نشوي! مگر من به كمك نياز ندارم؟ چرا كسي هفت سال است به اينجا سري نزده است؟ البته عيبي ندارد، در مجامع بين‌المللي كه كار ما بايد ديده شود، ديده مي‌شود. طبق آماري كه اينجا به دست آمده 79 درصد كساني كه مراجعه مي‌كنند به طور موفقيت‌آميز روند درمان را طي كرده و پس از يك سال پاك مي‌شوند."
مثلث اعتياد در ورزش عامل تباهي ورزشكاران
با وجود اين كه اين مركز تمركز بر قشر خاصي از معتادان ندارد، اما حضور چهره‌هاي ورزشي كه به اين ورطه كشيده شده‌اند، نشان مي‌دهد كه اين قشر به دليل شرايط خاص خود در معرض آسيب جدي قرار داشته و بايد براي آنها برنامه‌اي تدارك ديد تا به حال خود رها نشوند. "طبق تحقيقات و پژوهش به عمل آمده، هر چند كه بسياري از معتادان در طيف‌هاي مختلف به دلايل مشتركي به مقوله اعتياد روي مي‌آورند، اما واقعيت اين است كه افراد ورزشي گرفتار شده در حوزه اعتياد افزون بر مسايل عمومي با يكسري مسايل خاص ورزشي نيز رو در رو هستند كه بررسي اين عوامل همراه با ارائه راهكارهاي علمي و جامعه شناسي به طور حتم نقش بسزايي را در كاهش آسيب‌هاي اجتماعي ورزشكاران ايفا خواهد كرد. فيزيولوژي، روانشناسي و جامعه شناسي سه ضلع مثلت اعتياد ورزشكاران به شمار مي‌آيند در بررسي‌ها متوجه شديم يك ورزشكار ممكن است توسط يكي از اين عوامل يا تلفيقي از اين سه نوع به مواد مخدر روي بياورد.
وعده پاداش به قهرمانان از اساس غلط است
در اين بين به نظر مي‌رسد مشكلات مديريتي در سطح كلان ورزش و برخي بي‌توجهي‌ها تاثير بسيار زيادي داشته باشد، چرا كه در ايران متاسفانه كسي ورزشكار شناخته مي‌شود كه روي سكو مي‌رود. "در كنار نبود آموزش و فرهنگ سازي متاسفانه در بسياري از موارد با توجه به وعده‌هاي عملي نشده از سوي مديران ورزشي، شاهد سرخوردگي و روي گرداني ورزشكاران به مقوله اعتياد بوده‌ايم. به ورزشكاران و قهرمانان وعده‌ي پاداش چندصد ميليوني داده مي‌شود.
خبرنگار ما قبل از المپيك از مسئول وقت ورزش با شادماني مي‌پرسد«پاداش قهرماني صدتا رو شاخشه ديگه؟!» اما كسي به اين فكر نمي‌كند كه اين وعده وضعيت ورزشكار را به كجا مي‌رساند. اين پاداش اگر داده نشود بد است و اگر داده شود باز هم بد است. اگر داده نشود ورزشكار دچار سرخوردگي شده و احساس عدم تامين مالي مي‌كند، اما فكر مي‌كنيد اگر پاداش به او پرداخت شود، مشكل حل مي‌شود؟ آيا همراه با پاداش، فرهنگ استفاده و سرمايه‌گذاري به ورزشكار ارائه مي‌شود؟ ورزشكاري كه تا ديروز يك ميليون تومان پول نديده، حالا با ديدن 100 ميليون تومان چه واكنشي نشان مي‌دهد و اين پول را در چه راهي مصرف مي‌كند؟ پس وعده دادن به اين شكل اشتباه است. اگر داده نشود يك مشكل پديد مي‌آيد، مانند پاداش خانه به قهرمانان بازي‌هاي آسيايي كه گفته شد خودتان بايد قسطش را بدهيد. اگر هم بدهند مشكل ديگري پديد مي‌آيد.
ورزشكاران ورزش را ناگهان قطع نكنند
داروها و مكمل‌هايي كه مصرف مي‌شود يكي از مواردي است كه باعث مي‌شود شرايط براي به اعتياد گرويدن ورزشكاران پس از پايان دوران قهرماني فراهم باشد. خصوصيات خاص فيزيولوژيكي در اين موضوع تاثير بسزايي دارد. " بدن ورزشكاران به دليل فعاليت بالا در دوران قهرماني هرمون اندورفين ترشح مي‌كند. قطع ناگهاني ورزش باعث مي‌شود ترشح اين هورمون به جاي كاهش ناگهاني يك دفعه قطع شود و فرد احساس كمبود كند. همين مساله باعث مي‌شود كه به مواد و داورها گرايش يابد تا اين كمبود از بين برود. توصيه ما به ورزشكاران اين است كه به هيچ وجه ورزش را ناگهاني قطع نكنند. بلكه فشار تمرين را اندك اندك كاهش دهند و به تمرين سبك برسند."
"مصرف داروهايي كه به راحتي در داروخانه هم پيدا مي‌شود يكي ديگر از مسائلي است كه واقعا جاي تاسف دارد. غالب اين موارد از سوي مربيان و دست اندركاران تيم‌ها به خصوص رزمي، بدنسازي، كشتي، وزنه‌برداري و ... به ورزشكاران القا شده كه طي سال‌هاي گذشته برخي از اين موارد از سوي رسانه‌ها شفاف سازي شده است". مصاحبه با برخي ورزشكاران حاضر صحبت‌هاي دكتر را تاييد مي‌كند. استفاده از موادنيروزها در قالب مكمل‌ها و داروها دليل عمده گرايش به اين مواد بوده است.
سهم ناچيز ارگان‌هاي دولتي در مبارزه با اعتياد ورزشي
به گزارش ايسنا، به طور كلي بودجه و امكانات مبارزه با آسيب‌هاي اجتماعي آن هم با توجه به توسعه همه جانبه اين آسيب‌ها به خصوص مقوله اعتياد محدود بوده و همين امر گرفتاري‌هاي بسيار زيادي را در بافت جوان جامعه هويدا كرده است، يك بررسي جزيي به وضوح نشان مي‌دهد كه مبارزه با اعتياد ورزشي در ميان آسيب‌هاي اجتماعي حتي نسبت به ساير معضلات اجتماعي، از حمايت و ساختار تشكيلاتي بسيار محدودي برخوردار است. " واقعيت آن است كه آسيب‌هاي اجتماعي، حوزه‌هاي بين‌المللي و ملي پيچيدگي بيشتري دارند. طبيعي است كه برنامه‌ريزي براي مبارزه با اين آسيب‌ها بايد از يك برنامه چند وجهي برخوردار باشد."
"طبق يك قاعده نامكتوب، به طور كلي بسياري از صاحب‌نظران پزشكي، اجتماعي، فرهنگي و آموزشي اعتنا محسوسي به آسيب‌هاي اجتماعي ندارند. به عنوان نمونه تاكنون از سوي بسياري از اساتيد دانشگاهها، سازمان‌هاي مردم نهاد و حتي تشكيلات ورزشي حمايت درخور توجهي نسبت به اعتياد ورزشكاران و ورزشكاران گرفتار در منجلاب اعتياد به عمل نيامده است."
فعاليت پررنگ مسافران در 16 رشته ورزشي در كنگره 60
بدمينتون، فوتسال، شطرنج، تنيس، تنيس روي ميز، جودو، تكواندو، فوتبال، شنا، دارت، ورزش‌هاي باستاني، تيراندازي با كمان، كشتي و راگبي رشته‌هايي هستند كه مسافران در كنگره 60 به طور جدي در آن فعاليت دارند. قهرمانان نامدار تيم ملي به ويژه در رشته‌هاي كشتي، تيراندازي با كمان، جودو و تكواندو در اين كنگره حضور دارند كه ناخواسته و بدون آگاهي از معضلات دوپينگ به تدريج و در اثر مصرف مداوم داروهاي نيروزا در معرض خطر اعتياد قرار گرفته‌اند و عمر قهرماني آنها بر اثر داروهاي مخدر و مسكن به پايان رسيده است.
قرص‌هاي لاغري و انرژي‌زا «شيشه» هستند
در اين ميان داروها و قرص‌هايي وجود دارند كه مانند نقل و نبات در داروخانه‌ها وجود دارند و به راحتي تجويز هم مي‌شوند. قرص‌هايي كه به نوعي اعتيادآور هستند. بسياري از داروهايي كه باعث لاغري مي‌شود از نوع متآمفتامين و از نوع شيشه هستند، اما به دليل ناآگاهي توسط افراد معرفي مي‌شوند. تلفن همراه حاجي رسولي زنگ مي‌خورد. پاي خط زني است كه در مراجعه به پزشك قرص لاغري دريافت كرده و از دكتر مشورت مي‌خواهد. حاجي رسولي چندين بار برايش نوع اين مواد را توضيح مي‌دهد و تاكيد مي‌كند كه تمام قرص‌هايي از اين دست از نوع شيشه (متآمفتامين) و اعتيادآور هستند. تماس قطع مي‌شود. در حالي كه خداخدا مي‌كنيم آن زن به توصيه‌هاي دكتر گوش داده باشد، از او دور مي‌شويم. دكتر نگاهي تاسف‌بار مي‌اندازد " چرا مردم فكر مي‌كنند هر چه در اينترنت و تلويزيون و .. مي‌بينند و مي‌خوانند درست است؟"
كودكي كه پاي اينترنت و تلويزيون بزرگ مي‌شود، قانون زندگي را ياد نمي‌گيرد
در حالي كه به سمت چند تن از ورزشكاراني مي‌رويم كه در اين حوزه فعاليت دارند، حاجي رسولي دخترش را معرفي مي‌كند "دخترم كارشناس ارشد تربيت بدني است كه اينجا حضور دارد و به مسافران زن كمك مي‌كند. محيط اينجا به قدري سالم است كه از صبح تا عصر كه دخترم در اين پارك حضور دارد هيچ نگراني ندارم. اينجا تمام افراد حضور دارند و بسياري از آنها با خانواده‌هايشان مي‌آيند. پدر معتاد فرزندش را هم با خودش مي‌آورد. آن كودكي كه اينجا با هم‌نوعانش بازي كند، درست تربيت مي‌شود. كودكي كه پاي اينترنت و تلويزيون بزرگ مي‌شود، قانون زندگي را ياد نمي‌گيرد. برد و باخت را ياد نمي‌گيرد. بعدها در زندگي نمي‌تواند بپذيرد كه شكست خورده است. نمي‌تواند قبول كند كه برد و باخت دو روي اجتناب ناپذير سكه زندگي هستند."
خبرنگار ايسنا در ادامه گفت‌وگويي با چند تن از ورزشكاران (مسافران كنگره 60) انجام داده كه خواندنش خالي از لطف نيست.
عباس امير معافي، كماندار سابق تيم ملي: در 70 متر بيشترين ركوردها را مي‌زدم
عباس امير معافي ـ عضو سابق تيم ملي تيراندازي با كمان در رشته كامپوند ـ و همچنين تنها ورزشكاري است كه از سوي سازمان ملل به عنوان سفير رهايي و الگوي جهاني شناخته شده است. اين ورزشكار كه اكنون از دام اعتياد رهايي يافته زماني بالاترين ركوردها را مي‌زده است. "پيش از اين كه وارد رشته تيراندازي با كمان شوم معتاد بودم، اما پس از 13 سال اعتياد و آشنايي با اين رشته توانستم در ظرف مدت كمتر از دو سال وارد تيم ملي شوم و جزو شش نفر اول در رشته كامپوند خود را مطرح كنم. با وجود اين كه در ركوردگيري در مسافت 70 متر اين رشته بالاترين ركورد را مي‌زدم، اما رييس فدراسيون به خاطر اعتيادم همواره مانع پيشرفتم مي‌شد و اجازه حضور در رقابت‌هاي بين‌المللي و برون مرزي را نمي‌داد، به همين خاطر چون ديگر انگيزه‌اي براي ادامه كار نداشتم، اين رشته را كاملا كنار گذاشتم و هم اكنون مجري برنامه (شروع خوب) در شبكه سوم هستم. اگر رييس فدراسيون حمايت همه جانبه از من به عمل مي‌آورد، با پيشرفت حرفه‌اي كه در رشته كامپوند داشتم، بدون شك تاكنون يكي از مدال آوران ايران در جهان بودم."
امير نيك‌پي، بوكسور تيم ملي و نماينده ايران در بازي‌هاي آسيايي: بعد از بازي‌هاي آسيايي رهايم كردند
امير نيك‌پي كه البته قديمي‌ترها او را به نام امير دلال مي‌شناسند يكي ديگر از قربانياني پديده شوم اعتياد است. اين بوكسور پيشكسوت كه روزي قهرمان ايران بوده و در بازي‌هاي آسيايي بانكوك هم شركت كرده، بي‌توجهي به ورزشكاران را عامل مهم
مي‌داند. "بوكسور خوبي بودم و كارم را به خوبي انجام مي‌دادم. قهرمان ايران شدم و حريفي نداشتم. در بازي‌هاي آسيايي سال 1964 بانكوك شركت كردم و با وجود آمادگي خوبي كه داشتم به حريف قدرتمند ژاپني باختم و اوت شدم. پس از اين كه به ايران آمدم كسي سراغي از من نگرفت و اصلا كسي نفهميد كه من كجا هستم و چه كاري مي‌كنم. پس از بازگشت به ايران، به شيراز رفتم. تمريني نبود و سن قهرماني من رد شده بود. بوكس را كنار گذاشتم. يكي دو بار به شكل هفتگي در جلسات شبانه به ظاهر دوستانه شركت كردم و به صورت تفنني مصرف كردم. بعد از مدتي بيشتر مي‌رفتم و پس از آن تا به خودم آمدم ديگر معتاد شده بودم و نمي‌توانستم مصرف نكنم."
رابطه دلال (نيك‌پي) با حاجي رسولي باعث حضور او در كنگره 60 شده است." دكتر من را مي‌شناخت. خسته شده بودم مشكلم را به او گفتم و او هم اينجا را به من معرفي كرد. الان مدتي است كه اينجا هستم و دوره درمان را سپري مي‌كنم. طبق دستور شيره ترياك را به صورت دارو مصرف مي‌كنم و فكر مي‌كنم سه ماه ديگر كاملا پاك شوم."
ايمان افروز، ورزشكار رشته راگبي: تمرينات غلط قهرمانان را به سمت اعتياد مي‌برد
ايمان افروز نيز يكي ديگر از ورزشكاران عضو تيم راگبي در «كنگره 60» است، وي سهم كنگره 60 را در روند درمانش بسيار موثر
مي‌داند. " در كنگره 60 با ورزش آشنا شدم و از اين طريق توانستم از دام اعتياد رهايي يابم، هم اكنون خوشحالم از اين كه جزو هشت نفر اول از سوي كنگره به مسابقات قهرماني كشوري دعوت شدم. در اين كنگره ما ياد گرفتيم كه دوپينگ و تمرينات غلط مي‌تواند قهرمانان را به مصرف كنندگان مواد مخدر تبديل كند، لذا با تحمل سختي‌هاي زياد و آموزش‌هاي مناسب سعي كرديم مسيرهاي اشتباهي كه انسان را در منجلاب سقوط هدايت مي‌كند، به وضوح تبيين كنيم."
محمودرضا ضاوط، قهرمان ورزش زورخانه‌اي: دوپينگ نخستين قدم سقوط در مسير اعتياد است
محمودرضا ضاوط از ديگر قهرمانان اسبق ورزش‌هاي زورخانه‌اي است كه به ادعاي خود از طريق دوپينگ با مواد مخدر آشنا شده است و پس از مصرف مداوم داروهاي نيروزا حيات پهلواني وي پايان يافته و حتي در برخي از موارد مجبور به وداع از دنياي قهرماني شده است. "وقتي ورزشكاري وارد ورزش حرفه‌اي مي‌شود، بدون اطلاع از عوارض دوپينگ و با هزينه بهاي سنگين تلاش مي‌كند تا قهرمان مطرحي شود، در حالي كه اين نخستين گام در جهت سقوط و گرايش وي به سمت مواد مخدر است. اگرچه مصرف داروهاي نيروزا در ابتدا انرژي كاذبي را در ورزشكار ايجاد مي‌كند، اما پس از مدتي با مصرف دائم موجب تحليل رفتن قدرت بدني ورزشكار و به تدريج خداحافظي وي از دنياي حرفه‌اي‌گري است." ضاوط هم اكنون سمت مربيگري ورزش‌هاي باستاني را در «كنگره 60» بر عهده دارد.
رضا يوسفي، قهرمان كشتي آزاد: ورزشكاران حاضر در كنگره 60 پهلوانان واقعي هستند
رضا يوسفي از قهرمانان نامدار كشتي آزاد است كه به اذعان خود از هم دوره‌هاي مربيان مطرح كشتي آزاد همچون اكبر فلاح، محسن كاوه و علي اكبر دودانگه بوده است." با توجه به مجروحيتم در دوران پس از جنگ به دليل درد مجروحيت و همچنين ناآگاهي از اثرات سوء مصرف به سمت مواد مخدر سوق يافتم. البته در ميان اهالي كشتي، فقط من نيستم كه به اين درد مبتلا شدم، بلكه چهره‌هاي مطرحي نيز از كشتي آزاد وجود دارد كه از نام بردن آنها معذورم و همين امر نشان از نبود آموزش‌هاي جدي در خصوص آسيب‌هاي اجتماعي دارد. البته به اعتقاد من كساني كه در كنگره 60 توانسته‌اند خود را از منجلاب اعتياد رهايي يابند، از پهلوانان واقعي‌اند كه بايد از سوي مسئولين و فدراسيون حمايت همه جانبه از آنها به عمل آيد."
يوسفي علاقه خاصي به دكتر حاجي رسولي دارد. شايد به نوعي خودش را مديون او مي‌داند. به تك تك جملات او گوش مي‌دهد. از ما مي‌خواهد تك مضراب‌هايي كه حاجي رسولي هر از چندگاهي ميان صحبت‌هايش به صورت شعر بيان مي‌كند، را برايش بنويسيم. كاغذ را مي‌گيرد و زيرلب شعر دكتر را زمزمه مي‌كند:" نه به اشتري سوارم، نه چو خر به زير بارم/ نه خداوند رعيت نه غلام شهريارم."
حاجي رسولي را ترك مي‌كنيم. با اين اميد كه نگاه‌ها به اين پديده ناخوشايند عوض شود. با اين اميد كه شرايط به گونه‌اي شود كه قشر ورزشي و قهرمانان كشور به دلايلي كه صحبتش رفت، از مسير حرفه‌اي خارج نشوند. با اميد به رسيدن روزي كه درب ورودي پارك طالقاني در روزهاي جمعه خلوت باشد.
تابناک را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید
نظرسنجی
با اخراج بازرسان آژانس انرژی اتمی موافق هستید؟
سایت تابناک از انتشار نظرات حاوی توهین و افترا و نوشته شده با حروف لاتین (فینگیلیش) معذور است.