پایین بودن دستمزد نیروی کار به ضرر کیست؟
به گزارش تابناک به نقل از تسنیم، سهم دستمزد نیروی کار در هزینه‌های بنگاه‌های اقتصادی در ایران اندک است و روندی کاهنده دارد، اما به سوژه اصلی چانه‌زنی کارفرمایان تبدیل شده است.
در سال ۱۳۷۶ سهم دستمزد در سبد هزینه تولیدکنندگان ۱۳.۲ درصد بود که هم اکنون به کمتر از ۱۰ درصد کاهش یاقته است و حتی برخی برآوردها آنرا ۵ درصد ارزیابی کرده‌اند.
دستمزد ناچیز نیروی کار باعث می‌شود که تقاضای موثر کم باشد؛ و چنانچه شاهدیم، مشکل عمده تولیدکنندگان عدم وجود خریدار کافی است که با سیاست سال‌های اخیر در کاهش ممتد پرداخت‌های انتقالی؛ کمتر هم شده است.
در اقتصادهای صنعتی درصد سهم نیروی کار در هزینه بنگاه‌های تولیدی ۱۵ تا ۳۰ درصد و در بخش خدمات بیش از ۵۰ درصد است، و یک مقایسه ساده نشان می‌دهد که در ایران دستمزد نیروی کار کمتر از استانداردها است.
نیروی کار که دستمزد دریافت می‌کند، همزمان در بازار مصرف در نقش مصرف‌کننده و خریدار هم ظاهر می‌شود و کم بودن دستمزدها باعث حذف کارگران از بازار مصرف و در نتیجه کاهش تقاضای کل و در نهایت متضرر شدن بنگاه‌ها می‌شود. بنابراین در تعریف اندک دستمزدها، هم کارگران و هم کارفرمایان در بلندمدت زیان می‌بینند.
چون کارفرما برده میخاد دولت و قدرت هم به طور سنتی طرفدار سرمایه هستند
میمونه کارگر بنده خدا
عزیزان اقتصاد ایران یک اقتصاد انگلی مشتمل بر واردات با پول نفت بوده و نه یک اقتصاد خلق کننده ثروت مبتنی بر صادرات در چنین اقتصادی هرچه تقاضا کمتر باشد بهتر است اگر هم کسی تولیدی دارد و نمی تواند بفروشد،اگر کالایش بدرد بخور است آن را صادر کند به ضررِ همون نیروی کار . . . میبایست ارکان اقتصاد یعنی تولید ، توزیع و مصرف همزمان مورد توجه باشد . مسأله این است که افزایش قیمت کالا و خدمات پس از افزایش حقوق ها تناسبی ندارد و گرانی ها تصاعدی و بسیار بیشتر است .