با ۳ مدال طلا، یک نقره ، ۴ برنز و مجموع هشت مدال اتفاق افتاد
سقوط ورزش ایران درالمپیک با تدبیردکترا واساتید متخصص ورزش/ ناکامی با چاشنی رفیق سالاری!
ناکامی در المپیک ریو، لابد شکستی برای سیستم آموزشی ورزش در ایران نیز هست که اساتید تراز اولش اینچنین از پیاده سازی اصول اولیه و بنیادی مدیریت ورزشی بر وزارتخانه اش عاجز ماندند. سیستمی که در غوغای رفاقت بازی جای شایسته سالاری، مجالی برای لمس مهره های جدید و ایده های تازه نیافت و همچنان در هزارتوی روابط درون سازمانی و حلقه مخوف بکارگیری هم استانی ها پیچ خورد.
کاروان ورزش ایران که با 63 ورزشکار مسافر ریودوژانیروی برزیل شده بود، سرانجام با هشت مدال به کار خود پایان داد تا نسبت به دوره گذشته شاهد سقوط یک سوم از مدال های ورزش ایران باشیم.
به گزارش تابناک ورزشی، در حالی که مدیران ورزش ایران به مدال های احتمالی کشتی آزاد در آخرین روز المپیک ریو دل بسته بودند تا شاید از لحاظ تعداد مدال طلا با بازی های چهارسال پیش برابری کنند اما توان کاروان ایران بیش از این مدال ها نبود.
با اتمام مسابقات المپیک ، حالا نوبت به بررسی عملکرد اجزای مختلف ورزش ایران رسیده است والبته پیشاپیش این رسیدگی ها کارنامه شخص وزیر ورزش و تصمیماتی است که از چهارسال گذشته تا به این المپیک در راس دستگاه متولی ورزش در ایران اتخاذ شده است.
باید دید چه برنامه هایی پیاده شده و کدام تغییرات اعمال شده که حاصلش در ریو 2016، سقوط ورزشکارانی شد که از آنها بوی طلا به مشام می رسید. پرواضح است که عمق چاه ناکامی ها به مراتب بیشتر از آن است که با بهانه ها و توجیهاتی نظیر ناداوری ها و شرایط میزبانی و تدارکات سفر پوشانده شود. صحبت از نزول عجیب رکوردهایی است که قرار بود با مدیریت علمی و دانشگاهی گودرزی و همقطاران استاد دانشگاهش، ارتقا یابد. حدنصاب هایی که وعده داده شده بود با بکارگیری دانش روز ورزش دنیا و تغییر رویکرد سنتی به ورزش به سطوح عالی بهبود یابد.
حالا باید پاسخ داده شود که چرا اعضای تیم دوومیدانی ایران با هزینه های میلیاردی و اردوهای خارجی مستمر حتی به رکورد شخصی خود هم نزدیک نشدند و در راس آنها احسان حدادی مرد نقره ای لندن، در ریو بیست و چهارم شد.
بر سر تکواندوی ایران که روزگاری دو فینالیست از دو نماینده تحویل کاروان المپیکی می داد، چه آورده اند که حالا از چهارنماینده اش هم یکی به زحمت روی سکوی سوم می ایستد؟ چه نظارتی بر پولادگر و همکارانش صورت گرفته که اگر پدیده ای به نام کیمیاعلیزاده نبود، همین یک نشان برنز را هم از المپیک سی و سوم نداشت؟
از بوکس که پای ثابت ناکامی هاست و زور کسی هم به رییس فدراسیونش نمی رسد بگذریم اما حکما می توانیم بپرسیم از اوضاع فیزیکی کشتی فرنگی ایران پیش از المپیک چه آمار و تحلیلی در دست بود که همه آنها بدون یک استثنا مقابل حریفان بعضا درجه دوم کم آوردند و قافیه را باختند؟ مدیران پرمدعای کمیته المپیک و وزارت ورزش کجا بودند که از فدراسیون کشتی بابت شرایط آمادگی پرامیدترین تیم اعزامی به المپیک ، یک گزارش مکتوب و مستند بخواهند؟
از والیبال و تیراندازی با تپانچه و شمشیربازی و تیروکمان و حتی قایقرانی توقع طلا و یا حتی برنز نداشتیم اما یکی باید پیدا شود به مردم بگوید چرا پینگ پنگ بازان ما که در لندن سه مرحله بالا رفته بودند، در این دور عقبگرد داشتند و به جای رسیدن به حلقه هشت نفر برتر، پشت میز بازی نخست نرسیده حذف شدند؟
ماجرای بهداد سلیمی را همه دیدند و البته در جریان اوضاع وخیم پای مصدومش بودند و آن افتضاح هیات ژوری را هم به لطف اطلاع رسانی تمام و کمال رسانه ها لمس کردند اما حذف و ناکامی فرزان عاشورزاده، حمید سوریان ، مردانی ، نوروزی وحدادی را نمی توانند هضم کنند.
درخشش پدیده هایی نظیرمجتبی عابدینی در سابر ، حسن تفتیان در دوی 100 متر و حسن یزدانی در کشتی آزاد باعث نمی شود ناهماهنگی ها در تدارک ورزشکاران در راس وزارت ورزش را فراموش کنیم و البته غیبت دسته جمعی رفقای توریست در سالن تکواندو که به کیمیاعلیزاده افتخار ندادند که مسابقه تاریخی اش را از نزدیک نظاره کنند.
یقینا کار ورزش ایران در المپیک 2016 ریو برخلاف میل آقای وزیر و مدیران همراهش تمام نشده است، چرا که رسانه ها تمایل دارند این پرونده را باز نگه داشته و دلیل برآورد اشتباه وزیر ورزش کشورشان از توان کاروان اعزامی به المپیک را جویا شوند. این ناآگاهی ازکجا نشات گرفته و چرا تحلیل جناب دکتر پیش ازآغاز المپیک تا این اندازه با واقعیت تحریف شده خودش، فاصله دارد؟
ناکامی در این دوره المپیک نه تنها یک باخت فنی و ورزشی، که یک شکست استراتژیک و راهبردی در نحوه انتخاب طرز تفکر اداره ورزش است. رسانه های که برای دو- سه دهه حنجره شان را خراش دادند که دولت یکی از اهالی متخصص و به اصطلاح اینکاره ورزش را بر مصدر کار بگمارد، حالا با این دستاورد فاجعه بار، دیگر دستاویزی برای تکیه بر ضرورت بکارگیری متخصصین و مدیران درس خوانده علوم تربیت بدنی دردستگاه ورزش ندارند.
این لابد شکستی برای سیستم آموزشی ورزش ایران نیز هست که اساتید تراز اولش اینچنین از پیاده سازی اصول نخستین و بنیادی مدیریت ورزشی بر وزارتخانه اش عاجز مانده اند. سیستمی که در غوغای رفاقت بازی جای شایسته سالاری، مجالی برای لمس مهره های جدید و ایده های تازه نیافت و همچنان در هزارتوی روابط درون سازمانی و حلقه های مخوف هم استانی ها پیچ خورد.
حاصل ورزش ایران در سی و سومین دوره بازی های تابستانی فهرستی لاغر و کوتاهی است که در زیر می بینید.
مدال طلا: (سه مدال)
وزنه برداری:
کیانوش رستمی (دسته 85 کیلوگرم)
سهراب مرادی (دسته 94 کیلوگرم)
کشتی آزاد:
حسن یزدانی (دسته 74 کیلوگرم)
مدال نقره: (یک مدال)
کشتی آزاد:
کمیل قاسمی (دسته 125 کیلوگرم)
مدال برنز: (4 مدال)
تکواندو:
کیمیا علیزاده (دسته 57-کیلوگرم)
کشتی آزاد:
حسن رحیمی (دسته 57 کیلوگرم)
کشتی فرنگی:
سعید عبدولی (دسته 75 کیلوگرم)
قاسم رضایی (دسته 98 کیلوگرم)
غیر قابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۶
روسای فدراسیون ها هم سایر مسئولین فقط خدمت می کنند نباید انتظار داشت صندلی خدمت را رها کنند
مگر می ترسی که رک وروراست اسم تمام کسانی که باند بازی کرده اند را نمی یاری . نسبت به قبل ما ٤ مدال از دست داديم ولى انگليسا با وجودى كه قبلا ميزبان بودن ايندفعه دو برابر قبل مدال گرفتن پيشنهاد ميشه يا مثل انگليسا كه از محل بليط بخت ازمايى بودجه براى المپيك گذاشتن شماهم از محلى براى المپيك اينده از حالا سرمايه گذارى كنيد نه اينكه يكى تو خونش وزنه بردارى كنه يكى هم تو دهش كشتى تمين كنه ، سلام البته اضافه کنید .اگر ماجرای دوپینگ وزنه بردارن روس و لهستان پیش نیامده بود .همین 2مدال وزنه برداری هم در اما و اگر بود .ورزشی که سالهاست چشم به کشتی و وزنه برداری دارد .احتیاج به وزیر و اینهمه مشاور و معاون و هزینه میلیاردی ندارد. آقای روحانی با این وزیرش به دنبال شغل دیگری بگردند وزیر ورزش در مصاحبه اخیر خود حد و سقف انتظارات ورزش ایران را در المپیک ریو بیش از دو سه مدال ارزیابی نکرد ..!!؟آقای وزیر آیا وقت اصلاحات به معنای نرسیده ..؟؟
نگاهی به عملکرد برخی از فدراسیون ها و حضور روسای ما قبل تاریخ آن ، چگونگی برنامه ریزی وزارت ورزش دلیل نتایج بسیار ضعیف کاروان ورزش ایران در ریو می باشد وزیر ورزش می بایست مشکلات و عدم کسب نتیجه را در درون خانواده ورزش ایران جستجو کند نیز برخی از دست اندر کاران ورزش بنا به توصیه و سفارش همچنان در مسئولیت خود باقی مانده اند که بدو حضور خود تا کنون ثمری برای آن رشته نداشته اند و فقط برای خود از جایگاه ورزش تریبون تبلیغاتی ساخته اند