افغانستان به دنبال حذف ایران از معادله ثبت میراث «مولانا»
موضع‌گیری رئیس جمهور این کشور از دیگران تندتر بوده، چون کوشیده اساساً ایران را از این معادله حذف کند و ثبت آثار مولانا را به عنوان اقدام مشترک افغانستان و ترکیه -زادگاه و آرامگاه- در نظر بگیرند، حال آنکه اساساً حذف ایران از این قاعده از منطق به دور است و در این ارتباط، چند نکته اساسی قابلیت تذکر به محمداشرف غنی را دارد.
اظهارات تأمل برانگیز رئیس جمهور ترکیه درباره ثبت «مثنوی معنوی» و سایر آثار مولانا جلال الدین به عنوان میراث مشترک ترکیه و افغانستان در شرایطی مطرح شده که به نظر می‌رسد، این تعابیر بیش از آنکه برآمده از منطق باشد، یک واکنش شتاب‌زده به تصمیم برخی مسئولان ایرانی است که در ایران نیز نقد شد و منطق ایجاب میکند، همه کشورهای فارسی‌زبان در ثبت میراث مولوی دخیل باشند.
به گزارش «تابناک»؛ محمداشرف غنی، رئیس جمهور افغانستان در دیداری که روز پیشین ـ پنجشنبه 27 خرداد ـ با مولودچاووش اوغلو، وزیر خارجه ترکیه در کاخ ریاست جمهوری افغانستان داشت، گفت: مولانا جلال الدین محمد بلخی افتخار مشترک دو کشور است و ما آماده هستیم که مثنوی معنوی و سایر آثار مولانا را به عنوان میراث مشترک افغانستان و ترکیه در سطح بین‌المللی به ثبت برسانیم.
اظهارات رئیس جمهور افغانستان را می‌توان در کنار گفته‌های سایر مسئولان این کشور قرار داد؛ از جمله اظهارات وزیر امورخارجه افغانستان در دیدار با همتای ترکیه‌ای‌اش که درباره ثبت مشترک میان ایران و ترکیه، خواستار ارایه توضیحاتی از سوی ترکیه شد؛ اما مولود چاووش اوغلو، وزیر امورخارجه ترکیه از این موضوع اظهار بی‌‌اطلاعی نموده و به مسئولین دستور داده بود تا موضوع را پیگیری کرده و ملاحظه افغانستان به عنوان زادگاه مولانا جلال‌الدین محمد بلخی را در این زمینه در نظر بگیرند.
پیش از این دو موضع‌گیری نیز، نصیر احمد اندیشه سرپرست و معاون اداری و مالی وزارت امور خارجه افغانستان در دیدار با پتریشیا مک فلپس نماینده یونسکو در افغانستان با ابراز نگرانی از توافق ایران و ترکیه، گفته بود: هرگاه قرار باشد این اثر شناخته شده ادبی و شاهکار عرفانی مولوی، ثبت میراث جهانی سازمان یونسکو شود، واقعیت تاریخی زادگاه خداوندگار بلخ نباید نادیده گرفته شده و پیوند مولانای بزرگ با افغانستان فراموش شود.
البته در میان، اظهارات مسئولان افغانستان، موضع‌گیری رئیس جمهور این کشور از دیگران تندتر بوده، چون کوشیده اساساً ایران را از این معادله حذف کند و ثبت آثار مولانا را به عنوان اقدام مشترک افغانستان و ترکیه -زادگاه و آرامگاه- در نظر بگیرند، حال آنکه اساساً حذف ایران از این قاعده از منطق به دور است و در این ارتباط، چند نکته اساسی قابلیت تذکر به محمداشرف غنی را دارد.
نخست اینکه، اساساً افغانستان کوچک‌ترین توجهی به مولانا و میراث مولوی نداشته و اگر حال که ایران به دنبال ثبت میراث این شاعر پارسی زبان افتاده، افغانستان به دنبال حضور در این قاعده است. در مقابل لااقل ترکیه مجموعه‌ای در خور برای مولانا حفظ کرده و بهره برداری فرهنگی و حتی اقتصادی قابل توجهی از مولانا میکند. با این حال اینکه افغانستان تاکنون نمی‌دانسته چنین میراثی داشته، دلیلی نمی‌شود که در این ثبت حضور نداشته باشد، اما نمی‌تواند به دنبال حذف ایران به عنوان بستر فرهنگی زندگی و اشعار مولانا در قاعده ثبت باشد. حتی تاجیکستان به عنوان یک کشور دارای ریشه فارسی نیز حق دارد، در این ثبت مشارکت کند.
دوم آنکه، زبان قالب در آثار مولوی فارسی مرسوم در ایران است و نه پشتو یا دری و در واقع نه مردمان ترکیه و نه بسیاری از مردمان افغانستان اساساً توان خواندن و درک مفاهیم ظاهری مثنوی معنوی را ندارند اما با توجه به آنکه ادبیات عرفانی و پیچیده این شاعر بزرگ مشابه ادبیات مرسوم فارسی ایران است، اکثر مردم ایران توان خواندن این اشعار و درک کلی مفاهیم این اشعار را دارند؛ بنابراین، کوچک ترین تلاش برای حذف ایران از پروسه ثبت «مثنوی معنوی» و سایر آثار مولوی شبیه به یک شوخی است.
و در پایان اینکه، حقیقت این است که افغانستان در گذشته نه چندان دور، بخشی از ایران بود و اگر لوله توپ انگلیس به سمت ایران نشانه گرفته نشده بود و شاهان ایرانی اندکی کفایت داشتند، افغانستان از ایران تجزیه نمی شد و رئیس جمهور محترم افغانستان، اکنون یکی از شهروندان ایرانی محسوب میشود؛ بنابراین، اظهاراتی که نشان از تلاقی با ایران به عنوان قلب «ایران بزرگ» دارد، به خصوص در حوزه فرهنگی، چندان منطبق با واقعیات موجود نیست.
در چنین بستری انتظار می‌رود، مسئولان فرهنگی ایران، افغانستان، تاجیکستان و ترکیه در نشست مشترکی به توافق لازم برای ثبت آثار مولوی در یونسکو بپردازند و میراثی را که بخشی از آن در این کشورها ریشه دارد و تأثیرات جهانی داشته، منجر به ایجاد اختلافات در این کشورها نشود؛ رویکردی که انتظار می‌رود مسئولان ارشد افغانستان نیز در آن مشارکت داشته باشند.
به گزارش «تابناک»؛ محمداشرف غنی، رئیس جمهور افغانستان در دیداری که روز پیشین ـ پنجشنبه 27 خرداد ـ با مولودچاووش اوغلو، وزیر خارجه ترکیه در کاخ ریاست جمهوری افغانستان داشت، گفت: مولانا جلال الدین محمد بلخی افتخار مشترک دو کشور است و ما آماده هستیم که مثنوی معنوی و سایر آثار مولانا را به عنوان میراث مشترک افغانستان و ترکیه در سطح بین‌المللی به ثبت برسانیم.
اظهارات رئیس جمهور افغانستان را می‌توان در کنار گفته‌های سایر مسئولان این کشور قرار داد؛ از جمله اظهارات وزیر امورخارجه افغانستان در دیدار با همتای ترکیه‌ای‌اش که درباره ثبت مشترک میان ایران و ترکیه، خواستار ارایه توضیحاتی از سوی ترکیه شد؛ اما مولود چاووش اوغلو، وزیر امورخارجه ترکیه از این موضوع اظهار بی‌‌اطلاعی نموده و به مسئولین دستور داده بود تا موضوع را پیگیری کرده و ملاحظه افغانستان به عنوان زادگاه مولانا جلال‌الدین محمد بلخی را در این زمینه در نظر بگیرند.
پیش از این دو موضع‌گیری نیز، نصیر احمد اندیشه سرپرست و معاون اداری و مالی وزارت امور خارجه افغانستان در دیدار با پتریشیا مک فلپس نماینده یونسکو در افغانستان با ابراز نگرانی از توافق ایران و ترکیه، گفته بود: هرگاه قرار باشد این اثر شناخته شده ادبی و شاهکار عرفانی مولوی، ثبت میراث جهانی سازمان یونسکو شود، واقعیت تاریخی زادگاه خداوندگار بلخ نباید نادیده گرفته شده و پیوند مولانای بزرگ با افغانستان فراموش شود.
البته در میان، اظهارات مسئولان افغانستان، موضع‌گیری رئیس جمهور این کشور از دیگران تندتر بوده، چون کوشیده اساساً ایران را از این معادله حذف کند و ثبت آثار مولانا را به عنوان اقدام مشترک افغانستان و ترکیه -زادگاه و آرامگاه- در نظر بگیرند، حال آنکه اساساً حذف ایران از این قاعده از منطق به دور است و در این ارتباط، چند نکته اساسی قابلیت تذکر به محمداشرف غنی را دارد.
نخست اینکه، اساساً افغانستان کوچک‌ترین توجهی به مولانا و میراث مولوی نداشته و اگر حال که ایران به دنبال ثبت میراث این شاعر پارسی زبان افتاده، افغانستان به دنبال حضور در این قاعده است. در مقابل لااقل ترکیه مجموعه‌ای در خور برای مولانا حفظ کرده و بهره برداری فرهنگی و حتی اقتصادی قابل توجهی از مولانا میکند. با این حال اینکه افغانستان تاکنون نمی‌دانسته چنین میراثی داشته، دلیلی نمی‌شود که در این ثبت حضور نداشته باشد، اما نمی‌تواند به دنبال حذف ایران به عنوان بستر فرهنگی زندگی و اشعار مولانا در قاعده ثبت باشد. حتی تاجیکستان به عنوان یک کشور دارای ریشه فارسی نیز حق دارد، در این ثبت مشارکت کند.
دوم آنکه، زبان قالب در آثار مولوی فارسی مرسوم در ایران است و نه پشتو یا دری و در واقع نه مردمان ترکیه و نه بسیاری از مردمان افغانستان اساساً توان خواندن و درک مفاهیم ظاهری مثنوی معنوی را ندارند اما با توجه به آنکه ادبیات عرفانی و پیچیده این شاعر بزرگ مشابه ادبیات مرسوم فارسی ایران است، اکثر مردم ایران توان خواندن این اشعار و درک کلی مفاهیم این اشعار را دارند؛ بنابراین، کوچک ترین تلاش برای حذف ایران از پروسه ثبت «مثنوی معنوی» و سایر آثار مولوی شبیه به یک شوخی است.
و در پایان اینکه، حقیقت این است که افغانستان در گذشته نه چندان دور، بخشی از ایران بود و اگر لوله توپ انگلیس به سمت ایران نشانه گرفته نشده بود و شاهان ایرانی اندکی کفایت داشتند، افغانستان از ایران تجزیه نمی شد و رئیس جمهور محترم افغانستان، اکنون یکی از شهروندان ایرانی محسوب میشود؛ بنابراین، اظهاراتی که نشان از تلاقی با ایران به عنوان قلب «ایران بزرگ» دارد، به خصوص در حوزه فرهنگی، چندان منطبق با واقعیات موجود نیست.
در چنین بستری انتظار می‌رود، مسئولان فرهنگی ایران، افغانستان، تاجیکستان و ترکیه در نشست مشترکی به توافق لازم برای ثبت آثار مولوی در یونسکو بپردازند و میراثی را که بخشی از آن در این کشورها ریشه دارد و تأثیرات جهانی داشته، منجر به ایجاد اختلافات در این کشورها نشود؛ رویکردی که انتظار می‌رود مسئولان ارشد افغانستان نیز در آن مشارکت داشته باشند.
غیر قابل انتشار: ۱۰
در انتظار بررسی: ۱۵۳
انتشار یافته: ۷۰
مولانا میراث فرهنگی ایران است.آن زمان ترکیه و افغانستان وجود خارجی نداشتند.مولانا در چهارچوب مرزهای کنونی ایران نیز زندگی کرده است پاسخ ها
ناشناس
| 
| ۱۵:۱۸ - ۱۳۹۵/۰۳/۲۸
اینم نتیجه دیپلماسی انفعالیافغانستانم برامون شاخ شد
ناشناس
| 
| ۱۷:۵۶ - ۱۳۹۵/۰۳/۲۸
با انصاف باشید. چرا باید مولانا که می تونه عامل اتحاد این سه کشور بشه دارید تبدیل به عامل تفرقه می کنید. مولانا مولانا است چون از هر سه فرهنگ بهره برده: تو افغانستان در یک خانواده عالم به دنیا امده و از عمل پدر بهره برده. به ایران امده از محضر دانشمندان ایرانی مثل عطار استفاده کرده و در طی مسیرش به ترکیه فرهنگ ناب ایران را با فرهنگ و تمدن ان زمان ترکیه امیخته تا به یک چهره جهانی تبدیل بشه. در افکارش هم دنبال وحدت بود به جای کثرت. نباید با این تفرقه افکنی به مولانا دهن کجی کرد. محمد
| | ۱۷:۵۹ - ۱۳۹۵/۰۳/۲۸
مولوی میراث پارسیان است. آن زمان هم ترکیه بود و هم افغانستان اما پارسی بودند و از پارسیان. جالب است که نتیجه دعوای ما این است که مولوی را رومی!! می خوانند. اخیرا هم دنبال این هستند همجنسگرایش معرفی کنند و برایش فیلم بسازند.این دعوا نقشه جدیدی است که برایمان دیده اند. هر جنگی قبلش از تضاد فرهنگی مردمانش شروع می شود. خواهشا دامن نزنید. ثبت شود یا نشود مهم نیست مولوی شاعری پارسی گوی بوده و میراث پارسیان است.
تابناک عزیز، لطفا هشدار دهید که به چه ورطه ای در حال افتادن هستیم. ایجاد تضاد فرهنگی با همسایگان شرقی نیت جدید دشمنان ماست.
ناشناس
| | ۲۳:۴۸ - ۱۳۹۵/۰۳/۲۸
اینایی که منفی دادن دوس دارم بدونم تفکراتشون چیه! فک کنم افغانی باشن بیشتر یا ایها ... اشرف غنی زی.ایران وسعتی داشته بیشتر از شوروی .افغانستان ترکیه عراق قلمرو وخاک ایران بود.زبان فارسی و واژه های فارسی در ترکیه حاکی ازان است وعیدنوروز ووووو.. عججبببببببببب...فکرشو بکن آثار مولانا: اقدام مشترک افغانستان و ترکیه ..بعد اکثر آثار مولانا به چه زبانیه؟!فارسی مرسوم ایرانی .. مگه دااریم مگه میشه؟! ایران مثال ظرف شیرینی بزرگی که هر ... ای ادعای مالکیت بر بخشی از آن دارد...
هر سه کشور با همدیگر باید آن را ثبت کنند و این اتفاق هم خواهد افتاد. افتخارش نیز برای حوزۀ تمدن ایرانی خواهد بود. ایران سعی کرده که افغانستان رو نادیده بگیره. بعضی وقت ها به مردم اون زمان حسودیم میشه که براشون هیچ مرزی جغرافیایی معنا نداشت، نه دعوا میکردند سرش، نه خودشون رو محدود میکردند به اون. عدو سبب شود خیر اگر خدا خواهد.بهترین شرایط برای مسولان بدست آمده تا با کفایت و قدرت (ایران بزرگ) را به ثبت رسانند. ایران زمین و تاریخ ایران باستان متعلق به تمامی انسان هاست، همانگونه که فیلسوف بزرگ ، هگل گفته است. زادگاه تمدن سرزمین ایران است.
پاسخ ها
ناشناس
| | ۲۰:۳۶ - ۱۳۹۵/۰۳/۲۸
کفایت و قدرت !!! ای بابا مولانا متعلق به همه مردم جهان هست... ولی خوب با زبان ایرانی با همه صحبت کرده... بیارن به زبان اصلی فارسی بخونه رییس جمهورهای سه کشور... هر کی بهتر خوند واسه اون .... مهم نیست مولانا ماله کجاست و به چه زبانی سخن میگفت و شعر هایش با چه زبانی بود مولانا ماله تمام جوامع بشری می باشد. همانطور که شکسپیر و کنفیسیوس ماله جامعه ما هم هست چون ما بشریم. بخدا جای تاسف است هر سایت خبری میرم یکی غالب را نوشته قالب. یکی قالب را می نویسه غالب.غالب: عمده، چیره، مسلط و ...
قالب: چارچوب
پاسخ ها
ناشناس
| | ۱۵:۰۵ - ۱۳۹۵/۰۳/۲۸
دانشمند در این متن که به «قالب شعر مثنوی» اشاره شده، قالب درسته و تابناک درست استفاده کرده. قالب به معنای پیکره هم معنا میده و اینجا یعنی پیکره شعر مولوی. افتاد؟ ایرانی
| | ۱۶:۵۷ - ۱۳۹۵/۰۳/۲۸
آقای ناشناس واسخ دهنده که به تمسخر می گی آقای دانشمند ... در متن خبر "دوم آنکه، زبان قالب در آثار مولوی فارسی مرسوم در ایران است" در اینجا قالب غلط است باید از غالب استفاده شود. خودت ضعف داری دیگران را مورد تمسخر و توهین قرار نده. با این اوضاع برای مولوی و زبان فارسی هم نگرانیم ما. ناشناس
| | ۱۸:۲۵ - ۱۳۹۵/۰۳/۲۸
دو دوست عزیز، هر دوتون درست می گین... بستگی داره جمله تابناک رو چجوری بخونین... زبان چیره در آثار مولانا یا زبان چارچوب در آثار مولانا ناشناس
| 
| ۱۹:۳۰ - ۱۳۹۵/۰۳/۲۸
ایراد شما وارد نیست و هر دو معنی قابل قبول اند.این که شما معنی دیگر را نمی‌توانید متصور باشید از ضعف شما است. به جای طرح زادگاه _آرامگاه بنظر من طرح زادگاه_گذرگاه_آرمگاه مطرح شود حتی وسیع تر اثرگاه _خانقاه_شامگاه_پرتگاه_........... پیوندهای مشترک ایران و افغانستان جای انکار ندارد، امّا نویسنده ی محترم این نوشته نکاتی را در نظر بگیرد:1. همانگونه که افغانستان زمانی جزء ایران به حساب می آمد، ایران نیز زمانی جزء افغانستان کنونی بود. یادمان نرود که غزنویان پایختش غزنین بود و تیموریان هرات و سامانیان بلخ.
2. اینکه فرموده اید زبان مثنوی فارسی ایرانی است نه دری قدری به دانش زبان شناسی شما شک می کنم. یک مثال بسیار زنده این شعر مولانا را یکی از فلاسفه مطرح ایران که مشتری همیشگی شبکه چهار است به گونه ای معنا کرد که من تعجب کردم. فکر می کنم برای حضرتعالی نیز نا آشنا باشد: بیگاه شد، بیگاه شد. خورشید اندر چاه شد خیزید ای خوش طالعان وقت طلوع ماه شد. این فیلسوف مطرح واژه "بیگاه" را اینگونه معنا کرد: گاه پسوند زمان است و "بی" منفی ساز. بنابراین بیگاه یعنی لا زمان و فراتر از زمان. در حالی که شما به یک افغانی معمولی بگویید روز بیگاه شد. به شما خواهد گفت یعنی شب شد. غروب شد.
3. اینکه فرموده اید رئیس جمهور افغانستان ایران را حذف کرده است باید عرض کنم که کار ایشان مورد تأیید نیست، اما به خاطر داشته باشید که این نقار و انکار اول بار از سوی برادران ایرانی ما مطرح گردید. آنچه اشرف غنی کرد ردّ فعلی بیش نیست.
4. مولانا نه ایرانی است و نه افغانی و نه ترک، مولانا جهانی است. نقار بر سر مرده ریگی که دیگر در آن سهمی نداریم چه سودی دارد. برادر جان این مزرعه به شوره زار بدل شده است و دیگر توان باز تولید مولانا را ندارد. بر سر چی نزاع می کنیم؟
پاسخ ها
ناشناس
| | ۱۵:۱۶ - ۱۳۹۵/۰۳/۲۸
1- در زمان غزنویان، تیموریان و سامانیان بخش وسیعی از ایران در اختیار این حکومت ها نبود و عمدتاً شرق ایران به انضمام افغانستان و بخش هایی از پاکستان امروز در کنترل شان بود. بنابراین اینکه ایران رو جزئی از افغانستان بخونید، خنده داره. هیچ وقتی در تاریخ نمی گویند «افغانستان بزرگ» یا «افغانستان شهر» اما Greater Iran یا ایران بزرگ که ایرانشهر هم خوانده می شود، یک ترم تاریخی مشهور است. اگر انگلیس بی شرف نبود، افغانستان از ایران در 150 سال پیش تجزبه نمیشد و الان من و شما هموطن بودیم. البته ایرانی ها از اینکه افغانستان دوباره به ایران الحاق شود و وضعیت ناامنی و اقتصاد و... درست شود، استقبال میکنند.
2- اینکه برخی کلمات مولوی ریشه در زبان دری و پشتو دارد که اصلاً عجیب نیست. در اشعار مولوی به کرات تعابیر عربی استفاده شده. این یعنی مولوی عرب بوده؟ قالب شعر مولوی فارسیِ امروزی ایران است اما او حتی از زبان رومی آن دوران نیز تاثیر گرفته که در شعرش مشهود است. بنابراین مغلطه کار خوبی نیست و باید توجه کرد عمده شعر مولوی به زبان فارسی امروز قابل فهم است، نه دری یا پشتو.
3- ایران انکار نکرد. یک مسئول انکار کرد که افکارعمومی ایران هم به شدت موضع گرفت و گفت باید افغانستان و حتی تاجیسکتان هم شریک شود. همین تابناک من چند تا مطلب در حمایت از افغانستان به عنوان سهیم در این پروژه و عدم لزوم حضور ترکیه دیدم. بنابراین تعبیر کلی ایران اشتباه است، کما اینکه رفتار پرخاش جویانه رئیس جمهور شما اشتباه است.
4- مولانا ایرانی است اما از زادگاهش در بلخ، از محل بخشی از زندگی اش در قونیه ترکیه و از همه آنچه در عالم دیده -از جمله مهم ترین آنها یعنی شمس تبریزی- تاثیر پذیرفته. بنابراین میراثِ مولانا برای همه جهانیان است
ناشناس
| 
| ۱۶:۰۸ - ۱۳۹۵/۰۳/۲۸
هم زبان گرامی.بدون اینکه منکر تاریخ و پیشینه هیچ مردمی بشوم باید به عرض برسانم که ایران هیچ وقت جزو افغانستان نبوده.چون که تا سال ۱۲۹۸(استقلال افغانستان) و پیش از آن در جریان ،، بازی بزرگ،، که بین انگیلیس و روسیه صورت گرفت کشوری با نام افغانستان وجود نداشت.و در هیچ جای از تاریخ(بجز مقالاتی که در خود افغانستان چاب شده ) شما چیزی به نام کشوری به نام خراسان یا آریانا و امثالهم پیدا نمی‌کنید!لطفا جهت اطلاع بیشتر به صحبتهای .دکتر مجیب الرحمن رحیمی و دکتر لعل زاده که هر دو هموطن شما میباشند و دیگر منابع معتبر توجه فرمائید.
ناشناس
| | ۱۶:۱۲ - ۱۳۹۵/۰۳/۲۸
ممنون که پاسخ دادید وگرنه کم کم منکر ابران هم میشن!!! ناشناس
| 
| ۱۷:۲۰ - ۱۳۹۵/۰۳/۲۸
اون بیگاه شد رو توی مرکز ایران هم بپرسید میدونند به معنی شب شد هست.اما مولوی میراث مشترک پارسی زبانان چه افغانستان چه ایران چه تاجیکستان.
ترک ها این وسط حقی ندارند.
مهدی
| | ۱۸:۱۰ - ۱۳۹۵/۰۳/۲۸
با سلام خدمت شما برادر گرامرمطلب شما را بطور کامل خوندم در مورد پیوندهای مشترک بین دو کشور هیچ شکی نیست اما دوست عزیز بخش های بعدی مطلب شما از نظر منطقی قابل پذیرش نیست.
اینکه شما می گید " ا1. همانگونه که افغانستان زمانی جزء ایران به حساب می آمد، ایران نیز زمانی جزء افغانستان کنونی بود. یادمان نرود که غزنویان پایختش غزنین بود و تیموریان هرات و سامانیان بلخ " شما چجوری اسندلال کردید و به این نتیجه رسیدید میشه بفرمایید کابل جزیی از افغانستان یا افغانستان جزیی از کابل! مگه میشه کل زیر مجموعه جزء بشه. افغانستان فعلی جزئی از قلمرو ایران بزرگ بوده و جدا از ایران نبوده و مطمینا مردمان آن دیر هم خودشون جدا از سرزمین ایران نمی دونستند.
اما در مورد حضرت مولانا و اینکه کجا زاده شده و در کجا زندگی کرده و بدرود حیات گفته اصلا اهمیتی نداره.
دوست عزیز من نمی دونم شما زاده کدوم شهر افغانستان هستید ما فرض را بر ایا می گیرم که اهل کابل هستید و از قضای روزگار شما شاعر، نویسنده بزرگی هستید یا در آینده خواهید شد . اگه روزی روزگاری در سالها بعد از مرگ شما کابل از افغانستان جدا و یک کشور مستقل شد ایا باید ایندگان شما را افغانستانی بحساب بیارن یا کابلی؟ پر واضح که شما الان خودتون افغانستانی و از کشور و سرزمین افغانستان می دونید و در یکی از شهرهای کشورتون زندگی می کنید و تمامی آثار خودتون در قالب زبان و فرهنگ افغانستان نوشته اید و نه شهر کابل.
در مورد حضرت مولانا هم قضیه همین. زادگاه ایشون ایران زمین بوده اما در جایی دیگه زندگی کرده اگه می خواست می توانست تمام اثار خودش به زبان ترکی بنویسد اما این کار نکرد. چیزی که مهم همین. حضرت مولانا هرگز اصل خودش فراموش نکرد و بر همین اصل و فرهنگ هم باقی ماند. حالا اینکه قبرش کجاست چه اهمیتی داره.
الان شما یک افغانستانی هستید و من یک ایرانی زاده بوشهر و تا روزی هم که زنده ام خودم ایرانی میدونم حالا اگه روزی روزگاری بوشهر از ایران جدا شد هیچکس نمی تونه بگه من ایرانی نیستم و نبودم یا شما افغانستانی نیستید چون من تا وقتی بودم ایرانی بودم
مرزهای جغرافیایی نمی تونه ملیت تغییر بده. اگه مولوی غیر از این فکر می کرد الان مثنوی معنوی و غزلیات شمس به زبان ترکی بود.
ناشناس
| | ۱۹:۳۷ - ۱۳۹۵/۰۳/۲۸
دوست نادیده من سلام، سلام؛ با قسمت دوم وسوم کامنت شما بسیار موافقم. اول در قسمت اول توضبحی لازم است تا بدهم. افغانستان دربا این اسم از زمان ناصرالدین شاه قاجار بوجود آمد ناشناس
| | ۲۰:۴۹ - ۱۳۹۵/۰۳/۲۸
دوست نادیده من سلام، سلام؛ با قسمت دو وسه کامنت شما سخت موافقم. اما در مورد بخش یک آن توضیحاتی را لازم میدانم که عرض کنم. در زمان سامانیان، غزنویان و تیموریان نه مملکتی به نام افغانستان وجود داشت نه هیچیک از این خاندانها داعیه حکومت بر کشوری غیر از ایران را داشته اند. به همین دلیل فردوسی بزرگ شاهنامه را نخست تقدیم سلطان محمود نمود. اما سامانیان خود را از تباربهرام چوبینه و میراثدار ساسانیان می دانستند. البته تیموریان که از ترکان آسیای میانه و فرارود بودند بازهم خود را مفتخر به میراثداری امپراطوری پارس می دانستند و داعیه هیچ حکومتی نداشتند الا مملکت فارس. اصولا روند جدایی افغاستان از ایران از اواخر دوره صفوی شروع شد وبعد از مرگ نادرشاه سرعت گرفت. اما تا زمان دخالت انگلستان در قضیه محاصره هرات در عهد ناصرالدین شاه اساسا مملکتی با نام افغانستان شناخته شده نبود. افغانستان! مادرت یادت نره! بخشی از خاک ایرانی!... پاسخ ها
ناشناس
| | ۱۶:۴۶ - ۱۳۹۵/۰۳/۲۸
صدتا منفی هم بدین افغانستان جزو سرزمین ایران بود و جزو امپراتوری پارس بودید ناشناس
| | ۱۸:۱۷ - ۱۳۹۵/۰۳/۲۸
خوب این یعنی چی! منظورتون اینه که افغانستان بده! ایا مثلا تهران جزء ایران بوده یا شیراز جز ایران بوده باعث کثر شان این شهرهاست. به نظرم باید این پیشینه تاریخی باعث پیوند این ملتها بشه نه دعوا ایران در سازمانهای جهانی ضعیف شده است . ضروری است . دراین مورد تجدید نظر اساسی شود هرکه زشتتر نازش بیشتر.......واقعا که دنیا عوض شده..... یونسکو سازمان میران ث فرهنگی است نه جغرافیایی. از سوئی در جهان فرهنگ، فرهنگی تحت عنوان پارسی و ایرانی کاملا شناخته شده بوده و دارای رسمیت است، این در حالی است که در تاریخ فرهنگ و تمدن چیزی تحت عنوان مکتب افغان یا ترکیه وجود خارجی ندارد.از این رو، جدای از زبان، از نظر فرهنگی مولانا کاملا متعلق به قلمرو فرهنگ . تمدن شناخته شده، مستند و دارای هویت پارسی - ایرانی است.
ببخشيد اساسا كار ايران براي اشتراك ميراث فرهنگي كشور با كشورهاي ديگر اشتباه بوده مگرميشود چيزي كه متعلق به ماست به اشتراك بگذاريم شش جهت است این وطن قبله در او یکی مجوبی وطنی است قبله گه در عدم آشیانه کن
والا مولانا این چیزا براش مهم نیست که ما سرش دعوا می کنیم به جاش آثارش رو بخونیم که این موهبت نصیبمون شده که این آثار به فارسی هست
مولوی فکر کنم آلمانی بود. پاسخ ها
ناشناس
| | ۱۸:۲۸ - ۱۳۹۵/۰۳/۲۸
مولوی در قونیه که تحت حکومت روم بود زندگی کرده. و شعر یونانی هم داره یعنی با افکار دانشمندان اروپا و المان اشنا بوده. به خاطر همین اشعارش جهانی شده. یعنی اون موقعه هم مهاجرت به اروپا باب بوده. یعنی الان که من هم مثل مولانا مهاجرت کردم زور بزنم می تونم یه مولانای دیگه بشم!؟:) اول درود فراوان بر تمام آنهائیکه خدای واحد را ستوده و نوروز را جشن می گیرند. سفیر محترم افعانستان در دانشگاه تهران به درستی فرمودند: "یقینا فرهنگ ایران بر قونیه زمان مولانا کاملا حکفرما بود و ساکنان آنجا نیز به زبان فارسی تکلم می کردند. در غیر این صورت چگونه ممکن بود که مولانا این همه اشعار عرفانی - ایرانی را در جائی بگوید که فرهنگ ایرانی نباشد و به زبان فارسی تکلم نکنند".
با این وصف، ملتهایی که فرهنگ واحد، زبان واحد، و آداب و رسوم مشترک دارند، باید در صدد حذف مرزهای جغرافیایی ساختگی بر آیند و گام اول این اقدام نیز وحدت در ثبت جهانی مواریث فرهنگی مشترک است.
این اقای زی به زبان پشتو حرف میزنه و از قوم پشتون هست و مولانا یک مصراع هم به زبان پشتو نداره ما هنوز هم از واژه استان برای نامیدن نقاط مختلف ایران استفاده میکنیم، استان تهران، استان خراسان و...افغانستان یعنی استان افغان، تاجیکستان یعنی استان تاجیک و به همین ترتیب.
تمام این کشورهای نوظهور زمانی جز خاک ایران بودن، پس اصلا صلاحیت صحبت در مورد تاریخ و مشاهیر ایران رو ندارند چون اون زمان وجود خارجی نداشتن.
از نظر من کلا نباید این این ثبت ها انجام بشه، مولوی اشعر رو گفته که ما رو بهم نزدیک کنه و تشویقمون کنه که همبسنگی داشته باشیم، نه این که سرش دعوا کنیم.ولی به هر حال افغانستانی ها عزیز یادشون نره اگه شاه های احمق و بی شعور قاجار نبودن الان اونا با هم وطن بودن.
این کار نتیجه زیاد تحویل گرفتن اردوغان هست اردوغان کینه بزرگی از ایران در دل دارد هم به جهت مذهبی و هم تاریخی پر بیراه نیست دوست من، بلاخره بلخ جزیی از افغانستان هست، ولی زیاد به آذربایجان لطف داشتین آه اونا با افغانستان گرفت شمارو هه هه ! این که چیزی نیست ! نیش اصلی کشور دوست و برادر را هنوز نچشیده اید . فردا میدان آزادی و تخت جمشیدو حکیم فردوسی و شاهنامه رو هم به نام خودشون میزنن.حالا ما خودمونو بزنیم به بیخیالی.صدامون ک به گوش هیچ کس نمیرسه.تابناک هم نظرامونو سانسور میکنه پاسخ ها
ناشناس
| | ۱۷:۳۴ - ۱۳۹۵/۰۳/۲۸
الحمدلله این ترک ها از فردوسی چندان دل حوشی ندارند. واقعا به تابناک افتخار می کنم... داشتم کامنت های دوستان در فیسبوک رو با اینجا مقایسه می کردم... یا تابناک گزینشی تایید می کنه یا واقعا سطح سواد و شعور کسانی که اینجا کامنت می ذارن خیلی بالاتره... تابناک واقعا از استدلالت لذت بردم... ایکاش زودتر این مطلب رو می ذاشتی... سلام دوستان عزیز مولانا میراث مشترک همه ما هست و زادگاهش در کشور من و مدتی از عمرش در ایران و ترکیه گذشته چرا که آن زمان مرزبندی‌های امروز نبوده
و حال حذف هر کدام جفا به یک ملت هست !و من احساس میکنم حذف زادگاه جفای بزرگتری هست !خوب میشود اگر این میراث به نام سه کشور ثبت شود
در ضمن اشکالی که وارد کردید مبنی بر زبان کمی دچار اشکال هست ، ترکی و پشتون را کنار بگذاریم ، دری و فارسی کاملا یکی هست و کمی تفاوت دارند ، و حتی دری به فارسی قدیمی که در متون شعر شاعران بزرگی چون مولانا به کار رفته بسیار نزدیکتر میباشد
با تشکر از سایت خوبتون
پاسخ ها
ناشناس
| | ۱۷:۳۳ - ۱۳۹۵/۰۳/۲۸
سلام دوست عزیز افغان.پیامتان نشان از دوستی دارد ولی نباید از نظر دور داشت که مولانا به عنوان یک ایرانی زاده شد نه چیز دیگر.
ناشناس
| 
| ۰۱:۳۳ - ۱۳۹۵/۰۳/۲۹
ولی بی ربطترین این سه کشور قطعا ترکیه است! هیس!مسولین خوابن کافی است مولی را از شمس تبریزی جدا کنید چه باقی می ماند؟جواب را خود مولی داده است
زاهد بودم ترانه گویم کردی
سرحلقه بزم و باده جویم کردی
سجاده نشین باوقاری بودم
بازیچه کودکان کویم کردی
دیوان شمس را کدام کشور به نام خود ثبت می کند؟
ای بسا هندو و ترک همزبانای بسا دو ترک چون بیگانگان
پس زبان همدلی خود دیگر است
همدلی از همزبانی برتر است
مولانا
مولوی میراث مشترک پارسی زبانان چه افغانستان چه ایران چه تاجیکستان. ترک ها این وسط حقی ندارند.
پاسخ ها
ناشناس
| | ۱۸:۵۳ - ۱۳۹۵/۰۳/۲۸
پس ترکهای ساکن ایران هم حقی ازش ندارند؟ شمس تبریزی را که ترک بوده چه میکنید این وسط؟؟ تابناک جون شما بهشون بگو؛؛؛
برای ثبت مولانا به عنوان میراث، مقتضی است به کتابهای مدرسه ای هر سه کشور نظر بیاندازند. ببیند در کدام کشور آثار مولوی بیشترین سهم را در کتب درسی دارد.
معلوم است : ایران
مولانا به اعتبار شمس تبریزی مولانا شد و باید حتما ایران یکی از کشورهای ثبت کننده باشد. پاسخ ها
ناشناس
| | ۱۸:۵۹ - ۱۳۹۵/۰۳/۲۸
میگن روزی شخصصی بر الاغش سوار بود در بین راه روباهی رو سوار میکند روباه کمی جلوتر میروند میگوید که الاغ خوبی داری و کمک کمک به نیمه راه میرسن روباه میگوید الاغ ما خوبه نه ؟ به انتها که میرسن روباه میگه که خوب رسیدیم میتونی پیاده شی من با الاغم به راهی دیگر میرویم . ایران یکی از کشورها باشه ؟ یعنی چی این حرف مولانا مال ایران وبه زبان پارسی که فردوسی حفظش کرد شعر گفته مولانا به عنوان یک ایرانی زاده شد. نه افغان و ترک. ولی به نظرم می توان با همکاری ایران، افغانستان، ترکیه و تاجیکستان آن را ثبت کرد.
پاسخ ها
ناشناس
| | ۱۸:۵۶ - ۱۳۹۵/۰۳/۲۸
یه دوتا کشور دیگه اضافه کن اتفاقا اتحادیه اروپا هم هستن !!! مگه من چی گفتم که چاپ نکردی؟ گفتم یاد نادر به خیر. من افغانم ولی متولد ایران و عاشق فرهنگ و تاریخ ایران، کاش دوباره افغانستان وایران پیوند یابند و بزرگ شوند. هواسمان به دشمنان و تفرقه انگیزان باشد.ترک ها در پی عثمانی گرایی اند اونوقت بین امپراتور پارسی تفرقه میندازند عجبا!! مولانا به نظر من متعلق به ایران و افغانستان است فقط من معتقدم باید اجازه بدیم نه تنها افغانها بلکه دوستان تاجیک پاتریک وقزاق هم به عنوان کشورهایی که دارای جمعیت فارسی زبان هستند در پروسه ثبت این شخصیت بزرگ مشارکت کنند چون در این کشورها بنا را بر حذف تمدن پارس از این کشورها گذاشته اند حتی در افغانستان نیز زبان پارسی دشمنانی دارد . کو بخارا کو سمرقند . هموطن ایرانی و همزبان افغانستانی ما باید در درجه اول به فکر حفظ زبان مشترک اجداديمان و تمدن آنها باشیم .ما مفتخریم که با همزبانان خود در دیگر کشورها دارای پيندهاي محکمی مثل مثنوی معنوی هستیم. البته مشارکت ترکها در این پروسه خود پاسخ محکمی به برخی نژاد پرستان است که انواع توهینها را نثار فرهنگ وزبان پارسی می کنند . برادر افغانی وتاجيک و هزار بیایید این فرصت رو به آغازی برای همگرایی تبدیل کنیم . چیزی که تمدن پارس برای احیا مجدد به آن نیازمند است . مخلص همه فارسی زبانها شاید این تشبیه زیاد خوش آیند افرادی نباشد ولی نزدیکترین تمثیلی بود که به ذهنم رسید. بسیاری از امامزادگان و نوادگان امامان در ایران موطن داشتند و فوت کردند و اکنون مقابرشان در ایران محل التجاء و تکریم ایرانیان است. اما ایرانیان هیچگاه ادعا نکرده اند که آنان ایرانی هستند. معلوم نیست ترکیه بر چه اساس مولانا را میراث آن کشور میداند. درحالیکه در عهد مولانا اساسا کشوری به نام ترکیه و یا حتی عثمانی وجود نداشت و زبان ترکی هم در قونیه رایج نبود. گویا خاندانی ایرانی و آدری( نه ترک) آل جلایردر آن خطه حاکم بودند. همش تقصیر مولاناس، یجا وای نساد که همش از این ور به اون ور میرفت. مولانا یک کلمه هم ترکی یا پشتو یا دری شعر نگفته نگاهش به دین هم اساسا یک نگاه ایرانی هست آقايان وخانم هاي محترم، دست إز نژاد پرستي پارسي بشوييد، چون تاريخ مصرف اين أمده سپري گرديده است.آنچه عقل جمعي جهاني حكم كند، بر نژادپرستي شما ها فائق خواهد آمد، صبور باشيد و تماشا فرماييد.