بن بست جوانگرایی و بازگشت به مربیان آرژانتینی
فرزاد کفیلی
حضور رائول لوزانو و خوآن سیچلو در تیم ملی والیبال ایران تقریبا قطعی شده است. این یعنی پایان سیاست جوان گرایی و استفاده از اسلوبودان کواچ در راس کادرفنی تیم ملی و بازگشت به مسیری که بهتر بود دو سال پیش طی می شد. مسیری که امروز بیشتر از دو سال قبل خرج بر می دارد.
با وجود آنکه فدراسیون والیبال اعلام کرده اسلوبودان کواچ همچنان با ایران به عنوان سرمربی تیم ملی قرارداد دارد، محمود افشاردوست دبیر فدراسیون والیبال و امیر خوش خبر سرپرست تیم ملی از ابتدای این هفته راهی لهستان شدند تا با رائول لوزانو آرژانتینی و آناستازی ایتالیایی مذاکره کنند. عکس هایی از دیدار با لوزوانو در اینستاگرام فدراسیون منتشر شده و خبر دیدار با وکیل آناستازی هم رسانه ای شده است.
در میان پروسه عجیب انتخاب کادر جدید تیم ملی والیبال، موضوعی کم کم در نهان ماجرا گم می شود. موضوعی که رییس فدراسیون به صراحت به آن اشاره کرده است. پیش از انتخاب سرمربی تیم ملی، از هفته ها پیش حضور خوآن سیچلو به عنوان مربی و دستیار اول در تیم نهایی شده و بعد از آن قرار است سرمربی تیم ملی انتخاب شود.
خوآن سیچلو آرژانتینی سه سال دستیار خولیو ولاسکو در تیم ملی بود و اکنون وقتی حضور او به عنوان مربی در تیم ملی قطعی است، پس سرمربی تیم ملی لوزانو آرژانتینی خواهد بود نه آناستازی ایتالیایی که تنها به فرستادن وکیلش برای مذاکره با نمایندگان ایران اکتفا می کند. از طرفی کمی عادی به نظر می رسد که نمایندگان فدراسیون برای پایین آوردن قیمت لوزانو ، آناستازی با آن فرهنگ متفاوت از ایران را به میان بکشند و اصرار کنند او گزینه اصلی ست.
اتفاق دیگر این روزها اظهار نظر امیر خوش خبر سرپرست تیم ملی والیبال درباره خواسته های لوزانوست. او گفته لوزانو و آناستازی هر دو درخواست یک دستیار و یک مربی بدنساز را دارند. این شاید شروع همان پروژه استقاده نکردن از مربیان ایرانی باشد. همان کاری که کواچ پیش گرفت و نتیجه اش هم در پایان معلوم بود.
لوزانو مربی جهان دیده ای است. مربی تیم های ملی لهستان، ایتالیا، اسپانیاو آرژانتین بوده. در مقابل سرمربی قبلی تیم ملی والیبال – کسی نمی داند کواچ را باید مربی قبلی نامید یا مربی کنونی - اولین تجربه ملی اش به عنوان مربی را در تیم ملی تجربه کرد و با استدلال مربی جوان و با انگیزه در ایران کارش را شروع کرد. اکنون آمدن لوزانو کنار کشیدن از این تئوری و بازگشت به مسیر استفاده از مربیان با تجربه را کلید می زند، آن هم بعد از از دست رفتن دو سالی که از نظر رنکینگ جایگاه ایران ارتقا یافت اما در واقع چیزهای بزرگی چون تاکتیک و نظم تیمی و مهمتر مدیریت قوی و هدفمند از تیم ملی رخت بربست.
تغییر کادر فنی و آمدن دوگانه ی لوزانو سیلچو گران خواهد بود. سیچلو به گواه اسناد کمیته ملی المپیک در زمانی که دستیار ولاسکو در تیم ملی بود 12 هزار دلار ماهانه دستمزد می گرفت و اکنون که سرمربی تیم ملی قطر است حتما درخواست بالاتری برای بازگشت به ایران دارد. حقول لوزانو هم پایین نخواهد بود و در واقع اکنون باید حقوق دو مربی را پرداخت کنیم و این علاوه بر فسخ قرارداد با کواچ و پرداخت هزینه های اوست. این ها همگی برای آن است که در آخرین شانس اردیبهشت سال بعد تیم ملی جواز حضور در المپیک را بدست آورد.
