نگاه شما: گروگانگیری سیدنی
بخش «نگاه شما» برای ارائه و معرفی «نگاه» مخاطبان «تابناک» به همه موضوعات است. هر مخاطب «تابناک» می‌تواند با مد نظر قرار دادن شرایط همکاری با این بخش، «نگاه» خود را ارسال کند تا در معرض دید و داوری دیگر مخاطبان قرار گیرد.
محمود صباغی: واقعه تلخ گروگانگیری در رستورانی واقع درمحلّه "مارتین پلیس" سیدنی در16 سپتامبرکه پس ازگذشت 17 ساعت با کشته شدن گروگانگیر و دو گروگان بیگناه و زخمی شدن 6 نفر دیگربپایان رسید ، گذشته از آنکه جامعه صلح طلب استرالیا را به غم و اندوه فرو برد، ملت بزرگ ایران را نیز از آنرو که پلیس هویت فرد گروگانگیر را "ایرانی تبار" اعلام کرد به بهت و حیرت واداشت. به شهادت اکثریت قریب به اتفاق استرالیائیها و برابر آمار و ارقام پلیس فدرال و پلیس ایالتی ، جامعه ایرانیان در آن کشور از محترم ترین ، فعال ترین و تحصیل کرده ترین جوامع در کشور چند فرهنگی استرالیا به حساب میآیند.به همین دلیل است که واقعه نادر فوق از سوی یک تکفیری ایرانی تبار(!؟) سخت ناباورانه و بعید بنظر میرسد.
برابر اعلام مراجع رسمی، فرد گروگانگیر قریب به 19 سال پیش با کلاهبرداری وتغییر مواضع دینی وانحراف از اصول مسلم "مذهب تشیع" مورد تعقیب دستگاههای مسئول ایران قرار گرفته که نامبرده با گریز از کشور، درخواست پناهندگی از کشور استرالیا مینماید که اداره مهاجرت آن کشورنیز به خیال خود با انگیزه های بشر دوستانه با سکونت این بیمار ضد اجتماعی موافقت مینماید. پس از محکومیت غیابی از طریق "اینترپل" درخواست استرداد میشود که ترتیب اثری داده نشد. نکته مهم ماجرا آنکه، دولت ایران در مورد خصوصیات اخلاقی،مذهبی و اجتماعی این فرد و لزوم توجه مضاعف در کنترلش بارها و بارها به سفارت استرالیا در تهران هشدار میدهد.
واکنش عمومی مردم استرالیا و جریحه دار شدن احساسات ملی و همدردی عمیق با قربانیان این واقعه و خانواده های آنان که بلافاصله پس از پایان ماجرا آغاز شده کاملآ قابل درک است و بدون شک ملت ایران نیز دراین خصوص با ملت استرالیا احساس همدردی مشترکی دارد.اما توجه به ریشه های شکل گیری این حادثه بنوبه خود حائز اهمیت ویژه ای است.این درست که ملت استرالیا اصولآ در جامعه ای آرام و بدور از چنین خشونتهایی زندگی میکنند واکنون همگان بدنبال پاسخ به "چرائی" این واقعه اند. تجزیه و تحلیل این ماجرا در فضایی آرام و بدور از احساسات متعصبانه پاسخ نسبتآ درستی بدست میدهد وهمگان را ازهدف قرار دادن نا درست و غیر منصفانه نوک پیکان حملات بسوی مقصران فرعی ماجرا برحذر میدارد.
قصد آن نداریم از منظر سیاست جهانی به این موضوع بنگریم. اما چه بخواهیم و چه نخواهیم ، استرالیا با پیوستن به ائتلاف جهانی واعزام نیروهای خود به خاور میانه، ناخواسته درگیر چنین واقعیاتی شده که پیامدهای مسلّم ومتقابلی در پی داشته است که این حادثه یکی از آنهاست. از سوی دیگر اگرچه آمار دقیقی از تعداد استرالیائیهایی که به خاورمیانه رفته و به نیروهای تکفیری پیوسته اند در دست نیست اما اینرا خوب میدانیم که کم نبودند نیروهای غربی که با صورت پوشیده و در برابر دوربینها ، اقدام به کشتن شهروندان بیگناه کرده اند. در یکی دیگر از این پیامدها نیز نیروهای بسیاری با سفر به استرالیا و در راستای اهداف گروههای تکفیری دست به فعالیت زده اند که فرد مزبور یکی از آنهاست. گمگشتگی این شخص و نامتعادلی مذهبی و اقدامات ضد احتماعی ( 40 مورد تعرضات جنسی و اتهام قتل همسر و سپس آتش زدن او ) هر کدام به نوبه خود میتوانست زنگ خطر را برای دولت حساس استرالیا بصدا در آورده باشد. ملت استرالیا و کسانی که حتی برای مدت کوتاهی به آن کشور سفر کرده اند بخوبی میدانند که نهادهای نظارتی و پزشکی متعددی کوچکترین تغییرات روحی و روانی و سلامتی افراد را بدقّت مورد توجه قرار میدهند. چرا در مورد این شخص، این حساسیت وجود نداشته و اگر هم داشته بسادگی از کنار آن عبور کرده اند؟ هشدار دولت ایران در مورد عدم تعادل این شخص را چرا جدی نگرفته اند؟ از طرفی او متولد 1343هجری شمسی در بروجرد است و در سن 29 سالگی به استرالیا مهاجرت کرده و به این ترتیب شکل گیری شخصیتی و فعالیتهای مذهبی افراطی او ، در آن کشور تثبیت شده است. علیرغم آنکه دولت ایران نسبت به کنترل مضاعف او به سفارت استرالیا در تهران هشدار میدهد و تظاهرات عجیب و غریب او بخوبی گویای شحصیت روان پریش اوست، چگونه مورد نظارت کافی قرار نداشته است؟
کنار هم قرار دادن این واقعیات و بدور از هر نوع تعصبات سیاسی همگان را به واقعیتی میرساند که لازم است ملت صلح دوست استرالیا نیز از آن آگاه باشند. سهم ایران در این است که او تنها در ایران " بدنیا آمده " و دیگر هیچ. اما دولت استرالیا میتوانست با توجه به مجموعه نکاتی که ذکر کردیم از این پیشامد جلوگیری کند. اگر اهداف دیگری را در پشت پرده این گروگانگیری متصور نباشیم ،کم کاری نهادهای امنیتی ونظارتی استرالیا در بروز این حادثه تلخ رخ مینماید. در این میان سهم سستی اداره مهاجرت استرالیا به لحاظ مسئولیت ویژه در شکل گیری این ماجرا کاملآ هویداست. اگر ایرانیان به لحاظ نجابت ذاتی چشم بر موضعگیری طلبکارانه بسته اند، حکایت دیگری است.
علیرغم حقایق فائقی که در این کوتاه سخن بمیان آمد، در عین حال باردیگر یادآور میشویم که ما ایرانیان بعنوان ملتی که فاصله مذهبش با مذهب تکفیری گروگانگیر از زمین تا آسمان است ، با ملت استرالیا عمیقآ ابراز همدردی مینمائیم.
برابر اعلام مراجع رسمی، فرد گروگانگیر قریب به 19 سال پیش با کلاهبرداری وتغییر مواضع دینی وانحراف از اصول مسلم "مذهب تشیع" مورد تعقیب دستگاههای مسئول ایران قرار گرفته که نامبرده با گریز از کشور، درخواست پناهندگی از کشور استرالیا مینماید که اداره مهاجرت آن کشورنیز به خیال خود با انگیزه های بشر دوستانه با سکونت این بیمار ضد اجتماعی موافقت مینماید. پس از محکومیت غیابی از طریق "اینترپل" درخواست استرداد میشود که ترتیب اثری داده نشد. نکته مهم ماجرا آنکه، دولت ایران در مورد خصوصیات اخلاقی،مذهبی و اجتماعی این فرد و لزوم توجه مضاعف در کنترلش بارها و بارها به سفارت استرالیا در تهران هشدار میدهد.
واکنش عمومی مردم استرالیا و جریحه دار شدن احساسات ملی و همدردی عمیق با قربانیان این واقعه و خانواده های آنان که بلافاصله پس از پایان ماجرا آغاز شده کاملآ قابل درک است و بدون شک ملت ایران نیز دراین خصوص با ملت استرالیا احساس همدردی مشترکی دارد.اما توجه به ریشه های شکل گیری این حادثه بنوبه خود حائز اهمیت ویژه ای است.این درست که ملت استرالیا اصولآ در جامعه ای آرام و بدور از چنین خشونتهایی زندگی میکنند واکنون همگان بدنبال پاسخ به "چرائی" این واقعه اند. تجزیه و تحلیل این ماجرا در فضایی آرام و بدور از احساسات متعصبانه پاسخ نسبتآ درستی بدست میدهد وهمگان را ازهدف قرار دادن نا درست و غیر منصفانه نوک پیکان حملات بسوی مقصران فرعی ماجرا برحذر میدارد.
قصد آن نداریم از منظر سیاست جهانی به این موضوع بنگریم. اما چه بخواهیم و چه نخواهیم ، استرالیا با پیوستن به ائتلاف جهانی واعزام نیروهای خود به خاور میانه، ناخواسته درگیر چنین واقعیاتی شده که پیامدهای مسلّم ومتقابلی در پی داشته است که این حادثه یکی از آنهاست. از سوی دیگر اگرچه آمار دقیقی از تعداد استرالیائیهایی که به خاورمیانه رفته و به نیروهای تکفیری پیوسته اند در دست نیست اما اینرا خوب میدانیم که کم نبودند نیروهای غربی که با صورت پوشیده و در برابر دوربینها ، اقدام به کشتن شهروندان بیگناه کرده اند. در یکی دیگر از این پیامدها نیز نیروهای بسیاری با سفر به استرالیا و در راستای اهداف گروههای تکفیری دست به فعالیت زده اند که فرد مزبور یکی از آنهاست. گمگشتگی این شخص و نامتعادلی مذهبی و اقدامات ضد احتماعی ( 40 مورد تعرضات جنسی و اتهام قتل همسر و سپس آتش زدن او ) هر کدام به نوبه خود میتوانست زنگ خطر را برای دولت حساس استرالیا بصدا در آورده باشد. ملت استرالیا و کسانی که حتی برای مدت کوتاهی به آن کشور سفر کرده اند بخوبی میدانند که نهادهای نظارتی و پزشکی متعددی کوچکترین تغییرات روحی و روانی و سلامتی افراد را بدقّت مورد توجه قرار میدهند. چرا در مورد این شخص، این حساسیت وجود نداشته و اگر هم داشته بسادگی از کنار آن عبور کرده اند؟ هشدار دولت ایران در مورد عدم تعادل این شخص را چرا جدی نگرفته اند؟ از طرفی او متولد 1343هجری شمسی در بروجرد است و در سن 29 سالگی به استرالیا مهاجرت کرده و به این ترتیب شکل گیری شخصیتی و فعالیتهای مذهبی افراطی او ، در آن کشور تثبیت شده است. علیرغم آنکه دولت ایران نسبت به کنترل مضاعف او به سفارت استرالیا در تهران هشدار میدهد و تظاهرات عجیب و غریب او بخوبی گویای شحصیت روان پریش اوست، چگونه مورد نظارت کافی قرار نداشته است؟
کنار هم قرار دادن این واقعیات و بدور از هر نوع تعصبات سیاسی همگان را به واقعیتی میرساند که لازم است ملت صلح دوست استرالیا نیز از آن آگاه باشند. سهم ایران در این است که او تنها در ایران " بدنیا آمده " و دیگر هیچ. اما دولت استرالیا میتوانست با توجه به مجموعه نکاتی که ذکر کردیم از این پیشامد جلوگیری کند. اگر اهداف دیگری را در پشت پرده این گروگانگیری متصور نباشیم ،کم کاری نهادهای امنیتی ونظارتی استرالیا در بروز این حادثه تلخ رخ مینماید. در این میان سهم سستی اداره مهاجرت استرالیا به لحاظ مسئولیت ویژه در شکل گیری این ماجرا کاملآ هویداست. اگر ایرانیان به لحاظ نجابت ذاتی چشم بر موضعگیری طلبکارانه بسته اند، حکایت دیگری است.
علیرغم حقایق فائقی که در این کوتاه سخن بمیان آمد، در عین حال باردیگر یادآور میشویم که ما ایرانیان بعنوان ملتی که فاصله مذهبش با مذهب تکفیری گروگانگیر از زمین تا آسمان است ، با ملت استرالیا عمیقآ ابراز همدردی مینمائیم.
