کاتالونیایی که به سمت استقلال می‌رود و بارسایی که اخراج می‌شود

سه‌شنبه بعدازظهر، آلفردو رلانیو در یادداشتی که بر پایه خارج شدن بارسا و اسپانیول از لالیگا نوشته بود، تیتر جنجال‌برانگیز و دو پهلویی برگزیده بود: «ته‌باس، ‌کاتالونیا و بارسا».

سردبیر روزنامه آ. اس با زیرکی خاصی از گفته‌های «ته‌باس»، رئیس کمیته برگزاری لالیگا سود جسته بود. او در یادداشت خود با طعنه لالیگا و حس ناسیونالیستی اسپانیایی بودن را مقابل بارسلونا و جوش و خروش آن‌ها برای جدا شدن از اسپانیا قرار داده است.

شاید پس از اینکه ژنرال فرانکو سایه‌اش از سیاست و فوتبال در اسپانیا کوتاه شد، دیگر کسی فکرش را هم نمی‌کرد که دولتمردان اسپانیایی از زور و قدرت در ورزش استفاده کنند!

داستان جدایی‌طلبی کاتالونیا از اسپانیا از آن قصه‌های قدیمی است که هنوز هم مثل یک زخم کهنه سلطنت‌طلب‌ها را آزار می‌دهد. در زمان دیکتاتوری فرانکو، زندان و شکنجه بر فوتبال حکومت می‌کرد و اکنون که سالیان سال از مرگ دیکتاتور می‌گذرد، فشار دولت اسپانیا، رنگ دموکراتیک‌تری به خود گرفته است.

سه‌شنبه بعدازظهر روزنامه آ. اس، نخستین خبر خود را بر مصاحبه با خاویر ته‌باس، رئیس کمیته برگزاری لالیگا اختصاص داد. ته‌باس بدون هیچ تعارفی و با صراحت گفته بود، اگر موضوع استقلال کاتالونیا از کشور اسپانیا مطرح شود، بارسا و اسپانیول از چرخه لالیگا کنار زده خواهند شد؛ البته تیم‌های ایالت کاتالونیا، تنها به اسپانیول و بارسا ختم نمی‌شود و تیم‌های دیگری حتی کوچک‌تر هستند که در لیگ سگوندا بازی می‌کنند. نکته قابل اهمیت این است که تنها ایالتی که اسپانیایی نیست و در لالیگا می‌تواند تیم داشته باشد، ایالت آندوراست.

 ته‌باس در ادامه سخنانش می‌افزاید: باید اصلاحیه‌ای در قوانین صورت بگیرد تا تیمی از یک ایالت غیراسپانیایی در لالیگا بازی کند. اکنون باید دید داستان همه‌پرسی که این روز‌ها نیز به تعویق افتاده به کجا می‌رسد و آیا ایالت جدایی‌طلب کاتالونیا می‌تواند پس از سال‌ها، اعلام استقلال کند یا خیر و اگر این اتفاق رخ دهد، احتمال طرد شدن بارسا، اسپانیول و چند تیم دیگر از این ایالت از لالیگا زیاد خواهد شد؟!

نارسیس دوکارکاس، ریاست سابق باشگاه بارسلونا، جمله‌ای تاریخی دارد که می‌گوید: «بی‌تردید باشگاه بارسلونا برای مردم کاتالونیا، ارتشی بود که آن‌ها هرگز نداشتند». جنبش ناسیونالیسم کاتالونیا خواستار به رسمیت شناخته شدن شخصیت سیاسی کاتالونیا با منطقه کاتالونی زبان است. این جنبش به همراه جنبش ناسیونالیسم باسک، از مردمی‌ترین جنبش‌های مقاومت در برابر گرایش های سانترالیسم و همگون‌سازی دولت مدرن اسپانیاست.

هواداران بارسلونا، برای برد و باخت به ورزشگاه نمی‌آیند. نوکمپ، جوخه کاتالونیاست و بارسلونا اسلحه آن! بارسا به نوعی، نهادی برای ترویج فرهنگ کاتالان و کاتالانیسم است و از این روی، عبارت «فرا‌تر از یک باشگاه»
 (Més que un club) را شعار خود کرده ‌است؛ شعاری که نه به نقل و انتقالات ارتباطی دارد و نه به اسپانسر روی پیراهن باشگاه. این شعار بوی زندگی دارد؛ زندگی‌ که از پس کشتارهای بی‌رحمانه دیکتاتوری اسپانیا، در کاتالونیا پدید آمده است. در پس همه این شعار‌ها، خون جوانانی نمایان است که خیلی‌هایشان، بازیکنان این باشگاه بودند. می‌توانستند ستاره باشند، اما جانشان را فدای مردمشان کردند.

در طول حکومت ریورا و به ویژه ژنرال فرانکو (۱۹۳۹-۱۹۷۵)، بیشتر مذاهب و گونه‌های مختلف زبان ـ جز مربوط به مردم کاستیا ـ تضعیف شدند. به همین دلیل بود که مردم کاتالان، دلبسته فوتبال شدند و به تیمشان لقب «فرا‌تر از یک باشگاه» دادند. این باشگاه به دست هوادارانش اداره می‌شود. همان‌گونه که از شعار باشگاه «فرا‌تر از یک باشگاه» برمی‌آید، این باشگاه تنها به فوتبال محدود نبوده و به ورزش‌های دیگر و حتی به ایفای نقشی فرهنگی نیز می‌پردازد.

باشگاه فوتبال بارسلونا علاوه بر فوتبال شامل چهارده رشته ورزشی دیگر است که چهار رشته آن شامل بسکتبال، فوتسال، هندبال، اسکیت و هاکی جزو تیم‌های حرفه‌ای به شمار می‌آیند. همه آن‌ها نقشی تاریخی را در حکم نماد ملی‌گرایی کاتالان‌ها بازی کرده‌اند. در زمان دیکتاتورى فاشیستی ژنرال ریورا که به مقابله با ملی‌گرایی کاتالان‌ها پرداخته بود، ممنوعیتی شش ماهه بر این باشگاه تحمیل و سپس نام باشگاه تغییر داده شد. به ‌رغم این‌ها باشگاه بارسلونا، نمادی از هویت منطقه‌ای و مطالبه ارزش‌های دموکراتیک کاتالان‌ها درآمد.