سهم گم شده معلولان در جامعه ایرانی؛
بلندپروازی با جسیکا، دکه‌داری با تاباک و رها شدن در ایران!
بدین ترتیب، نقص عضو در جامعه ایرانی برابر می‌شود با بیرون رفتن این افراد از چرخه زندگی عادی، مگر آنکه فرد معلول توان مضاعفی به خرج داده و همپای دیگر افراد جامعه کار کند، یا از نعمت داشتن خانواده و آشنایان هوادار بهره‌مند باشد و اتفاقاتی از این دست، وگرنه کیست که نداند قانون تصویب شده برای اختصاص بخشی از استخدام‌های نهادهای گوناگون به معلولان، از جمله وامانده‌ترین قانون‌هاست!
آیا می‌دانید جمعیت معلولان نقص عضو در کشورمان رو به افزایش است؟ آیا می‌دانید به رغم این افزایش جمعیت، خدمات ارائه شده به این افراد رشدی نشان نمی‌دهد؟ آیا می‌دانید این مشکل در کشورهای پیشرفته تا آنجا تدبیر شده که راه برای بلندپروازی این افراد نیز باز است؟!نخست: معلولان ایرانی به چه کاری مشغولند؟
به گزارش «تابناک»، از جمله آمارهای نومید کننده در کشورمان، سیر فزاینده شمار افراد نقص عضو است که در حوادث پرشمار رانندگی یا حین انجام کار در کارگاه‌های ساختمانی و ... به جامعه معلولان کشور می‌پیوندند؛ اما هرچه این آمار سالانه افزایش می‌یابد، باز ضرورت ارائه خدمات به این افراد احساس نشده و در نتیجه تغییری در وضعیت ایشان پیدا نمی‌شود.
بدین ترتیب، نقص عضو در جامعه ایرانی برابر می‌شود با خارج شدن این افراد از چرخه زندگی عادی، مگر آنکه فرد معلول توان دوچندان به خرج داده و همپای دیگر افراد جامعه کار کند، یا از نعمت داشتن خانواده و آشنایان هوادار بهره‌مند باشد و اتفاقاتی از این دست، وگرنه کیست که نداند قانون تصویب شده برای اختصاص بخشی از استخدام‌های نهادهای مختلف به معلولان، از جمله وامانده‌ترین قانون‌هاست!
کافی است به دنبال پاسخ این پرسش بگردیم که معلولان در کشورمان به چه کاری مشغولند تا دریابیم نه تنها پاسخ سر‌راستی به این پرسش نداریم، بلکه نمی‌توانیم جز برشمردن موارد آشنا در دور و اطرافیانمان، هیچ گزاره دیگری برای اشتغال معلولان کشورمان به یاد آوریم.
این در حالی است که در عمده کشورهای پیشرفته، سالهاست این پرسش پاسخ آشکاری یافته که از جمله آنها، فروشگاه‌های «تاباک» در اروپاست؛ تاباک با معنای لغوی تنباکو، اشاره به فروشگاه‌های عرضه مواد دخانی چون سیگار، توتون و تنباکو دارد و در بسیاری کشور‌ها همچون فرانسه، آلمان و اتریش، امتیاز دایر کردن آن انحصارا به معلولان داده می‌شود.
سپس: بهترین عیار برای اثبات معلولیت نهادهای حمایتی
البته بسیار روشن است که شمار معلولان در آن جوامع، به مانند شمار تصادفات جاده‌ای‌شان ـ که جمع بسیاری را به دیار باقی می‌فرستد و جمع بزرگ دیگری را معلول می‌کند ـ اندک است و به این دلیل، اشتغال آفرینی برای معلولان آن سرزمین‌ها، قابل قیاس با کار بزرگی که مسئولان کشورمان باید برای معلولان ایرانی انجام دهند، نیست.
این در حالی است که بر پایه باورهای دینی، انسانی و فاکتورهای بسیار دیگر، همگی به ضرورت فراهم آوردن شرایط بازگشت معلولان به جامعه آگاهیم و افزون بر آن میدانیم، شمار معلولان جسمی کشورمان که توانایی شرکت در بسیاری از امور اجتماعی را دارند، هر چقدر هم که زیاد و فزاینده باشد، باز به آن مقدار نیست که نتوان گره از کارشان باز کرد؛ با این تفسیر آیا نمی‌توان گفت، بیکاری و مشکلات متعددی که معلولان ایرانی با آن روبه‌رو هستند، بهترین عیار برای اثبات معلولیت نهادهای متعدد حمایتی از این قشر در کشورمان است؟!
از همه این موارد که بگذریم، کافی است حکایت جالب زندگی «جسیکا کاکس»، خانم معلول اهل شهر تاکسن در ایالت آریزونای آمریکا را ورق بزنیم تا دریابیم حتی با نداشتن دو دست از آغاز زندگی هم می‌توان همه قله‌ها را فتح کرد؛ به شرطی که از حمایت دریغ نشود.
هم‌اکنون فیلم کوتاهی که از زندگی زن رکورددار کتاب گینس تهیه شده، بینید تا دریابید اگر زمینه فراهم باشد، نه رانندگی و غواصی و نه حتی راندن یک هواپیما، هیچ یک بدون دست ناممکن نیست.
این فیلم را ببینید و بیندیشید که آیا اگر امثال جسیکایی در اطرافیانمان باشد، توانایی پرواز با هواپیما را در او دیده‌ایم؟ اگر از جمله مسئولان هستیم، آیا در باز کردن راه چنین افرادی تلاش کرده‌ایم؟ پرسش‌های بعدی را شما بپرسید.
غیر قابل انتشار: ۲
در انتظار بررسی: ۷
انتشار یافته: ۲۵
باسلام اینو من مینویسم ولی تابناک هر گز چاپ نمیکنه.من یک دختر معلول چشمی هستم .کارشناس ارشدعلوم ارتباتات اجتماعی معلولیت من فقط اینه که توی نور تند و افتاب نمیبینم بقیه جاها تقریبآ خوبم .ولی هر جا رزومه میفرستم جوابی نمیگیرم خیلی جاها هم سراحتآ گفتن ببخشید پارتی .از کجا بیارم .راستی من باید چیکار کنم کجا برم بکی یگم. پاسخ ها
علي
| 
| ۱۶:۱۰ - ۱۳۹۳/۰۷/۲۴
ببخشيد ها ولي شما بايد نسبت به وضعيتتون تحصيل مي كرديد خودتان ميگيد تو آفتاب مشكل داريد بعد ارشد ارتباطات خونديد خودتون بذاريد جاي كارفرما میثم
| | ۱۷:۲۹ - ۱۳۹۳/۰۷/۲۴
با سلام کارشناس ارشدی که ارتباطات و صراحتا رابه این شکل بنویسد با پارتی هم به جایی نمی رسد مشکل اینجاست در ایران برای سالماشم کار نیست چه برسه تفریح! ببخشید ادمای سالم مملکتمون هم نمی تونن اینکار را بکنن بعد ما انتظار داریم هموطنان معلول اینکار را بکنن چه زمانی فرهنگ ایران عوض میشه که:به پیش کسوتان نگیم پیر و پاتال
به معلولین نگیم چلاق
به عینکی نگیم کور
ووووو..............
بی خیال بابا سالم هاشون تو ایران تو کاراشون واموندند نخبه ها هم مثل بقیه مثل اینکه اونجا امریکاست ها حساب کتاب داره مثل اینجا هرکی به هرکی نیست..البته خیلی خوب میشه از معلول ها حمایت کرد ووقانین اجرا شود وحساب کتاب پیداکنه واوصولی بشه همه چی .وای که بشه چی میشه انسان سالم در این مملکت از ابتدایی ترین حقوق محرومه حالا فکر کنین مسئولین بیان به اقشار معلول فکر کنن....دردناکه.... اول فرهیختگان را قدر می دهندبعد انسان های عادی را.
سپس معلولان و پیران را.
سپس حیوانات و نباتات را
سپس شاید جمادات را.
ما هنوز در اولین گام مانده ایم. تو پله سوم را می طلبی؟
قدم به قدم.
ادم احساس شرمندگی میکنه برادتابناک!!آدم های سالم تو این مملکت کار ندارند
اونوقت شما میگی....!!!
بخاطر تصادف یکی از اعضای خانواده ، مجبورم او را برای معاینه و دریافت دیه ، به پزشکی قانونی در یکی از شهرستان ها ببرم ولی مرکز مورد نظر نه ویلچر دارد و نه برانکارد !وقتی حتی دادگاهها و مراکز پزشکی قانونی ما به امکانات رفاهی برای معلولان مجهز نشده اند از جامعه چه توقعی می توان داشت
شاید مسوولین نمی خواهند این حقیقت را باور کنند که در کشوری مسوول هستند که هزاران جانباز 8 سال جنگ در آن زندگی می کنند و سالانه بیش از 50 هزار نفر در اثر حوادث مختلف ، معلول می شوند و حداقل باید در مراکزی مانند دادسراها و نیروی های انتظامی و مراکز پزشکی قانونی ، امکاناتی برای معلولان وجود داشته باشد
در جامعه ای که بعد از مشکلات مالی، خصوصیات ظاهری و فیزیکی بخش مهمی از شرایط ازدواج رو به خودش اختصاص داده، فکرشو بکنید معلول هم باشی. من اینجورم. اگر میخواید بدونید چی میشه خیلی صادقانه بگم از طرف جامعه طرد میشی و رسما باید سرتو بزاری زمین بمیری. سلام . ای کاش برای رضای خدا بخشی از بدن این خانم را سانسور می کردید. اولا در ایران نیاز به حمایت نیست. مسئولان محترم سعیشان براین باشد که سنگ نیندازند کافیست.
بعبارتی ما را به خیر شما امید نیست شر مرسانید.
البته که همه میدانیم درکشوری چون ایران که مسئولانش در اطاقهای ایزوله نشسته و فقط برای این نقشه می کشند تا جیب مردمشان را خالی کنند حتی آدمهای بدون عیب و نقص نمیتوانند قله ای را فتح کنند چه برسد به معلولان؟؟؟!!!
آخه دوست عزیز توی مملکتی که تولید اشتغالش برای سالم ها منفی 700 هزار شغله میخوای به معلولان رسیدگی بشه؟خب اونا هم بیان با ما توی این معزل بیکاری شریک بشن!
برو عامومحمد ل اینجا با فوق لیسانس مهندسی بیکاره تو به فکر معلولین عزیزی
مسولین ما بیشتر منافع شخصی و گروهی خود را مد نظر می گیرند تا احاد جامعه تا چه رسد این افراد متاسفانه در زبان عام معلول در صورتی که بسیاری از آنها استعداد های شگرف جامعه هستند ولی در ایران چه !!!!!!!! در آفریقای جنوبی از معلولان برای کنترل دوربین های مداربسته شهری استفاده می کنند و این را خودم با چشمانم دیدم آفرين بر عزم و اراده آهنين اين انسان اما نويسنده محترم اونجا امريكا و اينجا ايرانه
اينجا افراد سالم هم نمي تونند از اين كارها انجام بدهند چه برسد به افراد معلول .
اينجا .........
آفرین به تابناک برای پرداختن به این موضوع، البته فروشگاه های تاباک تنها یک مثال است، چه بهتر که همان قانون مغفول مانده خودمان اجرایی شود مشکل این است که از افراد عادی این جامعه هم باید حمایت شود!دیگر چیزی برای معلولان نمی‌ماند.
بابا دلت خوشه ... برا فارغ التحصیل های بیکار سالم چکار کردیم که برا اینا بکنیم .... واقعا یعنی هیچ کشور دیگه ای نبود که بخواین یه نمونه ازش معرفی کنین؟ حتما باید میرفتین سراغ آمریکا؟(البته بعید میدونم این کامنتم رو منتشر کنید. تا حالا حداقل ۱۰ تا کامنت گذاشتم و همشون هم چون به آمریکای عزیز دلتون گفتم بالای چشمش ابروئه منتشر نکردید)
جایی که انسان ها به خودشون هم رحم نمیکنند دنبال چی میگردی؟