در حاشیه عدم تکرار «سلام سینما» و اجرای «سینما کارت»؛
چرا بودجه فرهنگی دستگاه‌ها به ۲.۳ میلیون کارمند نمی‌رسد؟
اگر هر دستگاه فرهنگی به طور متوسط ماهیانه ۱۵ هزار تومان (معادل یک بار رفتن سه نفر به سینمای درجه یک یا خرید یک کتاب متوسط یا خرید دو آلبوم موسیقی) به عنوان سبد فرهنگی از محل بودجه فرهنگی دستگاه‌ها در این کارت شارژ کنند و این رقم به صورت تجمیع شده در این کارت‌ها تزریق شود، ۱۸۰ هزار تومان در هر سال کارانه فرهنگی دریافت می‌کنند.
به گزارش «تابناک»، اجرای طرح سلام سینما در سال گذشته با وجود استقبال گسترده مردم با اعتراضات سینماداران نیز همراه بود که البته این اعتراض‌ها در فضای هیجانی به وجود آمده از این استقبال کمتر دیده شد. با این حال، حجت‌الله ایوبی، رئیس سازمان سینمایی با این چالش‌ها روبه‌رو بود و به همین دلیل برای سال ۹۳ اعلام کرد: «اگر شورای صنفی نمایش و انجمن سینماداران موافق باشند، روز سلام سینما دوباره در ۲۱ شهریور اجرا می‌شود».
در این میان، اتفاقاً انجمن سینماداران کاملاً مخالفت کرد و محمد قاصداشرفی رئیس انجمن سینماداران با اشاره به مخالفت سال گذشته این انجمن با اجرای این طرح به شکلی که شاهدش بودیم، گفت: «ظرفیت سینماهای کشور بسیار محدود است. زمانی‌که در رسانه‌های جمعی اعلام می‌شود سینما، رایگان است، طیف بسیاری از مردم به سینماها می‌آیند تا اندازه‌ای که سالن‌های سینمایی توانایی پاسخگویی به این میزان استقبال را ندارند».
اشرفی با اشاره به اینکه در اجرای این طرح با نیروی انتظامی هماهنگی نشده بود، افزود: «تعدادی از مردم توانستند فیلم‌های روی پرده را ببینند اما بسیاری هم نتوانستند هیچ فیلمی ببینند، زیرا کسانی که به سالن می‌آمدند، دیگر نمی‌خواستند از سالن خارج شوند... قرار بود هزینه بلیت‌های سینما و سالن‌هایی که این طرح در آن‌ها اجرا شده توسط دولت به سالن‌داران پرداخت شود؛ اما هیچ پولی به سینماداران پرداخت نشده است. فقط ۵۰ میلیون تومان به انجمن سینماداران داده شد. ما هم به دلیل عدم امکان تخصیص موفق به تقسیم این پول میان همه سینماهای کشور نشده‌ایم».
سینماداران، برگزاری دوباره این طرح را منوط به بلیت فروشی و پرداخت هزینه بلیت توسط یک نهاد و همچنین حضور نیروی انتظامی برای نظم دادن به این استقبال گسترده دانستند که طبیعتاً اگر قرار باشد چنین مقدماتی انجام شود، بعید است در سال ۹۳ شاهد اجرای طرح «سلام سینما» در روز ملی سینما باشیم و احتمالاً اتفاقی که سال گذشته در سالن‌های سینما رخ دهد، دست‌کم تا ۲۱ شهریورماه ۹۴ تکرار نخواهد شد.
در این میان، پرسش اساسی اینکه آیا در کنار چنین طرح‌هایی که در بازگرداندن حال و هوای سینما رفتن به مردم مؤثر است، نباید طرح کارآمد «سینما کارت» به سرعت اجرایی شود و سینما دست‌کم برای کارمندان دولت با استفاده از این طرح بسیار ارزان باشد؟ آیا نباید عزمی در دولت شکل بگیرد که با چنین طرح‌هایی که طرح‌های ملی در حوزه فرهنگ است، دستگاه‌های دولتی یکپارچه همراهی کارآمدی داشته باشند؟
بنا بر اعلام جانشین معاون توسعه مدیریت و سرمایه انسانی رئیس جمهور در خرداد ماه سال جاری، در حال حاضر دو میلیون و سیصد هزار کارمند رسمی در کشور وجود دارد که در هفده وزارتخانه و دستگاه‌های دولتی متمرکز شده‌اند و طبیعتا این حجم نیاز به برنامه فرهنگی دارد و دستگاه‌های اجرایی نیز مشخصاً از بودجه فرهنگی چشمگیری در ردیف بودجه سالیانه‌شان برخوردارند که باید به این کارمندان تعلق گیرد، ولی چه میزان از این بودجه به ایشان تعلق می‌گیرد؟
این اعتبارات میلیاردی و بسیار سنگینِ فرهنگیِ دستگاه‌های اجرایی معمولا در هر سال صرف فعالیت‌هایی می‌شود که کمترین بازدهی فرهنگی را دارد، حال آنکه با تزریق به بدنه کارمندی دستگاه‌ها، امکان استفاده از ظرفیت‌های فرهنگی کشور برای کارمندان وجود خواهد داشت و حتی علاوه بر سینما، تئاتر، موسیقی و کتاب نیز در قالب‌هایی مشابه «سینماکارت» قابل عرضه هستند که دستگاه‌ها می‌توانند در طول سال شارژ کرده و از محل اعتبارات فرهنگیشان، بخشی از هزینه‌های فرهنگی خانوار‌ها را تأمین کنند.
بر پایه این طرح اگر هر دستگاه فرهنگی به طور متوسط ماهیانه ۱۵ هزار تومان (معادل یک بار رفتن سه نفر به سینمای درجه یک یا خرید یک کتاب متوسط یا خرید دو آلبوم موسیقی) به عنوان سبد فرهنگی از محل بودجه فرهنگی دستگاه‌ها در این کارت شارژ کنند و این رقم به صورت تجمیع شده در این کارت‌ها تزریق شود، ۱۸۰ هزار تومان در هر سال کارانه فرهنگی دریافت می‌کنند.
حال در صورت طراحی نظیر پرداخت ۵۰ درصد از هزینه برنامه‌های فرهنگی توسط خود کارمندان و نیم بها شدن استفاده از فعالیت‌های فرهنگی، علاوه بر ایجاد ظرفیت گسترده استفاده کارمندان از امکانات فرهنگی و هنری کشور نظیر سینما، کتاب، موسیقی و تئاتر، رقم بزرگی حدود ۸۰۰ میلیارد تومان به حوزه فرهنگ کشور سرازیر می‌شود.
یقیناً اجرای این طرح، اراده جدی و هماهنگی هیأت وزیران را به د نبال خواهد داشت و مشخصاً باید وزارت ارشاد این طرح را در هیأت دولت مصوب کند و روند اجرایی‌اش به وزارتخانه‌ها ابلاغ شود و در مقابل، نهادهای اجرایی نیز با چنین طرح‌هایی همراهی کنند؛ اما آیا چنین اراده‌ای در رأس و کالبد دولت برای کمک به اقتصاد فرهنگ و همچنین ورود فرهنگ به سبد خانوار‌ها وجود دارد یا همچنان بودجه‌های فرهنگی دستگاه‌ها به همان روال سابق، صرف مناسبت‌ها و امور بی‌حاصل خواهد شد؟
