باز هم آتش،ادعای «پایان کپرنشینی» را سوزاند!
روز گذشته 170 کپرنشین در استانی گرفتار شعله های آتش شدند که بارها اعلام شده بود، دیگر هیچ خانه کپری در این استان وجود نخواهد داشت.خطری که از بیخ گوش 33 خانوار علی آبادی گذشت، موضوعی بود که مسئولان بارها از حل مشکل آن خبر داده بودند!
«کپر» که نام گونه ای اقامتگاه سایه بانی در برخی نقاط عمدتا جنوب کشور است، واژه ای است که برای هر انسانی تداعی کننده و بیانگر محرومیت قشری از جامعه است که در این گونه اقامت گاه ها به گذران زندگی می پردازند.به گزارش «تابناک»، یکی از مناطقی که می توان به وفور این گونه سبک زندگی را دید، جنوب استان کرمان است که مسئولان کشوری و استانی، بارها برای نشان دادن محرومیت زدایی از این استان پهناور، بر اهمیت کپرزدایی تأکید کرده اند، ولی متأسفانه تاکنون واقعیت در جریان جنوب این استان با گفته های برخی مقامات مسئول در تناقض است.
فراموش نمی شود، سال گذشته در حالی که مسئولان با آب و تاب از پایان کپرنشینی در این استان خبر داده بودند، آتش سوزی روستای کپرنشین عنبرآباد، آتشی بود بر ادعای پایان کپرنشینی در این استان. همچنین فراموش نمی شود که در یکی از همین آتش سوزی ها، سه کودک جان خود را از دست دادند.
روز گذشته، روستای علی آباد از توابع شهرستان جیرفت در جنوب استان پهناور کرمان با فاجعه ای روبه رو شد که در چندسال اخیر بارها در این استان تجربه شده است.
روز گذشته، مدیرعامل جمعیت هلال احمر استان کرمان، از گرفتار شدن 170 کپرنشین جیرفتی در شعله‌های آتش خبر داده و گفته بود: امدادگران پس از سیزده ساعت تلاش، موفق به نجات مصدومان شدند.
کاووس محمودی ضمن اعلام خبر آتش سوزی 33 کپر روستایی در روستای علی‌آباد اظهار داشت: این حادثه در ساعت 10:10 صبح سه‌شنبه در 40 کیلومتر شهرستان جیرفت و روستای علی آباد رخ داد.
بنا بر گفته محمودی، 33 خانوار و حدود 170 تن در این آتش سوزی دچار حادثه شدند که خوشبختانه خسارات جانی نداشته است.
بار دیگر آتش سوزی کپرهای علی آباد، این نکته را یادآور شد که پایان کپرنشینی در این استان نه با جشن و همایش «کپرزدایی از استان» محقق می شود و نه با مصاحبه ها و وعده های همیشگی مسئولان.
غیر قابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۵۵
انتشار یافته: ۲۱
کپر نشین کجا ایرن نه نه نه ببینم کسی هست واسه اینا دلواپس بشه؟ خوب حالا که کسی نمرده...تو آتش سوزی بعدی اگر یه ده بیست نفری سوختن حالا یه همایشی چیزی برگزار میکنیم که در آنجا به نقد و بررسی کپر و ساکنان آن خواهیم پرداخت...یعنی ما اینقد به فکر این قشر اضافه ی مملکتیم...راستی سیاست های افزایش جمعیت چه خبر؟؟؟!!!!!!!!!!!! واقعأ خجالت آوره ، خجالت آوره ، خجالت آوره ، خجالت آوره . . . . صدا و سیمای عزیز و دلسوز کجایی ؟؟ کپر نشینی که چیز بدی نیست . مگر ما که تو آپارتمانهای بساز بفروشها زندگی میکنیم امنیت داریم . خانه یکی با آتش از بین میره و خانه دیگری با زلزله . انشا الله اصلش درست بشه . قابل توجه اوناییکه اختلاسهای میلیاردی میکنند ! عتوان این خبر بسیار عالی است. آفرین من حدود 4 سال است که به مناطق جنوب کرمان رفت و آمد می کنم و از نزدیک با کپر و کپرنشینان و سبک و سیاق زندگی آنها آشنا هستم. برای مردم کپرنشین، کپر به خودی خود مایه فلاکت نیست. کپر هم مثل خانه، خوب و بد دارد. هر کپری بد نیست، همچنان که هر خانه ای خوب نیست. بسیاری از خانه هایی که در سال های اخیر توسط نهادهای مختلف در این مناطق ساخته شده، حداقل های آسودگی زندگی در یک کپر را هم ندارند و مردم به جز در شب های معدودی در اوج سرمای زمستان که تازه آن هم به زیر صفر نمی رسد از خانه ها استفاده می کنند که گرم تر هستند. اغلب مردمی که خانه دارند، اگر دستشان به دهانشان برسد، کنار خانه شان کپری هم می سازند و خصوصا از مهمانانشان در کپر ها پذیرایی می کنند و . . . خلاصه من نفهمیدم چرا باید کپر حذف شود! کپر را می توان با هزینه بسیار بسیار کمتری از خانه سازی، بهینه سازی کرد
با عادت و سنت مردم منطقه چکار باید کرد . شما فکر می کنید برای آنها خانه ساخته نشد. این عزیزان به کپر نشینی عادت کرده اند . باور نمی کنید خودتان بیایید و خانه های خالی را ببینید. در بشاگرد در جنوب کرمان . الان ما چندین مدرسه خالی در بشاگرد داریم که روستائیان از محل کوچ کرده و مدرسه خالی شده . معمولا با یک دعوای قبیله ای و اختلاف نظر یک روستا چند تکه شده و جابجا می شوند و آموزش و پرورش به دنبال انها برای ساختن مدرسه. بعد از زلزله بشاگرد مگر از روستا های کپر نشین دعوت نشد که به مرکز بشاگرد بیایند و در خانه های شهری ساکن شوند . مردم راضی نشدند محل زندگی که حتی یک درخت ندارد را ترک کنند. در صورتی که بیشتر این عزیزان شغلی نداشته و نه دامی و نه کشاورزی . در جواب به این نکته اشاره می کنند که این محل آبا اجدادی ما است. اگر کمی تحقیق کنید خواهید دانست قبلاز انقلاب نیز طرح هایی برای کوچاندن این عزیزان بوده که اسکان مجتمع در محلی که دارای آب و امکانات است ولی آن زمان نیز ساکنین قبول نکردند. در این بین از اول انقلاب تاکنون کمیته امداد به این عزیزانیاری می رساند. بعضی اوقات که از مردم می پرسیم شغلتان چیست می گویند یارانه می گیریم و کمیته امداد نیز به ما کمک می کند. بعضی از نقاط کپر نشینی است که هیچ جاده ندارد فقط باید با قاطر رفت و آمد کرد حال خود قضاوت کنید آیا دولت می بایست برای 5 خانه کپری که معلوم نیست سال دیگر در همانجا سکونت کنند یا خیر جاده بسازد؟!!! باور نمی کنید بیائید بشاگرد و تحقیق کنید خبرای این شکلی دل آدم رو به درد میارن دلواپسا اینو نمیبینن ولی همه نگران چیزای دیگن. با توجه به گرمی هوا بنظر می رسداستفاده از کپر شیوه مناسبی باشد که مردم بومی آن را با هیچ چیز عوض نکنند تواستان سيستان وبلوچستان هم تا دلت بخواد کپر وجود دارد حتي مدرسه کپري سري به مناطق جنوبي استان بزني ميتوني همه نوع کپر را مشاهده کني واقعا جای تامل دارد ، دادش اينها خودشان دوست دارند در كپر زندگي كنند اين قدر آتش را داغ نكن واقعا که متاسفم تابناک اگر نمی دانی بدان تا دنیا دنیا است کپر نشینی در زندگی عشایر ایرانی برداشته نخواهد شد .کپر یکی از سبکهای سنتی زندگی عشایر است که با زندگی دامداری وطیبعی آنها گره خورده است .این کوچ ها از دیر باز با کپر نشینی همراه بوده وتا قیام قیامت به دلیل اسکان موقت در ییلاق ادامه خواهد داشت عجب!اينا كه از نفت و گاز و منابع معدني كشورمون كه سهمي ندارن!
اگه اونجا تهران بود همه مسئولین رو به تلوزیون می آوردن برا اخذ توضیح اما چون تهران نیست پس مهم نیست. تابناک جانکپر نشینی خصوصیت زندگی بومی انها میباشد
با کپر نشینی انرزی های فسلی را مصرف نمیکنند و یک نوع معماری راحت برای زندگی در آن آب و هواست
سوختن کپر یعنی سوختن همون اندک امکانات موجود توی اون. حالا کسی که همه دارایی اندکش رو از دست داده چطور میشه یاری کرد؟ بنده خدا بدون علم به چیزی نظر نذار کپرنشین با عشایر تفاوت دارد این کپرهایی را که سوختند من بارها از نزدیک شخصا دیده بودم حدودا صد خانوار بودند که یک سرویس بهدااشتی هم نداشتند .عشایر بودن افتخار است من خودم زندگی عشایری داشته ام ما در چادر و پلاس زندگی میکردیم و تولید کنندپودیم همیشه در بهار طبیعت سفر میکردیم و فرزندانمان اکنون از نخبگان کشوری هستند .اینها با پنج شش بچه از بدبختی و فلاکت در کپرهای یک تا دو متری بدون اب و برق در گرمای بالای 50درجه زنده هستند زندگی نمیکنند