روزی که جایش در سر رسیدهای زنانه‎مان خالی‌ست!

می‌شود یک مناسبت ِ خاص را به صفحات تقویم‌هایمان اضافه کنیم ، روزی به نام روز ملی ” بدون آرایش” ! _ یا نامی مشابه مثلاً! _ یک روز که بشود فارغ از صرف زمانی برای آرایش کردن ، از خانه بیرون رفت ! بگذاریم لااقل سالی یک‌بار به این خودباوری برسیم که بدون آرایش هم زیبا هستیم. بگذاریم به این درجه از اعتمادبه‌نفس برسیم که بدون پنهان کردن خودمان زیر چندلایه کرم، پودر، ژل و … هم می‌توانیم بدرخشیم ، می‌توانیم دلبرهای خوبی باشیم! می‌توانیم شغل عالی با درآمد مکفی داشته باشیم! می‌توانیم در کانون توجه و احترام باشیم. بیایید لااقل در همین یک روز به خلقت خداوند احترام بگذاریم، به خودمان احترام بگذاریم و زیر ماسک‌های از آب برگشته و عمل‌های زیبایی به "شبیه ِ هم شدن” اصرار نورزیم ! یک روز را هم جای رنگ‌آمیزی، به صورتمان نور و نسیم هدیه بدهیم. یک روز را باکمال ِ احترام، خودمان باشیم. با همان رنگ ِ چشم، همان فرم لب، همان ابرو، همان پوست. خود واقعی‌مان، با تمام ِ ظرافت‌ها و زیبایی‌های پنهان‌شده در زیر آرایش‌هایمان. باور کنیم صادقانه عشق ورزیدن همان‌قدر به شادابی پوستمان کمک می‌کند که بهترین کرم‌ها و ویتامینه‌ها! باور کنیم انرژِِِی مثبت نهفته در خنده‌های از ته دل هزار بار بیشتر از لبخندهای تصنعی با چال خنده‌های چند میلیون تومانی است! یک روز را بدون آرایش باشیم، بگذاریم وقتمان جای تلف شدن جلوی آینه و خلق ِ زیبایی‌های واهی(!) به تماشای زیبایی‌های طبیعت بگذرد. اصلاً نه، بگذاریم وقتمان هر طور که دوست دارد حتی به بطالت بگذرد(!) اما جلوی آینه و با وسواس ِ قرینه بودن خط چشم و رژ گونه‌هایمان نه!

مائده مرادی /وبلاک صفر کیلومتر