کاش معلوم شود چرا کسانی که بر مسند تصمیمگیری نشستهاند، همه راهکارهایشان به اعمال محدودیت برای مردم محدود میشود و هیچ گاه از این سطح فراتر نمیرود!
به گزارش «تابناک»، این هفته در حالی آغاز شد که کمتر کسی اطمینان داشت اختلاف بروز کرده میان پلیس راهور و استانداری مبنی بر توقف یا ادامه طرح زوج و فرد از در منازل به چه نتیجهای رسیده است. همه چیز در گرو نشست روز شنبه کارگروه اضطرار هوای تهران بود تا معلوم شود که تعطیلات عزاداری حسینی و بارندگیهای رخ داده در روزهای پایانی هفته گذشته، موجب لغو تصمیات کارگروه خواهد شد یا خیر؟!
بدین ترتیب ساعاتی از نخستین روز کاری هفته نگذشته، خبر رسید که طرح زوج و فرد تا اطلاع ثانوی تمدید شده است، چراکه سازمان هواشناسی پیشبینی کرده بود روزهای میانی هفته پایداری جوی حاکم بوده و به کمک وارونگی جوی، بار دیگر آلودگی تشدید شود؛ پیش بینی عجیبی که بارندگیهای پی در پی ثابت کرد تا چه اندازه نادرست بوده است.
اما در شرایطی که همه غرق در این اندیشه بودند که چگونه یک سازمان عریض و طویل میتواند کارایی ناچیزی داشته و به جای پیش بینیهای علمی و کارآمد، طناب پوسیدهای به دست دیگر مسئولان داده و ایشان را به ته چاه بفرستد، مدیر کل اداره محیط زیست هم به جای طرح مسائلی همچون تعیین نقش آلایندههای هوای تهران و اقدامات اساسی مانند تلاش برای ارتقای کیفیت بنزین، پیشنهادی داد که ترافیکی بوده و امثال پلیس راهور برای اظهار نظر درباره آن صلاحیت بیشتری داشتند!
هرچند ارائه پیشنهاد اجرای زوج و فرد سراسری توسط اداره کل محیط زیست استان، میتوانست رفتن به چاهی دیگر با طنابی نامعلوم باشد، خوشبختانه در شورای عالی ترافیک رأی نیاورد، زیرا اعضای شورا اطمینان داشتند حمل و نقل عمومی ـ به دلایل متعدد ـ اینقدر ضعیف است که اجرای چنین طرحی به کل همه چیز را مختل خواهد کرد.
البته از نشست شورای عالی ترافیک در وزارت کشور اخبار دیگری نیز به گوش رسید که هر یک به تنهایی میتوانستند معادل چند بار اثر مثبت رد پیشنهاد مدیر کل محیط زیست، اثر منفی به همراه داشته باشند؛ از جمله به رسمیت شناختن راهکار مسکنِ زوج و فرد سراسری در مواقع آلودگی و گرفتن اختیار تصمیمگیری درباره آن از کمیته اضطرار ـ که نمایندگان چند نهاد متفاوت در آن بوده و حق رأی دارند) و سپردن تام و تمام ماجرا به شخص استاندار؛ کسی که ریاست کمیته اضطرار را عهدهدار بود و تقریبا یک رأی در تصمیمگیری داشت!
البته همه اینها تنها یک روی ماجراست، زیرا چه یک فرد برای زوج و فرد شدن تصمیم بگیرد و چه یک گروه، وقتی بدانیم طرح زوج و فرد در خود ناعدالتی دارد (
اثبات این ادعا را اینجا بخوانید)، به رسمیت شناختن و اصرار بر بهکارگیری آن تنها زمانی توجیهپذیر خواهد بود که به آن به چشم مسکن نگریسته و آن را همزمان با سایر امور درمانی تجویز کنیم، نه اینکه ساده اندیشانه منتظر باشیم با تجویز این مسکن آلودگی هوا حل شود.
چرا راهکار مجاز شناخته شده مخالفان بسیاری دارد؟با این تفاسیر، در یک نظرسنجی به سراغ آرای مخاطبان پرشمار «تابناک» رفتیم تا دریابیم از دید ایشان، آیا اعمال زوج و فرد سراسری عادلانه است یا عادلانه نیست.
از میان نزدیک چهل و یک هزار رأی ثبت شده برای این نظرسنجی، فارغ از حدود ۷ درصدی که برای گزینه «نظری ندارم» به ثبت رسیده و جا دارد چرایی بیتفاوتی ایشان نسبت به موضوع کنکاش شود، درخواهیم یافت تقریبا شمار افرادی که راهکار رسمی و همیشگی مسئولان در مواقع تشدید آلودگی را غیرعادلانه میدانند، با افرادی که معتقدند اعمال زوج و فرد سراسری عادلانه است، برابری میکند.
اگر آرای ثبت شده برای گزینههای «عادلانه است؛...» را ـ که افراد مالک خودرو و سایرین به آن رأی داده و به نوعی بر کارکرد مسئولان مهر تأیید میزنند ـ با هم جمع بزنیم، درخواهیم یافت، کمی بیش از ۴۷ درصد (دقیقا ۴۷.۳۹) بر این باورند که چنین طرحی عادلانه است؛ در حالی که شاید بخشی از آرای ثبت شده برای این گزینهها از این تفکر نشأت گرفته باشد که ظلم بالسویه عدل است.
از سوی دیگر، تجمیع آرای مخاطبانی که برخی مالک خودرو هستند و برخی دیگر نه، ولی بر این باور دارند که اجرای زوج و فرد سراسری عادلانه نیست، نشان میدهد که نزدیک ۴۶ درصد (دقیقا ۴۵.۸۱) مخاطبان را باید از جمله مخالفان راهکار رسمی دانست که عدد بزرگی است، حال آن که شاید بخشی از آرای ثبت شده برای این گزینهها، ناشی از اندک دانستن مزایای این طرح در مقابل معایب زیاد همراه با آن باشد.
برابری آرای مخالفان و موافقان زوج و فرد سراسری از این روی جالب توجه است که آرای ثبت شده برای گزینههای گوناگون، حکایت از آن دارد که حدود نیمی از مالکان خودرو، زوج و فرد از در منازل را عادلانه میدانند و نیمی دیگر بر غیر عادلانه بودن آن تأکید دارند و باید افزود این برابری آرا درباره نظر مخاطبانی که خودرو ندارند نیز درست است.
بدین ترتیب اگر توجه داشته باشیم که سخن از مخالفت نیمی از مخاطبان ـ چه آنهایی که به دلیل داشتن خودروی شخصی مستقیم متأثر از طرح محدودیت ترافیکی خواهند بود و چه آنهایی که مالک خودرو نبوده و غیر مستقیم از مزایا و معایب چنین طرحهایی تأثیر میپذیرند ـ با طرحی مطرح است که از دولت نهم در بخشهایی از پایتخت به اجرا درآمده و در برخی دیگر از شهرهای بزرگ کشورمان نیز به کار گرفته شده است، نه تنها تداوم و تشدید آن عجیب جلوه خواهد کرد، بلکه تلاش برای توسعه به شدت شائبهآفرین خواهد بود.
اینجاست که باید از مسئولان پرسید، چگونه است با وجود مخالفان بسیار و به رغم حل نشدن اشکالات بنیادین طرح زوج و فرد، میخواهند حلقه سوم آن را در تهران اجرایی کنند؟ آیا میتوان به باور نیمی از مردم بیتوجهی کرد و توقع حل مشکلات را داشت؟ آیا آلودگی هوای تهران جز محدود کردن خودروها راهکار دیگری ندارد؟ آیا تنها خودروهای سواری تهران آلودهاند یا سختیهای مقابله با امثال خودروسازان و تولیدکنندگان سوخت، موجب شده که دیوار مردم کوتاه شود؟
برای دریافت و دیدن آخرین اخبار تابناک، از هر نقطه ای در اینترنت Toolbar اختصاصی تابناک را از لینک زیر دریافت و بر روی مرورگر خود نصب کنید:لینک دریافت Toolbar تابناک