تهران دارد خفه میشود
وحید نوروزی در روزنامه همشهری نوشت:
آلودگی هوا هر روز دوستان و همسایه‌های ما را می‌کشد، هر روز شاهد سنگین شدن نفس‌های کودکانمان هستیم که در دود و دم شهر سمی می‌شوند اما هنوز مسئولان ما این مرگ‌ها را نمی‌بینند، صدای نفس‌ها را نمی‌شنوند که به شماره افتاده، هنوز آثار بهداشتی و اقتصادی این معضل زیست‌محیطی برای آنها ناشناخته مانده و آلودگی هوا را مسئله‌ای در حد مسائل لوکس و تشریفاتی قلمداد میکنند.
اما آیا مرگ 4هزار نفر در سال مسئله‌ای لوکس یا تشریفاتی است؟ چرا خانم وزیری که ادعا می‌کند هر روز گزارش مربوط به عوارض آلودگی هوا را به رئیس‌جمهور تقدیم می‌کند آماری از مرگ‌و‌میر ناشی از آلودگی هوا را حداقل برای روشن شدن ابعاد معضل برای عموم ارائه نمی‌دهد؟ تا کی این آمار می‌خواهد محرمانه بماند؟ تهران دارد خفه میشود، چرا مسئولان ما همچنان دست روی دست گذاشته‌اند و فکر میکنند اگر بحران آلودگی هوای سال 89 تکرار شود دوباره سوار بالگرد می‌شوند و شهر را آب‌پاشی میکنند؟ مگر آلودگی هوا طنز است که هر از گاهی بخواهیم با آبپاش و طرح کولر آبی باعث خنده دنیا شویم.
به خدا مرگ شهروندان جدی است، نفس‌ها در این شهر سمی شده‌اند. وقت دارد تمام میشود؛ ما فرصتی برای کاهش آلاینده‌ها نداریم. اگر مسئولان فاجعه را باور ندارند سری به مؤسسه محک بزنند که چطور سرطان که معلول همین آلودگی هواست کودکان شهرمان را پرپر می‌کند. فقط کسی که صورت زرد این کودکان را ببیند می‌تواند درک کند که آلودگی هوا با ما چه کرده. خود من وقتی که در ستاد معاینه فنی مسئولیت داشتم با مبلغ ناقابلی که البته از هیأت‌مدیره اجازه آن را گرفته بودم همراه چندین عکاس و فیلمبردار به این مؤسسه رفتم.
می‌دانستم خیلی‌ها این کار من را ریا خواهند دانست و قضاوت خوبی در مورد آن نخواهند داشت اما من آن روز عکاس و فیلمبردار را با خود بردم تا مسئولان ما ببینند که آلودگی هوا با کودکان ما چه کرده و بدانند همان هوایی که سلول‌های این کودکان را سمی کرده توسط فرزندان خودشان هم تنفس میشود و چه بسا فرزندان آنها هم چنین سرنوشتی پیدا کنند. البته اگر در هوای تهران نفس می‌کشند و از هوای مطبوع کشورهای دیگر استفاده نمی‌کنند.
بعضی‌ها خیالشان راحت است که این اتفاق برای فرزندانشان که در فلان کشور خوش آب و هوا زندگی میکنند نمی‌افتد و چه بسا دغدغه‌ای هم بابت آن ندارند اما من کارشناس محیط‌زیست که می‌دانم آلودگی هوا چه بلایی سر همشهریانم آورده و در مؤسسه محک تحلیل رفتن کودکان شهرم را دیده‌ام نمی‌توانم بی‌تفاوت باشم و استدعا می‌کنم مسئولان کاری کنند. همیشه مرگ برای همسایه نیست، بعید نیست همان اتفاقی که در سال1952 لندن را به مهی از دود شیمیایی تبدیل کرد و تنها در عرض 3روز بیش از 4هزار نفر را کشت، در تهران هم تکرار شود چون تا وقتی که عوامل تولید آلاینده در محیط ما موجود است و تلاشی برای کاهش آن صورت نمی‌گیرد احتمال چنین فاجعه زیست‌محیطی‌ای می‌رود و ما همیشه باید از فردای تهران نگران باشیم.
آن مسئولی که چک مترو را در کشوی میزش نگه داشته و دغدغه‌ای از قبل توسعه حمل‌ونقل عمومی ندارد، بداند که ما فرصتی نداریم و هر روز که میگذرد شهر یک گام به فاجعه نزدیک‌تر میشود؛ فاجعه‌ای که این بار نه تنها مثل سال89 شهر را به تعطیلی می‌کشاند بلکه تلفات بالای انسانی در پی خواهد داشت و آن روز همان آقای مسئول هم در امان نخواهد بود. باور کنیم تهران دارد خفه میشود و کاری کنیم.
آلودگی هوا هر روز دوستان و همسایه‌های ما را می‌کشد، هر روز شاهد سنگین شدن نفس‌های کودکانمان هستیم که در دود و دم شهر سمی می‌شوند اما هنوز مسئولان ما این مرگ‌ها را نمی‌بینند، صدای نفس‌ها را نمی‌شنوند که به شماره افتاده، هنوز آثار بهداشتی و اقتصادی این معضل زیست‌محیطی برای آنها ناشناخته مانده و آلودگی هوا را مسئله‌ای در حد مسائل لوکس و تشریفاتی قلمداد میکنند.
اما آیا مرگ 4هزار نفر در سال مسئله‌ای لوکس یا تشریفاتی است؟ چرا خانم وزیری که ادعا می‌کند هر روز گزارش مربوط به عوارض آلودگی هوا را به رئیس‌جمهور تقدیم می‌کند آماری از مرگ‌و‌میر ناشی از آلودگی هوا را حداقل برای روشن شدن ابعاد معضل برای عموم ارائه نمی‌دهد؟ تا کی این آمار می‌خواهد محرمانه بماند؟ تهران دارد خفه میشود، چرا مسئولان ما همچنان دست روی دست گذاشته‌اند و فکر میکنند اگر بحران آلودگی هوای سال 89 تکرار شود دوباره سوار بالگرد می‌شوند و شهر را آب‌پاشی میکنند؟ مگر آلودگی هوا طنز است که هر از گاهی بخواهیم با آبپاش و طرح کولر آبی باعث خنده دنیا شویم.
به خدا مرگ شهروندان جدی است، نفس‌ها در این شهر سمی شده‌اند. وقت دارد تمام میشود؛ ما فرصتی برای کاهش آلاینده‌ها نداریم. اگر مسئولان فاجعه را باور ندارند سری به مؤسسه محک بزنند که چطور سرطان که معلول همین آلودگی هواست کودکان شهرمان را پرپر می‌کند. فقط کسی که صورت زرد این کودکان را ببیند می‌تواند درک کند که آلودگی هوا با ما چه کرده. خود من وقتی که در ستاد معاینه فنی مسئولیت داشتم با مبلغ ناقابلی که البته از هیأت‌مدیره اجازه آن را گرفته بودم همراه چندین عکاس و فیلمبردار به این مؤسسه رفتم.
می‌دانستم خیلی‌ها این کار من را ریا خواهند دانست و قضاوت خوبی در مورد آن نخواهند داشت اما من آن روز عکاس و فیلمبردار را با خود بردم تا مسئولان ما ببینند که آلودگی هوا با کودکان ما چه کرده و بدانند همان هوایی که سلول‌های این کودکان را سمی کرده توسط فرزندان خودشان هم تنفس میشود و چه بسا فرزندان آنها هم چنین سرنوشتی پیدا کنند. البته اگر در هوای تهران نفس می‌کشند و از هوای مطبوع کشورهای دیگر استفاده نمی‌کنند.
بعضی‌ها خیالشان راحت است که این اتفاق برای فرزندانشان که در فلان کشور خوش آب و هوا زندگی میکنند نمی‌افتد و چه بسا دغدغه‌ای هم بابت آن ندارند اما من کارشناس محیط‌زیست که می‌دانم آلودگی هوا چه بلایی سر همشهریانم آورده و در مؤسسه محک تحلیل رفتن کودکان شهرم را دیده‌ام نمی‌توانم بی‌تفاوت باشم و استدعا می‌کنم مسئولان کاری کنند. همیشه مرگ برای همسایه نیست، بعید نیست همان اتفاقی که در سال1952 لندن را به مهی از دود شیمیایی تبدیل کرد و تنها در عرض 3روز بیش از 4هزار نفر را کشت، در تهران هم تکرار شود چون تا وقتی که عوامل تولید آلاینده در محیط ما موجود است و تلاشی برای کاهش آن صورت نمی‌گیرد احتمال چنین فاجعه زیست‌محیطی‌ای می‌رود و ما همیشه باید از فردای تهران نگران باشیم.
آن مسئولی که چک مترو را در کشوی میزش نگه داشته و دغدغه‌ای از قبل توسعه حمل‌ونقل عمومی ندارد، بداند که ما فرصتی نداریم و هر روز که میگذرد شهر یک گام به فاجعه نزدیک‌تر میشود؛ فاجعه‌ای که این بار نه تنها مثل سال89 شهر را به تعطیلی می‌کشاند بلکه تلفات بالای انسانی در پی خواهد داشت و آن روز همان آقای مسئول هم در امان نخواهد بود. باور کنیم تهران دارد خفه میشود و کاری کنیم.
غیر قابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۴۲
دمت گرم! تو رو خدا يه فكري بكنيد داريم خفه ميشيم واقعآ كه . چقدر پر توقع . چرا خودتان به شمار افتادن نفس كودكانتان را نميبينيد و براي خلاصي از آن دست از تهران نميكشيد ؟ و ميگوئيد هنوز مسئولان مرگ اينها را نميبينند . چرا شما توقع داريد همه كار رو دولت براتون انجام بده درحالي كه اگه بخواهيد خودتان به راحتي ميتوانيد انجام دهيد . ايراد اينجاست كه شما هميشه دهانتان را باز كرده ايد و لقمه آماده در آن گذاشتن و براي تهيه لقمه هيچگاه اقدامي نكرده ايد دست شما كارشناس محيط زيست درد نكند،خدا خيرتان دهد، بالاخره يكي حرف همه مردم را زد-يك پيشنهاد براي مسئولان دارم:سن خودروهاي پايتخت بايد به زير 10 سال كاهش يابد-خودرو يك وسيله مانند يخچال است. بعد از فرسودگي ، مالك نبايد از دولت پول و تسهيلات بخواهد.بيايم با حذف خودروهاي آلاينده جان فرزندانمان را نجات دهيم.
ای بابا چیزی که انگاری مهم نیست جان انسانهاست . تورا به "حضرت باري تعالي" يک فکري براي اين شهرستاني ها بکنيد که هر روز تعدادشان در تهران بيشتر و بيشتر مي شوند. دخترها و پسرهاي بيشماري که براي درس و کار و ... به تهران مي آيند و ديگر نمي روند و ... اين اول ماجراست. چراکه وقتي ديگر شهرستاني ها مي بينند اين ها در يک مدت کوتاهي صاحب خانه و خانواده شده اند، مصر مي شوند که آن ها نيز به تهران آمده و "پيشرفت" کنند!!!!! اين در حالي است که جوانان تهراني به دليل برخي ملاحظات، نه کاري دارند و نه موقعيتي. شما را قسم ميدهم که تمامي ارگان ها،سازمان ها، ادارات و ... را مجاب کنيد که شهرستانيها را به استخدام و يا قراردادي خود درنياورد- بويژه مجردها را-!!!!!!!!!!!!!!! راهش خلوت كردن تهرانه فرودگاه مهرآباد و همه کاخانه های داخل شهر مثل زمزم و پاک باید تبدیل به فضای سبز بشوند دوستی که اینو نوشتی آیا خودت به این اعتقاد داری؟ آیا تا به حال شده از وسیله نقلیه عمومی استفاده کنی و ماشین نبری؟ وقتی رعایت کردی قسمت عمده مساله حله... آقای نوروزی وقتی در این آلودگی شدید هوا، اقدام به فروش روزانه طرح ترافیک می شود، چه انتظاری دارید؟ آگر طرح ترافیک به خاطر کاهش آلودگی هواست پس چرا مجوز روزانه اش به فروش می رسد؟ آیا با دادن پول خودرو ما دیگر تولید آلودگی نمی کند؟ تو را بخدا از این نوشته ها بیشتر بنویسید و بازهم تذکر بدهید. انگار هر خبری از سلامتی و زندگی مهمتر است. لااقل بچه ها را دریابید. اصفهان وضعيتي به مراتب اسف ناك تر از تهران دارد چون ميزان بارندگي آن بسيار كمتر است مردم دارن خفه می شن. چند روز تهران تعطیل بود اما هر روز آلوده تر از روز قبل.من فکر نمی کنم مسئولان ذیربط برنامه ای برای رفع مشکل آلودگی را داشته باشند.
خدا شاهد است كه امروز صبح من به سختي مي تونستم نفس بكشم. تاوقتی که یک ایران کارمکنندبرای تهران پایتخت باهمه این عوارض جدابترمی شود چرا همه مسئولین را مقصر می دانند. آیا تنها مکان برای زندگی تهران است؟ اگر تهران خوب است که بمانند اگر بد است که زمین خدا بسیار جا دارد. چرا می خواهید تمام امکانات کشور در تهران مصرف شود. کو گوش شنوا از خودروهای بنجول تا کارخانه های نزدیک شهر همه آلودگی تولید میکنند دوستان محترم- این آلودگی فقط و فقط در تهران نیست. در بیشتر شهرهای شمال ایران براحتی قابل لمس است. هر روز شاهد دست و پنجه نرم کردن تعداد بیشتری از عزیزانمان با نابسامانیهای قلبی و ریوی هستیم. و تعداد زیادی از دوستان، همکاران و عزیزانمان را در سکوتی بی رحم و خاموش هر روز به دلیل نارسایی و ایست قلبی و تنگی نفس به خاک می سپاریم . تا فردا نوبت کدامیک از ما باشد. تا کی و کجا این موضوع باید ادامه داشته باشد. بیمارستانها پرشده از بیماران قلبی و ریوی- از مسیر داروخانه ها که می گذری کمتر کسی پیدا میشود که داروی فشار خون و امثالهم خریداری نکند. راستی چرا همه ما بیمار شده ایم.دیر نیست آن روزی که تمام ایرا یک موسسه محک بزرگ باشد. با هر چه که در آن است.از گیاهان و مرغ و خروس ها تا آدمها. فقط خدا باید به داد ما برسد.فردا خیلی دیر است.
توليد بيش از حد خودرو و پذيرش مهاجرتهاي بيش از حد به تهران واقعا زندگي در اين شهر را به جهنمي كه حتي در اون نميشه نفس كشيد تبديل كرده اقای عزیز ودلسوز کاش اینرا هم اضافه میکردیدکه مردم چقدر بایستی خسارت خودروسازان بی تعهد را پرداخت نماینداز سال71 که اولین نمونه پزو 405 تا کنون به بازار امده بیست سال میگذرد وهیچگونه تغییری نکرده بلکه کیفیت ان نیز پائین امده مگر چه میشود اگر ما خودرو نمیساختیم وبجای این کارخانه های بی در وپیکر مثلا تولیدات ماشینهای کشاورزی وراه وساختمان وموتورهای شناورهای سبک وسنگین وهزاران مورد دیگر را که در ان تکنولوزی نمایان بود وباعث رشد وشکوفایی کشور بود را دنبال میکردیم وبه جای ان از سایر شرکتهای بیشمار معتبر دنیا خودروی مناسب را وارد میکردیم اسمان به زمین میامد در مقابل 75 میلیون ادم بایستی جریمه انان را پرداخت کنند از جمله تمامی انسانهایی که در تصادفات جادها ی کشور از دنیا رفته اند ان هایی که مصدوم شده اند انهایی که در اتش سوختنند انهایی که بر اثر الودگی هو ا مردند وانهایی که بر اثر همین حوادث در گیرودار مراکز قضائی هستند وانهای که در اثر این ناملا یمات دچار ناراحتی های روانی شده اند وخیلی مسائل ایا ارزش ان را دارد لذا بیاید در باره این موضوع یک رای گیری واقعی انجام دهید سپس برنامه ریزی کنید