بسیجی رهرو راه حسین است...
غلامرضا مهدوی در وبلاگ خود ـ ناگفته های دل ـ به مناسبت هفته بسیج شعری به شرح زیر سروده است:
بسیجی عشق وایمان می شناسد
ولایت را به قرآن می شناسد
امین ِصادق ِدین ِمبین است
همیشه راهِ یزدان می شناسد
ز اَلرَّحمن وآیات خداوند
همه لؤلؤ وَ مرجان می شناسد
بسیجی رهرو راه حسین است
نه سرازپا نه سامان می شناسد
بسیجی رنگی وخاکستری نیست
سپیدوسبزِدوران می شناسد
همه درس ِسیاست فوتِ آب است
و بدخواهان ِایران می شناسد
اطاعت ازولیِّ امرخودرا
فریضه بلکه فرمان می شناسد
چواَربابِ فِتَن سبزینه پوشند
زُبیرو طلحه، مروان می شناسد
ریاکاران اگر پُستی بگیرند
بسیجی مردِ رندان می شناسد
بسیجی در یورشهای سیاسی
نبردِ نرم وتوفان می شناسد
خمینی دست وبازوی بسیجی
ازآن بوسد که انسان می شناسد
همیشه خاکی است وبی تکبّر
مقام ِربِّ رحمان می شناسد
گل گلخانه ی باغ حسین است
شقایق، لاله، ریحان می شناسد
خدارا باعبادت در دل ِشب
به اشک وآه وغُفران می شناسد
زشرک وملعبه دوری گزیند
خدای حقِّ سبحان می شناسد
به شب ،گشتی، شناسائی نموده
مه وانجم به کیهان می شناسد
به دانشگاه وحوزه در پیِ علم
فضیلتها و رجحان می شناسد
رهِ سازندگی های وطن را
به آبادی وعمران می شناسد
به سالِ همّت و کارِمُضاغف
روش، اندازه، پیمان می شناسد
ازاسرائیل غاصب هست بیزار
بلندیهای جولان می شناسد
به هنگام نبردِ تن به تنها
بسیجی خاکِ مهران می شناسد
و دوشادوش یاران شهیدش
رشادتهای«گُردان»می شناسد
بسیجی دارِخود بردوش دارد
و مشی «سربداران»می شناسد
تظاهر درحریمش ره ندارد
دو رنگیهای پنهان می شناسد
به هرپستی نبندد دل به دنیا
بهشتِ نابِ الوان می شناسد
زلیخائی چو طنّازی نماید
گل ِپاکیزه دامان، می شناسد
فراست با کیاست هردو دارد
به موشی دزدِ انبان می شناسد
نمک پرورده ی خوان ولایت
«علی» را مرد میدان می شناسد
سپر دردست مولای زمان است
دفاعِ خطِّ پایان می شناسد
بسیجی لشکر مخلص الله
شهید همّت وچمران می شناسد
به کمترزآبِ کوثر دل نبندد
بسیجی آبِ حیوان می شناسد
بُـوَد مظلوم، درعین اقتدارش
بسیجی ظلم وحرمان می شناسد
درختِ پاک می باشد بسیجی
طهارت را دوچندان می شناسد
فـَرَج را منتظرباشد شب وروز
نگارِ پیرکنعان می شناسد
بسیجی را خمینی، روح ِاَلله
همان پیرِجماران می شناسد
بسیجی عشق وایمان می شناسد
ولایت را به قرآن می شناسد
امین ِصادق ِدین ِمبین است
همیشه راهِ یزدان می شناسد
ز اَلرَّحمن وآیات خداوند
همه لؤلؤ وَ مرجان می شناسد
بسیجی رهرو راه حسین است
نه سرازپا نه سامان می شناسد
بسیجی رنگی وخاکستری نیست
سپیدوسبزِدوران می شناسد
همه درس ِسیاست فوتِ آب است
و بدخواهان ِایران می شناسد
اطاعت ازولیِّ امرخودرا
فریضه بلکه فرمان می شناسد
چواَربابِ فِتَن سبزینه پوشند
زُبیرو طلحه، مروان می شناسد
ریاکاران اگر پُستی بگیرند
بسیجی مردِ رندان می شناسد
بسیجی در یورشهای سیاسی
نبردِ نرم وتوفان می شناسد
خمینی دست وبازوی بسیجی
ازآن بوسد که انسان می شناسد
همیشه خاکی است وبی تکبّر
مقام ِربِّ رحمان می شناسد
گل گلخانه ی باغ حسین است
شقایق، لاله، ریحان می شناسد
خدارا باعبادت در دل ِشب
به اشک وآه وغُفران می شناسد
زشرک وملعبه دوری گزیند
خدای حقِّ سبحان می شناسد
به شب ،گشتی، شناسائی نموده
مه وانجم به کیهان می شناسد
به دانشگاه وحوزه در پیِ علم
فضیلتها و رجحان می شناسد
رهِ سازندگی های وطن را
به آبادی وعمران می شناسد
به سالِ همّت و کارِمُضاغف
روش، اندازه، پیمان می شناسد
ازاسرائیل غاصب هست بیزار
بلندیهای جولان می شناسد
به هنگام نبردِ تن به تنها
بسیجی خاکِ مهران می شناسد
و دوشادوش یاران شهیدش
رشادتهای«گُردان»می شناسد
بسیجی دارِخود بردوش دارد
و مشی «سربداران»می شناسد
تظاهر درحریمش ره ندارد
دو رنگیهای پنهان می شناسد
به هرپستی نبندد دل به دنیا
بهشتِ نابِ الوان می شناسد
زلیخائی چو طنّازی نماید
گل ِپاکیزه دامان، می شناسد
فراست با کیاست هردو دارد
به موشی دزدِ انبان می شناسد
نمک پرورده ی خوان ولایت
«علی» را مرد میدان می شناسد
سپر دردست مولای زمان است
دفاعِ خطِّ پایان می شناسد
بسیجی لشکر مخلص الله
شهید همّت وچمران می شناسد
به کمترزآبِ کوثر دل نبندد
بسیجی آبِ حیوان می شناسد
بُـوَد مظلوم، درعین اقتدارش
بسیجی ظلم وحرمان می شناسد
درختِ پاک می باشد بسیجی
طهارت را دوچندان می شناسد
فـَرَج را منتظرباشد شب وروز
نگارِ پیرکنعان می شناسد
بسیجی را خمینی، روح ِاَلله
همان پیرِجماران می شناسد
